ยัยจอมจุ้นวุ่นรักนายหน้าขรึม

ลำดับตอนที่ #1 : วันอันแสนจะวุ่นวาย

วันอันแสนวุ่นวาย

                    ว้าวววววว!!  อากาศตอนเช้ายามเปิดเรียนนี่ดีจริงๆเลยน้าาา~  สงสัยวันนี้
ฉันคงมาเช้าเกินไปล่ะสิท่าถึงได้มาเร็วจนไม่มีใครเดินพลุกพล่านเลยแถวนี้   


"โฮะๆๆๆๆ^0^"


 อะเอ๋ๆๆๆๆนี่มันอะไรกัน  ประตูปิด  

เอ๋!!!ไม่จริงน้าา   ฉันตื่นมานาฬิกาก็บอกอยู่เลยนี้น่าว่าเพิ่ง 7 โมงเอง   เอ๊ะๆๆๆ  หรือว่าๆๆๆ   

"นาฬิกาเสีย" โฮๆๆๆTT0TT 


"นี่บ่นพึมพำอะไรของเธอฮะ  เข้าไปในโรงเรียนได้แล้ว!!"อาจารย์ฝ่ายปกครองตะโกนออกมานอกรั้ว  


"ค่าาาา"อุตส่าห์มาเช้า(สาย)แล้วแท้ๆ


ณ  ห้องเรียน 


"นี่อาจารย์ขอแนะนำนักเรียนใหม่ให้ทุกคนรูจักนะจ๊ะ   เดี๋ยวนะ   แล้ว...พัชรวดีหายไปไหนล่ะจ้ะ"


ฟิ้วววว~
(เสียงวิ่งมา)


"แฮ่กกๆๆๆๆ  ขะ...ขอโทษ.. ค่ะ  แฮกๆ..."


" โฮ่ว~" เสียงพวกชะนีในห้องที่ร้องหาTeen แถวนี้  ยกเว้ยเพื่อนช้านน้าา...


" แฮ่มๆ  งั้นครูขอแนะนำเพื่อนนักเรียนให้รูจักนะจ๊ะ  อ้อ พัชรวดีไปนั่งที่ได้จ๊ะ"


"ค่ะ"

"นี่ กชการ   อักษรศิลป์ "

"สวัสดีครับ  เรียก เอส เฉยๆก็ได้^ ^ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ  " นายนั่นแนะนำตัวเองและก็โปรยยิ้มไปทั่ว  ชิ!!  หล่อตายแหละ  


" อ้ายยยยยยยยยยยยยยยย!! กรี้ดๆๆๆๆ"  ยัยพวกนั่นไปเคยเห็นลิงตัวผู้รึไง  ร้องวี้ดว้ายอยู่ได้- -"


"แฮ่มๆๆ  ส่วนนี่จ้ะ  ฮาโตะเมะ   เคจิน "


"กรี้ดดดดดดดดด        ว้ายยยยยยยยยยยยยยย      อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!  หูฉันจะระเบิดไม่เนี่ย  โอ้ยยยย!!


............(ไม่มีสัญญาณใดตอนรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก)


"แฮ่ม  เคจินจ้ะ  "ครูพูดด้วยน้พเสียงแผ่วเบา  แต่ฉันได้ยิน  เพราะฉันหูดี  โฮะๆๆๆๆๆ


.............


"  เคจิน" ครูเริ่มพูดดังขึ้น

......

"เคจิน!!!!"  " พรึบบบ!!"   เสียงแรกเป็นเสียงครูตะโกนส่วนเสียงทีสองเสียงตกใจจนลุกพรวดขึ้นมาของฉันเอง  แฮะๆๆๆ


"ดี"แหมมม!!!กว่าจะพูดนะ  ไอ้เราก็นึกว่าเป็นใบ้  แต่พูดให้มันยาวกว่านี้ฉันจะเป็นบุญมากนะจ้ะ


"อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!"


เสียงพวกจระเข้ในห้องที่คอยจะฉีกกินเสือดกินเนื้อนายนั่นจนหมดไส้หมดพุง


ชิ้งงง!!   สายตาคมกริบของหมอนั่น  


....ฟิ้วววว~  (เงียบบ)



"คิกๆๆๆ   5555"ฉันหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ


ชิ้งงงงง!!

"55  อะ แค่กๆๆๆ"หนอยแหน่ะ   นายหน้าเบ้  ทำฉันเกือบตายนะ  คอยดูๆๆๆ


"พัชรวดี  อะไรติดคอหรอจ๊ะ" ครูถามด้วยความเป็นห่วง  



"  หึ!! สม " นายนั่นพูดในลำคอเล็กน้อย  แต่ชั้นได้ยิน  อ้ากกกกกกกกกกก!!!  ชั้นจะฆ่านาย



"ป่าวค่ะTT0TT"ฉันแทบจะเอาหน้าไปแทรกแผ่นดินหนีเพราะ  นายนั่นนะสิ  เยาะเย้ยฉัน  อ้ากกกกกกกกกกกกก!!  เกิดมาไม่เคยมีใครกล้ามาดูถูกฉันนะยะ  นายยย  นาย   อ้ากกกกกกกกกกก!!!



"เอาล่ะๆ  ไปนั่งที่ได้จ้ะ   ก็เลือกนั่งไปก่อนนะจ๊ะเดี๋ยวพรุ่งนี้ครูจะมาจัดที่นั่งให้ใหม่  หมดชั่วโมงแล้ว   งั้นแค่นี้แหละจ๊ะ"



"นักเรียนทุกคนทั้งหมดทำความเคารพ"ฉันลุกขึ้นแล้วบอกนักเรียนทุกคน  โฮะๆๆๆ  ก็ฉันเป็นหัวหน้าห้องนี่น่า  ^0^


และเมื่อครูออกไป



"นี่นาย นายแอบว่าฉันตอนอยู่หน้าห้องใช่ไหม"ฉันเดินไปที่โต๊ะของนายเคจินนั่น  


............  อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก!!  นายจะเงียบไปถึงหนายยยยยยยยยยยยย


"นี่นาย  ฉันถามว่านายว่าฉันตอนอยู่หน้าห้องใช่ม้ายยยยยยยยยยยยย!!" ฉันตะโกนใส่หูนายนั่นด้วยความดัง  92 เดซิเบล 


"โอ้ย!!  แล้วไง"  นายนั้นพูดด้วยสายตาว่างเปล่า  แทบจะไม่แสดงอารมณ์ด้วยซ้ำ


"นี่  นาย!!"


"ตึงง!!!  สองคนนั้นน่ะออกไปยืนกางแขนหน้าห้อง!!"  ครูประจำวิชาที่เพิ่งเข้ามาทุบโต๊ะและตะโกนไล่ฉันกับนายนั่นไปยืนกางแขนหน้าห้อง   นี่มันวันซวยอะไรของฉันเนี่ย!!
TT0TT

"ค่า" TT0TT



" ชิ ซวย!!"


 นาทีผ่านไป~

"เพราะนายคนเดียวเลย   ที่ทำให้ฉันซวย" ฉันพูดกับนายนั่นทั้งที่ยังยืนกางแขนอยู่


" เหอะ!!" นายนั่นพูดออกมานิดนึง


"นี่นายไม่คิดจะพูดอะไรมากกว่านี่เลยหรอ"


...........


" นี่นาย!!"


ครืดดดดดดดดด!!(เสียงเปิดประตู)


"สองคนนั้นน่ะ  เอาไม่บรรทัดไปคาบด้วย  ถ้าเธอยังพูดอีกครูจะให้พวกเอยืนจนถึงตอนเลิกเรียน!!"


" เอาะอายเอยอั้นอึงอ้องอาอืนอ้าบไอ้อันอัด" (เพราะนายเลยฉันถึงต้องมายืนคาบไม้บรรทัด)


"อำอาน"(รำคาญ) 


............ฟิ้ววววว~  แล้วเวลาก็ผ่านไป


ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง  ติ๊งต๊อง  ติ้งติ่งตึ๊ง

ฉันอยากรู้ว่าใครเป็นคนคิดเสียงกริ่มได้อุบาทว์เลวร้ายขนาดนี้เนี่ย  แต่ฉันก็ต้องขอบใจ
ออดสวรรค์  TT^TT  ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆ


ชิ้งงงง!!  นายนั่นทำตาขวางใส่ชั้นแล้วก็เดินจากไป


"นี่นาย ไม่คิดจะรับผิดชอบหน่อยหรอ"  พอฉันพูดจบนายนั่นก็เนเข้ามาใกล้ๆ  แล้วก็ดันตัวชั้นไปติดกำแพง ชั้นพยายามดิ้นสุดใจขาดดิ้น   ใบหน้าของนายนั้นใกล้เข้ามาทุกทีๆ
รูปหน้าเรียวได้รูป  ตาคมกริบ ฉันทำอะไรไม่ถูกจึง>///////////<หลับตาปี๋


"หึ" นายนั้นพูดในลำคอก่อนจะปล่อยฉันและเดินจากไป   อ้ากกกกกกกกกกก!!  นายกล้าดียังไงยะ  หนอยแหน่ะ    



"  นี่โซยุ  เป็นไรรึเปล่า" มินท์เพื่อนสุดที่รักของฉันเดินเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง ทำไมไม่มาชาติหน้าละจ๊ะ ฮืม


"ป่าวๆ"


" งั้นก็ดีแล้ว เห็นเมโกะบอกว่าไปรออยู่ที่โรงอาหารแน่ะ  ไปกันเถอะ" มิ้นท์พูด


" ดีเลย  ฉันกำลังหิวพอดี  จะกินให้พุงกางเลย ^ ^ "ฉันพูดแล้วเอามือลูบท้อง


"จ๊ะๆ  คิกๆ" มิ้นพูดไปขำไป


"ขำไร- -" " ฉันทำสัหน้าสงสัย


"ป้าว  ป่าว" มิ้นท์พูดพร้อยโบกไม่โบกมือส่ายหน้าว่าไม่ใช่สุดฤทธิ์


"ปิดบังเพื่อนหรอ -^- งอลและ"ฉันทำท่างอลยังเพื่อนตัวแสบ


"ง่า  ฉันแค่ ...." มิ้นท์ทำหน้าเศร้านิดหนึ่งก็จะพูดต่อแต่ฉันไม่ยอมให้พูดหรอกฉันตัดบทไปก่อน 

"ต้องมีอะไรแน่ๆ งั้นต้องเจอ  มือดุ๊กดิ๊ก  ย้ากกกกก!!" ฉันพูดและยิ้มที่มุมปากและทำมือดุ๊กดิ๊ก  มิ้นท์ไหวตัวทันจึงวิ่งไปโรงอาหาร


ณ  โรงอาหาร


" ตามให้ทันสิ"  มินท์พูด


" หนอยแหน่" เสียงฉันเอง


"  หยุดดดดดดดด!!  โป้กก!!  โอ้ยยยย!!"  เสียงแรกเสียงยัยเมโกะส่วนเสียงที่สองเสียงของหัวฉันที่ชนเข้ากับเสาที่อยู่ใกล้ที่นั่ง  และตามมาด้วยเสียงร้องของฉัน


"(- -  ) (  - -) (- -  ) (  - -)สองคนนี้เล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้  แล้วหัวเป็นไงล่ะเนี่ย"ยัยเมะโกะส่ายหัวด้วยความเอือมระอาก่อนจะเทศนาธรรมะให้ฉันฟัง  แล้วถามฉันด้วยความเป็นห่วง   จะเอาไงแน่เนี่ย - -"


"(- -  /  - -)(- -  /  - -)" ฉันส่ายหน้าดุ๊กดิ๊กไปมาเป็นคำตอบว่าไม่เป็นไร


" งั้นฉันไปเอาข้างก่อนล่ะนะ"  มิ้นท์พูด



"งั้นไปด้วย" ฉันพูดและวิ่งแจ้นไปตามมิ้นท์



"อ้าวววววว!!  นี่ไม่คิดจะรอฉันเลยใช่ไหม"เมโกะตะโกนไล่หลังตามมา    จะกินไรดีน้า

กินข้าวผัดอเมริกันดีกว่า หรือจะกินเกี๊ยวดี  งั้นกินทั้ง2 เลย แล้วก็น้ำแข็งใสกะช๊อคโกแลคอีก2อันละกัน โฮะๆๆๆ^0^



" คนหรือควายนิ "  นายเคจินมาแต่ไหนล่ะนิ  นายนั่นมองอาหารก่อนจะมองสลับไปมากับหน้าฉันด้วยสีหน้าเรียบเฉยพร้อมเบะปากนิดนึง  นิดจิงๆนะ


"ทำไมฉันกินเยอะแล้วมันผิดหัวใคร  ฉันยังไม่คิดบัญชีเดิมเลยนะ"


"หึ!!" นายนั่นพูดจบพร้อมเดินไปนั่งโต๊ะกะนายยูที่เพิ่งย้ายมาใหม่   นายเอสยิ้มให้ฉันนิดๆ
ฉันรู้สึกว่านายยเอสก็โอเคนะ  อย่างน้อยก็ดีกว่าใครบางคน ชิ!!!


แล้วในที่สุดเวลาที่ฉันรอคอยก็มาถึง



กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!



เย้ๆๆๆ  เอ๊ะ  ทำไมเสียงออดโรงเรียนไม่เหมือนเดิมล่ะเนี่ย- -"   ช่างเหอะ


" นี่ฉันกลับก่อนนะ "  เมโกะบอกพร้อมวิ่งไปหาพี่เซกิอะไรของยัยนั่น


"งั้นฉันไปนะ"  มิ้นท์พูดพร้อมยิ้มและโบกมือให้ฉัน 



ฉันก็เลยต้องเดินกลับบ้านคนเดียวตามเคย


ณ  กลางถนนในย่านแห่งนี้


U say~


" นี่ๆๆๆ  นั่นพี่ยูนี่  อ้ายยยยยยยย!!  พี่ยู"เสียงผู้หญิงที่คลั่งผมร้องออกมา  ผมว่าผมปลอมตัวดีแล้วนะ


"  ไหนๆๆ  จริงด้วยๆๆๆ"


"อ้ายยยยยยยยยยย  พี่ยู" ผู้หญิงพวกนั่นกรีดร้องก่อนวิ่งมาหาผม



ผมสปรีดตัวและวิ่งสุดฤทธิ์ก่อนจะ  


ผลั่ก!!  โอ้ยยยย!!


"นี่นาย"









-------------------------------------------------@--------------------------------------------    







                                      โปรดติดตามตอนต่อไป



ฝากด้วยนะคะ

ถ้าไม่มีใครเมนท์ละก็ไม่อัพนิยายจริงด้วย  ชิชะ!!