คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 9 ผีหลอก
Chapter 9
ผีหลอก
Cherreen Talk :
02.36
ตืดดดด ตืดดดดดดดด
--You have new message from นายหนวดปลาหมึก –
‘เจอกันเร็วๆนี้นะเชอรีน.......พี่ดิว’
นี่เป็นเวลาตีสองกว่าๆฉันควานมือไปใต้หมอนหยิบโทรศัพท์ที่สั่นขึ้นมา แล้วฉันก็ตกใจทันทีที่เห็นข้อความนี่
มาปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ ฮ๊า!!! นายหนวดปลาหมึกจะมาไม้ไหนอีกเนี่ยยยย? โอ่ยยยยยยยย
ข้อความนั่นทำให้ฉันนอนไม่หลับ ไม่รู้เป็นเพราะอะไร ตั้งแต่ฉันเห็นข้อความนั่นเข้า ฉันก็พยายามข่มตาให้
หลับแต่ก็ทำไม่ได้ ฮือออ นายนั่นสามารถทำให้ฉันเป็นกังวลขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย ดีนะที่ช่วงนี้โรงเรียนของ
ฉันหยุดให้นักเรียนอ่านหนังสือสอบ เฮ้อออออ กี่โมงแล้วเนี่ย ฉันหยิบนาฬิกาปลุกที่หัวเตียงขึ้นมา
06.28
ยังเช้าอยู่เลย แต่ถ้าให้ฉันนอนต่อคงจะไม่ไหว ก็มันนอนไม่หลับนี่นา -0-
ฉันตัดสินใจเดินลงไปสูดอากาศตอนเช้าที่สวนหน้าบ้านให้สมองได้ปลอดโปร่ง และให้สมองได้หยุดคิด
อะไรบ้าง
“อ่าวว เชอรีนตื่นแล้วเหรอลูก ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังแล้วทำไมตาหนูเป็นหมีแพนด้ายังงั้นหล่ะ”คุณพ่อที่กำลัง
นั่งจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะในสวนเอ่ยถามฉันด้วยเสียงหัวเราะ
“ก็เมื่อคืน รีนนอนไม่หลับนี่คะ ตาก็เลยเป็นแบบนี้ แล้วคุณพ่อเป็นยังไงบ้าง งานเลี้ยงเมื่อคืนสนุกไหม”
“สนุกสิ ลูกน่าจะไปด้วยนะ เจอพี่......”
“คุณคะ!!!”เสียงของแม่ขัดจังหวะพ่อไว้ แล้วท่านทั้งสองก็หันไปกระซิบกระซาบอะไรกันสักอย่าง
“เจอใครคะพ่อ ทำไมเงีบยไปหล่ะคะ”ฉันเซ้าซี้ถามพ่อ
“เอิ่มม รีนลูก วันจันทร์นี้แม่จะไปฮ่องกงนะลูก พ่อเขาก็ไป พี่ๆของลูกก็ไปหมดเลยนะ”
“แม่ค่ะ แต่ว่า อาทิตย์นี้รีนต้องอยู่อ่านหนังสือสอบนะ รีนคงไม่ได้ไป”ก็จริง ถึงจะอยากไปแค่ไหน
แต่อาทิตย์นี้เป็นสัปดาห์ก่อนสอบ ฉันต้องเก็บคะแนนให้ดี พลาดไม่ได้แล้ว นี่ก็ ม.6 แล้ว
ฉันต้องได้เรียนในคณะที่ฝันให้ได้ ^^
“แล้วใครบอกว่าแม่จะให้ลูกไปหล่ะจ๊ะ แม่รู้แล้วว่าหนูจะต้องสอบ แกะๆ แพะๆ อะไรนั่นน่ะ แม่เลยไม่ให้หนู
ไป หนูต้องอยู่บ้านตั้งใจอ่านหนังสือนะเชอรีน”
“แกท แพทค่ะแม่ แล้วไปกันหมดเลย รีนหล่ะคะจะอยู่กับใคร ทุกคนทิ้งหนูไปหมดเลยยยย”
บ้าจริง!! ฉันต้องอยู่คนเดียวในบ้านหลังใหญ่นี่เหรอเนี่ย ม่ายนะ ถ้าฉันไม่มีเพื่อนคุย ต้องเป็นใบ้แน่เลย
ม่ายอาววววววว เชอรีนไม่อาวววว
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง แม่จะจ้างคนพิเศษมาดูแลลูก ไว้เป็นเพื่อนคุย ทำอาหารให้กิน ไม่ต้องกลัวว่าจะเหงา”
ค่อยเบาใจหน่อยที่มีคนมาทำกับข้าวให้กิน ไม่งั้นฉันต้องซื้ออาหารแช่แข็งจากร้านสะดวกซื้อมาตุนไว้เต็ม
ตู้เย็นแน่เลย - ^ -
“แล้วแม่จ้างใครมาดูแลหนูคะเนี่ย ผู้ชายหรือผู้หญิงคะ แล้วแก่ไหม อายุประมาณไหน”
ฉันถามแม่ออกไปด้วยความอยากรู้
“เอาไว้วันนั้นหนูจะรู้เองนะจ๊ะ ทำตัวเป็นเด็กดี ห้ามก่อเรื่องวุ่นวาย เดี๋ยวแม่ซื้อของมาฝาก”
“แล้วนี่คุณแม่จะไปกี่วันคะ”
“อาทิตย์นึงน่ะลูก”นานขนาดนั้ยเลยหรอเนี่ย ฉันทำหน้ามุ่ยก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน
คุณแม่นะคุณแม่ทำไมไม่ไปตอนปิดเทอมฉันจะได้ไปด้วย! แล้วจ้างใครมาดูแลฉันไม่บอกสักคำ
ฮึ! โกรธๆๆ เชอรีนโกรธทุกคนแล่ววว
สองวันที่ผ่านมา ดูเหมือนทุกคนจะตื่นเต้นกับการที่จะไปเที่ยวฮ่องกง เจ้ณินพูดเย้ยฉันทุกวันเลย
ไม่เว้นแม้แต่พี่คุณและพี่ฌาน พี่ชายของฉันรู้สึกจะดี๊ด๊าท้ากันแข่งจีบสาว
ดูทุกคนจะมีความสุขมากกก ยกเว้น ฉันที่นั่งเซงยังกะหมีแพนด้าไม่ได้กินใบไผ่
วันนี้แล้วสินะฉันต้องนั่งเหงาอยู่บ้านคนเดียววววววว ฮึ!!!
“เชอรีนลูก ดูแลตัวเองดีๆนะ เดี๋ยวพ่อจะโทรหาบ่อยๆOK”คุณพ่อเดินเข้าสวมกวดฉัน
“เชอรีนลูกรัก ลูกต้องทำตัวดีๆกับคนดูแลนะลูก ถ้าแม่ได้ยินว่าลูกทำตัวไม่น่ารัก แม่จะกลับมาจัดการ
แล้วตั้งใจอ่านหนังสือ ดูแลตัวเองด้วย แม่เป็นห่วงลูกนะ”คุณแม่เดินมาด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นแล้วกอดฉันด้วย
ความรักที่มากล้น คุณแม่พูดอย่างนี้ ฉันไม่อยากอยู่บ้านคนเดียวเลย มันเหงา
“เชอรีนรักพ่อกับแม่นะคะ”
“ยัยน้องแสบ อยากได้อะไรเดี๋ยวเจ้จะซื้อมาฝากแล้วนอนคนเดียวระวังผีหลอกนะ แบร่ :P”
เจ้ณินแลบลิ้นใส่ฉัน ก็รู้หนิว่าฉันกลัวผีขึ้นสมองแล้วให้ฉันอยู่คนเดียวเนี่ยนะ
“รีน โตแล้ว ไม่กลัวแล้วผี ถ้าจะกลัว กลัวเจ้ณินดีกว่า”คำพูดของฉันทำให้เจ้ณินเอามือมาหยิกแขนฉันด้วย
ความหมั่นไส้ ก่อนจะยิ้มให้ฉันด้วยรอยยิ้มสดใส
“ตัวเล็กของพี่ ดูแลตัวเองนะครับ อย่าดื้อ อย่าซน พี่รับรองว่าเราจะไม่เหงาแน่”
พี่คุณรู้ได้ไงว่ารีนจะไม่เหงาอ่ะ แง่ :’(
“เชอรีน อย่าซนมากนะเดี๋ยวคนดูแลเขารำคาญเอา”พี่ฌานพูดพร้อมยีหัวฉัน
ฉันเดินถือกระเป๋าไปส่งทุกคนที่รถ จะไปแล้วจริงๆหรอเนี่ย
“โชคดีนะคะทุกคนนน บายบ๊ายยยยยยยยยย”ฉันโบกมือลาทุกคน ก่อนจะปิดประตูรถตู้แล้วเดินเข้ามาใน
บ้านด้วยความอ้างว้าง แล้วแม่ทำไมไม่บอกฉันว่าคนที่จะมาดูแลฉันจะมาตอนไหน !!!!!
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบเก้าโมงแล้ว ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วมานั่งจมปลักกับกองหนังสือที่ห้องนั่งเล่น
แกรกกกกกก แกกกกกกก
เสียงอะไรน่ะ เหมือนเสียงเปิดประตูรั้วเลยยยย ใครนะ ตอนนี้ในบ้านก็มีแค่ฉันนนนน ฮือออ ผีเหรอออออ
*0* เชอรีนนนนกลัวไม่อาวววน๊า สัพเพ สัตตา อรหังสัมมา บทไหนดี ออกไปเถอะนะคะ T0T
เชอรีนตั้งสติสิ ยุบหนอ พองหนอ หายใจเข้าลึก ออกกกกก ฮือออออออ =0=….
นี่มันตอนกลางวันอยู่นะ ผีอะไรจะมาตอนกลางวัน ฉันตัดสินใจนั่งอยู่เฉยๆนิ่งๆที่โซฟาอยู่อย่างเดิม
แกรกกก คืดดดดดดดดด
ตุบ ตุบ ตุบ
นั่นมันเสียงฝีเท้านี่ เสียงนั่นเข้ามาใกล้ฉันขึ้นเรื่อยๆ ฉันตัดสินใจฟุบหน้าลงกับหมอนที่อยู่ตรงโซฟา
ตุบ ตุบ ฉันรู้สึกเหมือนเสียงฝีเท้านั่นจะเดินมาแล้วหยุดที่หน้าฉานนนนนนนน
หัวใจเชอรีนจะวายตาย ฉันเอามือบีบจมูกตัวเอง เผื่อว่าผีตัวนั้นจะมองไม่เห็นฉันเหมือนในหนังผีทำกัน
ตึก ตึก ฉันรู้สึกถึงสัมผัสบางอย่างมาสะกิดที่ใหล่ฉัน
“ฮืออออออ :’( เชอรีนจะไปทำบุญให้นะคะ คุณอยากได้อะไรอยากกินอะไรจะหามาให้หมดเลยนะ
อย่ามาหลอกหลอนกันเลยนะ เชอรีนสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน จะเชื่อฟังคำสอนทุกคน
เชอรีนจะไม่โกหกทุกคน เรื่องที่แอบออกไปเที่ยวอีกแล้วน๊า ฮือออ”ฉันหลับตาปี๋พร้อมพนมมือไหว
สิ่งพิศวงที่อยู่ตรงหน้า
“ฮ่าๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ ข้าจะมาลงโทษเจ้า เด็กขี้โกหก”กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ใครใช้ให้ผีมาหลอกกลางวันแสกๆเนี่ย ไอ่ผีไร้จรรยาบรรณ ไร้คุณธรรม ผีดีไม่ทำกันอย่างนี้หรอกนะ
ฉันได้แต่กรีดร้องภายในใจ จะเอาฉันไปลงโทษหรอ ม่ายนะ ม่ายยยยยยยย
“ฉันขอโทษ ขอโทษๆๆ อย่าเอาฉันไปลงโทษเลยนะ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว”เหตุที่ฉันกลัวผี
ขึ้นสมอง ตาของฉันปิดสนิทไม่มีทีท่าเงยมามองภาพตรงหน้าเพียงสักนิด ฮืออออออ
“ฮ่าๆๆๆๆ ยัยบ๊องเอ้ยยยยย ฮ่าๆๆกลัวผีขนาดนี้เลยหรอเนี่ย”เอ๊ะเสียงผีนี่มันคุ้นๆน่ะเนี่ย เอาไงดีเชอรีน
ฉันพยายามเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นมา ภาพแรกที่ฉันเห็นคือ ชายร่างใหญ่ คิ้วเข้ม มีหนวด ยืนหัวเราะ
อย่างบ้าครั่งในท่าทีของฉัน นี่มัน นายหนวดปลาหมึกกกกกกกกกกกก!!!!
“นายหนวด นายเข้ามาในบ้านฉันได้ยังไง อ๋อ ริอาจอยากเป็นโจรมาขโมยของในบ้านฉันงั้นหรอ!!!!”
ฉันหยิบเอาหนังสือฟิสิกส์เล่มหนาบนโต๊ะมาฟาดอีตาหัวขโมยนี่ ตายซะเถอะ!!!!
“หยุดดด เชอรีน หยุดนะฟังฉันก่อนสิ หยุดดดด”เขากระชากหนังสือออกจากมือฉัน แล้วก็ล้วงกระดาษแผ่น
เล็กสีขาวออกมาจากกระเป๋ากางเกงยีนส์นั่น
“อ๊ะ เอาไปอ่านซะ แล้วหยุดทำร้ายร่างกายฉันได้แล้ว ยัยเด็กขี้โกหก”
ฉันกระชากกระดาษนั่นออกมาจากมือนายหนวดด้วยความอยากรู้ว่าเขาจะมาทำอะไรที่นี่
‘เชอรีนลูกรัก
ลูกไม่ต้องแปลกใจนี่แม่เอง ลูกคงจำลายมือแม่ได้ จดหมายฉบับนี้แม่เขียนด้วยสติครบถ้วนสมบูรณ์
พี่ดิว จะเป็นคนมาดูแลลูกในระหว่างที่แม่ไม่อยู่ พี่เค้าจะดูแลลูกตลอดเวลา ยกเว้นวัน เวลา3 ทุ่ม ถึง ตี 2
ของวันจันทร์ – เสาร์ และจะพักอยู่ในบ้านของเราที่ห้องรับรองนะลูก นอกเวลานั้น แม่จะมีพี่เลี้ยงมาคอย
ดูแลลูกแทน ลูกห้ามดื้อกับพี่ดิวเขานะ ถ้าแม่กลับมารู้ว่าลูกทำตัวไม่น่ารัก แม่จะยึดของฝากทั้งหมด
และลดค่าขนม 3 เดือน
รักลูกมาก
แม่เย็นจิต หรเวชกุล’
จดหมายฉบับนี้มันอะไนกันนน!!! นี่มันลายมือคุณแม่ ลายเซ็นคุณแม่อีก อย่าบอกนะว่าแม่ฝากฉัน
ไว้กับตัวอันตรายอย่างนายนั่นน่ะ แม่ขา -0- ทำไมทำอะไรไม่ปรึกษาหนูเลย TT^TT
ฉันทิ้งกระดาษนั่นลงกับพื้นก่อนที่จะหันมามองหน้า นายหนวดบ้าที่แกล้งอำผีฉัน
นายได้เจอฤทธิ์ฉันแล้วจะต้องถอยกลับไปไม่เป็นท่าแน่ คอยดู O^O!!!!!!
ไรท์ขอโทษนะที่หายไปนาน ว่าจะอัพตั้งแต่เมื่อวานแต่คอมเป็นบ้าอะไรไม่รู้สงสัยอากาศร้อน มันเลยไม่ได้ดั่งใจ!!!!!!
เชอรีนจะแกล้งอะไรพี่ดิวเนี่ยยยยยยย รอติดตามนะคะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ไรท์ขอบคุณมากๆๆๆๆ รักนะคะคนดีของฉานนนนน
#วีคหน้า ออก 2 คน อย่าให้เป็นพี่ดิวเลยเน้อ ไม่งั้นไรท์คงเฟลลลล :(
ได้แต่กดรัวๆๆ *49307 ฝากด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนจีจี รักไรท์เม้นให้ด้วยนะคะ ^^
ความคิดเห็น