คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฉัตรชัย
"เออ...หนูขอโทษค่ะ คุณวี" สาวน้อยพูดช้าๆ เสียงสั่นเล็กน้อย "คือหนูลืมผ้าเช็ดหน้าไว้ ตอนเข้ามาทำความสะอาดเมื่อตอนกลางวันน่ะค่ะน"
"อ้อ...งั้นเหรอ" วีรศักดิ์ว่า สายตาของเขายังจับจ้องอยู่ที่สาวใช้คนนี้ หน้าตาของเธอดูก็รู้ว่าอายุยังไม่ถึงยี่สิบ วีรศักดิ์ใจเต้นเล็กน้อย สาวใช้รีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดหน้าสีขาวที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง ซึ่งวีรศักดิ์เพิงสังเกตเห็นว่ามีผ้าเช็ดหน้าวางอยู่
"อย่าเพิงไป" เขาคว้าข้อมือของสาวใช้ไว้ ก่อนที่เธอจะเดินออกไป ทำให้สาวใช้ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว
"คุณวี....."
"เธอชื่ออะไร
"ชื่อ เอม ค่ะ"
"อายุเท่าไหร่
"16 ค่ะ"
"มาอยู่ที่นี่นานหรือยัง
"มาอยู่ได้ 1 ปี แล้วค่ะ...."
"งั้นเหรอ" วีรศักดิ์หัวใจเต้นแรง ส่วนเอมก็ยังคงตัวสั่นอยู่เช่นเดิม "ไม่ต้องกลัวหรอกน่า.....ตัวสั่นใหญ่เลย"
"คือ...คุณวีค่ะ ดึกแล้ว....หนูขอตัวไปนอนก่อนค่ะ"
วีรศักดิ์ปล่อยข้อมือเธอ แล้วเอมก้รีบเดินออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมตัวเองถึงใจเต้นแรงขนาดนี้ มันเป็นอารมณ์บางอบ่างที่บอกเขาว่า เอมคือหญิงสาวที่เขาอยากร่วมหอลงโลงด้วย
เช้าวันต่อมาเมื่อวีรศักดิ์ร่วมรับประทานอาหารกับนางมยุรี และ นายอนันต์ บิดามารดาของเขาแล้ว เขาก็นั่งรถออกไปหาฉัตรชัยเพื่อนสนิทของเขา
บ้านของฉัตรชัย แม้จะไม่ใหญ่เท่ากับคฤหาสน์ของวีรศักดิ์ แต่ก็บ่งบอกได้ว่า ฉัตรชัยเป็นคนากที่สุดคนหนึ่ง เขาเชื้อเชิญให้วีรศักดิ์เข้าไปนั่งในห้องนั่งเล่น หลังจากนั่งลงบนเก้าอี้นวมสีดำแล้ว ทั้งคู่ก็เริ่มคุยกัน
"ฉัตร แม่ชั้นชวนนายไปงานเลี้ยงต้อนรับกลับเมืองไทยด้วย---อย่าลืมไปให้ได้นะ" วีรศักดิ์บอก
"เออ...ชั้นรู้แล้ว" ฉัตรชัยขานรับด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
"ชั้นอยากทำรีสอร์ทว่ะ นายอยากร่วมหุ้นด้วยปะ
"รีสอร์ทเหรอ.....ก็ดีนี่ ฉันร่วมด้วยแน่นอน" แววตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของวีรศักดิ์ก่อนที่จะพูดต่อไปว่า "วี แกกำลัง
"เฮ้ย
"จริงง่ะ...." ฉัตรชัยยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ เพื่อจ้องมองแววตาของวีรศักดิ์ให้ชัดๆ "โกหกแหง๋เลย แววตานายมันฟ้อง"
"เออน่า......อย่าออกนอกเรื่อง เรากำลังคุยเรื่องธุรกิจกันอยู่นะ"
"ก็ได้" ฉัตรชัยว่า "แล้วนายจะไปดูรีสอร์ทเมื่อไหร่ล่ะ"
"อาทิตย์หน้าได้ปะ ขั้นอยากเริ่มไวๆว่ะ"
ความคิดเห็น