Eradicate love บริษัทกำจัดรัก

ลำดับตอนที่ #3 : Eradicate love บริษัทกำจัดรัก :: ตอนที่ 3 เจ็บตัวง่ะ >

Eradicate  love บริษัทกำจัดรัก

ตอนที่ 3

เจ็บตัว ><

                บรื้น~~ บรื้น~~

                โฮก!! ฉันกำลังยืนบื้ออยู่ขอบสนามแข่งรถ ฉันอยากตายชะมัด! ตั้งแต่ตอนที่มีคนมาเคาะประตูห้องแล้ว คนที่มาเคาะปรตูห้องก็คือนายคอรัสเพื่อนมิ้มหนะสิขืนให้นายนั่นเห็นฉันในห้องนายฮาร์ทนายนั่นต้องไปบอกมิ้มแน่ๆ และมิ้มก็จะรู้ว่าฉันโกหก! ทำไมโลกมันกลมขนาดนี้นะ T^T

                “ของขวัญ! เธอขึ้นมานั่งด้วยกันสิ”

นายฮาร์ทตะโกนออกมาจากรถยนต์ (และคาดว่าน่าจะใช้สำหรับแข่งเท่านั้น) และกวักมือเรียกฉัน

                “ฮาร์ทจะไปเรียกคนอื่นทำไม”

ยัยตุ๊กตาหน้ารถหน้าอกสะบึมพยายามดึงนายฮาร์ทเข้าไปในรถเหมือนเดิม ดึงเข้าไปเลย เชิญ!! เอาไปซุกอกเลยนะ ฮ่าๆๆ ^^

                “ไม่ดีกว่า เชิญนายนั่งกับยัยสะบึมไปเถอะ”

                “ว่าไงนะ” นายนั่นถามพลางทำหน้างง

โฮะๆ คงไม่เข้าใจคำว่าสะบึมของฉันอ่ะดิ หุหุ

                พลั่ก!

มีผู้ชายคนหนึ่งถอยหลังมาชนฉัน อั๊ก! เจ็บนะ T^T

                “ขอโทษครับ”

                “ซุ่มซ่ามจัง” นายฮาร์ทพูดพลางมองหน้าตัวต้นเหตุ

ฉันปัดขี้ดินที่ติดกระโปรงก่อนจะลุกขึ้นยืน

                “ของขวัญ?”

ฉันเงยหน้ามองตามเสียงเรียกแล้วก็ต้องช๊อก O.O ช๊อกตาค้าง!!!!

                มิ้ม!!

                “มะ มิ้ม!!”

                “ของขวัญมาที่นี่ได้ยังไง” มิ้มถามเสียงเรียบ สยองนะ

                “แล้วมิ้มล่ะ” ฉันถามกลับไปเสียงค่อย แง้ๆ ฉันอยากตายซะตรงนี้จังเลย

                “มิ้มว่าเราต้องคุยกันหน่อยนะ”

พูดจบมิ้มก็ลากฉันออกมาจากขอบสนามแข่งรถทันที แง้ๆ ฉันอยากตายชะมัด ทำไมดวงซวยอย่างนี้ ทำไมถึงมาเจอมิ้มได้! นี่มันสนามแข่งรถนะมิ้มมาทำอะไรที่นี่ ปกติตอนนี้มันก็หกโมงครึ่งแล้วมิ้มต้องอยู่ที่หอไม่ใช่หรอ โฮก!!

                “ของขวัญมาทำอะไรที่นี่”

                “มา...บลาๆๆ” แล้วฉันก็เล่าเรื่องที่โดนนายฮาร์ทฉุดกระฉากขู่เข็ญบังคับให้มาเป็นตัวแทนยัยคีสมาเป็นเพื่อนที่สนามแข่งรถ (แล้วฉันจะคอยหลบนายคอรัสทำไมเนี่ย??) “แล้วมิ้มมาทำอะไรที่นี่ล่ะ”

                “มาแข่งรถเป็นเพื่อนไอ่คอรัสหนะ”

                O.O มิ้มเนี่ยนะแข่งรถ!!??

                “มิ้มแข่งหรอ??”

                “เปล่าหรอก แค่มาเป็นเพื่อน…แล้วของขวัญต้องไปหาฮาร์ทมั้ย”

                “ฉันไม่อยากไป”

                “ของขวัญ!! เร็วๆ สิ จะแข่งแล้วนะ!!”

เสียงนายฮาร์ทตะโกนออกมาจากสนามแข่งรถ

                “ฉันไม่ไป!!”

                “ฉันจะบอกคีส!!”

ย๊าก! ไอ่บ้าเอ๊ย! ขืนยัยคีสรู้ฉันก็ได้โดนตบอีกนะเซ่!!

                “ไปก็ไป!!...มิ้มฉันไปก่อนนะ”

                “อืม แล้วจะกลับโรงเรียนยังไง”

                “กลับกับมิ้มนั่นแหละ รอด้วยแล้วกัน”

                “ได้สิ”

ฉันเดินเข้ามาหานายฮาร์ทในสนามแข่งรถแล้วนายนั่นก็ฉุดฉันขึ้นรถแข่งทันทีก่อนจะเหยียบคันเร่งแบบไม่คิดชีวิต เฮ้อ~ ฉันรู้สึกผิดต่อมิ้มจังเลย ทั้งที่มิ้มก็รู้ว่าฉันมากับผู้ชายคนอื่นแต่ก็ไม่ว่าอะไรสักคำ มิ้มคงเข้าใจนะ แต่ฉันก็สงสารมิ้มเพราะแววตาเมื่อกี้ แววตาที่มิ้มมักไม่แสดงออกมาแววตาแห่งความเศร้าแต่เมื่อกี้ฉันสังเกตเห็นได้ว่ามันเศร้าแค่ไหน T^T

                หนึ่งอาทิตย์เต็มๆ ที่ฉันพยายามหลบหน้ายัยคีสและนายฮาร์ทคู่อยากเลิกมหันตภัย เหอะ! เหตุผลก็คือจากเหตุการณ์ที่สนามแข่งรถวันนั้นที่ฉันทำให้มิ้มเศร้า ฉันก็สามารถสำนึกได้เป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ฉันเลยพยายามหลบหน้ายัยคีสเพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปใกล้ชิดกับนายฮาร์ท แต่ยัยคีสก็ร้ายกาจอย่างไม่น่าเชื่อยัยนั่นกล้าเดินไปด่ามิสะกลางโรงอาหารของเซนต์ฟรังค์เป็นเหตุให้ฉันถูกเรียกตัวกลับมาทำงานนี้อีกครั้ง T^T

                “ของขวัญไม่ต้องคิดมากนะ กลับไปทำงานนั่นต่อเถอะ ทำให้เสร็จๆ ไปแล้วจะได้ไม่ต้องไปยุ่งกับคีสอีก”

มิ้มกรอกเสียงอันนุ่มนวลมาตามสายโทรศัพท์ ตอนนี้ฉันกำลังนอนเกลือกกลิ้งอยู่บนห้องพัก ห้องเดียวกับยัยสีฟ้านั่นแหละ (1 ห้องพักต่อนักเรียน 2 คน)

                “ฉันไม่คิดมากหรอก แต่ฉันรู้สึกผิด เวลาที่อยู่กับมิ้มแล้วมีผู้ชายคนอื่นมาลากไปเนี่ย ฉันรู้สึกผิดมากๆ เลย”

                “ไม่ผิดหรอก มิ้มไม่โกรธหรอกนะ ความรักต้องใช้ความเชื่อใจกันเป็นตัวเชื่อมไม่งั้นก็รักกันไม่ได้นานหรอก มิ้มเชื่อใจของขวัญของขวัญเชื่อใจมิ้มแค่นี้มิ้มก็ดีใจแล้ว แสดงออกมาแค่คำพูดไม่ต้องเป็นการกระทำก็ได้”

ทำไมมิ้มถึงดีกับฉันขนาดนี้นะ แม้แต่บางครั้งที่ฉันคุยโทรศัพท์กับมิ้มอยู่แต่นายฮาร์ทโทรเข้ามามิ้มยังบอกให้ฉันไปคุยกับไอ้บ้านั่นเลย เฮ้อ T^T

                “เอางั้นก็ได้ ฉันจะรีบจัดการเรื่องยัยคีสให้เสร็จแล้วจะเลิกทำเลย”

                “ตามใจเลย มิ้มไม่ขัดขวาง แต่ตอนนี้ของขวัญต้องไปดื่มนมได้แล้วจะหนึ่งทุ่มแล้วนะ…ดื่มนมแล้วก็กินข้าวเยอะๆ นะ เวลามิ้มกอดจะได้นุ่มมือ”

                “มิ้มบ้า!!”

                “ล้อเล่นน่า รีบๆ ไปดื่มนมได้แล้วครับ แค่นี้นะ”

                “อื้อ ฝันดีนะ”

                “ครับ”

ฉันวางสายจากมิ้มแล้วก็รีบมากรอกนมใส่ปากสองแก้ว ฮะๆ สุดที่รักสั่งทั้งทีก็ควรปฏิบัติตาม ^^

                “ของขวัญตกลงแกจะกลับไปจัดการเรื่องยัยคีสต่อใช่มั้ย”

ยัยสีฟ้าชะโงกหน้าออกมาจากห้องน้ำแล้วถามเสียงดัง

                “ก็คงต้องไปทำต่อให้เสร็จๆ นั่นแหละ”

                “โล่งอกไปที แกรู้มั้ยว่ายัยนั่นหนะทะเลาะกับฮาร์ทรุนแรงแค่ไหน”

                “สมน้ำหน้า นายฮาร์ทนั่นก็ตื้อเก่งชะมัดเลย”

                “แต่ฉันว่าน่าสงสารนะ ฮาร์ทคงรักยัยคีสจริง ขนาดฮาร์ทยืนอยู่ด้วยทั้งคนยัยคีสยังลากแฟนใหม่มาจูบต่อหน้าเลย”

                “O.O จริงหรอ!!”

                “จริงสิ เมื่อสองวันที่แล้วนี่เอง แต่ฮาร์ทก็ยังไม่ว่าอะไรนะ ฉันเห็นยืนนิ่งเลยแต่ก็พูดออกมาแค่ว่า ‘ถ้ามีความสุขกับกิ๊กแล้วก็หลับฝันดีนะ’ ฉันได้ยินกับหูเลยหน้าหอพวกเรานี่แหละ”

                “ช่างเหอะ!! ชายก็ตื้อหญิงก็ร้ายกาจ ฉันอยากตายว่ะ”

                “แกรีบๆ ไปดึงฮาร์ทออกมาจากขุมนรกเหอะ เห็นแล้วสงสารขนาดแฟนคลับนายนั่นแทบอยากจะฆ่ายัยคีส”

                “กลุ้ม!!!”

                หลังจากทนการยุยงของยัยสีฟ้ากับมิสะไม่ไหวฉันก็ต้องจำใจอดทนมาดักรอนายฮาร์ทหน้าประตูโรงเรียน ทำไมหนะหรอ? เพราะยัยมิสะรู้มาว่าฮาร์ทจะตามยัยคีสไปถึงผับอ่ะดิ ไปทั้งๆ ที่อายุก็ยังไม่ถึง เหลือเชื่อจริงๆ เลย ให้ตาย!! แต่ใจจริงฉันก็ไม่อยากเจอยัยคีสเลย ขืนถ้าเจอกันยัยนั่นตบฉันเป็นสิบๆ ทีแน่ ><

                “ไอคอนรอคีสแปปนึง”

ฉันได้ยินเสียงยัยคีสตะโกนขึ้นพร้อมกับร่างที่ปรากฏออกมาจากหลังกำแพงโรงเรียน นี่เรอะ! แฟนใหม่ยัยคีส ไอคอน King แห่งเซนต์ฟอร์ม (แอบแค้นที่ไอ้บ้าไอคอนแย่งตำแหน่ง King ของมิ้มไป ฮึ่ย!!)

                “เร็วๆ สิ ฉันรีบนะ”

                “คีสก็รีบ”

และแล้วคู่รักใหม่ปลามันก็เดินผ่านหน้าฉันไป เฮ้อ! โชคดีที่ไม่เห็นฉัน ไปที่ชอบๆ เถอะนะ

                “คีสรอด้วย!!”

เสียงบุคคลที่สามดังขึ้น นั่นแหละเป้าหมายของฉัน

                ฟิ้วววว

                ฉุก!!

ฉันเอื้อมมือไปคว้าแขนนายฮาร์ทไว้ทันทีที่นายนั่นโผล่ออกมาจากกำแพงโรงเรียน ตื้อเก่งสุดๆ ไปเลยนายนี่ V_V

                “เฮ้ย!! เธออีกแล้ว!! เมื่อไหร่ไอ้กลุ่มจำกัดรักบ้าๆ บอๆ นี่มันจะพังสักทีนะ” (รู้ด้วยว่าฉันมาจากบริษัทกำจัดรัก??)

ฉันพยายามฉุดกระชากนายฮาร์ทไว้ด้วยพละกำลังในร่างกายให้ได้มากที่สุด อึก!! แรงเยอะเป็นบ้าเลย

                “ถ้านายรู้ว่าฉันมาจากบริษัทกำจัดรักนายก็เลิกยุ่งกับยัยคีสสิ!!”

                อึบ!

                “ปล่อยเซ่!! ฉันรีบนะ!! ให้ตายยังไงฉันก็ไม่เลิกยุ่ง”

                “ยัยบ้านั่นมันทำยาเสน่ห์ใส่นายรึไงหะ ตื้ออยู่ได้!!”

ฉันเอาเท้ายันขอบกำแพงไว้แล้วออกแรงดึงอีกครั้ง ส่วนนายฮาร์ทก็พยายามแกะมือฉันออก ผู้คนที่เดินผ่านไปมาหน้าโรงเรียนเริ่มหันมามองกัน โอ้ว! อย่าคิดว่าฉันเป็นปลิงมาเกาะผู้ชายนะ ><

                “เรื่องของฉันเธออย่ามายุ่ง!!”

                “ไม่ได้!! ฉันต้องขัดขวางนายให้ถึงที่สุด!!”

                “โธ่เว้ย!!!”

                พลั่ก! ><

                ตุ๊บ!! =_=;; ><

อ๊าก!! เจ็บ!! นายฮาร์ทสะบัดแขนตัวเองจนฉันกระเด็นออกมา เพราะแรงสะบัดทำให้ข้อมือของฉันไปฟาดกับกำแพงโรงเรียนเต็มๆ แถมก้นยังกระแทกพื้นอย่างแรง โฮก!! ฉันจะฟ้องพ่อ!! แง้ๆ ><

                “เฮ้ย!” นายฮาร์ทร้องขึ้นพลางนั่งลงยองๆ ตรงหน้าฉัน

                “นายทำเกินไปแล้วนะ” เสียงเย็นๆ ดังขึ้นด้านหลัง

ฉันหันไปมองเห็นมิ้ม O.O มิ้มตัวเป็นๆ เลยล่ะ ยืนอยู่ด้านหลังพลางมองหน้าฮาร์ทนิ่ง

                “ฉันทำเกินไปหรอเนี่ย งั้นขอโทษนะ ฉันรีบไปล่ะ ^^”

และแล้วนายฮาร์ทก็วิ่งออกไป~ มันเป็นเวรกรรมชาติปางไหนของฉันที่ต้องมาเจอคนพันธุ์นี้นะ!!

                “เฮ้อ~ เจ็บตัวอีกแล้ว ของขวัญกล่องนนี้จะพังมั้ยเนี่ย”

มิ้มว่าพลางอุ้มฉันขึ้น โว้ว! ฉันลอยได้ ฮะๆ (ยังจะมาเล่น -_-;) เดินเข้าโรงเรียนไป

                วันนี้ฉันต้องดีใจที่ได้หยุดเรียน (มีงี้ด้วย??) เพราะระบมไปทุกสัดส่วนของร่างกายและดีใจที่ไม่ต้องไปเผชิญหน้ากับยัยคีสและนายฮาร์ทวายร้ายจอมแสบสุดๆ เมื่อคืนแม่และพ่อโทรมาหาฉันถามอาการคร่าวๆ ไม่น่าเลย! มิ้มไม่น่าโทรบอกพ่อกับแม่เลย ฉันเลยต้องโกหกว่าหกล้ม เฮ้อ บาปหนาจริงๆ

                ติ๊ดดดดดดด ติ๊ดดดดดดด

                “ฮัลโหล”

                “ลงมาหาฉันหน้าหอเดี๋ยวนี้นะ!!”

อ๊าก!! ยังจะมารังควานกันอีกเรอะ ยัยบ้าประสาทโรคจิต วิปริตเอ๊ย ><

                “ทำไม ฉันไม่ว่าง”

                “อย่าให้ฉันขึ้นไปตามเธอถึงห้อง” ยัยคีสพูดเสียงกระด้างมาตามสาย

เย้ย! ขืนยัยนั่นเข้ามาในห้องฉันแล้วทำการฆ่าตัดตอนฉันก็ซวยอ่ะดิ

                “เออ เดี๋ยวลงไป”

ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบจะบ่ายสามแล้วนักเรียนคงจะเริ่มเลิกเรียนกันบ้างแล้วแหละ คงไม่อันตรายอะไรมากเท่าไหร่ ฉันเดินลงบันไดมาอย่างระมัดระวัง เอ้อ ข้อมือก็เคล็ดก้นก็ปวด เวรกรรมจริงๆ -_-;;

                “กว่าจะลงมาได้นะ”

                “มีอะไรก็ว่ามา”

ฉันมองหน้ายัยคีสก็จะสอดสายตาหาที่หนีทันทีที่มีเรื่อง ดีนะที่นักเรียนเริ่มเลิกเรียนกันแล้วถ้ายัยนี่กล้าทำร้ายฉันก็ถือว่าร้ายกาจสุดๆ เลย

                “ฝีมือเธอใช่มั้ย รูปพวกนี้มันถึงออกมาได้!!”

ยัยคีสตะคอกใส่ฉันเสียงดังก่อนจะชูรูปถ่ายจำนวนเจ็ดถึงแปดใบขึ้นมา ฉันหยิบรูปออกมาจากมือยัยคีสก่อนจะเพ่งดู

                “เปล่านะ”

รูปเหล่านี้คือรูปตอนที่ยัยคีสกับนายไอคอนกำลังนั่งซ้อนตักกันแทบจะรวมกันเป็นเนื้อเดียว แถมมีรูปโอบจูบ สารพัดจะบรรยายและแน่นอนว่ารูปพวกนี้สถานที่ก็คือที่ผับนั่นเอง

                “ไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใครหะ!! เพราะเธอแค้นที่โดนฉันตบใช่มั้ย!! แล้วเมื่อวานฮาร์ทก็ตามฉันไปที่ผับแต่ฉันไม่เห็นเธอพอฉันมาถามยัยมิสะเมื่อเช้ายัยนั่นก็บอกว่าเห็นเธอตามฮาร์ทไปที่ผับเมื่อวาน แล้วตอนอยู่ที่ผับเธอหายไปไหนหะ!!”

ยัยคีสตะคอกใส่ฉันพลางผลักฉันจนเซ โถ่เอ๊ย!! ยัยปัญญาอ่อนเมื่อวานฉันไปที่ไหนเล่าถ้าไปสภาพฉันคงไม่เป็นอย่างนี้หรอก เอ๋? ว่าแต่เมื่อวานมิสะเห็นด้วยหรอ

                “ฉันไม่รู้ แล้วเมื่อวานฉันก็ไม่ได้ไปที่ผับถ้าไปสภาพฉันคงไม่เป็นแบบนี้”

                “เหอะ! เธอก็พูดได้ ไม่มีใครเป็นพยาน รู้มั้ย! เพราะรูปพวกนี้ฉันถึงต้องโดนทำทัณฐ์บน!!”

ฉันมีพยานนะย่ะ มิ้มไงมิ้มเป็นคนพาฉันเข้ามาในโรงเรียนเมื่อวานตอนเย็น

                “นั่นมันก็เรื่องของเธอ แต่รูปพวกนี้ไม่ใช่ฝีมือฉันแน่นอน”

ฉันเถียงกลับไปเสียงดัง ฉันเลือกที่จะไม่พูดเรื่องพยานเพราะถ้าพูดมิ้มต้องเดือดร้อนแน่ๆ ยัยคีสต้องตามไปรังควานมิ้มแน่นอน

                “แต่ยังไงเธอก็ผิด ผิดที่ทำให้ฮาร์ทมีโอกาสเข้ามาใกล้ฉันหลายครั้ง”

                “หรอ”

                “และก็เป็นข้อตกลงของเราที่เธอจะต้องโดนทำโทษ”

ยัยคีสง้างมือขึ้นเตรียมตบหน้าฉันเต็มที่แต่ฉันคิดว่าฉันจะหลบได้นะถ้าไม่มี...

                พลั่ก!

                เพียะ!!ๆๆ

                ><”