กระถางดอกไม้ริมข้างระเบียง

ลำดับตอนที่ #2 : แค่เค้กเพียงชิ้นเดียว

เดินกลับบ้านอย่างโดดเดี่ยวอีกแล้วหรือนี่?
ยกกล่องเค้กขึ้นมาจ้องมอง สีหน้าหม่นหมอง
ได้แต่หวังว่ามันจะช่วยปลอบประโลมใจ
ในวันนี้...วันเกิดฉัน

แกะกล่องเค้กพลางยกมันวางลง บนจาน
หยิบมีดส้อมอุปกรณ์ฉอเลาะเค้ก
ปักเทียนวันเกิดลง บนผืนก้อนช็อคโกแลต
จุดไฟ...ฮับเพลงแฮปปี้ฯ....เป่าเทียน

พลันใช้มีดฉีกแบ่งเค้กเป็นสามส่วน
แลใช้ส้อมจิ้มยัดใส่ปาก
บดเคี้ยวระรัวรัวลิ้นลิ้มลองกลิ่นหอม
รสชาติเค้กชิ้นนี้หวานไม่เลว



หากแต่เพียงคำเดียวก็รู้สึก
เหงาลึกๆอยู่ในอกโหยหาคู่
ความรู้สึกเดียวดายโถมทะยาน
ใส่ใจฉันที่เดียวดายมานานปี

อยากมีคนมากินเค้กชิ้นนี้ด้วย
เหลือเกิน...

ฉันวางมีดวางส้อมแล้วสะอึก
แขนร่ำบึกยกจานเค้กยัดตู้เย็น
ครางสะอื้นในลำคออยู่เบาๆ
เหงาเหลือเกิน...เหงาเกลือเกิน

ฉันแช่เค้กก้อนนั้นไว้เดือนกว่า
หากแต่ยังไม่อาจจะสาวมันออกมากิน
เพราะความเหงาคงปกคลุมประกบติดชีวิตฉัน
ให้ตายซิ...แค่เค้กเพียงชิ้นเดียว...เอาฉันเศร้าเป็นแรมเดือน


   โดย "กระถางดอกไม้"