คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Eradicate love บริษัทกำจัดรัก :: ตอนที่ 2 เมื่อความลับเปิดเผย T^T
Eradicate love บริษัทกำจัดรัก
ตอนที่ 2
เมื่อความลับเปิดเผย T^T
ฉันลงมาเดินเตร็ดเตร่อยู่หน้าตึกเรียนวิทยาศาสตร์ได้สักพักแล้วก็ฉันรู้มาว่าคาบนี้ยัยคีสเรียนวิทยาศาสตร์ก็เลยต้องมายืนรอขาแข็งเพื่อนปรึกษาเรื่องการขัดขวางรักสายสัมพันธ์ของผู้หญิงไม่มีปัญญาบอกเลิกผู้ชายนั่นแหละ ><
“กว่าจะโผล่มาได้นะ เธอหนะ”
ฉันหันไปตามเสียงเห็นยัยคีสกำลังยืนทำหน้ากวนโทสะอยู่หน้าห้องน้ำอาจารย์หญิง
“แล้วเธอไม่ได้ขึ้นเรียนรึไงถึงมายืนอยู่ข่างล่างได้”
ฉันเดินเข้าไปใกล้ยัยคีสก่อนจะสูดอากาศ...โฮก! ยัยนี่! กลิ่นบุหรี่ชัดๆ )_(
“เหอะ! เรียนไปก็ปวดหัว”
“เธอสูบบุหรี่หรอ??”
“ยุ่งน่า! เอาล่ะ ฉันจะพูดเรื่องหน้าที่ของเธอ”
“ก็ว่ามาสิ”
“เธอต้องขัดขวางห้ามให้ฮาร์ทมาใกล้ฉัน”
“นั่นมันก็หน้าที่หลักของฉันอยู่แล้ว”
ยัยคีสแสยะยิ้มแล้วทำหน้าเชิดก่อนจะพูดออกมา
“แต่มีข้อแม้ว่าถ้าเกิดฮาร์ทมาใกล้ฉันเมื่อไหร่แลกกับการที่เธอจะโดนตบหนึ่งครั้ง”
O_O OoO ยัยนี่!!!! ><
“มันจะเวอร์เกินไปมั้ย!!”
ยัยคีสแสยะยิ้มอีกครั้งก่อนจะพูดเสียงกระด้างออกมา (ฉันละเกลียดรอยยิ้มชั่วร้ายของยัยนี่ที่สุดเลย)
“เหอะ! หรือว่าไม่กล้า ตอนนี้เท่ากับเธอเป็นลูกน้องฉันนะฉันสั่งอะไรเธอก็ต้องทำ”
ย๊าก!! >_<
ฉันสูดหายใจเข้าปอดเป็นถังก่อนจะกัดฟันพูดออกไป ท่องไว้ๆ ว่ายัยนี่เสียงเงินให้ฉันเป็นหมื่นๆ
“ได้สิ!”
ตามคำบัญชาของยัยคีสยัยนั่นสั่งให้ฉันมาดักรอฮาร์ทอยู่หน้าตึกเรียนภาษา (ตึกเรียนพวกหมวดภาษาต่างๆ หนะ) ของเซนต์ฟรังค์ เหอะ! หล่อนทำให้ฉันต้องโดดเรียนหนึ่งคาบเลยนะ ยัยคีสบอกว่าคาบนี้ฮาร์ทเรียนภาษาและให้ฉันมาดักรอไว้เพราะฮาร์ทจะไปหายัยคีสทันทีที่หมดคาบ อะไรจะรักกันปานนั้นย่ะ! -_-;
“นักเรียนเซนต์ฟรานมาทำอะไรที่นี่หนะ”
ฉันหันไปตามเสียงเรียกด้านหลังเห็นนายประธานนักเรียนของเซนต์ฟรังค์กำลังยืนมองหน้าฉันอยู่ โอ๊ะ! หล่อค่ะ
“มะ มาหาเพื่อน”
“อืม เธอคงไม่ได้มาจากกลุ่มบริษัทกำจัดรักใช่มั้ย”
อึก! >< สะอึกเลย~~
“เปล่านะ”
“ก็ดี”
แล้วนายนั่นก็เดินผ่านไป~ รอดตัวไป ~_~
“เฮ้! เธอ!!”
ฉันหันมองซ้ายขวาหน้าหลังแต่ก็ไม่พบใครสักคน ใครเรียกฉันหรือว่าไม่ได้เรียกฉัน??
“ทางนี้ๆ”
“(_-_)” ฉันแหงนหน้าขึ้นไปบนดาดฟ้า
“ทางขวานี่!!!”
“( _-_)” ฉันหันไปมองด้านขวา เอ้อ...หอชายของเซนต์ฟรังค์นี่หว่า
จ๊าก!!!!! นั่นมัน O.O ฮาร์ท!!
“เธอเพื่อนมิสะใช่มั้ย!!!”
นายนั่นยืนโผล่หน้าออกมาจากดาดฟ้าหอชายของเซนต์ฟรังค์ ไหนบอกเรียนภาษาอยู่ไงฟ่ะหรือว่าอาจจะโดดเรียน??
“ใช่!!” ฉันตะโกนกลับไปเสียงดัง
“งั้นช่วยเอานี่ไปให้มิสะด้วยนะ!!” ฮาร์ทตะโกนกลับมาแล้วก็โยนอะไรไม่รู้ลงมาจากดาดฟ้า
ฟิ้ว~~~~
ตั๊บ!!
ของสิ่งนั้นหล่นลงมาเต็มๆ แขนฉัน แอ๊ก! แทบหัก หนักชิป! ><
“ฝากไปให้มิสะด้วย ฉันต้องรีบไปหาแฟน ^^”
พูดจบนายฮาร์ทก็หดหน้ากลับไป เหอะ! ไปหาแฟนหรอย่ะ ฉันนี่แหละกำลังจะมาขัดขวางแล้วไอ้กล่องบ้านี่มันคืออะไร? นายกล้าใช้ฉันได้ยังไงเนี่ย??
“อ้าว? ยังไม่ไปอีกหรอ”
เย้ย!! O.O นายโผล่มาเร็วเหลือคาด
“นายไปหาคีสไม่ได้หรอก”
ฉันพูดออกไปอย่างรวดเร็ว ชิ! ฉันไม่สนหน้าอินหน้าพราหมณ์ที่ไหนแล้ว หน้าที่ของฉันคือขัดขวางเท่านั้น!!
“ทำไมล่ะ”
ฮาร์ทว่าพลางเอามือเสยผม หล่อนะ หล่อมากขนาดใส่ชุดนักเรียนยังหล่อแต่ว่าฉันกำลังอยู่ในหน้าที่ >< (เกี่ยว??)
“ก็คีสไปกับแฟนแล้ว”
“ฉันยังไม่ไปไหนเลยนี่นา แล้วคีสจะไปกับใครได้”
กรรม!! นายแกล้งปัญญาอ่อนหรือว่าซื่อบื้อเนี่ย
“แฟนใหม่!! นายเข้าใจมั้ย”
“อ๋อ แฟนใหม่เป็นแค่กิ๊ก...ว่าแต่เธอควรรีบๆ เอาของนี่ไปให้มิสะนะ”
“นายกล้าใช้ฉันได้ยังไง”
“ไม่ต้องใช้ความกล้าเลย ฉันก็แค่โยนมันลงมาให้เธอเฉยๆ ^^”
“นะ นาย!!”
“ครับ ^^”
“><”
“เอาล่ะ ฉันต้องรีบไป ไปแล้วนะ”
พูดจบฮาร์ทก็วิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ดะ เดี๋ยวสิ!! ฉันต้องขัดขวางนายให้ได้นะ ถ้ายัยคีสเจอนายเมื่อไหร่ฉันโดนตบเลยนะ!!
เมื่อคิดได้ขาฉันก็ออกวิ่งตามฮาร์ททันทีเพราะไอ่กล่องบรรลัยนี่ชัดๆ ที่มันหนักจนฉันต้องเปลี่ยนท่าถือบ่อยทำให้ฉันวิ่งช้าลงและตามฮาร์ทไม่ทันในที่สุด
“คีสเย็นนี้ไปดูหนังกันนะ”
นายฮาร์ทเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ คีสที่โต๊ะม้าหินอ่อนข้างสนามบาสของเซนต์ฟราน
“ฮาร์ทมาได้ยังไง”
“วิ่งมา เหนื่อยชะมัด...อ้าว! เธอยังไม่ไปหรอ”
“แฮ่กๆ…ฉันไม่ใช่ทาสนายนะที่ต้องทำตามคำสั่งหนะ แฮ่กๆ”
ฉันยืนหอบอยู่ตรงหน้ายัยสองคนนี้ เหอะ! ไม่สงสารกันบ้างเลยหรอฟ่ะ เชื่อเลยว่านายฮาร์ทร้ายกาจรุนแรงแค่ไหน
“ของขวัญ!! เธอไม่ได้จำที่ฉันบอกเลยใช่มั้ย” ยัยคีสลุกขึ้นยืนตะคอกใส่ฉันเสียงดัง
จำดิ! แต่นายนี่ฟังที่ไหน -_-;;
“ชื่อของขวัญ น่ารักจัง ^^” ฮาร์ทพูดขึ้นแล้วก็ยิ้ม
“โทษที่เธอทำผิดเองนะ...”
เพียะ!!
ย๊าก!! เจ็บเฟ้ย ><
ยัยคีสตบหน้าฉันเต็มๆ โฮก! หน้าหันคอแทบหักผู้หญิงบ้าอะไรมือหนักชะมัด เจ็บ! กระซิกๆ ><
“คีส!! ทำอะไรหนะ!!” นายฮาร์ทตะคอกยัยคีสเสียงแข็ง สยอง~
“ฮาร์ทเห็นมั้ยล่ะ”
“เห็น!!”
“แล้วฮาร์ทจะถามทำไม”
“เธอรีบๆ เอาของไปให้มิสะเร็วๆ สิ” นายฮาร์ทหันมาพูดกับฉันก่อนจะลากยัยคีสออกไป
เอ้อ?? ฉันงง เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก แต่ฉันกำลังเจ็บแก้ม โฮกกกกกก
ตอนนี้ก็เลิกเรียนแล้วนักเรียนส่วนใหญ่ก็แยกย้ายไปทางใครทางมันแต่ฉันกลับต้องมานั่งจ๋องอยู่หน้าหอชายของเซนต์ฟอร์มซะงั้น!! เพราะอะไรหนะหรอ เพราะ...มิ้มดันรู้เรื่องที่ฉันโดนยัยคีสตบหน้าจากปากหมาๆ ของเพื่อนผู้หญิงในห้องหนะเซ่! แง้ๆๆๆ TT^TT
ตุ๊บ!
มิ้มวางกล่องปฐมพยาบาลลงบนโต๊ะเสียงดัง เฮือก! กลัวความลับถูกเปิดเผยที่สุดเลย
“หันหน้ามานี่สิของขวัญ”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะไปตบกับยัยนั่นนะ”
ฉันหันหน้าไปมองหน้ามิ้มพลางพูดออกไปอย่างรวดเร็ว
“มิ้มก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย”
มิ้มว่าพลางหยิบยามาทาแก้มฉัน โอ๊ย! เจ็บแสบๆ แค้นนี้มีชำระนะเฟ้ยยัยคีส ><
“เฮ้อ...ฉันก็นึกว่ามิ้มจะว่าฉัน”
“ไม่หรอก แต่มิ้มอยากรู้เหตุผล”
ง่ะ! เหตุผลมันก็คือความลับของฉันนั่นแหละ
“ของขวัญมีอะไรปิดบังมิ้มอยู่รึเปล่า...แต่มิ้มคิดว่าความลับของของขวัญมิ้มรู้แล้วนะ”
“...” ฉันพูดไม่ออก ><
“บอกมาสิ ถ้าของขวัญบอกมาไม่ว่ามันจะเป็นเรื่องอะไรมิ้มก็จะไม่ว่า”
“เอ่อ...คือว่า แบบว่า...”
“หือ”
“แหะๆ คือว...”
“ของขวัญโดนคีสตบหน้าเพราะไปทำหน้าที่ของบริษัทกำจัดรักใช่มั้ย??”
“O_O มิ้มรู้”
โฮกฮ๊าก!! ได้โปรด~ รู้แล้วอย่าบอกเลิกฉันนะ แง้ๆ
“รู้สิ เพื่อนผู้หญิงในห้องมิ้มบอกนานแล้วล่ะ เฮ้อ...มิ้มไม่ว่านะแต่ของขวัญต้องทำตามข้อตกลงของเรานะ”
“^^ รักเพื่อนสนิทอย่างมิ้มให้มากกว่าคนอื่น...ฉันจำขึ้นใจเลยล่ะ...แต่มิ้มไม่โกรธแล้วก็ไม่ห้ามให้ฉันทำงานนี้ใช่มั้ย”
“ไม่โกรธแล้วก็ไม่ห้าม แต่ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นของขวัญต้องบอกมิ้มเป็นคนแรก”
“ได้สิ ^^”
ติ๊ดดดดดดดด ติ๊ดดดดดดดด
โทรศัพท์ของฉันดังขึ้น ฉันหยิมมันขึ้นมาดูเบอร์ก่อนจะงง?? เบอร์ไม่คุ้น
“ฉันคีสเองนะ ฉันจ้างเธอให้มาขัดขวางฮาร์ทแล้วเธอมัวแต่ไปทำอะไรอยู่ย่ะ!!”
เสียงนางผีเสื้อสมุทรดังมาตามสาย ฉันว่างเป็นไม่ได้เลยนะย่ะ จิกจริงๆ ยัยนี่
“รู้แล้วน่า แล้วเธออยู่ไหน”
“ฉันอยู่ที่หอชายของเซนต์ฟรังค์”
จ๊าก!!! หะ หอชาย!! O.O หล่อไปทำอะไรที่นั่น
“ละ แล้วเธอจะให้ฉันทำอะไร”
“มาที่หอชายเซนต์ฟรังค์ห้อง 304 แล้วก็จะรู้ว่าฉันจะให้เธอทำอะไร”
“อะ เออ”
ปิ๊ป~ ยัยนั่นก็วางสายไป
“ทำไมหรอของขวัญ ใครโทรมา”
“ยัยแฝดปากกาดินสอหนะ ให้ฉันไปหาที่หอหญิงเซนต์ฟรังค์...เอ้อ! มิ้มฉันฝากนี่ไปให้มิสะหน่อยสิ เอ่อ...แต่ว่าฉันไม่รู้ว่ามิสะอยู่ไหน”
ฉันต้องจำใจโกหกมิ้มไป เฮ้อ~ ขืนบอกความจริงไปมิ้มต้องห้ามฉันไม่ให้ไปแน่ๆ เลย ไหนจะไอ่กล่องเวรเจ้าปัญหานี่อีก เหอะ!!
“รีบไปเถอะ ส่วนกล่องนี่เดี๋ยวฉันเอาไปให้มิสะเองนะ”
มิ้มว่าพลางลุกขึ้นพร้อมหิ้วกล่องปฐมพยาบาลกับกล่องเวรตะไลนั่นออกไป มิ้มจ๋า~ ของขวัญขอโทษนะที่ต้องโกหก T^T
ฉันกำลังยืนทำใจอยู่หน้าห้อง 304 จะเข้าไปดีมั้ยนะ แค่ฉันเดินขึ้นหอชายนี่มาก็มีแต่คนมองกันเต็มไปหมด คงเป็นเพราะเครื่องแบบนักเรียนที่ของเซนต์ฟรานแถมยังเป็นผู้หญิงที่กล้าเดินขึ้นหอชายอีกด้วย คิดแล้วอยากตาย โฮก ><
ก๊อกๆ
ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจเคาะประตู ให้ตายเถอะ!
“เดี๋ยวคีสไปเปิดประตูเองนะ”
ฉันได้ยินเสียงยัยคีสดังออกมาจากข้างใน ยัยนี้นิสัยร้ายกาจที่สุดเลย แค้นๆ เห็นหน้าแล้วนึกถึงมือหนักปานอีโต้ของยัยนี่ เชอะ!
“กว่าจะโผล่มาได้นะย่ะ เธอรู้มั้ยว่าแฟนฉันรอฉันนานเท่าไหร่แล้ว”
ยัยคีสเปิดประตูออกก่อนจะพ่นคำพูดออกมาไม่ยั้ง
“ไม่รู้สิ...แล้วเธอจะให้ฉันทำอะไร”
“เหอะ! เข้าไปอยู่ในห้องนรกนั่นแทนฉันไง แล้วจำไว้นะเธอต้องขัดขวางไม่ให้ฮาร์ทตามฉันมาได้”
นี่มันเวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย!!
พูดจบยัยคีสก็ดันหลังฉันเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูเสียงดัง เอ้อ! นี่ฉันต้องมาอยู่กับคนกวนประสาทอีกแล้วหรอ
“คีสเพื่อนมาแล้วหรอ” เสียงนายฮาร์ทตะโกนขึ้นพร้อมกับปรากฏร่างออกมาจากห้องน้ำ
ว้าว! หอชายของเซนต์ฟรังค์ทำไมมันหรูเยี่ยงนี้ แม่เจ้า @_@
“เธอมาได้ไงเนี่ย เธอไม่ใช่เพื่อนคีสไม่ใช่หรอ”
นายฮาร์ททำหน้างงก่อนจะนั่งลงบนโซฟา
“ยัยนั่นรีบไปหาแฟน เลยให้ฉันมาอยู่เป็นเพื่อนนาย”
“แฟนหรอ อ๋อ คงเป็นกิ๊กสินะ ช่างเถอะ! เดี๋ยวคืนนี้ฉันค่อยโทรหาคีสก็ได้...นี่ๆ แล้วเธอไม่กลัวแฟนเธอหึงรึไงที่มาอยู่กับฉัน”
แฟนหรอ? ไม่สิต้องเรียกว่าฉันกับมิ้มเป็นเพื่อนสนิทกัน ^^
“เปล่า ฉันไม่มีแฟน แล้วคืนนี้นายก็ไม่ต้องโทรหายัยคีสด้วย”
“ทำไมล่ะ เงินฉันนะเธอห้ามฉันไม่ได้หรอก”
“แต่ยังไงก็ห้ามโทร”
“เพราะ...”
“เพราะ...เพราะว่า เพราะฉันจะโทรหานา...”
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้น
“ใครมานะ”
นายฮาร์ททำหน้ายุ่งก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“ไอ่ฮาร์ทแกจะไปลานรถมั้ยว่ะ”
O.O จ๊าก!!!
ความคิดเห็น