ผมไปรักเพื่อนสนิท แล้วเค้าชอบผม ช-ช

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

สวัสดีครับผมขอแทนชื่อเองเป็นตัวย่อว่า พี(P) ละกันครับ

วันนั้นผมยังจะได้ดีเมื่อตอน ม.4 เลยผมต้องเลือกสายที่จะไปเรียนต่อผมเลยคิดกับตัวเองว่า

ผมควรที่จะเข้าสายศิลป์ไทย-อังกฤษ-สังคมหลังจากที่ผมเข้าผมก็ได้อยู่กับเพื่อนกลุ่มนึง เอ๊อลืมบอกไป

ผมหน่ะเป็นเกย์ -0- และผมก็มาจากห้องพิเศษภาษาค่าเทอมแพงนิ่!! =-= แต่ผมมากับเพื่อนอีกคนแต่ก่อนเปิดเทอม

เค้าดันกลับไปอยู่ห้องเดิมคือแบบเสียใจอ่าแอบปลื้มเค้าแต่ก่อนไปเค้าบอกเพื่อนนึงว่า 

''เห้ยเพื่อน ฝากดูแลไอพีด้วยนะมันช่วยเหลือตัวเองไม่ได้แต่เห็นแบบนี้หน่ะ มันหื่นชิบหาย''

แบะคนที่เพื่อนผมคุยดันเป็นคนที่ผมแอบชอบ -///- ขอตั้งชื่อว่าอืมมม เฟม ละกันเค้าเป็นคนที่ตัวใหญ่อวบๆ

ตัวขาวเพราะเป็นคนเหนือ สูงกว่าผมนิดหน่อยคม ดูเหมือนว่าพึ่งจะโกรนหนวดเคราไปไม่กี่วันด้วยและในกลุ่มผมมี

กันอยู่ 4 คน ก็จะมี ผม, เฟม , บาส , ตั้งและในกลุ่มอายุ

เฟมอายุมากสุด 17ปี คนโต

บาส 17ปี คนกลาง

ตั้ง 16ปี คนกลางรอง

ผมเองพี 16ปี คนเล็กสุดห่างจากคนโตเกือบ1ปี8เดือน

   ในวันนั้นก็เป็นวันปรับพื้นฐานและทุกคนต้องเครียมเสื้อดำกางเกงขาดำมาด้วย ณ รุ่งเช้าของวันที่ปรับพื้นฐานคุณครูก็ได้ให้นักเรียนรวมตัวกันที่โดมหน้าอาคาร

จากนั้นผมก็ได้คุยกันกับเฟมว่า

ผม  : เอง...เอง มาจากห้องอะไรหรอ

เฟม : ข้ามาจากห้อง 3/9 หน่ะ แล้วพีมาจากห้องไหน?

ผม  : ออเรามาจากห้อง 15 หน่ะ

เฟม : ออ! เคยเห็นอยู่ตอนนั้นใส่แว่นใช่ปะเคยเห็นอยู่ว่าเคยกับเพื่อนข้าเมื่อปีก่อน

ผม  : ห่ะ! ตอนไหนอะเราไม่เคยเห็นเลย :/

เฟม : ตอนนั้นเองไม่น่าจะสังเกตเรา

ผม  : -ยิ้มอ่อนๆเบาๆ- สงสัยคงไม่หล่อเตะตาเรามาก 555

เฟม : 555 -หัวเราะ- เกย์จัดอะ 

ก่อนที่จะพูดกันต่อครูก็พูดผ่านไมค์ว่า

ครู  : นักเรียนคะ! นักเรียนเรียนได้เอาเสื้อดำกางเกงวอร์มสีดำมาใช่ไหมคะ?

นักเรียน : เอามาครับ/ค่ะ!

ครู  : ดีมากค่ะ อ่ะ...ทุกคนค่ะรีบไปเปลี่ยนชุดกันก่อนค่ะผู้หญิงจะอยู่ที่ตึก 3 กับห้องนำ้ได้นะคะ ส่วนผู้ชายก่อนให้้ไปเปลี่ยนเสื้อเปลี่ยนชุดที่ตีก 5 นะคะ

(และคุณครูก็เรียกแต่ละห้องให้ไปเปลี่ยนชุดกัน)

(จากนั้นผมก็ได้ไปกับเพื่อนในกลุ่มเพื่อไปเปลี่ยนเสื้อ)

ผม : เฟม...เอ่อ...เราต้องเปลี่ยนในห้องรวมแบบนี้หรอ

เฟม: เออดิ ทำไมอายหรอ

ผม : เปล่า -///- ทำไมคิดอย่างงั้น

บาส : พี ได้เอาชุดมาปะ

ผม : เอามาสิ ของเราอยู่ในกระเป๋าอะแต่ไม่กล้าเปลี่ยนอะ

บาส : ต้องเปลี่ยนแล้วแหละ ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว555

(เปลี่ยนก็ได้ อายจังเพราะผมเป็นคนตัวแบบผมแล้วผิวแบบทูโทนเลย แต่เพื่อนอีก 3 คนไม่เป็นไม่รู้ทำไม - -*)

(จากนั้นเฟมก็ถอดเสื้อเป็นคนแรกเลย ภาพที่ผมเห็นคือหัวใจผมแทบตกอยู่ที่เท้า ภาพทุกอย่างแบบลึกและสติหลุดเลย

เพราะเฟมนี่ผิวขาวเนียนเหมือนผมแหละแต่เค้าจะมีผื่นที่หลังนิดหน่อยแต่ไม่มีสิวนะ แต่เค้ามีขนหน้าท้องกับขนหน้าอกด้วย)

ผม : เห้ยอารายยเนี่ยยย~~~ขนพรึบเลย ขอดึงหน่อยจิ หมั่นไส้อะ>_<

เฟม :หึ่ยยย อย่านะถ้าดึงกูต่อยอะ

ผม : อ่าวกล้าต่อยเราออ แย่วะต่อยคนไม่มีทางสู้

เฟม : โทษที sorry 

(หลังจากนั้นผมก็เปลี่ยนเสื้อและทำกิจกรรมจนจบ เมื่อเปิดเทอมเราก็ได้นั่งใกล้กันอั๊ยเขิล -///-)

เฟม : พีมึงจะนั่นตรงไหน

ผม : นั่งข้างหน้าไหมหล่ะ

เฟม : ขอตรงริมกำแพงตรงกลางๆดีกว่า

ผม : อือดีเลย

(พอหาที่นั่งได้แล้ว ผมก็ไปถามบาสว่า)

ผม : บาสทำไมถึงอยากเรียนสายนี้หรอ? :o(งี้เสือกเนาะเรา)

บาส : ไม่รู้ว่ะ แล้วทำไมพีถึงอยากเรียนสายนี้อ่ะ

ผม : อ๋อ! คือก็สมัยก่อนเราก็อยู่ห้องพิเศษอะก็เลยอยากเรียนสายนี้พอดีเป็นคนที่แบบว่า อืมมมม

ภาษาอังกฤษ และก็ค่อนข้างท็อปเรื่องภูมิศาสตร์

บาส : เราว่าพีมาผิดว่ะ

ผม : อ่าวว...ทำไมอะก็ตรงสายที่เราชอบหนิ

บาส : ก็ใช่แต่ว่าห้องนี้มีแต่เด็กเกมีแต่พวกยัดเข้ามา

(อ่าววว เอาแล้วไงโดน bullyไหมเนี่ย)

ผม : ไม่เป็นไรหรอก ปกติก็เป็นพวกพ่อพระอยู่แล้วไม่เป็นไรหรอก

บาส : ก็ระวังระกันหน่ะ

(จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็เดินมาหาผมถามว่า)

??? : นายๆ ชื่อไรมาจากห้องไหนอะ

ผม : เราพีมาจากห้อง 15...แล้ว...เองชื่อไรหรอ

ต่อ : ข้าชื่อต่อเว้ย ยินดีที่ได้รู้จัก นายมาจากห้องพิเศษแสดงว่ารวยอ่ะดิ

ผม : ก็ไม่ได้รวยหรอกแค่อาม่ามีปัญญาและสนับสนุนเรื่องเรียนหน่ะ

ต่อ : แล้วนายได้เกรดสูงสุดเท่าไหร่อะ

ผม : สูงสุดหรอ...อืมมม...เราได้อ่าาาา 3.90 หน่ะ

ต่อ : ได้เด็กเรียนอะดิ 

ผม : ก็ไม่เท่าไหร่หรอก 

ต่อ : แล้วนายเก่งภาษาปะ

ผม : ไม่รู้สิ น่าจะเก่งมั้งทำไมหรอ

ต่อ : เปล่า เพื่อแบบว่าถ้าข้าขอลอกการบ้าน ขอลอกได้ไหม

(ห้ะ... ลอกการบ้าน...ก็ได้ๆใจอ่อนแย้วฮุ้!- -)

ผม : ก็ได้ถ้ามีไรก็ช่วย ถ้าทำได้นะ (ไม่น่าเลยเรา T_T)

(จากนั้นไม่นั่น เฟม ก็ได้เดินมาถาม)

เฟม : อยู่ห้องพิเศษได้ 3.90 เลยหรอ

ผม : อือใช่ มีไรอะ น่าสงสัย - -

เฟม : เพื่อแบบการบ้านทำไมได้ขอถามหน่อย

(แน่นอนอยู่แล้วเพื่อ เธอนะจ๊ะ 5555+)

ผม : ได้ๆ ถามได้ทุกเลือกเลยเดี๋ยวเราช่วย :D

(จากนั้นเราก็เรียนวิชาอังกฤษแต่ว่า หลังจากที่สอนๆไปครูเขามักจะให้เราสอบหลังสอน)

ครูอังกฤษ : เอาหล่ะนักเรียนคะ ครูขอสอบหลังเรียนเสร็จด้วยนะเดี๋ยวครูจะสอบเกี่ยวกับเรื่อง

 Vocabulary, Used to และ If, When 20 ข้อนะคะ)

(เพื่อนในห้องโฮ่วกัน แล้วมีคนนึงชื่อว่า ฟิว)

ฟิว : ครูคะ! ขอไม่สอบได้ไหมคะ หนูไม่อยากสอบค่ะเดี๋ยวหนูจะตายค่ะ

ครู : แหม่อย่าพูดแบบนั้นสิเอาเป็นว่าเรามาสอบกันเดี๋ยวครูจะให้สอบในเว็บ Quizziz นะคะ

เดี๋ยวครูจะส่งเลขห้องไป.......อ่ะเลขห้อง(ตัวเลข)นี้นะคะ

ครู : ครูจะกดเริ่มสอบเลยนะคะ ถ้าทุกคนเข้ามาครบแล้ว

(หลังจากที่สอบแล้ว เค้าจะบอกคะแนนที่สอบแบบ real time บนกระดานเลยครับ ผมคะแนนนำโด่งไม่ผิดเลยครับ

แต่มาตกม้าตายข้อสุดท้ายรนจัดจนเกิดพลาด - -*)

เพื่อน : เห้ยๆใครหน่่ะชยพล เก่งชิบหายนำโด่งเลย

(ฮึ แน่อยู่แล้วชั้นเก่ง 555 พอดีเฟมนั่งอยู่ข้างๆพอดีเฟมเลยถามว่า)

เฟม : เห้ยพีๆ ข้อนี้ทำไงว่ะ ช่วยหน่อย

ผม : อืมมม ข้อนี้ตอบข้อนี้อะ -พร้อมชี้ที่จอโทรศัพท์ของเฟม-

เฟม : เยส!ขอบคุณมากถูกสะที แล้วข้อนี้อะ

ผม : อ๋อ ข้อนี้ตอบอันนี้อ่ะ-ชี้อีกรอบ-

เฟม : แล้วอันนี้ตอบไร

(.....อีกแล้วหรอ - -)

ผม : ข้อนี้ตอบข้างล่างสุดเลย -ผมไม่รอไรและนั่งชี้คำตอบให้มันแหละจนสอบครบ-

เฟม : ขอบคุณนะพี ถูกเยอะเลย

ผม : แน่นอน แต่ขอเรา 1 อย่างดิ 

เฟม : ขอไร

ผม : ขอเป็นแฟนได้ไหม :3

เฟม : แม่มึงสิ เกย์

ผม : ฮ่าๆ ล้อเล่นอย่าคิดมาก(แต่ผมพูดจริง -~-*)

ครู : อ่า ทุกคนสอบเสร็จกันแล้วใช่ไหมคะ ไหนใครชยพลเอ่ย

ผม : -ยกมือสั้นๆ-ผมงับ =~=

ครู : นักเรียนคะ ปรบมือให้ชยพลหน่อยค่ะ-ยิ้มด้วยความจริงใจ-

-นักเรียนทุกคนปรบมือ-

จากนั้นเราก็ออกมาจากห้องเพื่อเตรียมที่จะเดินไปเรียนวิชาใหม่

เฟม : พีเก่งอะ อยากเก่งเหมือนเองมั้ง

ผม : (ตอนนี้แหละที่ผมเราประวัติขณะที่เดินคุยอยู่) คือถ้าอยากรู้นะ มันค่อนข้างที่จะนานเลยเพราะโดนอาม่า

จับฝึกตั้งแต่เด็กประมาณ ป.3 หน่ะตอนแรกๆก็ไม่อยากเรียนหรอกร้องไห้งอแง แต่ว่ามันมีแรงพลักดันตอนนี้ครู

ที่โรงเรียนประถมตอนที่ครูชมเรื่องความสามารถ เราก็เลยมีแรงผลักดัน แถมตอนจบป.6 อาม่าเราก็ติดต่อขอให้เราสมัครเข้า

ห้องเรียนพิเศษสายภาษา ตอนนั้นก็ไม่คิดจะสอบผ่านหรอกแต่ก็ผ่าน แล้วตอนที่เราเข้าไปสอบสัมภาษณ์ก็คิดว่าจะมีครูไทย

แหม่.....ไม่มีเลยมีแต่ครูต่างประเทศแหละก็เลยต่อยอดได้จากอันเก่าที่มีอยู่(ตอนนั้นผมพูดที่ขัดนิดหน่อยพูดยาวๆชอบติดอ่างบ้างขัดบ้าง)

เฟม : โฮ่ๆๆๆ ถ้าจะนานขนาดนี้ข้อผ่านดีกว่า

(เดินไปเหมือนเร็วมากแป้ปเดี๋ยวถึงห้องและงงเลย)

เฟม : ป่ะ เราเข้าห้องกัน...เห้ยมึงไอตั้งรีบเข้ามาเร็ว

(ตั้งเค้าก็เป็นคนตัวใหญ่เหมือนกันแหละ เอาง่ายๆคือผมตัวเล็กและบางมาก บางแบบโดนไรหน่อยเจ็บบ้าง โดนหน่อยเลือดบ้าง)

ตั้ง : เออๆ มึงก็รู้นิ ว่ากูอ้วนมึงก็ให้กูรีบจัง

เฟม : มึงก็ไปลดนำ้หนักดิ

ตั้ง : มึงก็นำ้หนักมากเหมือนกันแหละ

เฟม : กูอะแค่ อวบๆมึงอะอ้วนไอ*ัส

(อ่าวผชตีกัน -0- เราต้องห้าม)

ผม : ใจเย็นเย้นนนน อย่าทาาเลาะกานนนน อย่าทาาเลาะกานนนนน(เสียงน่าโดนเตะมาก =-=)

(จากนั้นไม่นึงว่าได้ผลทั้งคู่เงียบลงและไปนั่งที่ที่จะนั่ง เราเรียนไปเรียนไป ก็ตอนนั้นเบื่อพอดีก็เลยหาไรเล่นคือซุกซนจัดจนเตะตากับไรบางอย่าง

ที่อยู่ข้างล่างและอยู่ข้างหน้านั่นก็ คือเฟมผมสังเกตุขนขา ว่าขนขายาวแบบนี้อิจฉา- -*อยากมีมั้งเพราะตัวเองเกลี้ยงใสมากไม่ชอบอะ

ผมเลยจัดการดึงแม่ม)

ผม : -ค่อยๆแอบดึงที่ขนขาหลัง- เฟมดึงน้าาา(ไม่ทันได้ให้เฟมตั้งตัว ผมดึงแม่ม)

เฟม : โอ๊ยย พี...มึงดึงหรอฮ่ะ! -ทำหน้าเข้ม- (ชิบหายแย้วโดนแน่ๆเลย เจ็บตัวหรอไม่น้าาา ;-;)

(แต่ดันกลายเป็นว่าเฟม มาจั๊กจี๋ผมซึ่งผมบ้าจี้มากๆ มันทำให้ผมล้มลงไม่นอนกับพื้น)

ผม : เฟม...ย่ะ..ย่ะะ...ฮ่าๆๆๆๆ...อย่า...ขอ...ข่ะ...ขอโทษ...ฮ่าๆๆๆๆ....เฟม...ฮ่าๆๆๆๆ

-เฟมหยุดจั๊กจี้ แล้วบอกว่า''ขอโทษแล้วดีมาก''-
(แต่ผมไม่ยอม จงจั๊กจี้ชั้น >:D)

ผม : เฟม...ไอกาก-แลบลิ้น- :P

เฟม : -ไม่ทันให้ผมได้ลุกเสร็จ จั๊กจี้ผมจนล้มอีกรอบ- ขอโทษกูสิ ฮื่มๆๆ...ฮึๆๆๆ

(หน้าจิ้มลิ้มใส่ออ ฮ่าๆชอบๆ)

ผม : -ไม่ไหวและยอมก็ได้-  เคๆ ยอมแล้ว..ฮ่าๆๆ..ยอ..ยอมม

เฟม : ถ้าพูดอีกก็ทำอีก

ผม : เช๊อะ ก็ด้าย

(จากวันนั้นผมก็ทำตลอด ชอบแกล้งมันให้มันแกล้งจัด)

วันหนึ่ง ที่ค่อนข้างนาน ผมรู้สึกว่าเอ๊ะรู้สึกว่าผมเริ่มอยากได้มากกว่าเพื่อนสนิทมันแล้วไม่นะ เป็นไปไม่ได้ ผมไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้มาก่อนอย่างมากก็แค่ชอบให้ แต่อันนี้มันมากกว่าชอบคือผมรักเค้า เห็นเค้าอยู่กับใครแล้วหึงไม่ต้องการให้เค้าอยู่กับใครทั้งนั้น ต้องอยู่กับผมคนเดียวห้ามไปไหนอย่าจากไปเลย

เมื่อเรายืนอยู่หน้าห้องเรียนตอนเช้า และได้เจอกันแต่วันนี้ผมไม่อยากจะเจอหน้าเค้าไม่อยากมองตา มองได้แป้ปเดียวต้องมองไปทางอื่นคือมันเขิล -///-

เฟม : ไอตั้ง พีมันเป็นไรอะไม่สบตากับกูว่ะ?

ตั้ง : ไม่รู้มึงทำไรให้ไม่พอใจเปล่า ก็ถามมันตรงๆดิ มันก็อยู่ข้างๆมึงอะ

เฟม : เออๆ... ไอ...เอ่อออ พี

ผม : ...อือ

เฟม : เป็นไรโกรธไรเปล่า กูขอโทษ กูทำไรให้มึงไม่พอใจเปล่า

ผม : เปล่า... -พร้อมทำเสียงเรียบๆเย็นชา-

เฟม : บอกมาตรงๆดิ แบบนี้มันน่ารำคาญ

ผม : ไม่อะจะไม่มีทางบอกหรอก บอกไปมันจะส่งผลแบบ Butterfly effect(ผมชอบพูดอะไรที่ชอบไม่เข้าใจตลอด อย่าถือสานะ ;~;)

เฟม : ไรคือบัตเตอร์ เอฟเฟ็กๆ นะ

ผม : ก็แบบว่าถ้าเราทำไรมันอาจส่งผลแบบลูกโซ่ แต่ถ้าไม่พูดก็ไม่เกิดไร

บาส : เข๊ร วิชาการว่ะ

ตั้ง : เงียบๆก่อนดิ

เฟม : เออ เงียบก่อนดิ่

บาส : เออ ไม่พูดไรและก็ฟังเฉยๆก็ได้

เฟม : มึงลองพูดดิมีความลับไรบอกมา กูไม่โกรธหรอกแบบนี้มันน่ารำคาญรู้ไหม!?

(ผมก็เริ่มซึมขึ้นเลื่อยๆ)

ผม : ไม่ ไม่มีทางจะไม่บอกอย่ายุ่งดิ...บางอย่างพูดไปแล้วมันไม่ใช่เสียแค่ตัวเรา แต่คนรอบตัวก็เสียหายนะเว้ยไม่ ไม่ ไม่ๆๆๆๆ

อย่ายุ่ง ไม่ ไม่ถาม ไม่ต้องเลย ไม่ ไม่ ไม่!!!

   - ผมเดินหนีออกจากหน้าห้อง และนั่งที่ม้านั่งที่อื่นเพื่อไปสติอารมณ์ คือ ตอนนั้นผมอาการคือดาว์นเลย เกรงว่าเราทำให้เฟมโกรธและกังวลมากแน่ๆ -

-เฟมเดินมานั่งข้างๆผม ตอนนั้นรู้เลยว่าหัวใจผมเต้นแรงมากหายใจแรงและเร็ว-

เฟม : เป็นไรดูแปลกๆ เขิลอายไร ชอบกูออ

ผม : เปล่า...

เฟม : บอกมาดิ ว่าเป็นอะไรกูเป็นห่วงนะเว้ย

ผม : ไม่อะ...เรา...อืมมมม...ไม่กล้า

เฟม : อ๊อ! รู้และเป็นไร

ผม : ..... -มองที่ต้นขามัน แล้วค่อยๆเลื่อยขึ้นมามองหน้า-

เฟม : -ยิ้มเบาๆ- ชอบกูก็บอกมาดิ

ผม : อย่ายุ่งดิ

-เฟม เซ้าซี้ให้ผมบอกความในใจไป-

ผม : -นำ้ตาซึม ก่อนที่ผมจะมองลงพื้น-

เฟม : อือ ไม่เป็นไร -โอบไหล่ผม- ไม่เป็นไรกู้รู้แล้ว ข้าไม่โกรธเอง ข้าแค่อยากรู้ความจริง 

   -เฟม กอดผมทั้งตัว แล้วเอาหัวมาใกล้ผม-

ผม : -ร้องให้หนักขึ้นเรื่อยๆ- เฟ...เฟม เราขอโทษที่เราไม่เคยบอกเลยนะเว้ย

เฟม : มันไม่ผิดที่ พี จะชอบผู้ชาย ขอให้เป็นคนดีก็พอแล้ว

   -ผมพยักหน้ารับคำ-

เฟม : ข้าก็เหมือนกันแหละที่รู้สึกอย่างนั้น

(อ่าว เหมือนเค้ามีใจนะ...)

ผม : -ซุกโอ้มกอดของเค้า-อืมมม...รักนะ

เฟม : เหมือนกัน

(ไม่นานนักเพื่อนก็รีบมา น่าจะเห็นว่านานเกินไปเกรงว่าจะไม่มีเวลา)

ตั้ง : อ่าวเฟม มึงไปทำอะไรให้พีร้องไห้

เฟม : เปล่ามันแค่เครียดเฉยๆ ไม่มีไรหรอก

บาส : -เดินมาตบหลังผม- เห้ย พีอย่าร้องไห้ดิ เข้มแข็งเข้าไว้

ผม :  -พยักหน้ารับคำ-  

(ทันใดนั้นเสียงลำโพงดังขึ้น)

ลำโพง :  ขณะนี้เวลา 7 นาฬิกา 50 นาที...ขณะนี้เวลา 7 นาฬิกา 50 นาที

เฟม : ป่ะ...รีบไปเข้าแถวกัน

ตั้ง : เออๆ รีบไปๆเดี๋ยวแม่งไม่ทัน

เฟม : เออดิ แล้วพี พีจะไปเข้าแถวด้วยไหม

(คือตอนนั้นสองจิตสองใจ ว่าถ้าไปก็อายคนเป็นพันกว่าคนในแถว แต่ถ้าไม่ไปก็จะผิดความมีวินัยคิดได้ไงไม่รู้ - -*)

ผม : อือ...ไป...ไปก็ได้ -เสียงสะอื้น-

เฟม : จะไหวหรอพี

ผม : ไหว

(ผมเดินไปเข้าแถวกับเพื่อนทั้ง 3 คนนี้ไปในกลุ่ม และคนอื่นๆก็บอกผมด้วยความสงสัยว่าเป็นไร แต่ก็ไม่มีใครเดินมาถามผมเลย

คงเพราะพวกเราอยู่ข้างหลังด้วยเลยทำให้คนอื่นๆเห็นแต่เพื่อนในห้องไม่เห็น เพราะปกติคนที่ไม่รู้จักคงไม่เดินมาถามหรอก

พอผ่านเหตุการณ์นั้นไป เราก็กลับบ้านแบบซึมๆแต่ในใจเปลี่ยนไปด้วยความรักและความปลื้มปิติที่เค้าก็รักเราเราก็รักเค้า)

เดี๋ยวมาครับไปนั่งทบทวนก่อนว่าเกิดไรขึ้นบ้างในอดีต