ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    How long นานเท่าไรหัวใจไม่หยุดรัก

    ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 เธอไม่อาจเอารักไปจากใจ

    • อัปเดตล่าสุด 17 มี.ค. 56


    Chapter 1

    เธอไม่อาจเอารักไปจากใจ

    “พี่ดิว เชอรีนมาลา”เขาหยุดความคิดลงเพราะเสียงเล็กแหลมที่เขาจำได้ดี เสียงนี้ปลุกเขาทุกเช้า เสียงนี้คอยหัวเราะให้เขา
     

    ได้ยิ้มตามเสมอ เขาจะไม่ได้ยินเสียงนี้อีกแล้วเหรอ
     

    “อ่าว เชอรีนจะไปแล้วเหรอ โชคดีนะ”เขาพยายามเก็บอารมณ์ทุกอย่างไว้ภายใต้ใบหน้าคมที่เรียบเฉยนั้น เธอจะรู้ไหม
     

    พี่ชายคนนี้ไม่อยากให้เธอไปไหน อยากมีเธอเป็นเพื่อนเล่น อยากปกป้องเธอ .........
     

    “พี่ดิว รีนมีอะไรจะให้ แบมือมาสิ”สาวน้อยล้วงกระเป๋ากระโปรงสีชมพูหยิบของบางอย่างขึ้นมา กิ๊ฟใช่มันคือ กิ๊ฟติดผม
     

    รูปโบว์สีฟ้า เขารู้ดี กิ๊ฟตัวนี้เป็นกิ๊ฟตัวโปรดของเชอรีน ดิวรับไว้พร้อมกับคิดอะไรบางอย่างออก
     

    “เชอรีนรอพี่แปปนึงนะ เดี๋ยวพี่มา”ดิวรีบวิ่งเข้าไปในบ้านหยิบอะไรสักอย่างมาให้น้องสาวของเขา เขาหยิบแหวนพลาสติกที่
     

    อยู่ในลิ้นชักห้องนอนออกมา มันคือแหวนที่แถมมากับขนมห่อละ 5 บาท แหวนพลาสติกสีชมพูรูปดาวเขารีบวิ่งไปหา
     

    เชอรีนที่สวนหลังบ้านอย่างกระหืดกระหอบ พร้อมกับยื่นมันให้น้องสาวของเขา
     

    “นี่มันแหวนที่แถมกับขนม กาก้าบ้าบิ่นควายกินบินได้ นี่คะ”(ไรท์--* แน่ใจว่านี่ชื่อขนม)
     

    “ช่าย พี่ให้เชอรีนนะครับ อย่าลืมพี่นะ”ดิวพูดพร้อมกับชูนิ้วก้อยสัญญาเพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่า เราจะไม่ลืมกัน
     

    “เชอรีนจะเก็บแหวนของพี่ดิวไว้อย่างดีเลยนะ พี่ดิวก็เก็บกิ๊ฟของเชอรีนไว้ให้ดีเหมือนกันนะคะ และเชอรีนสัญญาว่า
     

    เชอรีนคนนี้จะไม่ลืมพี่ดิว
     

    เชอรีนคนนี้จะไม่ลืมพี่ดิว
     

    เชอรีนคนนี้จะไม่ลืมพี่ดิว
     

    เชอรีนคนนี้จะไม่ลืมพี่ดิว
     

    เฮือกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ==’
     

    Dew talk :
     

    ผมลืมตาตื่นขึ้นมาจากความฝัน ฝันที่ผมไม่อาจลืม แม้มันจะผ่านมานาน  10 ปีแล้วสินะ ตอนนั้นผมอายุ 10 ขวบและเธอคน

    นั้นก็อายุ 8 ขวบ ผมห่างกับเธอ 2 ปีครับ เธอชื่อ
    เชอรีน ครับ สาวน้อยยิ้มใสที่ทำให้ผมตกหลุมรักเธอตั้งแต่.......ตั้งแต่ตอนไหนผมก็ไม่รู้

    รู้อีกทีก็ละสายตาไปจากรอยยิ้มนั้นไม่ได้แล้ว  เธอเป็นเด็กสดใส ผมยาว เธอชอบถักเปีย แก้มย้วยๆนั้นผมยังจำได้ดี วันนั้นวันที่เธอได้

    ย้ายออกไปจากหมู่บ้าน รั้วบ้านเราติดกันครับ เธอได้ให้ของสำคัญไว้กับผม
    กิ๊ฟสีฟ้ารูปโบว์ ผมรู้เวลาเธอจะออกไปไหน นี่คือกิ๊ฟตัวเก่ง

    ของเธอ เธอจะติดมันประจำ ผมยังเก็บมันไว้อย่างดี วันเวลาที่ล่วงเลยไป มันไม่อาจทำให้ผมลบเลือนเธอได้เลยแม้แต่น้อย หลังจากที่เธอ

    ย้ายไป ผมก็ไม่ได้ข่าวคราวเกี่ยวกับเธออีกเลย ผมเคยเห็นแม่ของผมโทรคุยกับแม่ของเชอรีนช่วงแรกๆที่ย้ายออกไป แต่ต่อมาก็ขาดหาย

    ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน สบายดีไหม แต่ผมอยากเจอเธอเหลือเกิน อยากเจอน้องสาวของผม เธอจะลืมผมหรือยังนะ จะยังจำ

    สัญญาที่เคยให้ต่อกันได้ไหม
    ^______^ ผมคิดถึงเธอจัง




    น่าสงสารพี่ดิวจังเลยเนาะ อ่าโฮะๆๆๆ ดีใจจังมี 1 เม้นให้ไรท์ชื่นใจ ขอบคุณค่า
    ขอบคุณที่ติดตาม เฮ้อออ พี่ดิวจะเจอเชอรีนได้ยังไง ติดตามนะคะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×