คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 มุสาวาทา
Chapter 3
มุสาวาทา
Cherreen Talk :
©©อยู่ในภาวะที่ว่างเปล่า อยู่กับความเหงาที่ฉันไม่คุ้นเคยยยยยยยยยย©©
--Bambi--
“ฮัลโหลลลลลลล แบมบี้”ฉันกรอกเสียงลงไปให้ปลายสายคือแบมบี้ แบมบี้เป็นเพื่อนรักของฉัน เราสนิทกันมาตั้งแต่ ป.4
เราชอบอะไรเหมือนๆกัน เราไปไหนก็ไปด้วยกัน เรียนก็เรียนด้วยกัน เที่ยวก็เที่ยวด้วยกัน แบมบี้นับเป็นเพื่อนที่ฉันรักที่สุด
เลยแหละ
“รีนเพื่อนรักจ๋า *0*”แหน่ แบมบี้วันนี้ฉันพึ่งชมแกไปเมื่อกี้จะมามาไม้ไหนอีกหล่ะเนี่ย
“อะไร แบม!! อ้อนเสียงหวานเชียว”ฉันพูดอย่างรู้ทัน
“วันนี้พี่บูรณ์ พี่บูรณ์ที่ฉันชอบตอนอยู่ม.4 อ่ะแก วันนี้พี่แกจะไปเล่นดนตรีที่ผับตรงทองหล่ออ่ะ ฉันจะชวนแกไปดู
นะเชอรีน เพื่อนรัก ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ ไหนๆพี่บูรณ์ก็จะไปเรียนต่ออังกฤษแล้ว ฉันคงจะไม่ได้เจอพี่บูรณ์อีกแล้ว
นะรีน นะรีนนะ *0* ”แบมบี้พูดด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน ถ้าตอนนี้ฉันอยู่กับแบม มันคงทำตาวิ้งวับเป็นประกายให้ฉันใจอ่อน
แน่เลย แต่เชอรีนคนนี้ไม่ยอมทำผิดหรอกนะ ถ้าพ่อ แม่ พี่คุณ พี่ฌาน เจ้ณินจับได้ ฉันตอนโดนไล่ออกจากบ้านแล้วไปอยู่
กับหมาข้างทางแหงๆ
“แบมนี่เราเพิ่งอายุ 18 นะ เรายังไปเที่ยวในที่แบบนั้นไม่ได้มันผิดกฎหมาย และที่สำคัญพ่อ แม่ พี่ฌาน พี่คุณ เจ้ณิน
คงไม่ให้ฉันไปแน่ ”ฉันตวาดยัยแบมไปหนึ่งชุด ว่าไปฉันก็อยากไปอยู่นะ ตั้งแต่เติบโตขึ้นมาเป็นสาวน้อยอายุ 18 ปี ฉันยังไม่
เคยไปเที่ยวข้างนอกคนเดียวเลยนะ ถ้าจะไปต้องมีพ่อแม่ หรือเจ้ณินไปด้วย
“แหม แกก็เป็นซะอย่างนี้เชื่อฟังไปทุกอย่าง ถ้าแกไม่บอกก็ไม่มีใครรู้นะรีน แกก็บอกว่า แบมบี้ชวนไปปาร์ตี้วันเกิดแค่นี้ ยาก
อะไร”ยัยแบมบี้พูดอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไรต่างจากฉัน ที่อยากจะปฏิเสธ แต่ถ้าฉันปฏิเสธแบม มันต้องโกรธฉันแล้วไม่คุยด้วย
แน่เลย ฉันมีมันเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวด้วยนะ ก็คนอื่นหาว่าฉันหยิ่งก็เลยไม่ค่อยชอบหน้าฉันเท่าไร
ถ้าไม่มีแบมเป็นเพื่อนคุยฉันต้องเป็นใบ้ตายแน่เลย ม่ายน้า!!!! แต่ว่าไปก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง
แค่ครั้งเดียวฉันสัญญาว่าจะไม่โกหกอีก ทุกคนเชอรีขอโทษนะคะ TTT^TTT
“อื่อ ก็ได้ไปก็ได้ แต่.......เอ๊ะแล้วแกจะเข้าไปได้ยังไงแกยังอายุไม่ถึงเลยนะ” ฉันพูดเพื่อหาทางออกที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง ใช่
อายุไม่ถึง 20 เข้าผับไม่ได้ เย้ๆๆ เชอรีนจะรอดแล้ว
“เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงเพื่อนรัก ฉันมีวิธี งั้นเย็นนี้เดี๋ยวฉันจะไปรับแกที่บ้านนะจ๊ะ แต่งตัวสวยๆเหรอหล่ะ”และสุดท้าย
เชอรีนก็ไม่รอดดดดด ฮืออออออ TT^TT ฉันจะบอกกับทุกคนยังไงดีว่า คืนนี้ฉันจะหนีเที่ยว ถ้าทุกคนจับได้ฉันไม่อยากจะ
คิดเลยยยยยยย
++ห้องนั่งเล่น++
แหม!! ทุกคนมาพร้อมหน้าพร้อมตากันที่ห้องนั่งเล่นทำไมเนี่ย เชอรีนลำบากใจ ว่าแล้วฉันก็นั่งลงบนโซฟาตัวนอกอย่าง
เงียบๆ :’(
“ อ้าวววว ตัวแสบของพี่ มาดูละครด้วยกันสิเนี่ย เรื่องนี้สนุกมากนะ เรื่อง ‘สุภาพบุรุษมะเขือเทศ’ ”โอ่วว พี่คุณแน่ใจนะคะ
ว่านั่นชื่อละครอ่ะ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาที่ฉันหนักใจ ฉันจะขออนุญาตคุณพ่อ คุณแม่ยังไงเนี่ย เอาว่ะ เชอรีนสู้ๆ
“คุณพ่อคุณแม่คะ คือว่า หนูจะขออนุญาตไปงานวันเกิดแบมบี้คืนนี้น่ะคะ เดี๋ยวแบมบี้มารับที่บ้านค่ะ แล้วตอนกลับแบมบี้
ก็จะมาส่งค่ะ อาจจะกลับดึกหน่อยนะคะ” ฉันพูดออกไปอย่างรวดเร็ว ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้สีหน้าทุกคนจะเป็นยังไงเพราะ
ตอนนี้ฉันไม่กล้ามองหน้าใครทั้งนั้น ใครๆก็รู้ฉันโกหกไม่เก่ง
“ก็ไปสิลูก แล้วได้ของขวัญให้หนูแบมบี้ยังหล่ะ” ห๊า!!!!!!!! ง่ายขนาดนั้นเชียว คุณแม่พูดพร้อมกับ
หันหน้าไปดู คุณชายมะเขือเทศต่อ
“อ่อ..เอ่อ ได้แล้วคะแม่” ฉันตอบแม่ไปอย่างกระอักกระอ่วนใจ
“งั้นเดี๋ยวตอนกลับรีนโทรหาพี่นะพี่ไปรับเอง เดี๋ยวรบกวนน้องแบมบี้”พี่ฌานอาสาไปรับฉัน แต่พี่ฌานจะไปรับฉันไม่ได้
ฉันไม่ได้ไปปาร์ตี้บ้านแบมบี้จริงๆสักหน่อย ถ้าให้พี่ฌานไปรับความต้องแตกแน่เลย
“อ่อ รีนไม่รู้ว่าจะกลับตอนไหนอ่ะ เดี๋ยวรบกวนเวลาพักผ่อนพี่ฌาน ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แบมอาสามาส่งรีนเอง”
ฉันพูดไปทั้งๆที่จริงแล้วไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ยัยแบมจะมาส่งฉันหรือเปล่า แต่ยังไงมารับก็ต้องมาส่งสิ
“งั้นรีนไปแต่งตัวก่อนนะคะแม่ ถ้าแบมบี้มารับเดี๋ยวรอนาน”
“จ๊ะลูก ฝากสุขสันต์วันเกิดหนูแบมบี้ด้วยนะ”ถ้าแม่รู้ความจริงว่าวันนี้ไม่ใช่วันเกิดแบมบี้ คงโกรธฉันน่าดูเลย
ฮือออออ T..T แบมนะแบม แกทำร้ายฉันมากอ่ะ แกทำให้ฉันต้องผิดศีลขอ 4 นะ มุสาวาทา เชอรีนเสียใจ
ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
Dew Talk :
“เฮ้ย ดิว ต่อแอมป์เสร็จยังวะ”เสียงอ้นเพื่อนที่เล่นดนตรีในผับด้วยกันกับผมเอ่ยขึ้น
“เออๆ เสร็จหล่ะ” ผมตะโกนบอกมัน ผมทำงานเล่นดนตรี ร้องเพลงกลางคืนที่ผับแห่งหนึ่งย่านทองหล่อครับ ผมไม่อยากให้
ตัวเองต้องเป็นภาระของครอบครัว ผมเลยอยากจะแบ่งเบาภาระของแม่ดดยออกมาทำงานหาเงินช่วย ผมมาทำงาน
ที่ผับนี่ได้ 2 เดือนแล้วครับ คนที่แนะนำผมมาคือ อ้น เพื่อนสมัยมัธยมของผม อ้นรู้ดีว่าผมอยากหาเงิน มันเลยชวนผมมา
แจมกับมัน บางวันผมร้อง อ้นเล่นกีตาร์ บางวันผมเล่นกีตาร์แล้วอ้นร้อง ผมใช้ชีวิตกลางคืนมาได้เกือบปีแล้วครับ
มันทำให้ผมรู้ดีว่า สังคมกลางคืนมันโหดร้าย คนที่ดีมันก็มีครับ แต่คนที่ไม่ดีนี่สิ ผมไม่อยากจะพูด เอาเป็นว่าถ้าเลือกได้
ผมว่าพยายามหลีกเลี่ยงจากมันจะดีที่สุด
“เฮ้ยยย สวัสดีครับพี่บูรณ์”เสียงของอ้นทำให้ผมหันไปมองยังบุคคลที่มาเยือน เค้าคือ พี่บูรณ์ พี่เค้าเป็นลูกเจ้าของหุ้นส่วน
ของผับที่ผมทำงานอยู่ ผมเคยเจอพี่เค้าในวันที่มีงานเลี้ยงพิเศษ พี่เค้าก็จะมาเล่นดนตรี หน้าตาดี เสียงร้องก็ดีใช้ได้
“สวัสดีทุกคน วันนี้พี่มาเล่นดนตรีครั้งสุดท้ายก่อนจะไปอังกฤษอาทิตย์หน้า”พี่บูรณ์ยิ้มอย่างเป็นมิตร
“งั้นวันนี้ก็ต้องมันส์แน่เลยพี่บูรณ์มา เฮ้ยดิว ไปซ้อมครับเพื่อน คืนนี้สนุกแน่”อ้นพูดอย่างตื่นเต้นก่อนจะกระโดดขึ้นไปบน
เวทีเพื่อเซทเครื่องดนตรี
ตึกๆๆ ทำไมผมรู้สึกวันนี้ตาขวากระตุกแปลกๆ ขออย่าให้เรื่องไม่ดีอะไรเกิดขึ้นเลย
เป็นไงกันบ้างกะ “ทนพิษบาดแผลไม่ไหว” ดูคะแนนพี่ดิวน่าเป็นห่วงยังไงช่วยกันโหวตด้วยนะคะ
ตอนนี้อาจจะเอื่อยๆ อย่าพึ่งเบื่อกันนะ ไรท์สัญญาตอนหน้าต้องสนุกแน่นะคะ ตอนนี้ไรท์กำลังปูเรื่องอยู่
ขอบคุณที่ติดตาม รักทุกคนนะคะ จุ๊บๆๆ
อื้อ ไรท์เว้นบรรทัดแล้วนะ สบายตาขึ้นไหม ^^
ติดตามต่อด้วยนะคะ *49307 โหวตๆๆ
ความคิดเห็น