กระถางดอกไม้ริมข้างระเบียง

ลำดับตอนที่ #3 : หากเป็นไปได้ฉันอยากจะเคียงข้างเธอตลอดไป

เช้าวันนี้อากาศแย่ฟ้าหม่นหมอง
สาวแก้มแดงคนนั้นใครนั่งหงอยเหงา
พิงพนักเก้าอี้เดี่ยวกลุ้มกังวน
จิตใจเธอคงฟุ้งคิดผิดไปไกล

ฉันนั่งเหม่อลอยมองผมประบ่า
ดวงนัยตาโต๊โตกลมนกฮูก
ริมฝีปากเปื้อนลิปสติก ดูอวบอิ่ม
ไม่ใช่ใครนั่นมันเพื่อนเก่าฉันเอง

ฉันยกก้นเหนือเก้าอี้เขียวชะอุ่ม
จิตใจขุ่นมัวหมองขี้สงสัย
เห็นเธอนั่งหน้าเศร้าอยู่รำไร
ควรจะเข้าไปทักเธอสักหน่อยคงจะดี

ปรารถนาของฉันนั้นอยากชวนเธอมานั่งด้วย
แต่กลับกลายมีไอ้หนุ่มหน้ามนไม่รู้มาจากไหน
มันจ้องมองนาฬิการ้านอำไพ
เลตเวลาตามนัดไปหลายนาที

หัวใจฉันเหมือนถูกหยุดฉุดกระชาก
ความเคว้งคว้างเข้าซัดใส่อย่างเต็มที่
หัวใจปรี่ความรักพังทลาย

ได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่...
เมื่อเห็นเขาและเธอทะเลาะกัน...
ฝ่ายชายเดินจากไปอย่างไม่ใยดี...

โอกาสเวียนมาทางฉันอีกครั้งหนึ่ง
หลังสิ้นหวังอยู่ชั่วอึดขณะ
ฉันยกก้นเหนือเก้าอี้เขียวชะอุ่ม
แล้วทิ้งลงบนเก้าอี้ โต๊ะร่ำไห้

ฉันไม่ทันได้ปริปากแม้แต่น้อย...

เธอเห็นหน้าเพื่อนแสนดีอย่างตัวฉัน
ระบายพ่นความทุกข์พลั่งพรูกับฉันเหมือนอดีต
เธอบ่นจ้อ ไม่หยุดไปเรื่อยเหมือนน้ำท่วมทุ่ง
ฉันได้แต่พยักหน้ารับฟังไป

ความรู้สึกขื่นขมเข้าจุกอก
ความรักเธอกับเขาช่างยิ่งใหญ่
เปรียบตัวฉันประหนึ่งตัวฉันเป็น
ได้แค่มดตัวเล็ก ทั้งชาตินี้...

ฉันคงไม่อาจเข้าไปนั่งกลางใจเธอ

หลังปลดทุกข์เธอยิ้มแห้งแล้งให้แก่ฉัน
บอกว่าเขาคนนั้นคงไม่กลับมาอีก
เขาคงปลีกฉีกตัวไปจากใจเธอ
เธอได้แต่ยิ้มแห้งแล้งให้กับเพื่อน

ที่แสนดีตลอดมา และ ไม่เคยเลยที่จะทำให้เธอเสียใจ...

เธอบอกกับฉันว่า
"หากเป็นไปได้"
"ฉันอยากจะเคียงข้างเธอ กับ เพื่อนที่แสนดี"

โอ้วสวรรคช่างมีตา ฉันอุทานอยู่ในใจ
ความหวังริบหรี่แทบมองไม่เห็น กลับกลาย เป็นจริง
ความหวังที่ฉันเฝ้ารอมาแสนนานตั้งแต่ครั้งอนันตกาล
"หากเป็นไปได้ ฉันอยากจะเคียงข้างเธอ ตลอดไป"


   โดย กระถางดอกไม้