คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 4 --- When I KISS YOU
……….Sensibility Project………
Chapter: 4
Rate: PG
Episode Title: When I KISS YOU…
Note: Baby just the way you are. (ขอเปลี่ยนจากคำว่าเลดี้เป็นเบบี้นะคะ)
……….SHADY BABY……….
แสงแดดยามเช้า...
เตียงสีขาวสะอาดตา...
นับตั้งแต่วันที่ได้ฟังคำว่ารัก ยูยองแจก็แทบจะไม่ได้นอนคนเดียว วงแขนแกร่งกกกอดร่างบอบบางนี้ไว้ตั้งแต่เข้านอนจวบจนลืมตาตื่น มันคงเป็นจริงอย่างที่ว่า ยองแจขาดแดฮยอนไม่ได้จริงๆ
‘อย่างอแงดิ วันนี้ผมไม่ว่างจริงๆ พรุ่งนี้จะไปหาแต่เช้าเลยอ่ะ สัญญาครับ’
วันไหนที่แดฮยอนไม่มาหาก็จะงอแงเป็นเด็ก เดือนร้อนแดฮยอนต้องรีบเคลียร์งานและการบ้านทุกสิ่งอย่างให้เสร็จโดยเร็วแล้วเหยียบมิดไมล์พาร่างกายกระเซอะกระเซิงของตัวเองมายืนหน้าห้องพี่ยองแจคนสวย
‘เค้าแค่มาจีบน่า ผมไม่สนใจหรอก พี่ยองแจสวยกว่าเยอะ’
ทั้งที่สถานะก็ยังไม่ชัดเจนแต่ยองแจกลับทำตัวหึงไปทั่ว นั่นมันก็ทำให้แดฮยอนรู้สึกดีนะ ถึงจะยังไม่ได้ยินคำว่ารักออกมาจากปากของยองแจ แต่ก็ดีที่รู้สึกหึงหวงอยู่บ้าง
‘จูบผมทุกวันพี่ไม่เบื่อบ้างรึไง?’
ไม่เลย... ต่อให้จูบกันจนปากเปื่อยปากแฉะก็ไม่มีทางเบื่อ ไม่ได้เสพย์ติดแต่อาการของยองแจมันเลยขั้นนั้นไปแล้ว วันไหนถ้าไม่ได้จูบอารมณ์ของพี่แกนี่อย่างกับหญิงสาวที่ประจำเดือนมาไม่ปกติ ทั้งเหวี่ยงโวยวายจนแดฮยอนต้องยอมประทับริมฝีปากแลกลิ้นอย่างดูดดื่มนู้นแหละพี่แกถึงจะพอใจ =_=)*
“อื้อ~”
ร่างบางในอ้อมกอดขยับตัวคล้ายกับจะอึดอัด มือน้อยยกขึ้นดันแผ่นอกเบาๆ ทั้งที่ยังไม่ยอมลืมตา แรงโอบรัดแน่นขึ้นทุกขณะทำให้คิ้วเรียวขมวดมุ่น เปลือกตาสีสวยค่อยๆ ลืมขึ้นปรับแสง
ลมหายใจอุ่นเป่ารดหน้าผาก...
เงยหน้าขึ้นไปก็เห็นสายตาที่จับจ้องมาทางตนอยู่แล้ว...
“พี่ยองแจตื่นสาย”
พูดจบก็โน้มใบหน้าลงมาสูดดมความหอมจากปรางค์แก้มนิ่ม ลากไล้ริมฝีปากมาหยุดตรงมุมปากอิ่ม จูบซับเบาๆ แล้วละออกมาสบกับแววตาใสดังเดิม
แดฮยอนชอบมองตอนที่ยองแจตื่นนอน...
มันน่ารักและน่ามองเป็นที่สุด...
“ตื่นนานแล้วทำไมไม่ปลุก?”
“ก็พี่ยองแจกำลังนอนหลับสบาย”
จะมีซักกี่ครั้งที่ยองแจจะเป็นคนที่ตื่นขึ้นมาจ้องมองใบหน้าของแดฮยอนก่อน ยอมรับเลยว่าในอ้อมกอดนี้มันทำให้นอนหลับสบายจริงๆ สบายจนทำให้ยองแจตื่นสายตลอด
“ก็วันนี้บอกว่าจะพาไปพี่ไปเที่ยวไง ต้องปลุกสิ”
มือน้อยยกขึ้นไปปัดเส้นผมที่ปกทับใบหน้าหล่อเหลาออก ฝ่ามือนุ่มประทับอยู่บนแก้มของแดฮยอน ดวงตาสีนิลยิ่งมองก็ยิ่งหลงใหล ร่างเล็กเขยิบตัวขึ้นไปจนใบหน้าเสมอกัน ริมฝีปากอิ่มค่อยๆ กดประทับลงไปบนริมฝีปากอุ่น ที่จริงอากาศข้างนอกถือว่าดีใช้ได้เลยล่ะ แต่ในอ้อมกอดของแดฮยอนดีกว่าเป็นพันเท่า
ไม่เที่ยวได้มั้ย...
นอนกอดกันอยู่อย่างนี้เถอะ...
“จูบผมแต่เช้าเลยนะ^^”
“เตรียมใจไว้เลย วันนี้พี่จะจูบนายทั้งวัน!”
ยองแจพูดเพราะขึ้นถือว่าเป็นความสามารถของแดฮยอนที่ทำให้ยองแจเปลี่ยนไปได้ เปลี่ยนไปอย่างน่าตกใจเลยล่ะ พูดเพราะมากขึ้น ยิ้มบ่อยขึ้น หัวเราะบ่อยขึ้น และก็...
จูบบ่อยขึ้น...
แดฮยอนไม่ได้รำคาญหรอกแต่ถ้ายองแจลดลงบ้างก็คงจะดี... ไม่ได้รังเกียจนะ แต่เวลาที่จูบกับยองแจหัวใจมันจะเต้นไม่เป็นส่ำ เกรงว่าถ้าหัวใจเต้นอย่างนั้นวันละร้อยหนคงได้ช็อคตายก่อนพอดี...
ร้อยหน...
ประมาณนั้นแหละ อย่างกับจูบมาราธอน =_=)
“พี่ยองแจ... จะจูบกับผมแล้วสำเร็จความใคร่อยู่บนเตียงนี้ทั้งวัน หรือว่าจะออกไปเดินเล่นแล้วช็อปปิ้งให้หนำใจครับ?”
ยองแจเลือกอย่างแรก...
เห้ย!! เดี๋ยวสิ ไม่ใช่ๆๆ ยองแจต้องเลือกอย่างสองสิ วันหยุดทั้งทีก็ต้องออกไปเที่ยวซักหน่อย จะมัวแต่จูบกับผสมพันธุ์(?)กันอยู่ในห้องทั้งวันได้ยังไง .___.)
“เที่ยวสิ!! แต่... เอ่อ...”
“แต่อะไร?”
“จูบอีกครั้งนะแดฮยอนอา... น๊า~”
เออ... จัดไปพร้อมกับออปชั่นเสริมบดเบียดร่างกายฟรี ตะบี้ตะบันจูบให้มดลูกมันโผล่เลยเอ้า!
……….SHADY BABY……….
“คุณยูยองแจครับ แต่งตัวหรือว่าจัดตู้เสื้อผ้าครับ ทำไมมันนานงี้อ่ะ?”
แดฮยอนนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียง ลุกนั่งก็หลายรอบ เตียงนอนที่ก่อนหน้านี้ถูกจัดจนเป็นระเบียบยับยู่ไปกับความอยู่ไม่สุขของแดฮยอน มีอะไรกับพี่ยองแจไปแล้วรอบหนึ่ง... เอ่อ... นั่นแหละ =_=)* ทั้งที่อาบน้ำเสร็จพร้อมกันแต่ทำไมเรื่องเวลาของการแต่งตัวมันช่างต่างกันเช่นนี้...
“เดี๋ยวสิ หาเสื้อใส่อยู่อ่ะ”
พี่ครับ... มึงหาเสื้อใส่มาเกือบจะครึ่งชั่วโมงแล้วครับ...
“ตัวนี้สีแจ่มไปไม่เอา... ตัวนี้ก็หนาไปไม่เอา... ตัวนี้ใหญ่ไปไม่เอาอ่ะ... ตัวนี้ก็รัดไปไม่เอาๆ”
เรื่องมากอ่ะ ใส่อะไรก็ใส่ๆ ไปเถอะ โว๊ะ!!!... แน่นอนว่าแดฮยอนพูดได้แค่ในใจ TOT
“ได้แล้วววว~ ใส่ตัวนี้แหละ ^O^”
เย้!!! พี่ดีใจกูดีใจด้วยครับ ^O^
“เป็นไงอ่ะ ดูดีป่ะ?!”
ยองแจสวมเสื้อเสร็จก็หันตัวมาให้แดฮยอนดู เท่านั้นแหละ... ลูกกะตาแทบจะถลนออกจากเบ้า...
เหยด!! หัวนมชัดๆ นี่เสื้อหรือผ้าขาวบาง?!!
“พี่ยองแจ!!! เลือกตั้งนานแต่พี่กลับเลือกผ้าขาวบางมาใส่เนี่ยนะ?!!”
เอาจริงๆ มันก็ไม่ได้ขาวหรอก มันเป็นเสื้อไหมพรม(?)แขนยาว ไหมพรมมั้ง... เออ ไหมพรมสีเทา ที่ไม่แน่ใจว่ามันคือไหมพรมรึเปล่าก็ตรงที่มันบางแสนบาง ยองแจใส่เสื้อก็เหมือนไม่ใส่อ่ะ และแน่นอนว่าแดฮยอนไม่โอเคถ้ายองแจจะใส่เสื้อตัวนี้ออกไปเดินนวยนาดโชว์เรือนกายอยู่ข้างนอก
“ก็สวยดีอ่ะ พี่จะใส่ตัวนี้”
ยองแจเอาตาไหนดู? ตาตุ่มหรอ? มันสวยก็จริงแต่ว่ามัน... เฮ้อ แค่เห็นแดฮยอนก็ไม่อยากออกไปจากห้องแล้ว จากจะถอดไอ้ผ้าเทา(?)บางตัวนั้นออกแล้วจับพี่ยองแจกดมันตรงนี้แหละ... แล้วคิดดูสิถ้าให้พี่ยองแจใส่เสื้อตัวนี้ออกไปจริงๆ แดฮยอนจะเอาสติสะตังไปไว้ที่ไหนล่ะ?
“มันบางมาก ใส่ตัวอื่นดิ”
“ไม่เอา จะใส่ตัวนี้”
“ทำไมต้องดื้อด้วยวะพี่?”
“ก็กูจะใส่ตัวนี้อ่ะ!”
ชัดเจน... ยองแจโหมดเดิมกลับมาแล้ว อย่างสมบูรณ์แบบเลยด้วย อารมณ์มาเต็ม... คนตัวเล็กส่งสายตาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด แขนทั้งสองข้างกอดอยู่บนอกปิดส่วนที่กำลังล่อลวงสายตา ยองแจแทบจะหลุบหายเข้าไปในตู้เสื้อผ้าเมื่อครั้งแดฮยอนเดินดุ่มๆ เข้าไปหา
“ใส่ตัวอื่น...”
“ไม่!”
“ยู ยอง แจ!”
“บอกว่าไม่!!”
แล้วก็ได้ผลุบเข้าไปในตู้เสื้อผ้าจริงๆ...
“ถอดออกมา!!”
“ไม่!! จะใส่ตัวนี้อ่ะ ไอ้บ้า ปล่อยนะโว้ย!!”
สงครามชิงเสื้อไหมพรมอันเลอค่าได้เกิดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ แดฮยอนทั้งดึงทั้งทึ้งยองแจก็เอาแต่ดึงรั้งพร้อมกับดิ้นอย่างไม่สมยอม ทำยังไงก็ไม่มีท่าทีว่าจะยอมเลยซักนิด
หรือว่าแดฮยอนต้องยอม...
“โตแล้วนะยองแจ พูดให้รู้เรื่องดิ บอกว่าไม่ให้ใส่!”
“มึงก็โตแล้วเหมือนกัน พูดให้รู้เรื่องดิ บอกว่าจะใส่!”
แหม่.... มีย้อน
“หวง!! หัวนมมันโชว์หราแบบนี้ไงถึงไม่อยากให้ใส่!! โธ่โว๊ย!!”
แดฮยอนเดินทึ้งหัวตัวเองไปนั่งอยู่ปลายเตียงเหมือนเดิม พรูลมหายใจออกมาอย่างหนักเมื่อยองแจทำตัวไม่ได้ดั่งใจ สายตาคมเสมองไปทั่วไม่อยากจะเห็นยองแจในสภาพนั้นอ่ะ มันโคตรจะหงุดหงิด แต่ถ้าสังเกตซักนิดนะ...
ก็แค่นั้นอ่ะ ไม่เห็นจะยากตรงไหน... ริมฝีปากอิ่มยกยิ้มพอใจ หันหลังให้กับแดฮยอนแล้วถอดเสื้อตัวบางออก...
“วันนี้อากาศดีนะแดฮยอน ไปเที่ยวกันเถอะ ^^”
“เปลี่ยนเสื้....... O_o)?”
“เปลี่ยนแล้ว ^^”
บางที่ยองแจก็ทำตัวน่ารักไป... เสื้อไหมพรมตัวเดิมแต่ด้านในมีเสื้อซับสีดำเพิ่มขึ้นมาอีกตัว หรือว่าที่จริงยองแจจะรู้วิธีใส่อยู่แล้ว...
ถ้าอย่างงั้น...
“เมื่อกี้อ่อยหรอ?”
โป๊ก!!!
มะเหงกลูกขนาดย่อมเยาหล่นใส่หัวแดฮยอนดังโป๊ก ใบหน้าหวานง้ำงอกับคำพูดไม่รู้จักคิด อ่อยบ้าบออะไรกันละ! แค่อยากรู้ว่าแดฮยอนจะมีอาการยังไงเมื่อเห็นยองแจแต่งตัววับๆ แวมๆ อย่างนั้น
“เจ็บนะ!”
“ไปเที่ยวกัน ^^”
สีหน้ากับอารมณ์ของยองแจนี่มีรีโมทกดเปลี่ยนอยู่ใช่มั้ย? บางที่แดฮยอนก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นเต่านะ ตามไม่ทันอ่ะ... ยองแจสามารถเปลี่ยนเรื่องได้อย่างน่าชื่นชม(?)
“ไปสิ ^^”
พี่เปลี่ยนกูก็เปลี่ยนซะงั้น...
“เดี๋ยว... แดฮยอน”
“อะไรครับ?”
“เอ่อ... ชุดนี้มันโอเคใช่มั้ย?”
ทั้งๆ ที่ยืนยันว่าจะใส่แต่ตอนนี้กลับไม่เหลือความมั่นใจเลยแม้แต่น้อย หรือว่าบางทียองแจควรจะเปลี่ยนชุดอย่างที่แดฮยอนบอก
“พี่ใส่อะไรมันก็ดูดีทั้งนั้นแหละ พี่ยองแจสวยที่สุดแล้ว ^^”
“///-///)”
ยองแจก็คือยองแจ ไม่ต้องแต่ง ไม่ต้องเติมอะไรแดฮยอนก็มองว่าสวยที่สุดแล้วในสายตาแดฮยอน รู้อยู่หรอกว่าบางครั้งยองแจเองก็พยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อจะให้ดูน่าสนใจมากขึ้น แต่เปลี่ยนไปก็เท่านั้นแหละ ทุกอย่างในสายตาแดฮยอนยังไงก็เป็นยองแจอยู่ดี
“ไปกันเถอะ สายแล้ว”
“ดะ... เดี๋ยวสิ แดฮยอนอ่า...”
แดฮยอนคว้าข้อมือของยองแจมาจับไว้ออกแรงดึงให้เดินตามแต่ร่างบางกับยื้อไว้ไม่ยอมเดิน รู้สึกว่าวันนี้ยองแจจะลีลาเป็นพิเศษนะ...
“ทำไมครับ?”
“จ...”
“ห๊ะ? พี่ว่าไงนะ ไม่ค่อยได้ยินอ่ะ”
“จูบ... จูบหน่อยดิ ////^////)”
“ฮึ~”
ยองแจพูดจริงๆ นะ วันนี้ยองแจจะจูบแดฮยอนทั้งวันเลย ไม่รู้สิ... แค่รู้สึกว่าเวลาจูบกันมักจะได้ยินเสียงหัวใจของแดฮยอนมันเต้นโครมคราม
จองแดฮยอนน่ะทำเป็นเก่ง...
แต่กลับแพ้ทุกอย่างที่เป็นยูยองแจ...
จุมพิตอ่อนโยนยามบดเบียดริมฝีปากลงมามันพาให้หัวใจของยองแจเต้นไม่เป็นส่ำอยู่เหมือนกัน จูบนี้ไม่ได้มีความรู้สึกอย่างนั้นแฝงอยู่ ความใคร่... แค่อยากจะจูบเพื่อสื่อความหมายของคำว่ารักที่แดฮยอนพร่ำบอกอยู่ทุกวัน
ริมฝีปากอ่อนนุ่ม...
เรียวลิ้นอ่อนหวาน...
จุมพิตรสละมุน...
มันมาพร้อมกับอ้อมกอดอบอุ่น...
หาคำตอบได้ไม่ยากเลยว่าทำไมยองแจถึงได้ลุ่มหลงในรสจูบของแดฮยอน ไม่ใช่แค่จูบเพื่อสนองความต้องการ แต่ความหมายทุกอย่างมันแฝงอยู่ในจูบนี้หมดแล้ว...
“รักพี่ยองแจนะ”
แต่ก็อยากได้ยินอยู่ดี...
……….SHADY BABY……….
“หมาใครอ่ะ?”
“ก็เดินมาด้วยกัน... หมาผมมั้งครับพี่ยองแจ~”
“กวนตีน...”
ขอบคุณ =_=)*
“ไม่มีเจ้าของเราเอากลับไปเลี้ยงได้มั้ยอ่ะ?”
ยองแจโน้มตัวยื่นมือออกไปลูบหัวสุนัขสีดำขนปุกปุยๆ(?) เผยรอยยิ้มหวานออกมาชวนให้แดฮยอนต้องรีบเอากล้องถ่ายรูปออกมาแชะภาพไว้
แชะ! (เสียงกล้อง =_=)*)
ยองแจหันหน้าไปทางต้นเสียงก่อนจะฉวยกล้องที่อยู่ในมือแดฮยอนมาเปิดดูรูปที่แดฮยอนเพิ่งจะแชะไป ตอนแรกตั้งใจว่าจะลบแต่พอเห็นว่ารู้สวยเลยยิ้มออกมายกใหญ่ แดฮยอนก็ยิ้มไปส่ายหัวไปเบาๆ ก่อนจะนั่งยองๆ ยื่นมือออกไปเกาคางให้สุนัขตัวที่ดูจะถูกใจยองแจ พอเห็นว่ามันทำหน้าเคลิ้มแทบน้ำลายยืดก็พากันหัวเราะออกมา
“มันมีเจ้าของนะพี่ยองแจ”
“รู้ได้ไงอ่ะ?”
“ดูดีๆ สิ มันมีปลอกคอ แล้วผมก็คิดว่าคนนั้นคือเจ้าของมัน”
แดฮยอนชี้ไปยังหญิงสาวในชุดนักเรียนม.ปลายวิ่งหน้าตาตื่นมาทางเขาทั้งสองก่อนจะทรุดตัวคุกเข่ากอดเจ้าขนปุยไว้ในอ้อมแขน.... แต่เราก็หากันจนเจอ~ (ซาวน์มา)
“บาววาวอ่า อย่าหนีออกมาอย่างนี้อีกนะ ฉันเป็นห่วงแกแทบแย่”
ชัดเลย... หมาใจแตกแอบหนีออกจากบ้าน โธ่...
ราวกับแดฮยอนกับยองแจเป็นธาตุอากาศ หญิงสาวพาเจ้าขนปุยเดินจากไปแบบไม่คิดจะหันกลับมา ยองแจมองตามสุนัขตัวนั้นด้วยสายตาละห้อย...
“อย่างเลี้ยงจริงๆ หรอ?”
“อือ...”
“แต่ไอ้ตัวนั้นมันตัวใหญ่ เลี้ยงยากอ่ะ ไม่เอาดีกว่าเนาะ^^”
“อือ...”
“งอนหรอ?”
“อือ...”
“แต่ตัวมันใหญ่ให้เลี้ยงไม่ได้จริงๆ ขอโทษนะ...”
“อือ...”
“จูบมั้ย?”
“อือ~”
เวลายองแจงอนเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มันง้อไม่ยากหรอก แค่จูบก็พอ...
……….SHADY BABY……….
When I KISS YOU
เมื่อไรที่แดฮยอนจูบยองแจ เมื่อนั้นหัวใจจะเต้นไม่เป็นส่ำ
To be continue…..
#5 When you CALL ME
หล่อบอย... ดอนครัช~
คุณแม่กำลังกล่อมลูกน้อยอยู่เลยครัช~ น่ารักใช่มั้ยล่ะ? ^^
“คะ... ใครเป็นแม่กัน? บ้า!!”
“ก็พี่ยองแจเป็นแม่ ผมเป็นพ่อ แล้วนี้ก็ลูกของเราไงครับ ^^”
________________________________________
ชอบตอนนี้มากกกก ตะบี้ตะบันจูบกันสุดๆ ก็ดีนะ... น้ำลายจะได้ไม่เน่า ฮ่าๆๆๆๆ พี่แจน่ารักขึ้นตามสเต็ป มีบ้างที่ต้องหยาบคาย เราชอบแดแจโมเม้นท์นั้นมากกว่า....
กำลังตัดสินใจว่าจะทำดราม่าดีรึเปล่า... รีดว่าไงอ่ะ? แต่ไม่ต้องกลัวนะ เราดราม่าไม่ค่อยถนัด แค่นิดๆ ก็พอเนาะ.... (แน่ใจ?) ตกลงเอาดราม่าซักหน่อยโนะ!!! (แล้วเมิงจะถามทำไม?)
ความคิดเห็น