คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ϟ SHOT VI ➣ พี่เขาเนียน
“มึงวันนี้กูต้องเอาของไปให้ลูกค้าแทนแม่มึงกลับคนเดียวเลยนะชุดของมึงก็ใส่ไว้ในตุ้กูเดี๋ยวกูเอากลับไปพรุ่งนี้โทษทีนะเว่ยกูไม่อยากทิ้งมึงหรอกอุตส่าห์จะไปนอนบ้านมึง เห้ออแต่มันช่วยไม่ได้ กูไปละ บายยย”
แบมแบมได้แต่โบกมือหยอยๆให้เพื่อนอย่างแหยๆอยู่ๆมาพูดรัวๆใส่ใครจะจูนทันกันขำออกมาน้อยๆแล้วหันไปมองรอบตัวที่ไร้สิ่งมีชีวิตอยู่ไม่เหมือนเมื่อสิบนาทีก่อน
เรื่องมันมีอยู่ว่าแบมแบมก็ยังคงมาเล่นบาสเหมือนทุกวันและมันก็เป็นประจำอยู่แล้วที่เมื่อเล่นเสร็จเตนล์และแบมแบมจะกลับบ้านด้วยกันไม่ให้เขาไปส่งเตนล์ที่บ้านก็เตนล์มานอนบ้านหรือมาเล่นที่บ้านแล้วให้คนขับรถของบ้านมันมารับวนอยู่แบบนี้ทุกวันตลอดเวลาที่เปิดเทอมแต่ก็อย่างที่เตนล์มันพึ่งพูดก่อนที่จะเดินออกไปจากโรงยิมนั่นแหละที่ทำให้ตอนนี้เหลือแต่สาวร่างบางในชุดบาสยืนหายใจอยู่
แบมแบมก้มหยิบลูกบอลสีส้มหรือลูกบาสนั่นแหละขึ้นมาเดาะต่อถ้าเป็นวันปกติเขาคงจะเข้าไปล้างตัวแล้วขับรถกลับบ้านไปแล้วแต่ในเมื่อวันนี้ไม่มีใครความเหงาที่แผ่ซ่านอยู่รอบกายทำให้เขาต้องเล่นต่ออีกซักนิดเป็นการย้อมใจ
หยาดเหงื่อหยดแล้วหยดเล่าที่ไหลท่วมร่างกายอันสมส่วนดูดีของแบมแบมตลอดการเล่นอยู่คนเดียวได้มาถึงจุดจบแล้วเมื่อแบมแบมทิ้งตัวนอนแผ่กลางโรงยิมที่ยังมีแสงไฟส่องให้สว่างอยู่
“ควรกลับบ้านได้แล้วใช่มั้ยเนี่ย”สายตาทอดมองสีท้องฟ้าผ่านทางประตูเข้าออกที่เริ่มมืดลงทุกทีตามเวลาส่งให้แบมแบมยอมลุกไปล้างเนื้อล้างตัวเปลี่ยนชุดเป็นสาวมอปลายอย่างเก่าเพื่อขับมอเตอร์ไซค์กลับบ้านเพราะกลัวว่าม๊าของเขาจะเป็นห่วงถ้ากลับช้าไปกว่านี้
ม๊าไม่เคยโทรตามเขาหรือโทรเช็คเขาเลยมีอะไรจะส่งไลน์ตลอดยกเว้นซะแต่เป็นเรื่องด่วนร้ายแรงถึงจะโทรมาเพราะว่าม๊ารู้ว่าแบมแบมไม่ใช่เด็กเหลวไหลการกลับบ้านเวลาไหนนั้นไม่สำคัญถ้ามันยังไม่เกินเวลามากเกินไปเป็นห่วงน่ะมันห่วงแต่การเลี้ยงลูกก็ต้องเลี้ยงเขาอย่างให้ช่องว่างและให้อิสระบ้าง
ตึก ตึก ตึก
เสียงรองเท้านักเรียนสีดำขลับที่ผ่านสมรภูมิรบมาแล้วนักต่อนักที่ก้าวเดินไปตามทางถนนยามเย็นที่เริ่มมืดซะจนน่าขนลุกแบมแบมไม่ได้มีความรู้สึกกลัวอะไรทั้งนั้นเพียงแต่ตอนนี้เขากำลังสงสัย
เสียงรองเท้าที่ไม่ใช่ของเขานี่มันของใครกัน?
เงาที่เดินตามมานั่นอีก
โง่ชะมัด
แบมแบมเดินไปยังทางหลังตึกเรียนที่ที่เป็นจุดจอดรถยนต์ของอาจารย์รวมถึงที่จอดรถของนักเรียนวีไอพีแต่ยังไม่ทันที่จะเดินตรงไปตามทางเพื่อขึ้นรถขับกลับบ้านร่างของสาวสวยก็เบี่ยงตัวเดินไปยังซอกตึกที่ทั้งเงียบทั้งมืดและที่สำคัญ
มันเป็นทางตัน..
ส่งผลให้บุคคลที่เดิมตามอย่างไม่ได้สนใจรอบข้างต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นเด็กนักเรียนมอปลายยืนพิงกำแพงมองมายังพวกเขาที่รู้ทางเดินของโรงเรียนเป็นอย่างดีแต่กลับโง่เขลาเบาปัญญาไปซักนิด
“ลุงทั้งสองคนเป็นภารโรงมาเดินตามเด็กนักเรียนแบบนี้ไม่ดีนะคะ”
ยกยิ้มบางให้กับร่างของผู้ชายสองคนที่สวมใส่ชุดของโรงเรียนที่สั่งทำให้ภารโรงใส่โดยเฉพาะคนแปลกหน้าทั้งสองได้แต่หัวเราะออกมาอย่างสมเพชไม่ต้องบอกก็คงรู้ว่าพวกมันกำลังดูถูกเขาอยู่ประมาณว่าอีเด็กดอกนี่คิดว่าเป็นนางเองรึไงทำอย่างกับจะมีแรงสู้พวกกูที่ถึงจะแก่แต่ก็มีแรงเยอะกว่างี้
“อย่าทำเป็นกล้าหาญเลยหนูเอาเงินมาให้ลุงหน่อยจะได้ไม่มีใครเจ็บตัว”พูดพร้อมสาวเท้าพาร่างกายเข้าหาแบมแบมช้าๆ
“ขอกันง่ายๆอย่างนี้เลยหรอคะถ้าหากฝ่ายปกครองรุ้ว่าคนงานของโรงเรียนมารีดไถนักเรียนจะเป็นยังไงกันนะ”
“ถ้าไม่ให้ดีๆก็คงไม่มีปากไปพูดหรอก เอามา!”
“ใครจะให้ถึงรวยก็ไม่ให้ว้อย”แลบลิ้นกวนตีนชวนให้ประสาทเสียดึงความสนใจไปที่อื่นแทนที่จะเป็นมือที่ไขว้หลังหยิบปืนออกมาจากกระเป๋า
ใช่แล้ว แบมแบมพกปืน
พกตลอดพกทุกวัน
ปืนอัดลมน่ะนะ J
“ มึงพูดไม่เข้าใจรึไงอีเด็กเวรหน้าตาดีเดี๋ยวกูจับทำเมียเลยนี่กูบอกให้เอาเงินมา!ไม่งั้นมึงก็เป็นผีตั้งแต่ยังเด็กไปนี่แหละ!”
ร่างของผู้ชายทั้งสองเดินเข้าไปอย่างเร็วหวังจะทำร้ายเด็กสาวแต่ก็ต้องหยุดฝีเท้าแต่เพียงเท่านั้นเมื่อเด็กสาวที่เป็นแค่นักเรียนชักปืนออกมาตั้งท่าอย่างชำนาญและที่สำคัญคือปืนที่ถือมันเหมือนของจริงมากเพราะงั้นเลยหลอกคนโง่ได้อย่างสบายบรื๋อเลย
“อย่ามาหืออือกับกูนะ!กูมีปืน!”
“โห่ยพี่จะยืนอยู่ทำไมวะหนีเหอะ!ไปเร็ว!”
แบมแบมยืนขำไร้เสียงอยู่อย่างนั้นเมื่อเห็นโจรโง่วิ่งหนีกันอย่างกับในการ์ตูนโอ้ยถ้าจะโง่ขนาดนี้มึงไปให้ชาวนาเขาจับมึงไถนาแทนมาจับไม้กวาดไม้ถูพื้นเห้อะขอขำแป้ป5555555555555555555555555555
บุคคลลึกลับที่ยืนหลบมุมได้แต่มองคนที่ขำอยู่คนเดียวแบบไม่มีเสียงอย่างเงียบๆแต่ก็ยิ้มอยู่ในใจ
เธอนี่มันไม่ธรรมดาจริงๆเลยนะ
pee hua tong’s PART
“เจอกันพรุ่งนี้มายเฟรน”ผมโบกมือลาเพื่อนใหม่ที่มาจากต่างประเทศเหมือนกันมันชื่อแจ็คสันครับแต่ว่ามันไม่ได้มาแลกเปลี่ยนเหมือนผม
มันมาอยู่ที่ไทยเลยเพราะว่าที่บ้านทำธุรกิจอยู่ที่นี่แต่พึ่งย้ายบ้านใหม่หลังจากมีฐานะที่ดีขึ้นเลยต้องย้ายโรงเรียนไปด้วยส่วนทักษะภาษาไทยก็ดีเยี่ยมมากครับพอๆกับผมเลยแต่เราสองคนเหมือนกันอย่างคือแกล้งว่าพุดไม่เก่งฟังไม่เข้าใจเพื่อจะได้รู้ว่าคนรอบข้างเราพูดถึงเรายังไงบ้างแน่นอนครับว่ามันเลยทำให้ผมกับแจ็คสันเข้ากันได้ง่ายเมื่อเรามีความคิดที่เหมือนกัน
และเราก็ได้ลำบากด้วยกันตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอมเลยครับเมื่อการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนมันต้องได้รับถึงความเป็นไทยไว้เยอะๆอาจารย์เลยจัดส่งครูภาษาไทยที่เก่งที่สุดและสอนน่าเบื่อที่สุดมาสอนภาษาไทยเสริมให้พวกผมเข้าใจมากขึ้น
ส่วนที่แจ็คสันต้องมาลำบากด้วยเพราะว่าอาจารย์เห็นว่าแจ็คสันก็ไม่ต่างไปจากผมเลยอยากให้พูดคุยกับเพื่อนๆได้เร็วๆเลยจับมาเรียนกับผมซะด้วยเลยแจ็คสันจึงเป็นเพื่อนที่ตกที่นั่งเดียวกันกับผมตอนนี้
การสอนเสริมจะสอนตั้งแต่เลิกเรียนถึงหกโมงแล้วตอนนี้ก็อยู่ในช่วงหน้าฝนถึงฝนจะไม่ได้ตกตอนที่ผมกลับแต่มันก็จะมืดเร็วแถมวันนี้ผมยังต้องกลับเองตามที่แบมแบมสาวบ้านตรงข้ามผมแนะนำมาผมเลยต้องทำหน้าบึ้งแล้วเดินลงมาจากตึกเพื่อกลับบ้านคนเดียวอย่างเศร้าๆ
ประเด็นมันอยู่ตรงนี้ครับหลังจากที่ผมเดินลงจากตึกผมเสือกเดินผิดทางไปทะลุตรงลานจอดรถหลังตึกแต่พอผมจะเดินกลับไปทางเดิมเพื่อเดินไปหน้าโรงเรียนก็ได้ยินเสียงหหัวเราะมาจากซอกตึกตอนแรกผมก็กะว่าจะไม่สนใจแต่อะไรก็ไม่รู้สั่งให้ผมเดินไปดูแล้วผมก็เห็นผู้ชายสองคนกำลังยืนคุยกับนักเรียนหญิงมอปลาย
แบมแบม..
ผู้หญิงคนนั้นคือแบมแบมยิ่งผมได้ยินประโยคที่เขาคุยกันผมก็ยิ่งร้อนใจหันหาไม้หรืออาวุธหวังจะเข้าไปช่วย
แต่ก็สงกรานต์ซะก่อน..
คงไม่ทัน
มันไม่ทันจริงๆหนิครับภาพของแบมแบมที่มีปืนอยู่ในมือตัวผมเองก็ยังตกใจไม่คิดว่าคนอย่างแบมแบมจะพกปืนมาแถมอย่างดูชำนาญในการใช้อีกด้วย
จนผมได้รู้
ว่าแม่งของปลอม
หลังจากที่ชายสองคนนั้นหนีเตลิดไปแบมแบมก็หัวเราะออกมาทั้งที่ไม่มีเสียงหัวเราะจนกระทั่งปืนในมือตกลงกระทบพื้นชิ้นส่วนของมันหลุดออกจากกันทันทีผมก็เลยรู้ว่ามันคือของปลอมปืนมันก็แบบเป็นพวกที่ใช้ตามงานวัดใส่กระสุนของเล่นอะไรพวกนั้นกลไกมันก็มีนิดเดียวประกอบกันง่ายแต่ภายนอกก็โคตรจะเหมือนจริง
แบมแบมนี่ฉลาดจริงๆเลยนะอยากได้จัง
พอแบมแบมก้มเก็บของเข้าที่เดิมแล้วทำท่าจะเดินออกมาผมก็รีบเผ่นวิ่งไปทางหน้าโรงเรียนและเพราะตอนนี้ฟ้าก็มืดแล้วเดี๋ยวผมจะหาทางกลับบ้านไม่ได้ผมก็ยิ่งเร่งสปีดความเร็วให้มากขึ้นไม่นานผมก็มาหยุดอยู่ที่ที่เขาเรียกกันว่าป้อมวิน
แต่กลับไร้สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์..
หันซ้ายหันขวาเผื่อว่าเดี๋ยวรถก็คงมาถึงเวลานั้นผมก็คงจะได้กลับบ้านไปอาบน้ำนอนอย่างสบายใจแต่ก็ดันไปสะดุดกับป้ายที่แปะไว้ตรงเพลิงไม้ข้างหลังพอดี
ปิด 18.00
ผมถึงได้รู้ว่าเหตุผลที่ทำให้ไม่มีใครอยู่ตรงนี้ก็คือมันปิดรับแล้วเพราะตอนนี้ก็หกโมงครึ่งแล้วถ้ามีก็คงจะแปลกในเมื่อป้ายติดอยู่ทนโท่ผมก็เลยเดินต่อมาอีกหน่อยยืนริมถนนที่มันสว่างๆรอโบกแท็กซี่อย่างน้อยผมก็รู้ตำแหน่งบ้านตัวเองกลับแท็กซี่คงจะถึงบ้านเหมือนกัน
ไม่ว่าง..
ไม่มีคันไหนว่างเลยไม่ว่าจะสีชมพู สีส้ม สีเหลือง สีฟ้า สีเขียว สีเขียวเหลือง สีนู่นสีนี่ที่ขับผ่านไปก็ต่างไม่ว่างหมดบางคันที่ว่างโบกไปก็ทำเป็นไม่เห็นอีก
เวรกรรมของมาร์คต้วนจริงๆ
แต่ไม่นานก็เหมือนสวรรค์เป็นใจเมื่อมีมอเตอร์ไซค์คันนึงชะรอความเร็วแล้วจอดตรงหน้าผมซึ่งคนขับก็ไม่ใช่ใคร เจ้าของปืนปลอมนั้นไงครับ
ไม่โชคร้ายแล้วสิกู ฮิฮิ
“ทำไมมายืนตรงนี้”แบมแบมถามผมที่ยืนอยู่บนพื้นที่สูงกว่าถนนดวงตาคู่นั้นช่างหน้าหลงใหลจริงๆ
“วินปิดแล้วอ่ะ แท็กซี่ก็ไม่มี”
“อ่อ”
“.-.”
“ขึ้นมาดิ”
“J”
“แต่ซ้อนนะ”
ผมพยักหน้าแล้วขึ้นคร่อมซ้อนท้ายอีกคนทันทีไม่เป็นไรหรอกครับแค่ซ้อนท้ายผู้หญิงเองคงไม่เสียศักดิ์ศรีเท่าไหร่ มั้งนะ
แต่เอวแบมแบมนี่เล็กดีเหมือนกันนะ
END pee hua tong’s PART
รถมอเตอร์ไซค์ที่ขับเคลื่อนเป็นอันต้องหยุดเมื่อสัญญาณการจราจรเปลี่ยนจากสีเขียวเป็นสีแดงท่ามกลางถนนที่แสงไฟสีส้มจากข้างทางส่องมาให้เห็นทางและเพิ่มความนวลตามือหนาของใครบางคนที่เกาะไม่สิกอดเอวบางของสาวมอปลายเพิ่มความโรแมนติกสำหรับค่ำคืนนี้ไปได้อีกขั้น
“เฮ้ยพี่สิงแบมเลยมั้ยล่ะมือเนี่ยมือๆกอดทำไมเกาะก็พอมั้ย”ใบหน้าสวยหันมาบ่นเมื่อมือของคนข้างหลังชักจะเกาะแกะมากเกินไป
รถก็จอดอยู่จะกอดหาพระแสงเลเซอร์อะไรก็ไม่รู้แล้วใจเนี่ยจะเต้นแรงทำไมวะก็แค่เขาเอาแขนมากอดรอบเอวก็แค่นั้นเองป่ะ
“ก็พี่กลัวตกหนิ”
“เร็วกับผีนี่มันติดไฟแดงอยู่มั้ยรถก็เยอะจะขับเร็วได้ยังไง เนียนนักนะ”
เพี๊ยะ!
มาร์คแกะมือออกมาลูบๆหลังจากโดนฝ่ามือเล็กของอีกคนฟาดเข้าให้ไม่นานก็โน้มหน้าเข้าไปใกล้หูอีกคนแล้วส่งเสียงซุบซิบเหมือนกำลังพูดอะไรซักอย่างทั้งที่ไม่ได้มีความหมายอะไรทั้งสิ้น
“อะระ..ไร”
และเมื่อแบมแบมหันมาเพราะไม่ได้ยินก็ต้องตาโตแก้มใสของเขาที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงจัดจากการกดจมูกโด่งของคนข้างหลัง
“นี่คือการทำโทษ”
“ทำโทษอะไรของพี่บ้ารึป่าว!”
“ก็แบมพูดจาไม่ดีต้องโดนแบบนี้แหละ”
มาร์คพยักหน้ากับตัวเองเป็นการยืนยันอีกครั้งแบมแบมที่กำลังจะหันไปตบตีที่มาแย่งหอมแรกของเขาไปมาร์คก็ชี้ไปข้างหน้าขัดเขาซะก่อน
“ไฟเขียวแล้ววววนู่นนนนนน”
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
Hashtag #ห่ามเกิร์ล
มาแล้วอีกตอนนนน
เรื่องนี้มันพอได้มั้ยอ่ะ
อยู่ๆก็รู้สึกไม่มั่นใจ555555
เจอกันตอนหน้านะแจ้ะ
เอนจอยรี้ดดิ้งแอนท์สะดิ้งวิทพี่หัวทอง
Twitter : @_jtzea
O W E N TM.
ความคิดเห็น