รักวุ่นๆของเจ้าชายมาเฟียกับยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ
เช้าวันหนึ่งในฤดูร้อนฉันเดินเล่นอยู่ริมชายหาดขณะนั้นทีอายุประมาณ 10 ขวบ
"ตึง!!!!!!!!"เสียงล้มตึงดังขึ้นฉันรีบหันหลังกลับไปดูพบว่ามีเด็กผู้ชายคนหนึ่งล้มอยู่ฉันจึงไปช่วยเขาให้พื้นขึ้นเขามีหน้าตาคมกริบดวงตาสีดำขนตายาวริมฝีปากอมชมพูหลังจากนั้นไม่นานเขาก็ลูกขึ้นมา
"นี่ยัยบ้าฉันเป็นอะไรไป"
~นายอย่าทำให้ฉันโกรธน่ะ~
"นาย"
"อะไร"
"ไอ้บ้า ไอ้จอมหลอกลวง ฉันอุตส่าช่วยน่ะนายตอบแทนฉันแบบนี้ได้ไงไอ้เลว ไอ้สารเลว ไอ้ชั่ว"
แล้วฉันก็วิ่งไป
"ก๊อกๆ"
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"
โอย...จะเคาะรัวทำไมเนี่ยหนวกหูจริงๆเลยควายตัวไหนว่ะที่มันเคาะน่ะ
"เอมมี่"
"อะไร"
"นี่ยัยเอมมี่เธอเรียกแม่เธออย่างนี้น่ะหรอ ฉอดๆๆๆๆ"
โอยหูชาเลยเพราะยัยแม่บ้าคนเดียวฮึ
"เอมมี่"
โครม
"พวกเธอหัดเกรงใจชาวช่องชาวบ้านมั่งสิย่ะไม่มีอะไรทำรึไงน่ะ"
"ยัยขี้บ่น"
"เอก"
"ขอโทษจ้า...ยกโทษให้เอกคนนี้ด้วยน้า"
"ชึ"
ฉันสะบัดหน้าไป
"อย่างอนน้า"
"ใครงอน"
"เธอไง"
"เปล่าวงอนสักหน่อย"
"หรอ"
"อืม"
ฉันมีเพื่อนสามคนชื่อ เอก เอมี่ เอล เอกกับเอลเป็นแฟนกันมาสามปีตั้งแต่ม.ปลายแล้วตอนนี้อยู่ปี 1 แล้วเอกเป็นผู้ชายที่หล่อมาก หน้าตาเท่ ดวงตาสีฟ้าคราม ผมสีดำ เวลาโกรธจะน่ากลัวอย่างมากส่วนเอล สวยมากแต่น้อยกว่าฉัน(โฮะๆๆๆ)หน้าตาเป็นเด็กจีน ตาสองชั้นหน้าตาน่ารัก ดวงตาสีนํ้าตาลอ่อน ผมสีนํ้าตาลแดง และเอมี่หน้าตาคล้ายเด็กฝรั่งผมสีทอง ดวงตาสีฟ้า จมูกโด่ง หน้าขาวใสสวยงาม(น่ารักจริงๆ)
"เอก"
"หือ?"
"เอลกับเอมี่มายัง"
"มาแล้วย่ะ"เสียงดังมาจากข้างหลังฉันฉันตกใจรีบหันไปดูเห็นเพื่อนสุดที่รักสองคนยืนอยู่ฉันรีบเข้าไปกอดคอเพื่อนทั้งสองทันที
"งั้นพวกเราไปลงวิชาเอกกันน่ะ"
"ไปสิ"ทุกคนบอก
แล้วพวกเราก็เดินไปยังที่ลงวิชาเอก
"นายลงวิชาอะไร"
"ฉันลงเคมี"เอกบอก
"เธอล่ะ"
"ฉันวิทยาศาสตร์"ฉันบอก
"พวกเธอสองคนล่ะ"
"ฉันคณิตศาสตร์"ยัยเอลบอก
"ฉันชีววิทยา"ยัยเอมี่บอก
ออดดดดดดดดดด
"เข้าเรียนได้แล้ว"ฉันตะโกนใส่พวกมัน
"เข้าเรียนเธออย่าไปหาเรื่องล่ะ"เอกหันมาบอกฉันหลังจากที่ยัยเอมี่และเอลไปแล้วเพราะตึกเราใกล้กัน
"ทำไม"
"ขี้เกียดแก้เรื่องให้คุณหนุอย่างเธอ"
"นายเอก...เราเคยเป้นอะไรกัน"ฉันถามนายเอกตรงๆ
"ไม่ได้เป็นไร"
"งั้นไปล่ะนายเอกจอมยุ่ง"
"เอมมี่กลับมาก่อนสิ"
ตึกๆๆๆๆๆๆๆ
"แฮกๆๆ"
"หอบมาเชียวน่ะยัยคุณหนูบ้า"
"นี่เธอจะมากไปแล้วน่ะ"
เพียะ
ยัยหน้าด้านหันไปตามแรงตบ
"โม"
"เธอทำอะไรโม"
"ตบแล้วจะทำไม"
"ฉันไม่ให้เธอทำ"
"งั้นหรอ"
"หึหึ"
"นะ...นี่"
"หยุดเถอะฉันผิดเองฉันไปว่าเขาก่อนหยุดน่ะนํ้า...นํ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ยัยนั่ยกรีดร้องเสียงหลง
"ก็ได้"
"ไป"
ฉันนั่งลงตรงหลังห้องเรียน
"สวัสดีจ๊ะนักเรียนวันนี้มีนักเรียนใหม่เข้ามาได้จ๊ะ"
ครืด
ตึกๆๆๆ
"สวัสดีครับผมชื่อริวอิจิ ยูชิดะครับยินดีที่ได้รู้จักทุกคนครับผมตามคุณพ่อมาพ่อผมมาทำงานที่นี่ครับเพราะฉะนั้นผมจึงตามาครับ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ"
"งั้นเธอน่งตรงนั้นล่ะกันข้างเอมิกาน่ะ"
"ครับ"
"สวัสดีครับ"
"หวัดดี"
"จำไม่ได้หรอ"
"ทำไมจะจำไม่ได้ไอ้คนชั่ว"
"งอนใช่มะ"
"เปล่าว"
"แล้วอะไรล่ะ"
"โกรธต่างหาก"
"ขอโทษน่ะ"
"ไม่ต้องมาพูดกับฉัน"
"เออ...ไม่พูดก็ได้"
ออดดดดดดดดดด
"หมดเวลา"
"เย้!"
ตึกๆๆๆๆๆๆๆ
ฉันกำลังวิ่งออกจากห้อง
หมับ
ริวอิจิหันหน้าฉันไปหาเขาแล้วก้ก้มลงจูบฉัน ฉันเบิ่งตาค้างด้วยความตกใจ
เพียะ
ฉันตบหน้าเขา
"เอก"
"เอมมี่"
"เอมมี่!!!!!!!!"
"อะไรกันหรอจ๊ะฮิฮิ"
"มะ...เมื่อกี้เธอทำอะไรกับริวอิจิน่ะ"
ยัยเอลเน่าแกว่าอะไรฉันน่ะ
"เราจูบกันน่ะสิ...ฮ่าๆๆๆ"
นายริวอิจิจอมบ้า ลามก
ผลัวะ
ฉันหันไปชกนายบ้านั่น
"โอย...เจ็บอ่ะ"
"อ้าว!!!ขอโทษทีเอกไม่ได้ตั้งใจ"
"อยู่ดีๆดันมาชกซะได้"
"ไปๆๆๆได้แล้วกินข้าวกันน่ะ"ยัยเอมี่บอก
"เออไป"
จุ๊บ
หืม ฉันหันไปดูก็เห็นเอกหอมแก้วยัยเอลน่ะดูสิเอลน่ะน่าแดงมากฮ่าๆ