Casting จำไว้เลยนายหน้าหล่อ ^^

ลำดับตอนที่ #2 : Lmperessions ความประทับ?

 Lmpressions ความประทับ ?

“  เอมิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม ”

“ โอ้ย ! พี่มิกะ พี่จะตะโกนทำไมเนี่ย ฉันก็อยู่บ้านเดียวกับพี่แท้ พี่ตะโกนเหมือนฉัน
จะไปออกรบงั้นแหละ”

“ แหะ ๆ เอมิ จ๋า ^_^ ”

“ -_- พี่มีอะไรบอกมาเลยไม่ต้องทำเสียงหวาน ”

“ เธอช่วยไปซื้อของแทนพี่มิกะหน่อยน้า”

“แล้วทำไมพี่ไม่ไปซื้อเองล่ะ ฉันก็เห็นพี่ไม่ได้ทำอะไรอยู่นิ ”

“ ทำสิจ๊ะ พี่เพิ่งทาเล็บเสร็จยังไม่แห้งเลย ช่วยไปซื้อแทนพี่หน่อยนะจ๊ะ”

“ พี่พูดเหมือนว่าถ้าเล็บพี่แห้งพี่จะออกไปซื้องั้นแหละ”

“แหะ แหะ ช่วยหน่อยน้า”

“เป็นอย่างนี้ทุกที่เลย”

“ ^^”

“-_-”

“ เออ เอมิ อย่าช้านักนะ เดี๋ยวแม่ได้เอากระทะตีหัวพี่แน่”

“แม่ตีหัวพี่ ก็ไม่ได้เกี่ยวกับฉันสักหน่อยนิ”

“เกี่ยวสิจ๊ะ ถ้าฉันโดน ฉันก็จะบอกแม่เรื่องที่อาทิตย์ก่อนเธอแอบหนีแม่ไปเที่ยวกับรุโกะ โดยไม่ขอแม่ก่อน ”

“O_Oพี่รู้ได้ไงอ่า”

“หึ หึ หึ ฉันรู้มากกว่านี้อีก”

“ T_T ยัยปีศาจ”

 โอ้ย นี่ฉันเป็นน้องสาวหรือเป็นคนรับใช้ของยัยมิกะกันแน่เนี่ย ยัยนั่นอ่ะนะวันๆฉันไม่เห็นจะทำอะไรเลย นอกจากแต่งตัวสวยๆแล้วออกไปเที่ยว ส่วนฉันต้องมานั่งฟังแม่บ่นเรื่องของยัยนั่นจนเหมือนงานอดิเรกของฉันไปแล้ว 

ฉัน มิยาซาว่า เอมิ อายุ  17 ปี ค่า น้องสาวคนเล็กของบ้านมิยาซาว่า ส่วน มิยาซาว่า มิกะ พี่สาวแท้ๆของฉันเอง ค่ะ และ ฉันหาทางจะตัดยัยนั่นออกจากกองมรดกของบ้านอยู่ค่ะ แหะๆล้อเล่น ตอนนี้ฉันออกมาซื้อของที่ใช้ทำอาหารเย็นในวันนี้ ฉันจะไม่ออกมาซื้ออย่างเด็ดขาด ถ้ายัยนั่นไม่คิดจะแบ็คเมล์ฉันเรื่องที่ฉันแอบหนีไปเที่ยวกับรุโกะ ถ้าแม่รู้ว่าฉันแอบหนีเที่ยวแม่เอาฉันตายแน่เลย ว่าแต่ ยัยนั่นรู้ได้ไงว่าฉันแอบหนีเที่ยว แล้วเรื่องที่ยัยนั่นบอกรู้มากกว่านี้คือเรื่องอะไรล่ะ โอ้ย เซ็ง เซ็ง เซ็ง อยากฆ่าเป็ดเจ้าค่า

ฟิ้ว

โป๊ก

“ โอ้ย ”

ฉันร้องด้วยความเจ็บบนบริเวณหน้าผาก ที่มีอะไรไม่รู้ลอยมากระทบหน้าผากของฉันเข้าอย่างจัง ฉันลองจับบนหน้าผาก มันปู่ดด้วยอ่า  โอ๊ย เจ๊บ ใคร! ใครมันขว้างอะไรมาเนี่ย นี่มันวันซวยแห่งชาติของฉันหรือไงกัน ยัยเอมิ ทำไมเธอซวยอย่างนี้เนี่ย ฉันมองหาตัวการที่ลอยมากระทบหน้าผากฉันจนปู่ดและท่าทางมันน่าจะเขียวพอดู
 

“(' '   )(   ' ') ไม่เห็นมีอะไรเลยนิ”

(. . )ยกเว้น รองเท้าที่ตกอยู่ข้างหน้าฉัน ใช่ มันต้องเป็นไอ้รองเท้าเจ้ากรรมข้างนี้อย่างแน่นอน ที่ลอยมาโดนหน้าผากฉันซะปู่ด แล้วมันมาได้ไงอ่ะ?  เจ้าของมันล่ะ? ฉันหันซ้าย (' '   ) หันขวา (  ' ') ก็ไม่เห็นใครแหะ แล้วมันลอยมาได้ไงอ่า ฉันก้มลงหยิบไอ้เจ้าตัวการทำร้ายหน้าผากอันแสนสวยของฉัน ในเมื่อมันไม่มีเจ้าของ ฉันจะพาไปลงนรก เอ้ย ลงถังขยะ ไปซะ จะได้ไม่ไปทำให้ใครหัวปู่ดอีก

“เธอ”

ฉันหันไปที่เสียงเรียก  O_O  ตะลึงเจ้าค่า  ผู้ชายอะไรหล่อเป็นบ้า ตัวสูง ผิวก็ขาว จมูกก็โด่ง ริมฝีปากยังอมชมพู และผมสีเหลืองที่เข้ากับผิวขาวๆได้ดี อย่างกับหลุดออกมาจากเทพนิยายเลย ว่าแต่เค้าเรียกใครอ่ะ ฉันหรอ? ไม่ใช่แล้ว ฉันไม่รู้จักเค้าซะหน่อย

“..........”

“ เธอ” 

“(‘ ‘  )(  ‘ ‘)”

ฉันหันซ้ายหันขวา หมอนั่นเรียกใครกันนะ แต่ที่ฉันยืนอยู่ก็มีแค่ฉันคนเดียวนิ

“เธอจะหันไปมองใครเล่า ยืนอยู่คนเดียวแท้ๆ”

หมอนั่นเดินมาอยู่ตรงหน้าฉัน อู้ โครตหล่ออ่า ถ้ายัยรุโกะเห็นเป็นต้องกรี๊ดยิ่งกว่าสลบแน่ๆ นายผมเหลืองชี้มือมาตรงหน้า 
"เธอนั่นแหละ"

“ฉันหรอ ('  ')\”

“ใช่ เธอนั่นแหละ”

“ ('  ')? ”

“ที่เธอถืออ่ะ ฉันขอคืนด้วย”

ที่ฉันถืออยู่ ก็มีตะกร้าใส่ของ กับ รองเท้านรก 

“ไอ้นี่หรอ”

" ไม่ใช่ รองเท้าต่างหาก"

"รองเท้า นายหรอ?"

“ใช่ รองเท้าฉันเองแหละ”

“มันลอยมา” 

โดนหน้าผากฉันเข้าอย่างจังด้วย

“ก็คงงั้น ฉันเซ็งๆน่ะ กะจะแตะกระป๋องระบายซะหน่อย มันดันหลุดจากเท้าลอยมาซะไกลเลย ตาหาแทบตาย”

“มันลอยมาโดนหน้าผากฉันจนเขียว”

“อือ ก็ว่าอยู่ทำไมหน้าผากเธอมันเขียวๆ”

“เพราะรองเท้านายไง”

“อืม ('  ') (.  .)”

“........”

“งั้น”

ใช่นายหัวเหลือง นายต้องขอโทษฉันสิ

“.............”

“ขอรองเท้าฉันคืนด้วย”

“ว่าไงนะ!”

“ขอรองเท้าของฉันคืนมาด้วย เธอจะเก็บมันไว้หรือไง”

“หน้าผากฉันเขียวเพราะรองเท้านาย”

“('  ') (.  .)ฉันรู้”

“เพราะฉะนั้นนายควรขอโทษฉัน”

“ ขอ....”

“.........”

“ รองเท้าคืนด้วย”

“ ห่ะ”

“ ขอรองเท้าคืนด้วย จะให้ฉันใส่อยู่ข้างเดียวหรือไงห่ะ”

“ นายควรขอโทษฉัน”

“ขอโทษไปหน้าผากเธอก็ไม่หายเขียว เพราะงั้นเอารองเท้าฉันคืนมาด้วย”

“ไอ้รองเท้ากรรมเวรนี่นะหรอ”

“มันไม่ใช่รองเท้ากรรมเวร มันรองเท้าของฉัน เอาคืนมาซะทีสิ”

ฉันใกล้หมอความอดทนแล้วนะ ถึงจะหล่อ แต่นิสัยแบบนี้ ฉันก็ไม่เว้นนะย่ะ อยากได้นักใช่ไหม ฉันหันไปด้านซ้ายเจอลานน้ำพุ ได้ ฉันจะให้นาย เอาคืนไปเลยไอ้หัวเหลืองแต่ในแบบวิธีของฉันย่ะ

“อ่ะ เอาไปสิ”

ปิ้ววววววววว

ตู้มมมมมมมมมมม

“ W๐W”

“ไปเอาสิ”

“นี่เธอ กล้าดียังไงปารองเท้าฉันลงน้ำห่ะ”

“ก็นายบอกว่าตามหามันอยู่ ฉันก็ช่วยให้นายตามหาไง”

“นี่เธอ ฉันเจอมันแล้ว แต่เธอปามันลงน้ำ เพราะงั้นเธอไปเก็บมันมาซะ”

“มันคือรองเท้านายนะ”

“ใช่ รองเท้าของฉันไปเก็บมาคืนเดี๋ยวนี้เลย”

“ของนาย นายก็ไปเก็บเองสิ”

“ยัยหัวลีบ ไปเก็บมาคืนฉันเลยนะ”

“นายว่าใครหัวลีบย่ะ ไอ้หัวขี้”

“แล้วเธอว่าใครหัวขี้ห่ะ ยัยหัวลีบขี้ขโมย”

“ไอ้หัวขี้ นายมัน!@$#@!#$@”

“เธอไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่อง ไม่เก็บมันมาคืนฉันซะ”

“ฉัน –ไม่ – เก็บ”

“เธอนี่มัน...”

" จะทำไม นายหัวขี้เหม็น มาต่อยกับฉันตรงนี้เลยไหมล่ะ"

" หึ หึ หึ ฉันไม่รังแกผู้หญิง โดยเฉพาะยัยหัวโปลิโออย่าง..('x') "

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี้ ตี้ ตี๊ด
ฉันเอามือปิดปากไอ้หัวขี้ พี่มิกะโทรมา ถ้าได้ยินเสียงหมอนี่ มีว่าหวังคิดว่าฉันแอบไปเที่ยวกับผู้ชายแน่ๆเลย 
Stop

“ว่าไง พี่มิกะ”

“(ยัยเอมิ มั่วทำไรอยู่ของที่ให้ไปซื้อได้หรือยังย่ะ)”

“อุ้ย พี่มิกะ โทษทีๆฉันมีเรื่องนิดหน่อยนะ”

“(เธอไปมีเรื่องกับใครเนี่ย ช่างมันเถอะ รีบซื้อของกลับมาเร็วๆด้วย แม่ใกล้จะเอากะทะตีหัวฉันแล้วเนี่ย)”

“ค่า ไปเดี๋ยวนี้ค่า”

ตู๊ด

“นี่นายหัวขี้เหลือง วันนี้ฉันรีบมากไว้คราวหน้าฉันจัดการนายแน่”

“ O[]๐”

“ ไปล่ะ” วิ่งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

“ยัยหัวลีบ เธอจะหนีไปไหน ไปเก็บรองเท้าฉันคืนมา มามามามามามามา”

sweettheme☂