ปฏิหารรักแท้ของยัยตัวร้ายกะหนุ่มแสบซ่าน

ลำดับตอนที่ #1 : นักเรียนนอก(100%)

'ก๊อก ก๊อก ก๊อก'เสียงเคาะประตูหน้าห้องนอนที่เป็นโทนสีฟ้าทั้งห้องดังขึ้น

"คุณหนูเนออนตื่นได้แล้วค่ะ เดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายนะคะ"เสียงหนึ่งดังมาจากหลังประตู

"ค่า เนออนตื่นแล้วค่ะ"เด็กสาววัย 14 ปีที่ชื่อเนออนลุกไปเปิดประตูด้วยความงัวเงีย"แล้วคุณพ่อกับคุณแม่ล่ะคะ"เนออนสะบัดผมยาวหยักศกที่ลงมาปิดหน้าเล็กน้อยเผยให้เห็นใบหน้าขาวเนียนที่ดูสะสวย

เนออนเป็นเด็กสาวที่ครอบครัวมีฐานะดี ทำให้เธอดูเป็นคุณหนูในสายตาของเพื่อนๆ เธอเก่งทั้งการเรียน กีฬา และดนตรี ทำให้เพื่อนร่วมชั้นอิจฉาเธอกันเป็นแถว และเธอยังเป็นสาวป็อบในโรงเรียนอีกด้วย หนุ่มๆที่ติดตามเธอนั้นมักจะอกหักเพราะเธอไม่เคยตอบรับใครซักคน แถมยังขู่พวกผู้ชายว่า'เอาไว้ถามคุณพ่อก่อนก็แล้วกัน ถ้าพ่อตกลงเนออนก็ตกลงค่ะ'ทำให้เธอยังคงเป็นสาวโสดเสมอ

"คุณพ่อออกไปทำงานแล้วค่ะ ส่วนคุณแม่รอคุณหนูอยู่ข้างล่างค่ะ วันนี้มีเสต็กแซลมอนนะคะ แล้วก็ชุดนักเรียนของคุณหนูพี่เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว ส่วนกระเป๋านักเรียนก็อยู่บนรถแล้วค่ะ คุณหนูเพียงอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงไปทานข้าว ทำผมก็พร้อมไปโรงเรียนได้แล้วค่ะ"

พี่เลี้ยงส่วนตัวของเธอบรรยายอย่างละเอียดยืดยาว แต่เนออนได้เพียงแต่ตอบสั้นๆ

"ค่ะ" ด้วยความที่พ่อของเธอทำธุรกิจส่วนตัวจึงไม่มีเวลาให้กับครอบครัวมากเท่าที่ควร ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เธอมักรู้สึกน้อยใจเล็กน้อยกับการที่พ่อไม่ใส่ใจเธอเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ


ราว 20 นาทีเนออนก็ออกมาจากห้องนอน เธออยู่ในชุดนัเรียนม.ต้น ผิวขาวอมชมพูเรื่อๆเปล่งชัดกว่าเดิม ผมยาวหยักศอกที่เคยสยายก็ถูกถักเป็นเปียสวยงามพร้อมโบสีน้ำเงินที่ถูกก็เข้ากับหน้าของเธอได้อย่างดี
 
"แม่ขาาาาาาาา"เนออนเรียกแม่เสียงยาว ทำให้คนเป็นแม่ที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารหันหลังกลับมา ถึงเนออนจะอายุ 14 ปีแต่เธอก็ยังคงไม่เลิกนิสัยเด็กๆที่เคยทำคือเธอมักจะวิ่งลงบันไดมากอดแม่ก่อนไปโรงเรียนเสมอ เนื่องจากพ่อของเธอยุ่งจึงไม่มีเวลาให้เธอมากนัก

"เนออน"คนเป็นแม่กอดลูกสาวคนเดียวตอบด้วยความรัก

"แม่คะ วันนี้หนูมีนัดกับเพื่อนตอนเย็นอาจจะกลับบ้านช้าหน่อยนะคะ"

"จ้า เสร็จแล้วโทบอกแม่ละกัน จะได้ให้คนรถไปรับ"

"ค่า งั้นเนออนไปโรงเรียนก่อนนะคะ รักแม่คะ"เธอเริ่มใช้คำบอกลานี้คำบอกกับแม่ก่อนไปโรงเรียนตั้งแต่อายุ 10 ปี

"รักลูกเหมือนกันจ๊ะ ไปโรงเรียนดีๆนะ"

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

"เนออนนนนนนน"เสียงเรียกจากฟินเพื่อนสนิทของเนออนดังมาแต่ไกล

ฟินเป็นคนที่ค่อนข้างจะเป็นสาวห้าว เนื่องจากพ่อแม่ของเธอเสียด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เธอยังเด็ก ทำให้เธอต้องไปอาศัยอยู่ที่บ้านญาติ เธอจึงต้องป้องกันตัวเองอยู่เสมอ ถึงฟินจะเป็นสาวห้าวแต่เธอก็อ่อนโยนกับสตว์เป็นพิเศษ
แต่ถึงยังไงฟินก็เป็นสาวป็อปของโรงเรียนเช่นเดียวกับเนออน ด้วยเพราะหน้าตาที่ขาวนวนของเธอ และผมยาวตรงที่ถูกทำไฮไลท์เป็นบางส่วนทำให้หนุ่มๆหลงใหลกันไปเป็นแถว

"ยัยฟิน มาเช้าจังเลยนะ"เนออนทักด้วยเสียงสดใส

"นี่เนออน ใครจะเป็นคุณหนูแบบเธอล่ะ ไม่ต้องตื่นเช้าแถมมีคนมาส่งด้วย ชีวิตเราต่างกันนะ"

"จ้าๆๆ รู้แล้วน่า ไปเข้าห้องเรียนกันเถอะ"เนออนเดินจูงมือฟินเดินไปชั้นเรียน

"นี่เนออนวันนี้จะไม่เช็คล็อกเกอร์หรอ"ล็อกเกอร์ของนักเรียนมีไว้เก็บหนังสือของแต่ละคน แต่ล็อคเกอร์ของเนออนมักจะมีจดหมายจากรุ่นน้องและรุ่นพี่อยู่มากมาย พวกเค้าชอบเอามาสอดไว้ทุกวัน บางทีก็เป็นจดหมายรัก จดหมายขอคบด้วย แต่เนออนไม่เคยสนใจจดหมายพวกนั้นเลย

"ไม่หละ เดี๋ยวเปิดดูตอนเย็นก็ได้"เนออนพูดพร้อมเดินตรงไปยังห้องเรียน

"จ้า แม่สาวป็อป"ฟินแซว

"เธอก็เหมือนกันแหละน่า"ทั้งสองยิ้มและหัวเราะกันไปตลอดทาง

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อท้งสองมาถึงห้องเรียนก็พบว่ามีอาจารย์รออยู่ที่หน้าห้องแล้ว ทั้งสองจึงแปลกใจเพราะทุกวันอาจารย์จะมาตอน 8 โมง

"นี่เนออน เรามาสายหรอ"ฟินกระเซ้าถามเนออน

"ไม่น่านะ นี่เพิ่ง 7 โมง 40 เอง ถ้าโดนจดชื่อตายแน่เลย"เนออนตอบทั้งๆที่กังวลไม่แพ้ฟิน

"เอาไงดี"

"เดินไปสวัสดีอาจารย์เฉยๆแหละดีที่สุด"เนออนกระซิบเบาๆเพื่อให้ได้ยินกันเพียงสองคน

"สวัสดีค่ะอาจารย์"ทั้งสองพูดเป็นเสียงเดียวกัน

อาจารย์เพียงแต่พยักหน้าน้อยๆเท่านั้นไม่ได้พูดอะไร ทำให้ทั้งสองโล่งใจไปส่วนนึง

เมื่อทั้งคู่เปิดประตูห้องเรียนเข้าไปพบว่าไม่มีนักเรียนคนใดนั่งอยู่กับที่ตนเองเลย และมีกลุ่มเด็กนักเรียนกลุ่มหนึ่งมุงกันอยู่ที่โต๊ะหลังห้อง ทำให้คนที่เพิ่งเข้ามาในห้องใหม่ๆงงไปตามๆกัน

"เกิดอะไรขึ้นหรอ"เนออนกระซิบกับฟินเพื่อให้ได้ยินกันเพียงสองคน

"ไม่รู้สิ ไปดูดันเถอะ"

"นี่ๆ มีอะไรกันอะ ดูอะไรหรอ"ฟินกึ่งพูดกึ่งตะโกน แล้วจูงมือเนออนฝ่าเข้าไปในกลุ่มคนมากมาย

"นักเรียนใหม่นะ มาจากอังกฤษ"เสียงจากเพื่อนคนหนึ่งที่กำลังมุงอยู่เช่นกัน

"ขอทางหน่อยค่ะ ขอทางหน่อย"ฟินตะโกนเพื่อให้เพื่อนๆหลีกทางออกไป

"ฟิน"เนออนกระตุกมือฟินเล็กน้อยเป็นเชิงห้ามปราม

"สวัสดีครับ"เสียงนุ่มๆจากคนที่ถูกเพื่อนๆล้อมรอบกายดังขึ้น พาให้สาวๆหลายคนกรี้ดกันเป็นแถว บางคนถึงกับจับจองว่าเป็นของตนเอง ส่วนหนุ่มฮ็อตหลายๆคนก็เดินคอตกไปตามๆกัน

"นี่นักเรียน เงียบๆกันหน่อย"เสียงอาจารย์ที่ยืนหน้าประตูห้องเรียนดังขึ้น"ได้เวลาเข้าเรียนแล้วนะ นั่งที่ทุกคน"สิ้นเสียงอาจารย์นักเรียนทุกคนก็เดินกลับไปนั่งที่อย่างเรียบร้อย มีเพียงบางคนที่ยังคงหันหน้าหันหลังมองเพื่อนใหม่อยู่ ส่วนฟินและเนออนก็เพิ่งจะได้เห็นหน้าเพื่อนใหม่คนนี้อย่างจะๆ

ซึ่งทั้งสองไม่สงสัยเลยว่าทำไมสาวๆถึงได้ไปรุมร้อมขนาดนี้ หนุ่มรูปหล่อคนนี้เป็นหนุ่มเพลย์บอลประจำโรงเรียนที่อังกฤษทั้งที่อายุแค่ 15 ปี ใบหน้าคมเข้มนั้นรับกันดีกับดางตาคมกริบ ผมสีน้ำตาลทองที่ซอยระบ่าทำให้ดูเป็นคนมาดเข้ม

"วันนี้มีนักเรียนใหม่มาจากอังกฤษนะ ออกมานี่สิ"อาจารย์กวักมือเรียนนักเรียนใหม่

"สวัสดีครับ ผมชื่อวี มาจากอังกฤษ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ"สิ้นเสียงของวีเพื่อนๆในชั้นต่างปรบมือให้เป็นเสียงเดียวกัน

"แล้วใครจะอาสาเป็นคนพาวีไปสำรวจโรงเรียน"นักเรียนหลายคน่างยกมือขึ้น เว้นแต่เนออน ฟิน และพวกหนุ่มๆทั้งหลาย"เอ่อ...เยอะแบบนี้ครูว่าให้วีเลือกเองดีกว่านะ วีอยากให้ใครพาชมโรงเรียน"คำพูดของอาจารย์ทำให้หลายคนกระโดดโหยงเหยงเพื่อจะชูให้สูง

และแล้ววีก็ชี้ออกไปทางหนาต่าง เนออนที่นั่งอยู่แถวที่ 3 ริมหน้าต่างหันกลับมา

"เนออนจ๊ะ ดูท่าวีจะเลือกเธอนะ ดูแลวีด้วยหละ แล้ววีนั่งที่ข้างๆเนออนได้เลยนะ"อาจารย์สั่ง

"แต่อาจารย์คะ แต่หนูไม่ได้ยกมือนะคะ"เนออนค้านเสียงอ่อย

"แต่หนูถูกเลือกแล้วนะ ทำตามหน้าที่ให้ดีที่สุดนะ"อาจารย์พูดแล้วเดินออกไปจากห้อง

เพื่อนหลายคนมองไปที่เนออนด้วยสายตาเคียดแค้นปนอิจฉา เนออนจึงได้แต่ยิ้มแห้งๆตอบเท่านั้น

"เนออน"ฟินเพื่อนรักของเนออนที่ไม่เคยทิ้งเพื่อนเมื่อยามยากลำบากรีบเดินมาหาทันที

"ฟิน ทำไงดีอ่ะ"เนออนมองฟินด้วยแววตาขอร้อง

"ก็คงต้องทำตามที่อาจารย์บอกแหละ"ฟินพูดเสียงอ่อย

"มีอะไรกันหรอครับ"เสียงจากวีที่เธอไม่แน่ใจว่าที่เขาเลือกเธอเพราะต้องการแกล้งหรืออย่างไร แต่เธอก็ต้องรับหน้าที่นั้นโดยดี

"อ๋อ เปล่าหรอก"ฟินตอบแทนเพื่อนของเธอเพราะที่รู้ๆกันเนออนเป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าพูดเท่าไหร่ เธอจึงไม่ค่อยพูดความในใจของตน

"อือ ก็ดีแล้ว งั้นนั่งนะ"วีพูดพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆเนออน

"จ้า"เนออนตอบพลางเบี่ยงเบนความสนใจไปนอกหน้าต่าง"นี่ ทำไมถึงเลือกเราอ่ะ มีตั้งหลายคนที่อยากดูแลเธอ ทำไมไม่เลือเขา"เนออนพูดทั้งๆที่ยังมองออกไปนอกหน้าต่าง

"เนออน เราไปก่อนนะอาจารย์มาแล้ว"ฟินพูดแล้วเดินไปนั่งที่ แต่ก็ยังคงส่งสายตาเป็นห่วงเป็นใยมาให้

"อือ"เนออนตอบสั้นๆ

ขณะนั้นอาจารย์ก็เดินเข้ามาในห้องพอดี แต่สายตาหลายคู่ก็ยังคงมองเนออนด้วยความอิจฉา นับจากวันนี้เป็นต้นไปเนออนคงจะถูกมองด้วยสายตาที่อิจฉามากขึ้นกว่าเดิม

"นักเรียนทุกคนเงียบได้แล้ว เหลืออีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะสอบกันแล้วนะ ตั้งใจเรียนกันได้แล้ว"เสียงอาจารย์สอนคณิตศาสตร์ดังขึ้นมาจากหน้าห้อง

"อาจารย์ครับไม่มีข่าวดีกว่านี้เลยหรอครับ"เด็กหนุ่มคนหนึ่งลุกขึ้นถาม

"มันก็มีอยู่ แต่ครูไม่แน่ใจว่ามันเป็นข่าวดีนะ อาทิตย์หน้าเราจะไปเข้าค่ายกันที่ต่างจังหวัด ทำให้พวกเธอเหลือเวลาในการอ่านหนังสือสอบลดลง"อาจารย์พูดด้วยสีหน้ากังวล แต่ดูเหมือนนักเรียนหลายคนจะดีใจมาก

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อหมดคาบแรก

"นี่เธอ เอ่อ..."วีพูดขึ้นเมื่อเนออนทำท่าจะลุกออกจากที่นั่ง

"เนออน"เนออนตอบทั้งๆที่มือยังคงเก็บของเข้าในเก๊ะโต๊ะเรียนอยู่

"อือ เนออนเราเลือกเธอให้มาดูแลนะ ไม่ได้มาทิ้งๆขว้างๆเราแบบนี้"วีพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้ทำให้เนออนจนมุมเลยแม้แต่น้อย เธอจึงเถียงกลับ

"อ่าฮะ รู้แล้วน่า แต่ถามหน่อยเหอะ ใครให้วีเลือกเราละ คนอื่นมีตั้งเยอะแยะไม่เลือก ไม่เข้าใจพวกผู้ชายเลยจริงๆ"เนออนพูดพร้อมส่ายหัวเล็กน้อย"เออ แล้วนี่ทำไมวีไม่เลือกคนอื่นที่ไม่ใช่เราล่ะ มีคนยกมือตั้งเยอะ พวกเขาน่าจะดูแลวีดีกว่าเรานะ"เมือ่นึกขึ้นได้ว่าคำถามเมื่อเช้ายังไม่ได้รับคำตอบเนออนก็ยิงคำถามนั้นทันที

"ก็เธอไม่ยกมือนี่ วีหล่อขนาดนี้ยังหยิ่งฝืนใจอยู่ได้ สงสารมั้งเลยเลือก"วีตอบอย่างกวนๆ คำตอบนั้นทำให้เนออนไม่พอใจเลย

"อี๋ หล่อตายล่ะ หลงตัวเองเป็นบ้าเลยนะเนี่ย เราก็ไม่ได้ฝืนใจหรอกนะ"เนออนพูดพร้อมกับเก็บกล่องดินสอลงในเก๊ะ แล้วเริ่มเดินไปพักแบบนักเรียนคนอื่น วีจึงเดินตามไป

ระหว่างทางนั้น สายตาของนักเรียนทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องหลายๆคนจับจ้องที่เนออนและวี บางคนก็ซุบซิบนินทา ซึ่งทำให้เนออนไม่พอใจอย่างมาก

"พี่คะๆ พี่ชื่ออะไรคะ แล้วพี่กล้าดียังไงมาเดินคู่กับพี่เนออน"รุ่นน้องกลุ่มหนึ่งที่เป็นฝ่ายจัดการด้านหนังสือพิมพ์โรงเรียนก็เดินเข้ามาหาวี แล้วยิงคำถามทันที และรุ่นน้องอีกคนในกลุ่มก็หยิบกล้องออกมาถ่ายรูปทันที

"อ๋อ ไม่มีอะไรหรอกครับพี่แค่เป็นแฟนกับพี่เนออนเอง"ยังไม่ทันที่วีจะพูดจบเนออนก็ขัดบทเมื่อได้ยินคำว่า 'แฟน'

"ไม่ใช่นะน้อยหน่า เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของพี่เท่านั้นเอง แค่นั้นจริงๆนะ"เนออนพยายามตอบปัดๆ

"แล้วรู้ไหมคะว่าพี่เนออนหนะ ป็อปมากเลยในโรงเรียนเรา"เด็กคนนั้นยังคงไม่เลิกถาม

วีได้แต่หันไปมองหน้าเนออนอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง'แล้วรู้ไหมคะว่าพี่เนออนหนะป็อปมากเลยในโรงเรียนเรา'ประโยคนั้นยังคงก้องอยุ่ในหัวของวี เนออนป็อปหรอ แต่ดูดีๆเธอก็น่ารักดีนะ ดวงตาโตคม กับผิวหน้าขาวสวยแบบนี้ ใครไม่รักก็โง่แล้ว

"รู้ครับ พี่กับพี่เนออนกำลังจะคบกันอยู่นี่ไงครับ งั้นขอตัวก่อนนะครับ ท่าทางแฟนพี่จะหิวแล้วหละ"วีพูดพร้อมกอดเอวบางๆของเนออนเดินไปยังโรงอาหาร เธอขัดขืนเล็กน้อย แต่ก็ไม่อาจต้านแรงอันมหาศาลของชายหนุ่มข้างกาย

"นายพูดอะไรหนะ รู้ตัวบ้างไหม"เนออนตวาดใส่วี เมื่อเอหลุดจากอ้อมกอดของเขา น้ำตาหยดเล็กๆไหลลงมาจากดวงตาของเนออน เธอทิ้งตัวลงนั่งที่พื้น ตลอด 3 สัปดาห์ที่ผ่านมามีข่าวของเธอลงหนังสือพิมพ์โรงเรียนตลอด ซึ่งมีแต่เรื่องผู้ชาย ซึ่งทำให้เธอระมัดระวังตัวมากในช่วงนี้ เธอไม่ต้องการให้มีข้าวแบบนี้อีก เธอจึงไม่ต้องการยุ่งกับใคร

วีตกใจจนทำอะไรไม่ถูก 'เขาไม่สามารถทำอะไรให้เธอได้เลยจริงๆหรอ ทำได้เพียงทำให้เธอเสียใจเท่านั้นหนะหรอ' เขาถามตัวเองซ้ำๆ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้วนอยู่ในหัวเขาตลอดเวลา

"ขอโทษๆๆๆ ขอโทษนะเนออน"วีพร่ำแต่บอกเนออนว่าขอโทษ แต่เนออนก็ไม่ได้ตอบอะไร เธอเพียงแต้ก้มหน้าแล้วร้องไห้ต่อไป

สักพักเนออนก็นึกถึงฟินเพื่อนคนที่ไม่เคยทำร้ายจิตใจเธอเลย เธอจึงวิ่งกลับไปที่ห้องเรียน วีจึงทำเพียงเดินตามห่างๆเท่านั้น ระหว่างทางเธอพบกลุ่มนักเรียนทำหนังสือพิมพ์โรงเรียนอีกครั้ง

"พี่เนออนเป็นอะไรคะ"รุ่นน้องที่ชื่อน้อยหน่าถาม

"หลบพี่ก่อนน้อยหน่า"เนออนพูดพร้อมปาดน้ำตา

"พี่คนนั้นทำอะไรพี่เนออนคะ"รุ่นน้องยังคงกระเซ้าเธอ

"หลบพี่ก่อนนะ ขอร้อง"

"หลบไปนะน้อยหน่า"เสียงจากฟินคนที่เธอกำลังจะไปหาดังขึ้น เนออนโผกอดเธอทันที

"ฟิน"เนออนพูกพร้อมกับร่างกายที่อ่อนล้า ฟินจึงพาเนออนกลับไปที่ห้อง ระหว่างทางเนออนก็เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ฟินฟัง ทั้งสองเดินไปเรื่อยๆจนถึงห้องเรียน

"นักเรียนทุกคนไปนั่งที่ได้แล้ว"เสียงดุๆดังมาจากอาจารย์ที่สอนวิทยาศาสตร์

"ไปเถอะเนออน เราจัดการเอง"ฟินพูดพร้อมโบกมือให้เนออนไปนั่งที่ของตน

"จ๊ะ ฝากด้วยนะ"เนออนพูดทั้งที่ดวงตายังแดงก่ำเนื่องจากการร้องไห้

"นี่ ทำไมเธอไม่ไปนั่งที่สักที จะเริ่มสอนแล้วนะ ถ้าเธอไม่ไปนั่งที่ครูจะหักคะแนนความประพฤตินะ"อาจารย์ชี้ไปที่ฟินแล้วขู่ใส่ ฟินจึงได้แต่เดินไปนั่งที่ของเนออนอย่างเงียบๆ สร้างความประหลาดใจให้กับวีเป็นอย่างมาก

"นี่ เธอเป็นเพื่อนเนออนใช่ไหม"วีถามด้วยความไม่พอใจ

"ใช่ เราชื่อฟิน"ฟินตอบอย่างหน่ายๆ

"นักเรียนเงียบ!!!"อาจารย์ตะโกนขึ้น ทำให้ทั้งสองไม่สามารถคุยกันได้

ฟินจึงหยิบกระดาษมาเขียนถามแทน

'นี่ นายเด็กใหม่ นายทำอะไรกับเนออนเพื่อนของฉัน นายรู้ตัวบ้างไหมว่าทำอะไรลงไป'เขียนเสร็จฟินก็ส่งกระดาษไปทางใต้โต๊ะ

'รู้สิ แต่เราขอโทษเพื่อนเธอแล้วนะ'

'แต่นายทำไปโดยไม่ได้คิด นายรู้อะไรบ้างไหม เนออนนะดังมากในโรงเรียนมีทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องคอยตามจอแจ แล้วไอ้กลุ่มเด็กๆที่ถามนายแล้วนายก็ตอบไป มันเป็นกลุ่มที่ทำหนังสือพิมพ์โรงเรียน'

เมื่อวีอ่านข้อความนั้น เขาก็เพิ่งจะเข้าใจอะไรชัดเจนขึ้น กลุ่มที่ทำหนังสือพิมพ์โรงเรียนหรอ แบบนี้เนออนก็เป็นข่าวหนะสิ แต่เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมเนออนต้องร้องไห้ขนาดนั้นด้วย

'นี่ฟิน แล้วแค่เป็นข่าว ทำไมต้องร้องไห้ฟูมฟายด้วย???'

ฟินอ่านแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ผู้ชายคนนี้เข้าใจอะไรยากจริงๆเลย เธอจึงเขียนซะยืดยาวเพื่ออธิบายเรื่องต่างๆเกี่ยวกับเนออน

'นายเห็นเนออนไหม นายคิดว่าเธอสวย น่ารักไหม แน่หละทุกคนคิดอย่างงั้น แต่ที่ผ่านๆมาถึงเนออนจะเด่นยังไงในโรงเรียนแต่ผลการเรียนของเนออนก็ดีเสมอ แต่นี่แหละปัญหา มีคนอิจฉาเนออนอยู่มากมาย ยิ่งถูกลงหนังสือพิมพ์โรงเรียนก็จะป็อปกว่าเดิมอีกใช่ไหม เข้าใจหรือยัง ยิ่งนายมาทำสนิทสนมกับเนออนมากๆเข้าเธออาจจะถูกแกล้งมากขึ้นไปอีก'

วีเริ่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเขาจึงเขียนตอบสั้นๆ คำที่เขาพยายามบอกเนออน แต่เธอไม่ฟัง

'ขอโทษนะ ขอโทษๆจริงๆ'

ตลอดชั่วโมงวิทยาศาสตร์ฟินและวีไม่ได้เรียนเลย เพราะทั้งสองมัวแต่เขียนส่งไปส่งมา บางครั้งวีก็หันไปมองเนออนที่กำลังตั้งใจเรียน เขานึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า เขากำลังจะทำให้เนออนเสื่อมเสีย และคงทำให้มีคนอิจฉาเธอมากกว่าเดิม เขามัวแต่คิดวกไปวนมาอยู่อย่างนั้น พลางปรึกษาฟินเพื่อหาทางแก้ปัญหา แต่พวกเขาก็ไม่พบทางออกของปัญหาเลย

จนถึงเวลาพัก นักเรียนหลายๆคนต่างแยกย้ายกันไปหาอะไรทาน มีเพียงเนออนที่นั่งรอฟิน เนื่องจากเพื่อนสาวของเธอที่ดูท่าจะคุยถูกคอกับวียังคงเก็บของไปบ่นไปอยู่ที่โต๊ะ

"เนออนมานี่ดิ"ฟินโบกมือเรียก

เนออนบุ้ยหน้าไปทางวีเล็กน้อย ฟินเข้าใจความหมาย แต่ก็ยังคงเรียกเนออนให้เดินมาหา เนออนจึงเดินไปอยู่ข้างๆฟิน ซึ่งเธอยืนตรงข้ามกับวีพอดีเป๊ะ ทั้งสองจึงสบตากันเป็นพักๆ

"ฟินไปกินข้าวกันเหอะ หิวอ่ะ"เนออนพยายามทำลายความเงียบ

"ไปกันดิ วีไปด้วยไหม"ฟินพูดเป็นเชิงถาม แต่ท่าทางเนออนจะรู้ทันพวกสาวๆที่ทำท่าว่ายังเก็บของไม่เสร็จ

"ไปสิ"วีรีบตอบอย่างกระตือรือร้น แต่เนออนก็ขัดขึ้นมาก่อน

"ฟิน แต่เราว่าให้วีไปกับคนอื่นดีกว่า เขาจะได้รู้จักเพื่อนเยอะๆไง"ไม่ทันขาดคำเนออนก็เรียกเพื่อนในห้องที่กำลังเก็บของอยู่ทั้งๆที่มีจุดประสงค์อื่นมา"นี่มะนาว เธอพานักเรียนใหม่คนนี้ไปกินข้าวด้วยนะ คือเราติดธุระอ่ะ ต้องไปหาอาจารย์ตอนพัก กลัวเค้าเบื่อ ฝากด้วยนะ"เนออนพูดเองเออเอง จนฟินทำหน้างงๆ

"จ้า"มะนาวพูดพร้อมจูงมือวีไปยังโรงอาหาร

"เนออนทำอะไรไปอ่ะ วันนี้อาจารย์ไม่ได้เรียกไม่ใช่หรอ"ฟินถามด้วยความไม่พอใจเล็กน้อยแต่ก้ไม่อยากขัดใจเพื่อน

"โอ้ สงสัยเราจะจำวันผิดมั้ง ไม่เป็นไรหรอก ไปกินข้างกันเหอะนะ หิวอ่ะ"

ฟินมองหน้าเพื่อนสาวเจ้าเล่ห์พร้อมถอนหายใจ แล้วเดินตามเนออนไปโรงอาหารทันที

----------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อถึงโรงอาหาร

"ฟิน กินไรดีอ่ะ"เนออนพูดแล้วเดินรอบโรงอาหาร

"ไม่รู้ดิ เนออนจะกินอะไรละ"ฟินหันไปถาม

"เอ่อ... งั้นเดินดูก่อนก็ได้"เนออนพูด

เมื่อทั้งสองซื้ออาหารเสร็จ

"ฟิน ไม่มีที่นั่งอ่ะ"เนออนพูด

"นั่นดิ เรามาช้าไปมั้งนี่ โต๊ะเต็มหมดเลย"พูดจบฟินก็กวาดสายตาไปทั่วโรงอาหาร ฟินก็เจอโต๊ะที่ว่าง"นั่นไงเนออน โต๊ะนั้นว่าง"

"อือ"เนออนเดินตามฟินไป

เมื่อมาถึงโต๊ะตัวที่ว่าง ทั้งสองก็วางอาหารลงพร้อมกับชายหนุ่มอีก 2 คนที่เดินมาพร้อมๆกัน เมื่อเนออนและฟินเงยหน้าขึ้น

"ฟิน ไม่เจอกันซะนาน"เคนเป็นนักเรียนระดับชั้นเดียวกับฟิน แต่อยู่กันคนละห้อง เป็นที่รู้ๆกันว่าเคนชอบฟินมาหลายปีแล้ว แต่ฟินก็ไม่เคยรู้ไม่ว่าเขาจะแสดงออกอย่างไรก็ตาม แต่ที่ผ่านๆมา ถ้าฟินกับเคนคุยกันนานๆเมื่อไหร่ทั้งคู่จะต้องเถียงกันตลอด

"นานอะไรฮะ เมื่อสองวันที่แล้วก็เพิ่งเจอกันเอง"ฟินพูดอย่างหัวเสีย

"ฟินเราไปหาโต๊ะอื่นกันเหอะ"เนออนขัดขึ้นมาก่อน

"เดี๋ยวสิเนออน"วีที่ยืนอยู่ข้างๆเคนพูดขึ้น

"อะไร นายจะหลบให้พวกเราสองคนหรือไง"เนออนพูดอย่างโกรธๆเนื่องจากเอยังไม่ลืมเหตุการณ์เมื่อเช้า

"ไม่ใช่หรอก จะบอกให้เราสี่คนนั่งด้วยกันก็ได้"วียังคงยื้อไว้

"ไม่ได้หรอก โต๊ะมันคงใหญ่ไม่พอหรอก"เนออนพูดปัดๆ ทั้งๆที่โต๊ะนี้สามารถนั่งได้ถึง 6 คน

"เอาน่าเนออน นั่งๆไปเหอะ เหลืออีก 30 นาทีเองนะ มัวแต่มาทะเลาะกันเดี๋ยวอดกินพอดี"ฟินพูดเพื่อพยายามสงบศึกระหว่างสองคนนี้

"ก็ได้"เนออนพูดแล้วนั่งลง ฟินนั่งตรงข้ามกันเนออน

วีจึงรีบวิ่งมานั่งข้างเนออน

"นี่นั่งตรงนี้ไม่ได้นะ ฉันจะวางกระเป๋า"เนออนพูดอย่างหัวเสีย

"อ่าฮะ นั่งตรงนี่ไม่ได้ นั่งตักเธอก้ได้"วีพูดอย่างเจ้าเล่ห์

"บ้าหรอ"ทำให้เนออนรีบเอากระเป๋าออกทันที หน้าของเธอแดงจนทำให้เพื่อนสาวของเธอสังเกตุเห็น

"แล้วฟินก็มานั่งข้างเคนดิ"เคนพูดพร้อมตบลงบนเก้าอี้ข้างตัวเอง

"ฟินนั่งข้างๆเคนแต่เธอเว้นระยะห่างเล็กน้อย

ระหว่างมื้อกลางวันที่สี่คนกินกันไปเถียงกันไปตลอด จนถึงเวลาขึ้นห้องเรียน

---------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอนที่ 1 จบแล้วค่า สั้นไปรึเปล่าคะ ไม่รู้สิแต่เวลาอัพก็อัพทีละเล็กทีละน้อยนะ มีอะไรดไม่ดี ก็ติ-ชมกันได้เมที่เลยนะ แล้วก็ขอบคุณสำหรับคะแนนทุกคะแนน และคอมเม้นต์ทุกคอมเม้นนะคะ