คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ϟ SHOT X ➣ หนึ่งวันกับพี่หัวทอง
SHOT 10
‘ หนึ่งวันกับพี่หัวทอง ’
“พี่แม่งโคตรกากเลย55555555555555”
มาร์คจำได้ว่าภาพที่เขาคิดไว้ในหัวสำหรับวันนี้มันไม่ใช่แบบที่กำลังเป็นอยู่มันไม่ใช่การที่เขาเล่นเกมแพ้อีกคนมาสามตาแล้วให้แบมแบมชี้หน้าหัวเราะเหมือนดูรายการรันนิ่งแมนตอนฮาโลกแตกแบบนี้ ความเฟลครั้งนี้ประเมินเป็นค่าเสียหายไม่ได้เลยจริงๆ มาร์คเฟล...
มาร์คตั้งใจไว้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่าวันนี้เขาจะชวนแบมแบมมาที่บ้านแล้วหางานอดิเรกอะไรทำด้วยกันเพราะมาร์คทำการบ้านเกี่ยวกับประวัติของแบมแบมมาอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าวันนี้แบมแบมไม่มีงานและมีทีท่าว่าไม่ได้นัดใครไว้อีกด้วย
มาร์คตื่นมาด้วยความสดใสแต่เช้าตรู่เขาไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสของหมู่บ้านจนถึงสายๆแล้วเดินกลับมา แต่ยังไม่ทันที่จำเข้าบ้านไปอาบน้ำก็เจอกับหมาสีขาวตัวเล็กขนป้อมๆมาเกาะขาตอนแรกมาร์คก็ไล่มันแหละเหนียวตัวจะแย่ ทว่าเจ้าปุกปุยตัวนี้กลับไม่ยอมไปเดินมาฟัดขาของเขาอย่างน่าเอ็นดู
สุดท้ายเขาก็ยอมใจอ่อนย่อตัวเล่นกับมันมาร์คจับเจ้าตัวซนนี่ขึ้นมาไว้ในอ้อมอกแล้วหยิบดูปอกคอสีดำตัดกับสีขนเพื่อดูสัญลักษณ์ที่ห้อยอยู่ ชื่อของแบมแบมถูกสลักลงบนแผ่นทองเหลืองเป็นการบอกชื่อเจ้าของ มาร์ครู้ทันทีว่าวันนี้ต้องเป็นวันของเขาแน่ๆ เขาฟัดกับหมาน้อยอีกนิดหน่อยแล้วยืดตัวเดินไปยังบ้านตรงข้ามแทนการเข้าบ้านของตัวเองแทน
เมื่อได้เจอคนที่อยากเจอยืนอยู่ข้างหน้ามาร์คก็เอ่ยชวนตามที่แพลนไว้ตอนแรกแบมแบมทำท่าทางเหมือนจะปฏิเสธแต่สุดท้ายก็เอ่ยตกลงกลับมา แบมแบมบอกเขาว่าขอไปจัดการไอเจ้าสัตว์เลี้ยงนี่ให้เรียบร้อยก่อนแล้วจะเดินไปที่บ้านเขาเองแต่หมาน้อยนั้นกลับเห่างุ้งงิ้งเหมือนจะไม่ยอมให้แบมแบมเดินกลับเข้าบ้านพออีกคนลองปล่อยเพื่อดูว่ามันต้องการอะไรถึงได้รู้ว่า..
ไอหมานี่ติดเขาซะแล้ว
เป็นอันว่าแบมแบมต้องอุ้มหมาปุกปุยแล้วเดินไปที่บ้านของเขาแทน แบมแบมเล่าให้ฟังว่าเจ้านี่ชื่อ ตัวเล็ก เป็นหมาตัวเมียที่เก็บมาได้ซักพักแล้วจากข้างทางในวันที่มีพายุฝน แบมแบมไปเจอตัวเล็กมาได้เพราะไปหลบฝนอยู่ตรงที่มีคนทิ้งมันไว้พอดี แต่เมื่อไม่นานมานี้มันไม่สบายเลยส่งไปรักษาที่โรงพยาบาลสัตว์พึ่งได้กลับมาอยู่บ้านวันนี้ซึ่งเอาแต่ซนวิ่งหนีมุดผ่านรั้วไปเจอผู้ชายหัวทองนี่ซะก่อน
กลับมาวันแรกก็ทรยศเลยนี่สิ
เอาไปทิ้งอีกซักรอบดีมั้ยไอหมาเห็นผู้ชายดีกว่าซั๊ซซซ!!
ทันทีที่เข้ามาในบ้านมาร์คก็ขอตัวไปอาบน้ำ ปล่อยให้แบมแบมนั่งเล่นอยู่กลางห้องนั่งเล่นกับเจ้าตัวเล็กรอซึ่งแบมแบมก็ทำตัวเป็นแขกที่ดีเชื่อพังเจ้าของบ้านโดยการเดินรื้อดูของไปทั่วเป็นการสำรวจ ถึงจะมาหลายครั้งหลายคราแต่ก็ไม่เคยได้ดูตัวบ้านอย่างจริงๆจังซักที
เครื่องเล่น PS4 ถูกค้นพบโดยแบมแบมเพียงไม่นาน รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าหวานแต่แสบจนตัวเล็กต้องเดินมามองอย่างงงๆ
ในระยะเวลาต่อมาหลังจากหาทางต่อกับทีวีขนาดใหญ่ได้แล้วความบ้าของแบมแบมก็ได้เวลาออกโรง...
“เฮ้ยๆๆๆไปทางนั้นสิวะ!!!”
“นั่นแหละ!!ดีมากกกกกกกก”
“ชนะแล้วว้อยยยยยย!!!!”
สารพัดคำโวยวายออกมาจากริมฝีปากอิ่ม ไม่คิดเลยว่าไอพี่หัวทองจะมีเกมส์เยอะขนาดนี้แฮปปี้จังโลยยยยยยยยยย
ร่างสูงที่พึ่งเดินลงมาได้แต่ยืนมองภาพตรงหน้าอย่างทึ่งๆ ภาพที่แบมแบมนั่งอยู่ที่พื้นบังคับจอยในมือส่วนตามองจอทีวีอย่างสนุกสนานพร้อมกับปากที่พ่นคำสบถออกมาเรื่อยๆโดยที่มีเจ้าตัวเล็กนั่งส่ายหางมองอยู่เช่นกัน
เงิบแดกสิครับมาร์ค ต้วน
“โห่ยแม่งแพ้เลย ไรวะะะ”มือบางยกยีหัวอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อเกมตรงหน้าขึ้นตัวอักษรบ่งบอกว่าเขาแพ้แล้วพลันสายตาหันไปเจอบุคคลรู้จักยืนมองอยู่นิ่งๆ
“เสร็จแล้วหรอ แบมขอเล่นเกมพี่หน่อยนะฮี่”
ไม่ต้องขอแล้วมั้ง..
เล่นมาหลายเกมแล้วไม่ใช่เหร๋อ= =
“อือเล่นเถอะ”มาร์คยิ้มเล็กน้อยแล้วเดินไปนั่งบนโซฟาข้างหลังพื้นที่มีร่างบอบบางนั่งอยู่ เจ้าตัวเล็กวิ่งดุ๊กดิ๊กมาหาเขาเลยต้องอุ้มมันขึ้นมาไว้บนตักแล้วลูบขนเล่น
แบมแบมยังคงเล่นเกมไปด้วยความสนุกจนจบตามาร์คมองอีกคนอย่างหลงใหลทว่าต้องชะงักเมื่อคนบนพื้นโยนจอยอีกอันมาให้
“เล่นด้วยกันดิเกมส์ของพี่ให้แบมเล่นคนเดียวได้ไง”
มาร์คพยักหน้าอย่างไม่ลังเลแทบจะโยนไอปุกปุยนี่ทิ้งซะให้รู้แล้วรู้รอด การที่ได้นั่งเล่นข้างๆกันบนพื้นแล้วหัวเราะไปพร้อมกันมันเป็นอะไรที่ดีงามสำหรับวันนี้ของมาร์คไปอีกหนึ่งวันเลยก็ว่าได้
แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นอย่างที่มาร์คคิดอีกเช่นเคย มาร์คเล่นเกมส์แพ้แบมแบมมาทั้งหมดสามตาแล้วไม่รวมรอบซ้อมก่อนแข่งจริง แบมแบมยังคงหัวเราะแล้วล้อเขาอยู่เรื่อยๆจนถึงปัจจุบันนี้แล
ว่าแต่คำว่า กาก นี่แปลว่าอะไรหรอ?
“เลิกเล่นเถอะเราเล่นกันมานานแล้วนะ”มาร์คข้ามคำด่าของแบมแบมที่เขาไม่รู้ความหมายไปแล้วชวนให้อีกคนเลิกเล่นซะไม่งั้นตาที่สี่ที่มาร์คแพ้มันจะต้องเกิดขึ้นแน่ๆเขามั่นใจ
“ไรอ่ะ แพ้แล้วมาชวนเลิก55555555555”
“- -”
“เลิกก็ได้ แล้วจะทำอะไรต่ออ่ะ”แบมแบมยอมวางจอยปล่อยให้มาร์คเป็นคนเก็บแล้วเดินมาเล่นกับตัวเล็กที่ยังนั่งตาแป๋วสบัดหางอยู่ตลอด
“แบมอยากทำไรอ่ะ”
“อยากเล่นหัวพี่”
หืม........
“ห้ะ?เล่นหัว?”
แบมแบมกวักมือเรียกให้เขาที่เก็บของเรียบร้อยให้เดินไปหา มือบางกดไหล่ส่งให้มาร์คต้องนั่งลงกับพื้นทั้งที่อีกคนนั่งซ้อนหลังอยู่บนโซฟา
ใกล้ชิดสุดอ่ะ มาร์คเขิน.///.
แบมแบมส่งหมาน้อยให้เขาอุ้มมันไว้แล้วเปลี่ยนมาเล่นผมสีดำขลับของมาร์คแทน แต่คือมือพึ่งจับหมามา แล้วก็มาจับหัวกูไงครับ...เอาเถอะเดี๋ยวสระเป่าใหม่ก็ได้แค่ได้ใกล้กับแบมแบมแบบนี้ก็ไม่มีอะไรที่จะต้องไปคิดให้มากแล้ว
เวลายังคงเดินไปตามทางเรื่อยๆแบมแบมก็ยังคงจับคลำบนหัวสีดำอยู่ไม่เลิกเช่นเดียวกับมาร์คที่ง๊องแง๊งฟัดนู่นฟัดนี่กับตัวเล็กจนกระทั่งมีเสียงปรบมือดังขึ้นดึงความสนใจของคนและหมาไปได้ทันที
“หู่ยตั๊ลลั๊คจังงง”แบมแบมชื่นชมผลงานของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ แย่งสัตว์เลี้ยงมาอยู่ในอ้อมอกของตัวเองแล้วเดินหนีไปหลังบ้านของมาร์คทิ้งไว้เพียงร่างอีกร่างที่นั่งอยู่บนพื้นพร้อมกับเสียงหัวเราะของเขาตลอดทาง
มาร์คไม่เห็นจะเข้าใจเลยซักนิดว่าอีกคนหัวเราะอะไร แต่แค่เพียงเขาเดินไปส่องกระจกซักที่ที่อยู่ในบ้านก็ได้คำตอบที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังขำเอง
จุกเต็มหัวนี่มันคืออะไรกัน?
ยางเส้นเล็กเส้นน้อยหลากหลายสีได้ถูกประดับอยู่บนหัวของเขาอย่างสวยงามกลายเป็นเด็กบ๊องแบ๊วภายในเวลาอันสั้น ก็ไม่ใช่ไม่เคยมัดจุกหรอกนะแต่ทุกทีก็มัดแค่จุกเดียวไงไม่ใช่จุกหลายจุกชี้ไปคนละทางแบบนี้ ตัวไรวะเนี่ย!?
“แบมแกล้งพี่หรอ!”
ร่างสูงถามสาวแสบที่วิ่งเล่นกับหมาอยู่ในสวนด้วยใบหน้าบึ้งเหมือนเด็กน้อย ไม่มีใครเข้าใจเขาได้หรอกว่าทำไมถึงมาทำตัวเหมือนเด็กน้อยหรือชะนีแรกแย้มแบบนี้นอกซะจากคนที่เคยชอบใครแล้วได้อยู่ใกล้คนคนนั้น มันออกมาเองบังคับไม่ได้ด้วยเขาไม่ได้ปัญญาอ่อนหรือสาระนะขอให้เข้าใจ
“แกะทำไม น่ารักดีออก”เสียงหวานเอ่ยห้ามอย่างขำขันแต่ก็ไม่ได้สนใจคนที่ยืนดึงหนังยางออกจากหัวอย่างเงอะงะแต่อย่างใด ปล่อยให้ตัวเล็กวิ่งฟัดกับอากาศในสวนที่ร่มรื่นต่อไป นั่งมองสิ่งรอบตัวไปอยู่บนพื้นหญ้าเพลินๆก่อนจะมีใครบางคนทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
“นี่แบมแบม”มาร์คเรียกคนที่เอนตัวนอนกับพื้นตั้งแต่เมื่อไหร่แล้วก็ไม่รู้ มันก็แปลกดีเหมือนกันที่เขาอยู่ด้วยกันโดยไร้เสียงพูดคุยแค่นั่งอยู่เฉยๆมองนู่นมองนี่แต่มันกลับไม่ได้อึดอัดเลยซักนิด ตรงกันข้ามเลยมากกว่าความรู้สึกมันสบายใจแบบที่บอกไม่ถูกรู้เพียงว่ามันไม่ได้แย่ซักเท่าไหร่ ต่างจากเวลาที่อยู่กับคนอื่นแล้วมักจะอึดอัดที่ไม่มีเรื่องให้ได้พูดคุยกัน
“ว่า”เสียงหวานตอบกลับมาสั้นๆ หลับตาพริ้มรับลมเย็นที่พัดมาเรื่อยๆไม่ให้ร้อนเกินไปแม้อากาศเมืองไทยจะร้อนชิบหายวายวอดเช่นนี้
“พี่ว่าตัวเล็กมันไปแอบย้อมสีขนมาแหละ”
แบมแบมลืมตาเอนมองคนที่นั่งชันเข่าอยู่ข้างๆพี่หัวทองนี่มันพูดอะไรของมันวะ? ชันตัวขึ้นนั่งมองหาตัวเล็กหวังจะเห็นและเข้าใจในสิ่งที่คนต่างด้าวนี่พูด
“ตัวเล็ก!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นสภาพของสัตว์เลี้ยงตัวเอง เชื่อไอพี่นี่ละว่าไปแอบย้อมสีขนมาตอนแรกก็สีขาวนะแต่ตอนนี้ดำชิบหายเลย...ดินในสวนของพี่หัวทองนี่ซื้อที่ไหนหรอดำดีจังจะไปซื้อมาใช้บ้าง
“ทำไมซนแบบนี้เล่า..มานี่เลย”มือบางกวักเรียกแต่เจ้าตัวเล็กกลับไม่เดินมาหาซ้ำยังวิ่งวนล้มลุกคลุกพื้นต่อไป
แม่งเกิดมาไม่เคยวิ่งรึไงวะ= =*
“ตัวเล็กมานี่ซิ”มาร์คลองดีดนิ้วเรียกเผื่อไอก้อนที่วิ่งๆอยู่จะสนใจ ซึ่งมันก็สนใจจริงๆตัวเล็กหยุดวิ่งวนแล้วเข้ามาหามาร์คแทน แบมแบมที่มองอยู่ได้แต่กำมือเขกไปที่หัวเล็กๆของมันเบาๆด้วยความหมั่นไส้ อิหมาทรยศเห็นผู้ชายหล่อดีกว่าเจ้านาย
นี่มันเรื่องราวของสาวห่ามกับหมาแรดมากกว่าแล้วมั้ง
“ไอหมาแสบเอ้ย! พี่ แบมขอล้างตัวให้ตัวเล็กที่นี่ได้ป่ะ ไม่อยากรอกลับไปอาบให้มันตอนเย็นเดี๋ยวหายดำยาก”มาร์คพยักหน้าให้แล้วลุกไปดึงสายยางที่ต่อไว้แถวนั้นมาวางไว้แบมแบมวิ่งไปจับตัวเล็กจัดการเอาน้ำฉีดใส่หมาแสบทันที
“ขอผ้าขนหนูที่ไม่ค่อยใช้หน่อยดิพี่”
ร่างสูงที่ยืนมองอยู่ใกล้ๆไม่พูดตอบอะไรเพียงแต่เดินเข้าตัวบ้านไปหยิบของที่อีกคนต้องการมาเตรียมไว้ให้ แบมแบมนั่งยองอยู่ที่พื้นมือข้างนึงล็อคตัวตัวเล็กไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ถือสายยางเปลี่ยนมาลูบขนให้หายดำบ้างเป็นบางครั้งเพราะมีมือไม่พอ สภาพทุลักทุเลเล็กน้อยจนเขาทนยืนดูไม่ไว้เดินไปช่วยถือสายยางให้อีกคนได้ถูตัวอันมอมแมมเพื่อกลับมาเป็นแบบเดิม
“เฮ้ย!! ขอโทษๆพี่ไม่ได้ตั้งใจ”
“ไอพี่มาร์คแกล้งแบมอ่อ!”
มาร์คส่ายหน้าเป็นพัลวันเขาไม่ได้ตั้งใจจะเอียงสายฉีดน้ำไปโดนตัวแบมแบมจริงๆนะ ก็แค่มองร่างบางชวนดึงดูดเพลินไปหน่อยเอง..ไอมือไม่รักดีมันทำของมันเองเขาไม่เกี่ยวจริงๆใครจะไปกล้าแกล้งคนที่ตัวเองจีบอยู่กัน แต่มันก็มีเยอะแยะไปที่แกล้งเพราะชอบแล้วนี่กำลังเวิ่นเว้ออะไรอยู่ บ้ามั้ย
ใบหน้าหวานถอนหายใจเป็นเชิงช่างมันแล้วดึงผ้าขนหนูที่พาดไว้บนบ่าแกร่งมาเช็ดตัวให้สัตว์เลี้ยงก่อนปล่อยให้มันวิ่งรับลมช่วยให้ขนแห้งเร็วกว่าเดิมไปด้วย คนมีคดีได้แต่ยืนหงิ๋มๆอยู่เฉยๆกลัวว่าจะทำให้อีกคนอารมณ์เสีย เขาควรทำยังไงบอกทีได้มั้ย ต้องไปเอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนหรือเอาผ้าที่เช็ดหมามาเช็ดให้อีกคน
“แบมพี่ขอโทษนะ”เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด
“ไม่เป็นไรเปียกแค่นิดเดียวเองเดี๋ยวก็แห้ง เอาสายมาเดี๋ยวไปเก็บเอง”
จำใจยอมส่งสายยางที่น้ำยังคงไหลไม่หยุดให้เพราะตอนนี้เขาไม่อยากจะขัดอีกคนจริงๆ ความผิดมันติดตัวเอ่าะ.-.
แบมแบมรับสายยางไว้ในมือหันหลังเดินไปทางที่เปิดก๊อกและที่เก็บสายยางแต่แค่เพียงไม่กี่วินาทีร่างบอบบางนั้นกลับหันมาทางเดิมแล้วก็...
“นี่แหน่ะ!!!!!!!อิพี่หัวทอง!!!เปียกตายแน่มึงงงงง”
ตอนแรกก็รู้สึกผิดอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้มาร์คคิดว่าคนที่เปียกกว่านี่เป็นเขาซะเองแล้วหล่ะ ไหนรอยเปียกบนตัวแบมแบมหรอตอบซิ
สงครามน้ำขนาดย่อมได้บังเกิดอยู่ ณ สวนหลังบ้านอันสงบร่มรื่นมาก่อนโดยมีคู่ต่อสู้เพียงแค่ชายหญิงสองคนกับคนดูที่เป็นหมาอีก1ตัวนั่งส่ายหางเล่นๆอย่างเพลินใจ เพลินใจพ่องงงงง!!เจ้านายมึงโดนไอหัวทองแย่งสายยางไปได้แล้วว้อย!!!!!
“แบมแบม!มานี่เลยนะ พี่เปียกหมดแล้วเนี่ย”
“หู่ยกลัวจังเล้ย แล้วใครมาแกล้งก่อนล่ะวะ!”
“พี่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะเฟ่ย ขอโทษได้ป่ะล่ะ”
“ขอโทษบ้านพ่อพี่คือการฉีดน้ำใส่แบมแบบนี้หรอห้ะ!!!”
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป..
“แฮ่กๆ เฮ้อ เหนื่อยสัสอ่ะ”
“อย่านอนบนหญ้าสิเดี๋ยวเสื้อเปื้อนหมด กลับบ้านไปอาบน้ำเถอะ”
มาร์คบอกคนที่นั่งหอบอยู่บนพื้นหญ้าเปียกแฉะพลางเก็บของที่เละเทะเท่าที่เก็บได้ไปก่อน แอบสงสารแม่บ้านที่ต้องมาเจอสวนสภาพเวรตะไลนี่จริงๆ
“พักอีกแป้ป ตัวเล็กไปไหนอ่ะ”
“เห็นวิ่งเข้าบ้านคงไปนอนเล่นมั้ง”
“สวนพี่เละหมดเลยใครเป็นคนทำความสะอาดบ้านอ่ะ”
“มีแม่บ้านมาทำให้ทุกวันไม่ต้องห่วงหรอก”แม่บ้านของบ้านแบมด้วยแหละประเด็น
“เหนื่อยน่าดูเลยเละซะ”
แบมแบมนี่น่ารักจริงๆเลยน้า
“ก็มาเป็นแม่บ้านให้พี่สิ”
“- -”
“เป็นแม่ของลูกด้วยไง”
“โอ่โห่ พูดมาได้เนอะ”
แบมแบมทำหน้าเอือมขั้นสุดใส่มาร์คที่ยิ้มกับความเสี่ยวสัสของตัวเอง แขนบางยันตัวลุกขึ้นมายืนแล้วเดินไปใกล้อีกคนก่อนจะ...
เตะผ่าหมากแม่ง
“โอ้ยยยยยยยยยยยย!!!!!!”
“ฝันไปเห้อะไอพี่หัวทอง! 555555555555555 บรัยส์”
ฮรึก ต้วนน้อยลูกพ่อTT
ขอโทษนะแกที่มาอัพวันนี้
พอดีมะทันจริงๆ
สงสารพี่หัวทองจังเมื่อไหร่เขาจะได้กันคะ
ขอบคุณทุกคนมากๆเลยนะเยิฟ ♥
เอนจอยรี้ดดิ้งแอนท์สะดิ้งวิทพี่หัวทอง
#ห่ามเกิร์ล
ความคิดเห็น