คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : อโศก
บทที่ 11
อโศ
อโศ้อมอไฟไฟไหม้ที่หมู่บ้านที่ไหนสัแห่ในวามมื มีเสียวัวร้อและทารที่ร้อไห้้า
อิที่อยู่อาศัย อล้อมลปศุสัว์ ภายในเพิ ทุ่ที่มีโพรอาาศแห้และพืที่ไม่เอื้ออำนวย เาเ้าเยี่ยมมหมู่บ้านนี้ี่แห่แล้ว? มีไฟี่วัน? เาร้อไห้ี่รั้ัน?
มันยัไม่เยพอ
วนรีอเาโห่ร้อให้ับัยนะที่ผ่านมาเร็ว ๆ นี้ะเป็นอทัพ สำหรับอโศที่มีวามฝันมาว่าารบุเ้าไปในหมู่บ้าน นี่เป็นวิธีที่เริ่มยายอาาัร
เาิถึพ่อที่เป็นษัริย์และพี่น้ออเา พวเามีพระราวัที่ยิ่ให่และรับประทานอาหารานทอำใน ะที่เาอยู่ในทะเลทรายรับประทานอาหารับลุ่มนิอาวุธ พ่ออเาหัวเราะเมื่ออโศเรียร้อมุอเา เาหัวเราะเยาะบ่อยแ่ไหนันละ? อนนี้พวเาหัวเราะไม่ไ้แล้ว พวเาะ้อรีร้อ ถ้าเาไม่เารพเา ็ะมีวามลัว
พระราวัเ่าะสะท้อนับผู้หิที่ร้อไห้เาิว่า มุนั้นและอื่น ๆ ะเป็นอเรา เาสสัยว่าายรานอนหลับะอยู่ไ้อย่าไร ว่าลูายอเาออาไปที่นี่และั้อาาัรอัวเาเอ
นอเารออย่าอทนเ่นสุนัระือรือร้นที่ะล่าสัว์ พวเารวสอบอาวุธอพว เาปรับเราะอพวเาเพื่อให้เป็นหมวันน็อที่ไ้รับารแ้ไและไม่มีสายรั แ่อโศาว่าะ้านทานไ้น้อย นี่ไม่ใ่ารสู้รบ - ไม่ใ่ับาวบ้านที่ปราศาอาวุธและไม่้อสสัย นี้ะเป็นาร่าสัหาร
ม้าอเา มันรู้สึึ อโศบอหนา เาสวมเสื้อไหมและระโปรผ้าฝ้ายหนา รอเท้าอเาหนัแ็เสียัเอี๊ยในโลน สายสะพายสีแสใสอยู่ร้ามเอวอเามีริที่ปัไว้ในผ้า แวนาอานอเาือาบอเามีอบ้ามทอ มีเ้าายนไหนไ้รอบรอมันหรือไม่? เาำไม่ไ้ มันมีอยู่มามาย
ารรอราย์ที่ป่าเถื่อนและารลอบสัหารอม้าอีัวหนึ่ทำให้วามสนใอเาลับืนสู่นอเา
เป็นม้าที่เพรียวบามีอโ้สูและสร้อยอสีาวผูิับเินและผ้าไหม นับี่มีเราะาั่และสะโพ บนสะโพอเธอะถูห่อ้วยผิวระเ้สีเียว เธอทำหมวอเธอและวาสีมรอเธอส่อแสในแสันทร์
“พวผู้ายพร้อมแล้ว” เธอบอ
อโศสัเเห็นเธอ เธอเอนเอียไปทาเหนือ รออยล่วหน้า ลิ้นเี้ยวอเธอ เี้ยวอเธอ สายาอูเห่านั้น เธอท้าทายว่าะนอบน้อมและุเ่า บาทีนั่นอาเป็นเหุผลว่าทำไม เธอถึรับำสั่อย่ารวเร็ว และทำไมเธอวระนอบน้อม]t? เธอไม่ไ้หลอหลวนะ? พ่ออเธอไม่ใ่พระมหาษัริย์หรือ?
"เ้านายอ้า." เธอเือบะโบยบิน "้าเป็น แ่ทาสอท่าน"
“ฮะ! ผู้รับใ้หรือ? ้าสสัยริๆว่าสามารถสั่เ้าไ้หรือ เ้าทำให้ลัวมนุษย์ "
เธอยิ้มเป็นอหายาแล้วมอลไปามลาัน “ทำไม้อเป็นหมู่บ้านแห่นี้?
"เ้าอบ้านอพวเาท้าทาย้า เาปิเสธที่ะ่ายส่วยและ้อถูลโทษ "
"้าะส่อำลัเ้าร้านหรือไม่?" เธอี้ไปที่แถวระท่อมลมอยู่ห่า ๆ "พวเาเ็มไป้วยเม็อปี."
“ไม่ เผาพวเา ้อวามัเน ท้าทาย้าและเ้าะถูทำลาย "
“และเลยใ่ไหม”
"เลยอะไร?" อโศับาบอัวเอ "้าไม่้อารผู้รอีวิ"
“ทาสสามารรถายไ้นะนายท่าน”
อโศยืนึ้นและหันไปหานัรบอเา "ฟั้า" เาะโน เาวาใบมีลไปที่หมู่บ้าน "พวเ้าเป็นสุนั เราะินเลือและนาย ไม่มีผู้รอีวิ ่าพวเาทั้หม!"
เสียโหยหวนเ็มทั้ืน านั้นทหารม้า็ลาเนิน เาึอาวุธอพวเาและทันในั้นลาืน็เ็มไป้วยฟ้าร้ออีบม้าและารสู้รบ วันทร์ส่อบนาบและหอ ะแนแ่ละอันแหลมมและหยั้วยารใ้านหนั รารถและหวายสีแ วาู่ามถนนและเ้ผ่านหินรุระ นับผสานทีมอเา ผ่าน่อว่าระหว่า้อนหินทรายสอ้อน ะที่ผู้โยสารอเามีลูศร อทหารม้าสร้า แ่เพื่อนอเาระือรือร้นที่ะเป็นนแรที่ะ่า อโศฟาแส้ใส่ม้าอเา เามีรอยยิ้มและหัวใอเาพุ่ทะยานวามหลใหลในำพูที่หยาบาย สำหรับำพู ึเพียแ่เสียโหยหวน เมื่อลมพัเ้าใส่หู
หมู่บ้านปลุใ ผู้ายสะุาประูอพวเาสับสนและยัรึ่หลับรึ่ื่น สุนัวิ่ไล่ามเา แ่ถูบยี้ภายใ้ีบอม้าอเา ุ้มประูบนผนัมีป้อัน่ำและอโศับระแท เปิปาอใบหน้าอาวบ้าน่อนที่ เาะผลัันปลายาบอเาเ้าไปในนั้น เาบิ้อมือและน้ำาไหลใส่าย เาไม่ไ้หันไปมอย้อนลับไป
ผู้หิวิ่หนีออมาอเ็ ๆ และเ็ทารไว้ในอ้อมแน พวเาหนีเ้าไปในวามมื พวเาะหนีไม่รอ พลม้าสามนหลุออไปามล่า
เาเห็นปาราวี ระโาม้าอเธอ ะที่้อใ้หอ เธอหันไปในอาาศและาบอเธอะพริบ ศีรษะพุ่ออาไหล่สอ้าามรอยเลือ เธอยัไม่ไ้แะพื้น วาอเธอไหม้้วยแสสว่าั่วร้าย ผู้ายอยู่ใ้ใบาบอเธอเ่น้าวสาลีใ้เรื่อเ็บเี่ยว เธอทำามน้าที่เธอทำไ้ีที่สุ: บีวิอผู้าย
อโศหยุลมาาหลัม้าและวาล้าอาวุธอเา้ามลำออายนนั้นโยไม่หยุะั ระแทโล่ที่หน้านอื่น
้อนระแท้อมืออเาเาะาบหลุไป เาหมุนและมอเห็นผู้นที่มีไม้โอ๊ให่ ๆ ที่วัไม้ีเหล็หนา นถูปลุมไป้วยบาแผลเล็ ๆ น้อย ๆ แ่ะแว่้อน้วยแรที่ทำให้ระูแ ทหารวิ่เ้าสู่ารป้อันออโศแล้วยุบเป็นระเบิรั้เียวทำให้หัวะโหลอเาพัล
อโศทิ้โล่อเาและพุ่เ้าใส่าวบ้าน เาหยิบมืออเาเ้าไปในออผู้ายและบีบ –
“แอ”
แอบีบลำออศัรู ะที่ทหารนอื่น ๆ ับแนอเาเพื่อพยายามึเาลับมา ใบหน้าอาวบ้านมีไมันสูลายเป็นสีแและเาาเหลือ
"แอ!" หิสาวนหนึ่รีร้อะที่เธอแวนมือไว้บนแนอเา เธอร้อไห้และรีร้ออีรั้ เธอเป็นลูสาวอายนนั้นหรือ เธอเป็นอะไร เธอือ -
“ลัี้”
แอับพ่ออเาที่อ้าปา้า มีแผลที่แ้มอเาและเานอนอยู่ที่นั่นไอและยึี่โรอเาไว้ แอ เาหรือ?
“โอ้พระเ้า พ่อรับผมอโทษ”
แม่อเาเปิไฟ ห้อนอนอแอถูทำลาย หนัสืออเาถูว้าไปทุหนทุแห่ าเ้าอี้ถูหัและมีรูที่มีำปั้นอยู่ในประูู้
เาทำอย่านั้นใน่วนอนอเาหรือ ? แอสะุลับึ้นไปบนเียอเา "ผมอโทษ."
แ่ไม่มีใรฟั แม่ำลัุเ่าับลัี้ ้าพ่อะที่พ่ออเาพยายามะหายใ เรื่อหมายนิ้วม่วล้อมรอบออเา
แอมอไปที่รอบรัวอเาและไ้พบับสายาอลัี้ เธอ้อมอเา้วยวามสยสยอและรัเีย วาอเธอแ้วยน้ำา แ่หน้าเธอแ็และี สิ่ที่เธอทำไ้็ือับศีรษะอเธอ
เาไม่สามารถทนมอไ้ แ่เาับมือและทรุัวล้วยวามร่ำรว เิอะไรึ้นับเา?
ความคิดเห็น