คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ϟ SHOT I
SHOT 1
‘ แรกพบพี่หัวทอง ’
"แบมเอาขนมไปให้บ้านตรงข้ามแทนม๊าหน่อยสิลูก
เขาพึ่งย้ายมาใหม่น่ะ"เสียงนุ่มเอ่ยบอกลูกสาวคนเดียวของตระกูลเมื่อเห็นแบมแบมเดินลงมาจากชั้นบน
"ค่าาา"แบมแบมตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้มทั้งที่ในใจวอนนาเซย์ออกไปมากว่า
'ทำไมต้องแบม?ขี้เกียจอ่ะไม่ไปหรอก'
เดินเข้าไปรับถุงขนมร้านดังจากแม่บ้านแล้วมุ่งหน้าไปยังบ้านตรงข้าม
บ้านสีขาวสองชั้นดูน่ารักแม้ขนาดเล็กกว่าแต่หรูไม่น้อยไปกว่าบ้านของเขาเองปรากฎอยู่ตรงหน้า
รถออดี้รุ่นR8สีดำขลับที่จอดอยู่ทำให้ไม่สงสัยว่าทำไมถึงอาศัยในหมู่บ้านนี้ได้
มองไปมองมาก็หันไปเจอกริ่งที่ติดตรงเสาข้างประตูรั้ว
"กดดีป่ะวะ"พึมพำถามตัวเองแต่สุดท้ายก็เดินไปกดอยู่ดี
ชะเง้อมองผ่านผ้าม่านที่ปิดอยู่เผื่อจะเห็นเงาเจ้าของบ้านทว่าไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านกดออดเรียกเลยซักนิด
แบมแบมกดออดซ้ำอีกครั้งและอีกครั้งย้ำให้เจ้าของบ้านว่าเห้ย!มีคนมาบ้านมึง กรุณาลากสังขารของมึงออกมาเปิดประตูให้กูด้วยกูหนัก!
ถอนหายใจแรงๆแล้วตัดสินใจเปิดประตูรั้วเข้าไปอย่างสง่าผ่าเผยก็อยากตะโกนเรียกอ่ะนะแต่คือมันไม่ดีไม่งามไงคนในหมู่บ้านนี้ก็มีแต่เศรษฐีพันล้าน
นักธุรกิจชื่อดัง เซเลปหรือดาราอะไรเทือกๆนั้นเต็มไปหมดถ้าหากตะโกนไปคงไม่ดีต่อตัวเองแน่ๆ
ยิ่งถ้าแม่บ้านบ้านไหนมาเห็นเข้าแล้วเอาไปฟ้องคนที่บ้านแม่เขาก็จะรู้ว่าอีลูกตัวดีมันมีความตอแหลว่ามันเป็นเด็กเรียบร้อยงี้
ตายๆแบมแบมตายแน่ๆถ้าเป็นอย่างนั้น
เดินผ่านรถคันหรูอย่างชิวๆเสมือนว่านี่คือบ้านของตัวเองถอดรองเท้าแตะราคาแพงไว้ข้างคู่ที่แพงกว่าที่วางไว้อยู่ก่อนแล้วเปิดประตูเข้าไปอย่างถือวิสาสะ
สายตาคู่เดิมมองภายในบ้านอย่างสนใจ การตกแต่งที่ทำให้พื้นที่ของบ้านหลังไม่ใหญ่มากนี้ดูกว้างขวาง
บวกกับเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงและคุณภาพดีตามที่เจ้าของบ้านเลือกซื้อมาตกแต่งยิ่งเสริมความเรียบหรูของบ้านได้เป็นอย่างดี
แบมแบมเดินไปตามทางที่คิดว่าน่าจะนำทางไปสู่โต๊ะกินข้าว
ถึงขนาดจะเล็กกว่าแต่ดีไซน์ก็พอๆกันทุกบ้านแหละโครงการเดียวกันจะไปต่างอะไร
วางถุงขนมยี่ห้อดังต่างๆบนโต๊ะไม้เคลือบอย่างดีแอบแกะออกดูบางถุงว่ามันคืออะไรแล้วก็ได้ร้องตู้หูวในใจ
ของชอบเราหมดเลย*-*
ยิ่งส่องก็ยิ่งสงสัยว่าทำไมม๊าถึงใช้เขามาทั้งที่แม่บ้านคนอื่นก็มีอีกเรื่องก็คือเจ้าของบ้านนี้มีอิทธิพลแค่ไหนม๊าถึงซื้อของมาให้แบบนี้
ตั้งแต่แบมแบมจำความได้นี่ก็ไม่เคยเห็นม๊าให้ของกับเพื่อนบ้านคนอื่นเลยนะ
ถ้าไม่สำคัญจริงๆก็คงไม่ใช่แบมแบมแน่ๆที่มายืนตรงนี้อ่ะ
"แล้วมัวแต่สงสัยอะไรวะไอแบม
กลับบ้านได้แล้ว"เตือนสติตัวเองเบาๆพร้อมจัดถุงขนมให้เข้าที่เข้าทางเหมือนไม่เคยมีใครมาแกะดู
หมุนตัวกลับไปกำลังจะก้าวเดินออกเพื่อกลับบ้านแต่ก็...
"เหี้ย!!!!!"
เจอผู้ชายหัวทองนี่ซะก่อน..
"เธอเป็นใครอ่ะ?แล้วเข้ามาได้ไง?"
สำเนียงอะไรวะนั่นเหมือนจะคนไทยแต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว
"เอ่อ..ม๊าให้เอาขนมมาให้กดออดแล้วไม่มีคนเปิดประตูเลยเดินเข้ามา
.
.
ค่ะ.."
ไม่ได้แบมแบมจะห้วนใส่เขาไม่ได้ถ้าไปฟ้องแม่นี่มีแต่ซวย
"ม๊า?ชื่อแบมแบมหรอ?"
นี่กูแนะนำตัวไปแล้วหรอทำไมรู้ชื่อได้เอ่าะ!
"ใช่ค่ะอยู่บ้านตรงข้าม"
นายหัวทองพยักหน้าแล้วเอาผ้าขนหนูสีขาวเช็ดตัวต่อไปอย่างไม่ได้ใส่ใจ
ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น...คือไอหัวทองนั่นแม่งเปลือยบนแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวไง..!
"เฮ้ย!!!!ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้า!?!?"คือแบบซิกแพคเด่นดีนะ อิ้ ทุ้ย
มาร์คมองหน้าร่างเล็กนิ่งๆอย่างไม่เข้าใจทำไมคนตรงหน้าเขาต้องตกใจอะไรขนาดนั้นด้วย
เขาไม่ได้แก้ผ้าซะหน่อยคนพึ่งอาบน้ำจะให้ใส่ชุดประดาน้ำออกมาหรอ?
"ก็พึ่งอาบน้ำเสร็จได้ยินเสียงเลยลงมาดูว่าเสียงอะไรแล้วมาเจอเธอยืนแกะขนมอยู่นี่ไง
ว่าแต่ทำไมเธอถึงเข้ามาในบ้านทั้งที่ไม่ได้มีใครไปเปิดประตูให้?"
"แต่ก็ควรใส่เสื้อผ้าก่อนป่ะล่ะ"ไม่รู้อ่ะคนเรามันก็ควรเอาชุดไปเปลี่ยนข้างในห้องน้ำป่ะว่ะจะชายจะหญิงก็นั่นแหละ
ไม่ได้ตั้งใจจะเปลี่ยนประเด็นจริงๆ
"ไว้วันหลังจะใส่ละกัน ฝากขอบคุณแม่เธอด้วยนะส่วนเรื่องที่เข้าบ้านโดยไม่ได้รับอนุญาตจะไม่บอกใครก็แล้วกัน"พูดจบก็สบัดบ๊อบเดินออกไปทิ้งแบมแบมให้อยู่คนเดียวท่ามกลางเครื่องหมายคำถามที่ลอยเต็มไปหมด
เขาเป็นใคร
เขารู้ชื่อเราได้ไง
แล้วรู้จักม๊าได้ไง
ทำไมถึงพูดจาขวานผ่าซากแบบนี้
"ม๊าาาาาา"เรียกหาเลขาส่วนตัวที่ตอบคำถามได้ทุกเรื่องทันทีที่กลับมาถึงบ้านของตัวเอง
"มีอะไรหือเรียกซะดังเชียว"หญิงวัยกลางคนเดินออกมาพร้อมโถสลัดที่ตัวเองชอบ
มองหน้าอันงดงามของลูกสาวตัวเองที่ขมวดคิ้วกันเป็นปม สวยได้แม่มาจริงๆเลยน้าอิ_อิ
"เจ้าของบ้านนั้นเขาเป็นใครคะ?ทำไมรู้ชื่อแบมด้วยแถมพูดจาเป็นกันเองอีกเขาเป็นอะไรกับม๊าง่ะ”และแม้จะถามด้วยท่าทางอยากรู้มากเท่าไหร่ก็ไม่สามารถทำลายล้างความใจเย็นดั่งสล็อตของม๊าได้
"เขาพึ่งมาจากต่างประเทศมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนชั้นมอหกโรงเรียนแบมในเทอมนี้น่ะ
ชื่อมาร์ค ต้วน ม๊าได้คุยกับเขานิดหน่อยตอนเขาย้ายของเข้าบ้านเลยรู้จักกันแค่นั้นเอง"
แลกเปลี่ยน? มาร์ค? ชื่อคุ้นจังแฮะ
'แกกกกกไม่อยากจะเม้าท์เลยเว้ยแต่คือแบบพี่ที่จะมาแลกเปลี่ยนชั้นมอหกแซ่บเว่อร์มากฉันไปเห็นใบประวัติพี่เขาบนโต๊ะผอ.ตอนเข้าไปยกของเห็นว่าชื่อมาร์คแต่แบบแกร๊พี่เขามาดแมนแฮนด์ซั่มหน้าปล้ำจับทำสามีอ่ะแกนึกออกป่ะ'
แชทของรุ่นน้องคนนึงตั้งแต่ก่อนปิดเทอมที่เพื่อนตุ๊ดคนสนิทเอามาให้ดูโผล่เข้ามาในหัวของแบมแบม
อ่าเพราะรู้ว่าเราเป็นน้องสินะถึงได้พูดจาแบบนั้น
"แล้วทำไมม๊าต้องเอาขนมไปให้เขาด้วยอ่ะมีแต่ของโปรดแบมทั้งนั้นเลยนะงืออ"ย่นจมูกยู่ปากเอาหัวถูไหล่เสริมความแอ๊บแบ๊วเข้าไปเกลียดตัวเองอ่ะทำไงเด
"เขาก็ยังไม่ถือว่าเป็นผู้ใหญ่ที่จะดูแลตัวเองได้ไงคะทุกทีเด็กแลกเปลี่ยนเขาต้องไปอยู่บ้านคนอื่นแต่ว่าพี่เขาเป็นลูกชายของตระกูลใหญ่ที่จีนเลยมาอยู่บ้านคนเดียวแทนม๊าเห็นว่าเขาอยู่บ้านใกล้เลยซื้อของไปให้เฉยๆ"ม๊านี่ก็ชิวกับจานสลัดจังเว่ย
"แล้วทำไมม๊ารู้เรื่องของพี่มาร์คอะไรนั่นเยอะจังล่ะคะ?"เบิกตาเล็กน้อยเอียงคอ45องศาแล้วกระพริบตาสองครั้ง
"เอาเป็นว่าม๊ารู้ละกันนะ
อ้อ..พี่เขายังไม่ค่อยชินกับเมืองไทยเท่าไหร่แล้ววันจันทร์นี้ก็เปิดเทอมแล้วพรุ่งนี้แบมพาพี่มาร์คไปย้อมผมสีดำหน่อยได้มั้ยคะ"
ใช้กูอีกละ!!!??
"ง่าาาโอเคค่ะ
งั้นแบมขึ้นห้องไปพักผ่อนแล้วนะคะ"วิ่งขึ้นชั้นบนแล้วเปิดประตูห้องของตัวเองทันทีกระโดดทิ้งตัวลงบนเตียงคิงไซส์แบบพิเศษด้วยความเพลีย
สรุปไอหัวทองนั่นแม่งใครวะยังคงคาใจแม้จะรู้ข้อมูลมาเล็กน้อยทำไมม๊าถึงดูมีความลับเกี่ยวกับคนๆนี้จังไม่ได้การละแบมต้องเสือก
"ไอเตนล์ มึงอยากกินอะไรรึป่าวคะเพื่อนรัก"กรอกเสียงอันสดใสลงไปในโทรศัพท์ที่อีกฟากนึงเป็นเพื่อนสนิทอันดับหนึ่ง
[อยากได้อะไรไอแบมมึงว่ามาเลยดีกว่า]
“ฮิ
คือแบบว่ากูอยากได้ประวัติคนคนนึงอ่ะเลยอยากขอความช่วยเหลือมึงนิดหน่อย”
[บอกชื่อมาพรุ่งนี้เย็นๆเดี๋ยวโทรบอกส่วนของตอบแทนวันเปิดเทอมพากูไปเลี้ยงข้าวขนมหนึ่งมื้อ]
“มาร์ค ต้วนนักเรียนแลกเปลี่ยนชั้นมอหกโรงเรียนเราขอบคุณมากเพื่อนรัก
บาย”กดวางสายพลางยิ้มที่เพื่อนยอมทำตามคำขอแม้ว่าจะต้องเสียเงินให้แม่งก็เถอะข้ามเรื่องนั้นไป
ไอนี่มันชื่อเตนล์รู้จักกันมาตั้งแต่จำความได้เพราะเคยอยู่บ้านใกล้กันแต่มันย้ายบ้านไปอยู่ใกล้บริษัทพ่อตั้งแต่มอต้นแล้ว
แถมม๊าของเขากับแม่ไอเตนล์ก็สนิทกันเลยไม่ได้ห่างหายกันมากเท่าไหร่ยิ่งมีนิสัยคล้ายกันแล้วด้วยก็ยิ่งสนิทหนักเข้าไปอีกจนเราทั้งคู่ต่างก็รู้ไส้รู้พุงกัน
ทุกเรื่องไม่ว่าจะเรื่องไหนก็จะเล่าให้กันฟังเป็นคนแรกเสมอ
หลายๆคนมักจะชอบเข้าใจผิดว่าเขาและเตนล์คือแฟนกันเพราะว่าอยู่โรงเรียนเดียวกันมาตั้งแต่อนุบาลช่วงไหนว่างไม่ได้อยู่ห้องก็เดินมาหากันตลอดไม่ว่าจะไปไหนก็จะเห็นพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกันตลอดแต่ไม่ใช่ไม่มีเพื่อนคนอื่นคบนะมันชินมากกว่ายิ่งชอบไปเที่ยวด้วยกันบ่อยๆแค่สองคนเลยไม่แปลกที่คนจะคิดแบบนั้น
แต่ใครแคร์ล่ะ?รู้กันเองก็พอแล้ว
ส่วนเพื่อนคนอื่นๆก็มีแค่ไม่กี่คนหรอกแบมแบมชอบคบเพื่อนน้อยๆแต่ซี้ปึ้กมากกว่าเพราะว่าเขาเกิดมาในชีวิตที่เลิศเลอเพอร์เฟคมีทุกสิ่งทุกอย่างที่ลงตัวมีม๊าที่ไม่ตีกรอบชีวิตให้และสั่งสอนมาอย่างดีงามมีบ้านหลังใหญ่ที่ให้ความสะดวกสบายมีเงินมีทองไว้ใช้อย่างไม่กลัวจะหมดคนอื่นเลยคิดจะเข้ามาตีสนิทเพื่อผลประโยชน์
แต่เขาก็ไม่ได้โง่พอที่จะทำให้ตัวเองเสียความรู้สึกไปกับเรื่องพวกนี้แบมแบมดูคนออกว่าใครมาดีมาร้ายเพราะฉะนั้นใครที่เข้ามาหาแบบไม่ได้เสแสร้งก็จะได้ตำแหน่งเพื่อนจริงๆไปส่วนเพื่อนที่สนิทมากที่สุดก็คงหนีไม่พ้นไอเตนล์นี่แล
“เฮ้ออออออกะว่าพรุ่งนี้จะนอนขี้เกียจทั้งวันซักหน่อยแม่งเอ้ย
ไอพี่หัวท้องงงงงงไอเหี้ยยยยยฮือออออออ”
ไหนเนื้อเห็นแต่น้ำ
555555555555555
ฝากติดตามต่อด้วยค่ะเลิฟฟ
เอนจอยรี้ดดิ้งแอนท์สะดิ้งวิทพี่หัวทอง
#ห่ามเกิร์ล
ความคิดเห็น