ตอนที่ 5 : Chapter 3 +100%
Chapter 3
*บทความจะดีที่สุดถ้าอ่านบนคอมและโน๊ตบุ้ค*
ฉันรีบเดินออกมาจากตรงที่ที่เจ้าชายไคโซนยื่นอยู่โดยที่ฉันไม่ได้หันกลับไปมองด้วย รู้สึกตัวเองเท่ห์มากเลยแหะ....ก็ว่าไป
ฉันค่อยๆเดินไปตามทางเดินของโรงเรียนอย่างไร้จุดหมาย จะว่าไปโรงเรียนนี้ใหญ่มากๆเลย ฉันว่าฉันเดินสำรวจทั้งวันจนขาฉันลากก็ยังไม่ทั่วโรงเรียนอยู่ดี จะสร้างให้ใหญ่อลังการขนาดนี้เพื่ออะไร? สู้เอาเงินที่สร้างโรงเรียนซัก1ใน3ไปจัดทำทุนให้พวกสามัญชนที่มีมันสมองดีให้เข้ามาเรียนฟรียังจะดีกว่าอีก...
นั่นไงๆท่านหญิงเอวาร์เรียที่วันๆเอาแต่กรี๊ดวิ่งตามผู้ชาย
ได้ข่าวว่าไม่ค่อยฉลาดนี่ จะสอบผ่านรึป่าวก็ไม่รู้เนอะ
เธอรู้ได้ไง ท่านหญิงอาจจะปรับปรุงตัวแล้วก็ได้นี่
เถอะน่า เชื่อฉันสินิสัยอย่างนางจะเปลี่ยนอะไรได้555
ฉันปรายสายตาสีแดงฉานของฉันมองไปยังกลุ่มลูกคุณหนูที่ยศถาบรรดาศักดิ์ต่ำกว่ายศของฉัน ด้วยสายตาที่แม้แต่น้ำแข็งขั้วโลกยังต้องยกมือไหว้ เหมือนพวกนางจะรู้ตัวแล้วแหะถึงได้สงบปากสงบคำกันได้
“ หึ พวกที่ดีแต่ปากก็ยังดีแต่ปากอยู่วันยังค่ำนั่นแหละ ” ฉันจุดรอยยิ้มที่มุมปากเมื่อมองไปยังกลุ่มยัยพวกที่นินทาดีดดิ้นอย่างไม่สามารถทำอะไรฉันได้ โถน่าสงสารจัง คนเหนือกว่าก็งี้แหละ J
---------------------------------------------
ฉันเดินมานั่งลงที่โต๊ะที่ฉันใช้สอบ กวาดสายตาไปทั่วห้องก่อนจะพบเข้ากับแม่นางเอกสาวคนดีที่เดินเข้าห้องสอบมาตามติดหลังเจ้าชายไคโซน แหมถ้าจะหวงขนาดนี้น่ะนะ
“ ได้เวลาทำข้อสอบแล้ว ขอให้โชคดี ” อาจารย์คุมสอบพูดจบ เกิดบาเรียสีใสรอบๆโต๊ะของผู้เข้าสอบเพื่อป้องกันการทุจริตอย่างการลอกข้อสอบและเพื่อไม่ให้ผู้เข้าสอบออกจากห้องสอบก่อนเวลา
ฉันเปิดหน้ากระดาษข้อสอบจนครบกลับปรากฏว่าข้อสอบนี้มันง่าย!! และง่ายมากถึงมากที่สุด นี่มันแค่ข้อสอบระดับสอบเข้าของมอปลายเองนี่ นึกว่าจะเล่นเบอร์ใหญ่เอาข้อสอบสอบเข้ามหาลัยมาให้ทำเสียอีก
เห้อ ผิดหวังเบาๆ
ฉันทำข้อสอบอย่างชิวๆ แถมเหลือเวลาอีกตั้งเกือบชั่วโมง และฉันมั่นใจว่าข้อสอบที่ฉันทำไปทั้งหมดฉันจะถูกทุกข้อและได้เป็นที่หนึ่งของการสอบแน่นอน หึ
“ หมดเวลาการทำข้อสอบแล้ว อีก30นาทีคะแนนสอบจะปรากฏอยู่ที่บอร์ดหน้าอาคารนี้ เชิญ ” อาจารย์คุมสอบร่ายยาวก่อนจะหยิบกระดาษคำตอบพร้อมโจทย์ที่ใช้สอบแล้วหายวับไปในทันที
ฉันเดินออกมาจากห้องสอบ เวลานี้ฉันว่างม๊ากมากไม่รู้จะทำอะไรดี อืมมมมมส์ อ่านหนังสือหรอ...ไม่อ่ะไม่มีอารมณ์ กินข้าวเที่ยง....ยังไม่หิวเลยแหะ
ระหว่างที่ฉันกำลังเดินคิดอะไรไปเพลินๆ เสียงหวานๆเสียงหนึ่งเอ่ยขานเรียกชื่อฉัน จนทำให้ฉันต้องหันไปมอง
“ สวัสดีค่ะคุณเอวาร์เรีย กำลังจะไปไหนหรอค่ะ ” ฉันรู้น่าว่าคนอ่านทายถูกว่าคนที่อยู่ตรงหน้าฉันคือใคร บอกก็ได้ พวกนั้นคือแม่นางเอกแสนดีกับพรรคพวกและเจ้าชายไคโซนไง แหม มาหาถึงที่เชียว
“ ไม่จำเป็นที่เธอจะต้องรู้ทุกเรื่อง อ้อ แล้วใครใช้ให้เธอเรียกฉันว่าคุณเอวาร์เรียเฉยๆกัน อย่าริอาจนำมารยาทต่ำๆของพวกสามัญชนชั้นต่ำอย่างเธอ มาใช้กับพวกคนชนชั้นสูงอย่างฉัน อีกอย่างหนึ่งฉันสนิทกับเธอถึงขนาดให้เรียกแบบนั้นแล้วหรอ ” ฉันพูดตอกกลับไป ส่วนหนึ่งเพราะไม่สบอารมณ์ที่นางเดินมาขัดกับอีกส่วนเพราะอยากทำและสะใจล้วนๆ
“ ฮึก...ขะ..ขอโทษค่ะ ” หึ แค่นี้ถึงกับบีบน้ำตาเลยหรอ สำออยจัง
“ ไม่เกินไปหน่อยหรอเอวาร์ ” เมื่อนางเอกโดนกระทำจะต้องมีพระเอกเข้ามาช่วยเสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน
“ เอวาร์เรียเพคะ...หม่อมฉันก็ว่าไม่เกินไปนะเพคะ เพราะนางมาอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของหม่อมฉันเอง หม่อมฉันคิดว่าเจ้าชายควรคิดไตร่ตรองให้ดีก่อนถามนะเพค่ะ ไม่ใช่มัวแต่หลงอยู่ในม่านมารยาของนางแล้วหลงไม่ลืมหูลืมตา หม่อมฉันขอตัวเพคะ.. ”
---------------------------------------------
ผลสอบออกมาแล้ว และมันก็ทำให้ฉันมีความสุขมากเพราะ...
ประกาศผลคะแนนการสอบและผู้ที่ผ่านการสอบ
อันดับ1 ท่านหญิงเอวาร์เรีย แดชลี่ 100คะแนน
อันดับ2 เจ้าชายโลเวล เบวาริน 98คะแนน
อันดับ3 เจ้าชายไคโซน เบวาริน 95คะแนน
.
.
.
อันดับ19 คุณโอลิเวียร์ โลเลอร์ 79คะแนน
โถ ทำไมได้คะแนนแค่นั้นเองเหล่าแม่นางเอก ตรวจคำตอบไม่ดีหรือแค่โง่?
“ การทดสอบที่2 ทดสอบพลังธาตุ ผู้ที่มีรายชื่อผ่านการสอบให้ไปรอที่โดมใหญ่ทางทิศเหนือของโรงเรียน ส่วยผู้ที่ไม่มีรายชื่อให้เดินออกจากโรงเรียนทันที!! ” อาจารย์ประจำภาคการสอบที่2ป้องปากตะโกนบอกผู้เข้าสอบด้วยเสียงที่ดังดุดันและดูมีเสน่ห์ แต่ฉันไม่ได้พิศวาสหรอกนะ
ฉันเดินไปตามทางที่อาจารย์คนนั้นบอก รู้สึกทั้งตอนฉันจะมีแต่เดิน เดินแล้วก็เดิน นี่คนเขียน เธอไม่มีอะไรให้ฉันทำแล้วหรอ (ไม่มี // ไรท์) อืมจ๊ะ พูดไปพูดมาตอนนี้ฉันเดินมาถึงโดมขนาดใหญ่แล้วหล่ะ มันเป็นโดมแก้วที่แสงแดดทะลุเข้าไม่ได้ แถมใหญ่โตมโหฬารมาก สร้างใหญ่ทำอะไรนักหนาขนาดนี้ เปลืองเงิน!!
ตอนนี้มีผู้เข้าสอบเดินเข้ามาในโดมเป็นจำนวนพอสมควรแล้ว ฉันเลือกเดินไปนั่งแถวๆด้านหน้าแต่หลบมุมเล็กน้อย เพราะฉันคิดว่ามุมนี้น่าจะเป็นมุมที่สงบที่สุด
ฉันเลือกนั่งท่ามือกอดอกและหลับตาอยู่อย่างนั้นสักพักจนกระทั่งฉันสัมผัสได้ว่ามีคนมานั่งข้างๆฉัน ฉันจึงลืมตาขึ้น ก่อนจะเสมองไปทางคนด้านข้าง
หืม? เจ้าชายโลเวล เบวารินนี่นา
ทุกคนอาจจะงงว่าเจ้าชายโลเวลคือใคร ฉันจะอธิบายให้ฟังแล้วกัน เจ้าชายโลเวล เบวารินหรือถ้าชื่อเรียกสั้นๆก็ โลเวล เป็นโอรสองค์แรกขององค์ราชากับองค์ราชินีหรือก็คือลูกชายคนโตแห่งราชวงศ์เบวาริน แต่ฉันได้ยินมากรายๆว่าจะสละบรรลังค์ให้กับไคโซนซึ่งเป็นน้องชายแทน เพราะตัวเองไม่เก่งด้านการปกครองแต่ไปเอาดีทางด้านเทคโนโลยีเสียส่วนใหญ่
มันก็แค่ข่าวลือ ไม่แน่ เขาอาจจะไม่ได้ทำแบนั้นก็ได้
“ สวัสดีท่านหญิงเอวาร์เรีย แดชลี่ ” เจ้าชายโลเวลเอ่ยทักทายฉันที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ ถวายบังคมเพคะเจ้าชายโลเวล เบวาริน เป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้พบกกันเพคะ ” ฉันเอ่ยทำความเคารพตามมารยาท โลเวลหัวเราะขึ้นเล็กๆก่อนจะเอ่ยตอบกลับว่า
“ เรียกผมว่าโลเวลเฉยๆก็ได้ ผมอยากเป็นเพื่อนกับเอวาร์เรียนะ ” โลเวลยกยิ้มให้อย่างอบอุ่น มีวินาทีหนึ่งที่ฉันเห็นแล้วใจกระตุกแปลกๆ
“ งั้นเรียกฉันว่าเอวาร์เฉยๆก็ได้ เอวาร์เรียมันยาวเกินไป ” เมื่ออีกฝ่ายอย่างรู้จักฉัน มีหรือฉันจะขัด
คนอย่างฉันมีแต่สนองให้เท่านั้น
--------------- 100% ---------------
ตอนนี้ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเอวาร์เรียมีพลังอะไร 55
ลงเรือลำไหนดี บิสมีให้เลือกหลายลำ(?)
J
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
เรียนเก่งขยันเอาก็เก่ง
ขี้อิจฉาเหส่มือนเดิม
เพิ่มเติมคือบ้าชายอื่น
มีไรดีบ้างนางร้ายคนนี้