[ END ] นางร้ายคนเก่ง

ตอนที่ 47 : EPISODE 17 : ฝันร้าย +อ่านTalkเพื่อความเข้าใจอีกสิบระดับด้วยนะ

EPISODE 17

ฝันร้าย

            “ ใครน่ะ!! ออกมานะ ” ฉันตะโกนเรียกก่อนจะหมุนไปรอบๆตัวอย่างหวาดระแวง รอบตัวของฉันเป็นเพียงห้องๆหนึ่งสีขาวล้วน แต่ในขณะนี้ฉันไม่ได้อยู่ในห้องนี้ตัวคนเดียว...

            เงาประหลาดสีเทาอมดำจางๆหายตัวผ่านไปผ่านมาโดยที่ฉันไม่รู้เลยว่านั่นคือตัวอะไร ความกลัวเริ่มเข้าเกาะกุมหัวใจแสนบอบบางอย่างช้าๆ หยาดน้ำสีใสไหลรินออกมาจากปลายหางตาสีไพรินสดสวยไม่หยุดหย่อน อุ้งมือเล็กๆถูกยกขึ้นมาปิดปากของตัวเองราวกับพยายามสะกดกลั้นเสียงสะอึกสะอื้น ฉันหวีดร้องเสียงดังเมื่อเงาประหลาดพุ่งเข้าหาฉันก่อนที่จะแตกตัวระเบิดไปต่อหน้าต่อตา

            ร่างกายของสาวน้อยทรุดตัวลงกับพื้นห้องสีขาวสะอาดตาอย่างช้าๆ ทั้งๆที่ในความรู้สึกและหัวใจแสนบอบบางกลับสั่งว่าให้ลุกขึ้นยืนแท้ๆ แต่สมองก็ไม่อาจรับรู้ได้ถึงความต้องการนี้ ภาพในความทรงจำของฉันถูกฉายขึ้นไปทีละเรื่องราวอย่างกับหนังกลางแปลง ทุกเรื่องราวที่ฉันได้พบได้เจอถูกนำมาบรรเลงให้ฉันดูอีกครั้ง

            เพื่ออะไรกัน ต้องการอะไรกันแน่

            ภาพของเรื่องราวในความทรงจำดับวูบลงไปก่อนที่จะส่องแสงสว่างวาบ ปรากฏให้เห็นภาพของเด็กน้อยที่อายุได้เพียงขวบเดียววิ่งเล่นไปมาในสวนที่สวยมากๆ สวยราวกับว่ามันอยู่ในเทพนิยาย สวนที่เหมือนกับใต้ท้องทะเล มีปะการังหลากสี และเจ้าปลาตัวน้อยนานาพันธุ์ เด็กคนนั้นหัวเราะร่าอย่างมีความสุขจนอดไม่ได้ที่ฉันจะเผยยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู

            ภาพตัดไปในตอนที่เด็กคนนั้นอายุเท่าเดิมเพียงแต่ว่า...สภาพแวดล้อมด้านข้างเคียงกลับพังยับเยิน เด็กน้อยร้องไห้งอแงอย่างน่าสงสาร เด็กน้อยไม่อยากจากบ้านออกไปเจอกับภาพสงครามด้านนอกเสียเลย

            แต่โชคชะตากลับเล่นตลกร้ายเสีย เด็กน้อยถูกนำตัวไปยังโลกมนุษย์โดยมีองค์ราชาและองค์ราชินีที่อุ้มเด็กน้อยอยู่เคียงข้าง

            ภาพตัดไปอีกครั้งในตอนที่องราชินีเคาะประตูคฤหาสน์สไตล์หรูหราแสนคุ้นตาเป็นอย่างดีสำหรับฉัน ฉันเบิกตาโพล่งอย่างตกใจเมื่อ เอวาร์เรีย แดชลี่ เปิดประตูออกมาหาคนด้านนอก

            น้ำตาที่เริ่มแห้งเหือดกลับคลออยู่ที่นัยน์ตาอีกคราเมื่อได้เห็นหน้าแม่ของเธออีกครั้ง ถึงแม้จะเป็นช่วงที่เธอยังเด็กอยู่ก็ตาม

            “ ท่านหญิงเอวาร์เรีย คือ..เราอยากจะขอให้ท่านเลี้ยงดูเบลินด้าแทนเราหน่อยจะได้หรือไม่...” องค์ราชินีเอ่ยเสียงเศร้าสร้อยเสียงผู้ที่ได้รับฟังแทบจะใจหายไปอยู่ตาตุ่ม เอวาร์เรียถามองค์ราชินีกลับเสียงรนราน

            “ เกิดเหตุอันใดขึ้นหรือเพคะองค์ราชินี เหตุใดพระองค์ถึงอยากให้หม่อมฉันเลี้ยงดูเจ้าหญิงแทนพระองค์ ”  เดี๋ยวนะ...เบลินด้า??? เจ้าหญิง????? What the??????

            “ ในขณะนี้ดินแดนใต้สมุทรเกิดเหตุจลาจลและเกิดสงครามขึ้น เรากลัวว่าถ้าเรายังให้เบลินด้าอยู่ที่ใต้สมุทรต่อจะเป็นอันตรายต่อเขา เราเลยอยากจะให้ท่านดูแลเบลินด้าแทนเรา...จนกว่าสงครามจะสงบลง ”

            “ ได้เพคะองค์ราชินี...หม่อมฉันจะดูแลเจ้าหญิงเป็นอย่างดีเลยเพคะ ” เอวาร์เรียเอื้อมมือไปรับเด้กน้อยเข้ามาในอ้อมกอดของตน องค์ราชินีบรรจงหยิบสร้อยคอสีเงินที่ร้อยแหวนสีเงินที่สลักชื่อด้านในเอาไว้ว่า

B e l i n d a

            องค์ราชินีกดจูบลงที่ข้างแก้มทั้งสองข้างของเด็กน้อยเป็นครั้งสุดท้ายราวกับคำอำลา ก่อนจะเดินทางกลับไปยังดินแดนใต้สมุทรอีกครั้ง เอวาร์เรียมองตามองค์ราชิองค์ราชินีจนสุดสายตาก่อนที่จะเดินกลับเข้าไปยังบ้านของตัวเองพร้อมกับสมาชิกใหม่ของบ้าน

            “ เรามาเริ่มชีวิตใหม่ด้วยกันนะเด็กน้อย ต่อไปนี้ชื่อของหนูคือ เอเรียล แดชลี่ นะ ” นี่คงเป็นต้นกำเนิดเรื่องราวทั้งหมดของฉัน

            ภาพในความทรงจำฉายจนจบ ห้องทั้งห้องกลับกลายเป็นสีดำมืดมิด เสียงร้องโหยหวนดังขึ้นอีกครา เสียงที่พร่ำบอกรัก บอกคิดถึงและความรักที่กำลังก่อตัวขึ้นในวัยของหนุ่มสาวคู่หนึ่ง นั่นมันมิเกลกับ...ตัวฉันนี่

            ภาพของคนทั้งคู่ที่กำลังกอดกันกลมอย่างมีความสุขโดยมีภาพของพระอาทิตย์ตกดินเป็นฉากด้านหลังก่อนที่ภาพๆนั้นจะตัดฉับลงและจบด้วยภาพของเลือดสีแดงฉานที่เจ่อนองเติมเต็มพื้นที่ส่วนที่เหลือจนล้นปรี่ ภาพน่ากลัวแสนสยดสยองปรากฏขึ้นตรงหน้า หนุ่มสาวคู่เดิมยืนกอดกัดร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกท่ามกลางพื้นที่ของโลหิตสีแดงฉาน

            “ เราจะต้องรอดไปด้วยกันนะ สัญญาสิเอเรียล ” ชายหนุ่มตรงหน้าพูดขึ้นพลางใช้นิ้วโป้งหัวแม่มือด้านซ้ายและขวาเกลี่ยน้ำตาของฝ่ายหญิงสาวให้ออกจากกรอบหน้าแสนสวย

            “ ฮึก...สะ..สัญญา เราจะต้องมีชีวิตอยู่รอดนะมิเกลอ่า ฮือ ” หญิงสาวพูดจบก่อนจะซบลงที่แผงอกแกร่งภายใต้เสื้อเชิร์ตอย่างเหนื่อยล้าและอ่อนแรง สายฝนโปรยปรายลงมาราวกับว่ากำลังชะล้างสิ่งที่เกินกำลังที่เพศวัยรุ่นจะรับไหว และพร้อมที่จะต้อนรับวันที่สดใสในวันใหม่ให้แก่วัยรุ่นทั้งสอง

            ฝันร้ายที่กำลังคลืบคลานตามหลอกหลอนฉันอย่างไม่มีวันจบสิ้น

            มันกำลังจะเกิดขึ้นแล้ว

            ฉันล้มลงไปนอนกับพื้นห้องสีดำสนิททั้งๆที่ยังยืนอยู่ดีมีสุข และในที่สุดสติที่ฉันอุตส่าห์ประคับประครองไว้ก็ดับวูบลงไปเสียอีกครา และกำลังจะตื่นขึ้นในโลกแห่งความเป็นจริงอีกครั้ง

100%

อัพดึกไปหน่อย

โปรดอย่าปารองเท้า ปาหม้อ ปาไหใส่ข้าน้อยเลยย

หลายๆคนอาจจะงง เอ๊ะนี่มันคืออะไร

ไม่ต้องสงสัยจ๊ะตอนนี้คือตอนที่เอเรียลแบบฝันงี้

แล้วบั่บว่าความทรงจำของนางถูกดึงออกมาจากสมองของนาง

อารมณ์แบบนั่งดูหนัง แล้วเผอิ๊ญว่าไปเจอเข้ากับความทรงจำหนึ่ง

ที่บอกเล่าตั้งแต่อดีตของเอเรียล จนถึงขั้นอนาคตของเอเรียลเลยจ้า

มันเลยเป็นปมแรกที่ว่าแม่ของเอเรียลนั้น จริงๆแล้วคือใคร

มันก็แค่ปมแรก ยังเหลืออีกเป็นสิบปมเลยจ้าที่ต้องแก้ให้ออก

โอ๊ยไม่อยากสปอยล์ล่ะ //เอ้าอีนี่555

ฝากติดตามด้วยนะเค๊อะคนอ่าน ถ้าอยากรู้เรื่องราวต่อไป

กลับมาอีกครั้งในรอบหลายสัปปะดาห์!!!

//จุดพลุฉลองอย่างยิ่งใหญ่

ปิดเทอมแล้วโว้ยยยยยยยยยย

แต่ก็ใช่ว่าปิดเทอมแล้วจะกลับมาอัพลงตอนได้ถี่ๆแบบเมื่อก่อน

ก็แหม..ทั้งเข้าค่าย เรียนเสริม ทริปเที่ยวและอื่นๆอีกมากมาย

ซึ่งพอคำนวณดูดีๆแล้ว........อืมมมม

บิสจะมีเวลามาอัพสักกี่วันเชี๊ยววววว

อ่ะห๊างั้นเดี๋ยวบิสจะแอบมาอัพให้ในตอนที่ว๊างว่าง

ผู้ใหญ่เผลอ...แล้วเจอกัน

อิอิ

Writer by Biskit