คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : คุยกับอาจารย์ใหญ่
พอเ้าโมหวไป๋หลาน็ลุาเียไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ินินหยูเห็นลูสาวลุแล้วึลุามไปเ่นัน หวไป๋หลานเอาเสื้อผ้ายัใส่ระเป๋าทั้อเธอและอแม่ เธอไม่ไ้เอาไปมามาย เอาแ่เพียนละสอุเท่านั้น ินินหยูเห็นลูสาวถือระเป๋า็ไม่ไ้ถามอะไร เธอเพียเินามลูออไปเท่านั้น ีที่นพวนั้นไปแปลนาแล้ว ไม่อย่านั้นพวเธอออาบ้านไม่ไ้
พอถึโรเรียนหวไป๋หลาน็พาแม่เินไปที่บ้านพัอาารย์ให่ เธอะโนเรียอาารย์ให่ไม่นานท่าน็มาเปิประูให้และเรียเธอับแม่เ้าไป
“สวัสีอาารย์ับอาารย์หิ่ะ วันนี้หนูมารบวนแล้ว”
“สวัสี มารับหมายแนะนำัวหรือเปล่าไป๋หลาน” อาารย์ให่ิว่าเธอมารับหมายแนะนำัวที่้อใ้อ้าอิอนลทะเบียนเรียนที่โรเรียนในอำเภอ
“ใ่่ะอาารย์ แล้วหนู็มีเรื่อะสอบถามอาารย์้วย”
“อ้อ มีเรื่ออะไร็ถามมาเถอะ ถ้าอาารย์รู้อาารย์ะบอ”
“หนูอยารู้ว่าอาารย์รู้ัหน่วยานที่พ่ออหนูทำานอยู่หรือเปล่าะ หนูอยาไปเยี่ยมพ่อ่อนเ้าเรียน”
อาารย์ให่ับภรรยามอหน้าัน้วยวามุน านั้นึเอ่ยปาถาม
“ุินหยูไม่รู้เหรอรับ”
“ันไม่รู้่ะอาารย์ให่ พวเาไม่มีใรบออะไรันเลย ันเอ็ไม่ล้าถามเ้าี้”
“เฮ้อ เป็นอย่านี้เอสินะ ถึว่าทำไมุับลูถึไ้ไม่ออารอบรัวหว”
“อาารย์รู้อะไรมาเหรอะ ถ้าอาารย์สสารหนูับแม่็บอพวเราเถอะ”
“เอาล่ะ อาารย์ะเล่าให้ฟั็แล้วัน ปีนั้นที่หวอี้เหิไปสมัรทหาร เพื่อนอาารย์ไปรับำแหน่ที่นั่นพอี เาส่หมายมาถามอาารย์ว่าสนิทันหรือไม่เาะไ้่วยเหลือ อาารย์ที่ไม่่อยอบรอบรัวหวอยู่แล้วเลยบอว่าไม่รู้ััน เพื่อนอาารย์็เลยไม่ไ้สนใเรื่อนี้อี นสอปี่อมา เพื่อนอาารย์ส่หมายมาถามอีว่ารอบรัวหวอี้เหิไม่ไปร่วมานแ่านอเาเหรอ อาารย์ถึรู้ว่าเาแ่านใหม่ับลูสาวหัวหน้าหน่วยหนึ่ อนนี้เท่าที่รู้ือเามีลูายอายุ 9 วบ ับลูสาวอายุ 8 วบ แล้วพวเธอะทำยัไ่อไป”
หวไป๋หลานอปลอบแม่อเธอที่น้ำาแั้แ่รู้ว่าผู้ายสารเลวนนั้นแอบแ่านใหม่ไปนานแล้ว พอฟัอาารย์ให่ถามเธอึหันลับมาทันที
“หนูอยาพาแม่ออารอบรัวหว่ะอาารย์ แ่ยัไม่รู้ะทำยัไเหมือนัน แม่ะแม่ไ้ทะเบียนับผู้ายนนั้นหรือเปล่า” เธอรีบถามเรื่อสำัที่เธอไม่เยสนใมา่อน
“ปีนั้นรอบรัวแม่ลัวว่าแม่ะถูายออารอบรัวหว พวเาเลยบัับให้หวอี้เหิพาแม่ไปทะเบียนพร้อมับพวเาเป็นพยาน ทำไมเหรอลู”
“ถ้าอย่านั้นเรา็้อฟ้อหย่าและเรีย่าเย่ะแม่”
อาารย์ให่และภรรยาฟัมาถึรนี้แล้วึไ้ระิบปรึษาัน านั้นเาเอ่ยว่า
“ถ้าพวเธอไว้ใเราสอน ปล่อยเรื่อารฟ้อร้อให้เราัารีไหม อาารย์มีเพื่อนเป็นทนายในัวัหวัที่เ่พอัว”
“ะไม่รบวนอาารย์มาไปหรือะ” ินินหยูรีบท้ว
“ไม่หรอ เรื่อนี้พวเรา็ผิที่ิว่าเธอับลูรู้เรื่อหวอี้เหิเลยไม่ไ้บอ นพวเธอ้อทนทุ์มานาน ถือว่าเราสอนเยให้พวเธอแม่ลู็แล้วันนะ”
“อบุมา่ะอาารย์ให่ อาารย์หิ” หวไป๋หลานรีบรับำแทนแม่เธอ ถ้า้าไปแม่เธอปิเสธอีแน่ ในเมื่ออนนี้มีน่วยแล้ว็ีว่าที่ะ้อิ้นรนเอ อีอย่าเธอไว้ใอาารย์ให่นนี้เ่นันาวามทรำที่ผ่านมา
“เอาล่ะ ถ้าอย่านั้นอาารย์ับภรรยาะรีบเ้าัวัหวัวันนี้ อีสอวันน่าะลับมา พวเธอ่อยมาหาอาารย์อีรั้นะ ะไ้ัารให้เสร็ ส่วนหมายแนะนำเอาไว้บเรื่อรอบรัวหว่อนอาารย์่อยให้ อาารย์ลัวว่านพวนั้นะโมยอไป๋หลานไปน่ะ นาไม่มีหมายแนะนำนพวนั้นยัรัแไป๋หลานนเ้าโรพยาบาลเสียหลายวัน”
“ไ้่ะอาารย์ อบุอาารย์มานะะ วันนี้หนู็ะให้แม่พาไปทำธุระที่ัวอำเภอเหมือนัน่ะ อีสอวันหนูะมาฟั่าวีาอาารย์นะะ”
เมื่อลันแล้วสอนแม่ลู็อัวลาอาารย์ให่ับภรรยาเพื่อไปอำเภอทันที
ความคิดเห็น