ปฏิหารรักแท้ของยัยตัวร้ายกะหนุ่มแสบซ่าน

ลำดับตอนที่ #3 : เดทครั้งแรก(25%)

เมื่อออกมาจากห้องพักครู ทั้งสามรู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาออกจากอก ซึ่งยังคงมีแต่วีและเนออนที่อึ้งไปกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

"พี่เนออนเป็นอะไรปล่าวคะ"น้อยหน่าถามเมื่อเห็นพี่ทั้งสองเงียบตั้งแต่ออกมาจากห้อง ส่วนตัวเธอนั้นได้แต่เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตลอดทาง

"ปล่าวๆ พี่นึกไม่ถึงว่าน้อยหน่าจะพูดได้ขนาดนี้ ขอบคุณจริงๆนะ"

"ไม่ต้องขอบคุณหนูหรอกคะ คือ... เอ่อคืองี้ เมื่อคืนหนูกลับไปนอนคิดดูหนูรู้สึกไม่ดีเลยที่ลงข่าวพี่ 4 สัปดาห์ต่อกัน และพี่เนออนก็ไม่ได้ผิด คนที่ผิดคือพี่วี แต่หนูก็ไม่รู้จะทำยังไงก็เลยหาข้อแก้ตัวไว้ก่อนแล้ว"เธอบรรยายอย่างยืดยาว

"แต่พี่ก็ต้องขอบคุณจริงๆนะ"เนออนพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

ตอนนี้ไม่มีความกังวลใดๆทำให้เธอต้องคิดมากอีกแล้ว เธอจึงสบายใจไปได้เปราะหนึ่ง

"นี่ นายขอบคุณน้องเขาสิ ตัวเองทำเรื่องแท้ๆ พอจบเรื่องก็เงียบอย่างนี้เนี่ยนะ ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษซะเลย"เนออนบ่นพึมพำเมื่อเห็นว่าวีมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเหม่อลอย

"เอ่อ... ขอบคุณครับ"คนทำผิดพูดเสียงอ่อย

"ดีมาก"

เนออนพูด แต่เมื่อเธอหันไปมองวีอีกครั้งก้พบว่าเขามองเหม่อออกไปอีกแล้ว เขามองเหมือนกำลังใช้ความคิดบางอย่าง เธอจึงทักขึ้น

"เป็นไรปล่าว เหม่อตั้งนาน คิดถึงแฟนอยู่หรอ"เธอพูดพลางหยอกล้อ

"สงสัยจะใช่คะพี่เนออน พี่วียังไม่หันมาเลย"

"ปล่าวนะ พี่ยังไม่มีแฟนซะหน่อย กำลังหาอยู่"

"ฮ่าๆๆๆๆ ขอให้หาเจอนะ"เพื่อนสาวพูดประชด

----------------------------------------------------------------------------------------------------

บ่ายวันนั้น เนออน ฟิน วี และเคนก็ไปโรงอาหารด้วยกัน เวลาที่ทั้งสี่คนนี้เดินด้วยกันพวกเขามักจะมีดวงตาหลายคู่ที่มองด้วยความอิจฉามองมาเสมอ บางคนก็ซุบซิบนินทา

"กินอะไรกันดีนะ"ฟินพูดขึ้น

"ยัยหมูอ้วน ยังไม่ภึงโรงอาหารเธอก็จะกินแล้วหรอฮะ"เคนขัดคอขึ้น

"เออ ก็คนมันหิวนี่หน่า ทำไงได้ล่ะ"เธอพยายามเถียงกลับ

"กินมากไปกลายเป็นหมูตอน เราไม่เอาด้วยนะ"

"แล้วใครบอกว่าฉันจะเอานายฮะ"

ฟินและเคนทะเลาะกันตลอดทาง ส่วยเนออนและวีก็ได้แค่ขำท่าทางของคนทั้งคู่ จนมาถึงโรงอาหาร

"เดี๋ยวมานะ ไปล้างมือแปปนึง"เด็กสาวผู้รักสะอาดพูดขึ้น

"เราไปเป็นเพื่อนนะ"ฟินลุกขึ้นและเดินไปข้างเนออน

"ไม่เป็นไรหรอก เราไปเองได้"

"แน่ใจนะ"

"แน่จ๊ะ"เธอพูดแล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ เมื่อล้างมือเสร็จเธอก็พบเพื่อนร่วมรุ่นที่ไม่ถูกชะตากันเท่าไหร่ กลุ่มนี้มีกันอยู่ 5 คน ซึ่งถ้าพวกนี้ทำอะไรเธอ เธอก็ไม่มีแววที่จะทำอะไรกลับได้เลย 5 ต่อ 1 ชัดๆ

กลุ่มนี้มีชื่อว่า bad evil เป็นชื่อที่เพื่อนร่วมรุ่นของเธอตั้งให้ เพราะพวกเธอชอบไปหาเรื่องใครต่อใครตลอดเวลา

"หวัดดียัยคนดัง"มีมี่เพื่อนที่เธอไม่ถูกชะตาด้วยพูดขึ้น

"ไม่เจอกันนานเลยนะเนออน เดี๋ยงนี้ถึงขั้นขอคนอื่นเป็นแฟนแล้วหรอ มีคนมาขอคบตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องมาแย่งวีที่รักของฉันด้วย"เพื่อนในกลุ่มที่ชื่อลูซี่พุดขึ้น

"เราไม่ได้ขอเป็นแฟนกับวีเลยนะ วีเขาพูดเองเออเอง"เธอพยายามบอกแบบปัดๆแล้วเลี่ยงเดินออกจากห้องน้ำ แต่กระเทยคนหนึ่งในกลุ่มเดินมาขวางประตูห้องน้ำไว้

"หลบ"เนออนพูดเสียงแข็ง

"เดี๋ยวนี้พัฒนาขึ้นเยอะนี่ ตั้งแต่รู้จักกับยัยตัวแสบนางฟินนั่นหนะ รู้จักมีปากมีเสียงแล้วหรอยะ"กระเทยที่มาขวางประตูไว้พูดขึ้น 

"หลบก่อน"เธออ่อนเสียงลง

"ไม่หลบ"

"หลบนะ ไม่งั้น.."ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบก็ถูกตัดขึ้นมาเสียก่อน

"ไม่งั้นจะทำไม เธอจะทำอะไรพวกเราได้ฮะ"เพื่อนอีกคนที่หลบอยู่หลังลูซี่ตะโกนมา ทำให้น้องๆที่ใช้ห้องน้ำต่างวิ่งออกจากห้องน้ำกันหมด จนเหลือเพียงกลุ่ม bad evil กับเนออน

สถานการณ์เริ่มคับขันขึ้นทุกที เนออนเริ่มรู้สึกกลัวและภาวนาให้น้องๆที่ออกไปเมื่อกี้ไปหาใครก็ได้ที่จะช่วยให้เธอหลุดพ้นจากสถาณการณ์นี้

"นี่ เราต้องไปแล้วนะ มาล้างมือเฉยๆ ไม่ได้มาฆ่าฟันกับใครนะ เดี๋ยววีมาตามก็จะเป็นเรื่องเอานะ"เนออนพยายามพูดยืดเยื้อเพื่อให้พวกนั้นปล่อยเธอไป

"ปากดีซะแล้วนังนี่ ตายซะ"สิ้นคำพูด มือหนึ่งก็หวดเข้ามาที่หน้าของเธออย่างเต็มๆ

"เราทำอะไรผิดงั้นหรอ"

เนออนพยายามพูดเพื่อสงบศึก แต่ดูท่าจะไม่เป็นผล เพราะมีอีกมือหนึ่งมากระชากผมของเธอไว้ เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากเงื้อมมือนั้น แต่ไม่ว่าทำอย่างไรก็ไม่เห็นทางที่จะรอดออกมา ยิ่งรู้ว่าคนข้างหลังเป็นกระเทยด้วยแล้ว ทั้งกายใหญ่กว่า แรงมากกว่า แค่นี้ก็ทำให้กำลังใจถดถอยไปกว่าครึ่ง 

เหตุการณ์คับขันขึ้นทุกที ผมที่ถูกกระชากไว้ก็รูสึกเหมือนหนังหัวจะหลุดออกไปให้ได้ เธอจึงตัดสินใจเตะเข้าเต็มๆเป้าของคนที่กระชากผมเธอไว้ และเธอก็เตะเข้าจังๆด้วยความที่เธอเก่งกีฬาหลายอย่างทำให้คล่องแคล่ว

"นังนี่มันชักจะวอนซะแล้ว"มือหนึ่งเงื้อมมาใกล้ใบหน้าของเธอ แต่ครั้งนี้เธอหลบได้ทันอย่างหวุดหวิด

"หยุดซักทีซิ"เธอพยายามสงบศึก
 
"ไม่ แต่เอ่อ... ก็ได้แปปนะเนออน พวกเรามานี่"มีมี่พูดจบก็เดินเข้าไปเรียกเพื่อนของตนและล้อมคุยกันเป็นวง

"ไปนะ บาย"เธอยังไม่ค่อยวางใจพวกนั้น เพราะพวกนั้นอาจจะวางแผนรุมสะกำเธอก็เป็นได้ ขณะที่กำลังจะเดินออกจากประตูเธอเริ่มรู้สึกถึงความชาที่แก้มที่ถูกตบมาหมาดๆ และก็เป็นไปอย่างที่เธอคิด

"โอ๊ยย.... เจ็บนะ"เธอร้องเสียงหลงเมื่อทั้ง 5 คนรุมทำร้ายเธอ มีมี่จับดึงผมเอาไว้ ส่วนอีกคนล็อคแขน และอีก 3 คนรุมตบและเตะ เธอพยายามจะสะบัดตัวหนี แต่ด้วยแรงอันมหาศาลของกระเทยคนเดียวในกลุ่มก็ทำให้เธอหนีไปไหนไม่พ้นแล้ว

"เจ็บหรอ ถ้าฉันจะให้ข้อเสนอกับเธออย่างนึง เลิกยุ่งกับวีซะแล้วเราจะปล่อยเธอไป"ยัยมีมี่พูดพร้อมกระชากผมของเธออีกครั้ง คราวนี้เจ็บจนน้ำตาแทบไหล

"ได้ เราจะไม่เข้าใกล้วี"เนออนพูดพร้อมกับช่วงที่ฟินมาตามเธอพอดี

"เนออน... ยัยแก๊งตัวซวยเธอทำอะไรเพื่อนฉันเนี่ย"ฟินเป็นคนเดียวที่เรียกกลุ่มนี้ว่า'แก๊งตัวซวย'เนื่องจากปีที่แล้วเธออยู่ห้องเดียวกับพวกนี้และห้องนั้นก็มีเรื่องอยู่เสมอซึ่งเกิดจากกลุ่มนี้

"พวกเราไปกินข้าวกันเถอะยะ"ยัยกระเทยพูดแล้วสะบัดก้นหนีไป แต่ไม่มีทางที่ฟินจะยอมปล่อยไปได้ง่ายๆ เธอจึงไปขวางประตู แล้วก็...

'ผัวะ เพี๊ยะ'

เธอตบกลับไปสองครั้ง ทำให้ยัยกระเทยถึงกับล้มลงไปกองที่พื้นพร้อมจับหน้าตนแล้วกรี้ดลั่นห้องน้ำ

"กรี้ดดดดดด นี่แกมันจะมากไปหน่อยแล้ว"

เนออนที่ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงที่จะขยับไปไหน ได้แต่นั่งมองสถานการณ์ต่อไปอย่างเงียบๆ ตอนนี้ร่างกายเธอเหนื่อยล้ามาก ไม่มีเรี่ยวแรงจะไปตบตีกับใครที่ไหนแต่เธอก็อยากช่วยเพื่อนของเธอ

ระหว่างที่ฟินกำลังรับมืออย่างหนักกับกลุ่ม bad evil เนออนก็โทรไปหาเคน ผ่านไปราว 5 นาที เคนกับวีก็ว่าเข้ามาพร้อมอาจารย์ฝ่ายปกครอง วีช่วยประคองเนออนที่ล้มกองกับพื้นขึ้นมา ส่วนเคนก็ห้าใฟนไม่ให้ต่อสู้ต่อไป

"ทำอะไรกันหนะ"อาจารย์พูดเสียงเข้ม

"เอ่อ..."ทุกคนได้แต่อ้ำๆอึ้งๆไม่มีใครพูดอะไรออกในเวลานั้น

"คืองี้คอาจารย์ พวกหนูล้างมืออยุ่ดีๆ นังนี่ก็เข้ามาตบหนูคะ"มีมี่พูดพร้อมชี้ไปที่เนออนที่ถูกวีประคองไว้

"จริงหรอเนออน"อาจารย์หันมาถามเนออน

"ไม่จริงคะ"

"ดูสิคะ มันโกหกหน้าด้านๆเลยนะเนี่ย"มีมี่ยังคงไม่หยุด

"เอาละตอนนี้เรายังไม่รู้ใครถูกใครผิด เอาเป็นว่าครูจะไปหาพยานมานะ เนออนไปห้องพยาบาล วีช่วยหน่อยนะ ลาคาบบ่ายไปเลยนะ แล้วพวกเธอหกคนตามครูมานี่"เมื่ออาจารย์พูดเสร็จมีมี่ก็ทำหน้าล้อเลียน และฉันคิดว่าเธอคงอิจฉาฉันไม่น้อย

"อาจารย์ครับผมไปด้วยนะครับ จะได้ช่วยดูแลเพื่อนผมที่ถูกทำร้ายไม่น้อยไปกว่าเนออน"เคนพูดขึ้นเมื่อว่าเห็นสีหน้าของฟินไม่ค่อยดี

"อือ"

----------------------------------------------------------------------------------------------------

ห้องพยาบาล

"เนออนเป็นไงบ้าง เจ็บตรงไหนไหม"เสียงจากชายหนุ่มข้างกายถามอย่างอ่อนโยน

"ไม่เป็นไรหรอก"

"ดูดิสภาพดูไม่ได้เลย จะให้เชื่อได้ไงว่าไม่เป็นไร ไปนอนก่อนนะ เดี๋ยวไปตามครูพยาบาลมาให้"

"อือ"เธอพยายามสะบัดตัววีที่ประคองเธอไว้จนเขายอมปล่อย

เธอค่อยๆเดินไปที่เตียงอย่างช้าๆแต่เธอก็ลมกลางทาง แต่วีก็มารับได้ทัน ทำให้ทั้งสองสบตากันเป็นเวลานาน

"อะแฮ่ม"จนเนออต้องแกล้งกระแฮ่มไอเขาถึงจะรู้ตัวแล้วก็ปล่อยเธอ

"ขอโทษที"

"เอ่อ..."

สิ่งที่เธอต้องการจะพูดคือคำว่า'ขอบคุณนะ'แต่เหมือนมีอะไรมาจุกที่ลำคอ เธอจึงพูดไม่ออก และเขาก็มาตัดบทไปก่อนเสียนี่

"อะไรหรอ"

"ปล่าวๆ"

"..."

"เอ่อ... ขอบคุณนะ"เมื่อเธอพูดจบวีก็หันมามอง ทั้งสองจึงได้สบตากันอีกครั้ง

'ทำไมดวงตาคู่นี้ดูอ่อนโยนจัง ไม่เห็นเหมือนวันที่เขาก่อเรื่องเลย แปลกแฮะ นี่เราคิดอะไรของเราเนี่ย หรือเราจะชอบนายนี่เข้าแล้ว ไม่จริงๆๆ แล้วเราหน้าแดงทำไมเนี่ย'เธอพยายามสลัดความคิดบ้าๆที่ไม่สามารถเป็นจริงได้ออกไปจากหัว ซึ่งเธอไม่รู้ว่าเขาเองก็คิดเหมือนกัน

"ไม่เป็นไรหรอก เอ้องั้นเราไปตามอาจารย์ก่อนนะ"