ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [GOT7] ϟ Style..ห่ามเกิร์ล ϟ MARKBAM

    ลำดับตอนที่ #12 : Special Shot ➣ เทศกาลวันลอยกระทง

    • อัปเดตล่าสุด 27 พ.ย. 58


     

     

    เทศกาลลอยกระทง

     

     

            นับว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งแรกของชีวิตของมาร์คเลยก็ได้กับการที่ได้มาเทศกาลลอยกระทงที่จัดอยู่ในวัดอันสวยงามของเมืองไทย บรรยากาศที่เรียกกันว่างานวัดลอยตลบอบอวลไปมาความอบอุ่นและสนุกสนานทำให้มาร์ครู้สึกดีกว่าที่คิดไว้ รอยยิ้มของความสุขฉายอยู่บนใบหน้าของผู้คนที่เดินเบียดเสียดกันหากแต่ไม่มีใครเอ่ยปากบ่นซักนิด

     

            และที่น่าปลื้มปิติมากถึงมากที่สุดในวันนี้ก็คือการที่แบมแบมชวนเขาไปลอยกระทงตอนที่อยู่ระหว่างทางกลับบ้านแค่สองคน

     

            ดูปากอี้เอินอีกครั้งนะคะ

     

            แค่

     

            สอง

     

            คน

     

            กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!

     

            มาร์คไม่เคยคิดว่าเทศกาลแบบนี้จะมีคนมาเยอะขนาดนี้ บ้างก็มาเป็นกลุ่มเพื่อนสนิท บ้างก็มากับครอบครัวอบอุ่น บ้างก็มากับคนรักของตัวเอง ส่วนแบมแบมกับมาร์คน่ะหรอเรียกว่าสถานะอะไรกันล่ะ?

     

            พี่อยากใช้แบบใบตองหรือขนมปังมาร์คมองกระทงหลายหลายแบบที่วางเด่นอยู่ตรงหน้า การตัดสินใจเลือกอะไรซักอย่างนี่มันโคตรยากจริงๆ

     

            แบบไหนก็ได้แล้วแต่แบม พี่ลอยกับแบมอ่ะ

     

            ร่างสวยข้างกายหันมามองอย่างงงๆซึ่งเขาไม่เห็นจะเข้าใจว่าทำไมต้องทำหน้าแบบนั้น เขาก็แค่ประหยัดเงินแถมอีกอย่างคนที่เดินไปมาก็ต่างใช้กระทงหนึ่งอันต่อคนหลายคนทั้งนั้น

     

            พี่รู้ป่ะว่าการที่เราลอยกระทงเดียวกันมันมีความหมายยังไง

     

            “ไม่อ่ะ

     

            “มันหมายความว่าคนที่เราลอยด้วยจะอยู่กับเราตลอดไป

     

            ไม่รู้ว่าเขาตาฝาดหรืออะไรแต่ถ้าไม่ฝาดเขาว่าเขาเห็นสีแดงอ่อนๆประดับบนหน้าแบมแบมเสริมความน่ารักให้อีกมากโข มาร์คส่งยิ้มพิมพ์ใจไปให้เมื่อเข้าใจความหมายของมันเพราะอย่างนี้เองสินะคู่รักถึงซื้อมาแค่กระทงเดียวแล้วลอยด้วยกัน

     

            ความหมายนี่ดีเนอะ โชคดีแล้วที่ซื้อมาอันเดียว

     

            “อย่ามาตลก

     

            พูดเพียงเท่านั้นเจ้าตัวก็เดินนำหน้าไปยังแม่น้ำที่ทอดยาวไปถึงไหนก็ไม่ทราบได้คนที่ลอยเสร็จแล้วต่างก็เดินสวนกับคนที่กำลังจะไปลอยด้วยใบหน้าที่มีความสุขจนน่าหมั่นไส้

     

            มาร์ครีบสาวเท้าไปให้ทันแบมแบมเพราะกลัวจะหลงจนได้ที่ว่างนั่งคุกเข่าเตรียมสำหรับการลอยกระทงที่สวยงามนี้

     

            พี่ขอพรก่อนละกัน ยกกระทงนี่ขึ้นสูงหน่อยแล้วอธิษฐานในใจขอสิ่งที่พี่อยากได้และขอสิ่งที่ไม่ดีที่เกิดขึ้นให้ลอยไปกับสายน้ำนี่เสร็จแล้วก็สาธุแบมจะได้ขอต่อ

     

            มือหนารับกระทงขนาดพอดีมือมาทำตามอย่างที่อีกคนอธิบายให้อย่างตั้งใจ มาร์คชอบความเป็นเมืองไทยอยู่อย่างนึงตรงที่ที่นี่มีความเชื่อมากมาย ทุกอย่างดูน่าสนใจเวลาที่ได้ฟังเรื่องประเพณีความเชื่อของคนที่นี่แล้วมันจะรู้สึกตื่นเต้นเสมอรวมถึงตอนนี้ด้วย

     

            ไม่มีโอกาสบ่อยนักหรอกกับการที่เขาจะได้มาขอพรหรือสนุกกับงานแบบนี้เหมือนคนอื่นๆ อยู่ที่บ้านก็เอาแต่เรียนๆๆเรื่องที่มาเติมเต็มสีสันให้ชีวิตไม่ค่อยจะมีให้ลิ้มลองซักเท่าไหร่

     

            ขอผมหน่อย

     

            “เอ๊อะ!”

     

            มาร์คมองเส้นผมบนมืออีกคนพร้อมความเจ็บจี๊ดๆบนหัวตัวเอง หากแต่แบมแบมได้สนใจไม่อีกคนวางเส้นผมที่พึ่งได้มาลงบนกลางกระทง มือบางอีกข้างยกขึ้นดึงเส้นผมยาวสลวยของตัวเองมาวางไว้คู่กับเส้นก่อนหน้านั้น

     

            ไว้ค่อยเล่า ลอยก่อน

     

            ร่างอันเจิดจรัสของทั้งคุ่แนบชิดกันเมื่อต้องช่วยกันวางกระทงหลงทางให้ไหลไปตามสายน้ำ ใกล้จนได้ยินเสียงหัวใจของแต่ละคนดังทะลุออกมากลบเสียงเซ็งแซ่ มือหนาบางกวักน้ำไปข้างหน้าเป็นแรงผลักดันให้กระทงลอยไปไกลจากจุดเดิม แสงไฟที่สว่างไสวทำให้กระทงดูงดงามและน่าดึงดูดแม้ว่ารอบข้างจะมีอีกร้อยกระทงลอยอยู่

     

            จนกระทั่งเสียงดังตู้มต้ามจากข้างหน้าดังขึ้นเมื่อกระทงเซ็ตใหม่ลอยมา สายตาคมมองเด็กวัยรุ่นกลุ่มนึงที่กระโจนใส่กระทงพร้อมหยิบบางสิ่งบางอย่างขึ้นมาเก็บไว้ เสียงกรนด่าของเจ้าของกระทงดังขึ้นรอบตัวเขาหลายคำด่านับไม่ถ้วน หันไปมองร่างบางข้างๆก็เห็นว่าเจ้าตัวงึมงำกับตัวเองว่าขอให้รอดเถอะพร้อมจ้องมองอย่างไม่ละสายตาไปไหน

     

            และแล้ว

     

            กระทงของพวกเขา

     

            ก็........

            .

            .

            .

            รอด

     

            55555555รอดว้อยยยยยยยยยย

     

            แบมแบมตบมือกับตัวเองอย่างสุขใจ กำข้อมือหนาของมาร์คเดินออกไปจากจุดที่ยืนอยู่เพื่อให้คนอื่นๆได้เข้ามาลอยของตัวเองบ้าง มาร์คมองมือตัวเองที่มีมือของแบมแบมกำไว้แน่น ริมฝีปากยกยิ้มกับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่รู้ว่าจะอธิบายความรู้สึกตอนนี้ออกมาได้ยังไงเขาทำได้แค่เพียงหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายมันไว้เก็บเป็นความทรงจำ

     

            ปังงงง!!!!!!!!

     

            ปังงงงงง!!!!!!!!!!!

     

            ต่างคนต่างสะดุ้งตัวตกใจเมื่อจู่ๆลานกว้างในวัดนั้นกลายเป็นสถานที่เพื่อจุดพลุเฉลิมฉลองเนื่องในเทศกาลวันลอยกระทง

     

            แสงจากพลุหลายหลายสีปรากฏตัวบนท้องฟ้าพร้อมกับเสียงอันน่ากลัวของมัน ทว่ากลับไม่ทำให้ความรู้สึกกลัวมาแทนที่ความอุ่นใจได้เมื่อตอนนี้มือของเขาทั้งสองกำลังประสานกัน

     

            มาร์คไม่รู้ว่าแบมแบมจะรู้ตัวมั้ยว่าตัวเองกำลังโดนลักลอบจับมือแบบนี้ เขาแค่รู้ว่าหัวใจดวงน้อยกำลังเต้นรัวจนกลัวใครจะได้ยิน ความสุขประเดประดังเข้ามาจนยากที่จะลืมสิ่งดีๆระหว่างเราได้

     

            พี่ชอบแบมแบมนะ

     

            แต่ใครจะไปรู้ว่าแบมแบมหน่ะรู้ตัวตลอดเวลา

     

            อีกอย่างหัวใจของเขาก็เต้นแรงไม่แพ้คนข้างๆนี่หรอก :)

     

     

     

    O W E N TM.
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×