[ END ] นางร้ายคนเก่ง

ตอนที่ 41 : EPISODE 11 : ชมรม 100%

EPISODE 11

ชมรม

            “ ก็เรื่องที่เธอ... ” ฉันเอ่ยลากเสียงยาวขึ้น เบลล่ามีสีหน้าที่ซีดเผือกลงอย่างเห็นได้ชัด แถมตัวสั่นงกๆอย่างกับเจ้าแม่เข้าสิง

            “ ระ...เรื่องอะไรหรอคะ ทะ..ท่านหญิง ”

            “ เรื่อง...ที่ธะ ”

            “ เอาล่ะๆนักเรียนนั่งประจำที่ ฝั่งดราโกนิกด้านซ้าย ฝั่งยูนิคอรัสด้านขวานะ ” อาจารย์สาวคนสวย ซึ่งฉันคาดว่าน่าจะเป็นอาจารย์ประจำชั้นส่งเสียงบอกให้นักเรียนใหม่นั่งลงประจำที่

            “ จิ๊ ” ฉันจิ๊ปากอย่างขัดใจ ก่อนที่จะถูกยัยเพื่อนรักทั้งสองคนจูงมือฉันเดินกลับที่นั่ง ส่วนแม่นางเอกนั่นก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

                        ครั้งต่อไปเธอไม่รอดแน่ เบลล่า เจนนิส

            “ เอาล่ะนักเรียน ยินดีต้อนรับเข้าสู่ห้องเรียนประจำของพวกเธอทุกคน อาจารย์ชื่อมิลเลย์  ริ๊นซ์ เป็นอาจารย์ประจำชั้นของพวกเธอนะ นี่คือตารางเรียนของพวกเธอทุกคนจ๊ะ ” อาจารย์คนสวยร่ายคาถาหนึ่ง ทำให้กระดาษตารางสอนลอยไปตกลงตรงหน้าของนักเรียนทุกคน ฉันหยิบมันขึ้นมาก่อนจะนั่งไล่อ่านไปมา

 

(ตารางสอนกากๆ by บิสเอง)

                          โอโห ตารางสอนโคตรคัลเลอร์ฟูล

                          รู้สึกอยากบึ้มบ้านคนจัดตารางสอนเสียจริง

            “ พวกเธอคงรู้ตารางเรียนกันไปบ้างแล้วนะ แล้วก็หลังจากพักกลางวันแล้วจะเป็นคาบของชมรมจ๊ะ ชมรมของทางโรงเรียนมีหลากหลายชมรมให้นักเรียนเลือกสรร แต่ชมรมของโรงเรียนที่เป็นที่นิยมกันมาก ได้แก่ ชมรมเต้น ชมรมร้องเพลง ชมรมว่ายน้ำ อ่า  ชมรมคาราเต้ เป็นต้นจ๊ะ ” อาจารย์มิลเลย์เอ่ยอธิบายไปเรื่อยๆ

            “ ทำไมชมรมเหมือนของพวกมนุษย์ที่ไม่มีเวทมนต์เลยล่ะคะ ” ยัยนางเอกเอ่ยถามอย่างสงสัยด้วยใบหน้าไร้พิษสง ฉันอดไม่ได้ที่จะเบะปากให้นางหนึ่งที ข้อหาหมั่นไส้

            “ ที่เป็นแบบนี้เพราะทางโรงเรียนอยากให้นักเรียนได้ซึมซับบรรยากาศของมนุษย์ที่ไม่มีเวทมนต์แบบเราๆด้วย แล้วก็ชมรมเนี่ยจัดได้ว่าเป็นสถานที่ผ่อนคลายเลยนะ นักเรียนทุกคนต้องมีชมรมคนละหนึ่งนะ สนใจชมรมไหนก็รีบไปสมัครล่ะ เขารับจำนวนจำกัด ”

            “ อ๋อ ค่ะ ” เบลล่าขานรับก่อนจะตั้งใจฟังที่อาจารย์สาวพูดต่อ

            “ แล้วก็นะนักเรียน หลังจากที่เรียนคลาสสุดท้ายจบให้ไปรวมกันที่หอประชุมใหญ่ด้วยนะ ผอ.นัดเรียกรวมชี้แจงอะไรเล็กๆน้อยๆ เอาล่ะนักเรียนถึงเวลาเรียนแล้วนะ ตั้งใจเรียนกันด้วยนะจ๊ะ ” อาจารย์สาวว่าจบก่อนจะหายวับออกไปจากห้องเรียนในที่สุด

            ฉันทบทวนวิชาเรียนในตารางสอนอีกครั้ง คลาสเรียนแรกก็เรียนเกี่ยวกับเวทมนต์เลยนะ เฮ้อ ฉันสัมผัสได้ว่าวันนี้มันต้องยุ่งวุ่นวายทั้งวันแน่ๆ

            เวลาผ่านไปไม่นานก็มีอาจารย์ชายท่านหนึ่งเดินเข้ามาในห้อง หอบหนังสือเกี่ยวกับเวทมนต์ล้วนๆเล่มใหญ่อย่างทุลักทุเล สงสัยจะเป็นอาจารย์สอนวิชาเวทมนต์

            ที่โรงเรียนเบอร์ลินไม่มีหนังสือให้หรอกค่ะ มีแต่ให้อาจารย์พูดๆๆแล้วก็เปิดเนื้อหาที่เรียนใน Sky Board ส่วนด้านนักเรียน...สมุดจดบันทึกสักเล่มหนึ่งกับปากกาก็อยู่รอดแล้วคะ

            “ เอาล่ะๆนักเรียนกรุณาอยู่ในความสงบ วันนี้เราจะมาเรียนเกี่ยวกับเวทมนต์ในหัวข้อนี้นะ...บลาๆๆ ”

            เสียงของอาจารย์หนุ่มเอื่อยๆแบบนี้ ฉันรู้สึกง่วงนอนขึ้นมาเสียแล้วแหะ...

50%

          “ เอาล่ะๆ วันนี้พอแค่นี้นะนักเรียน อย่าลืมไปทำการบ้านมาส่งผมด้วยล่ะ เลิกคลาสได้ ” อาจารย์หนุ่มว่าจบก่อนจะหอบหนังสือเรียนเล่มใหญ่ออกไปจากห้องเรียน นักเรียนคนอื่นๆก็เริ่มที่จะแยกย้ายกันไปที่โรงอาหารของโรงเรียน

            “ วันนี้กินอะไรดีนะ พวกเธอจะกินอะไรหรอเอเรียล วันนา ” เมบีทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะหันมาถามความคิดเห็นกับฉันและวันนา

            “ อืมมม ฉันอยากกินสลัดทูน่าอ่ะ...มีขายไหม ” ฉันตอบอย่างไม่ลังเลใจ ทำไมอ่ะ คนมันอยากกินนี่นา

            “ รักสุขภาพเสียจริงนะเอเรียล ไปหาร้านกินข้าวกันเถอะก่อนที่ที่นั่งในร้านจะเต็ม ” เมบีเอ่ยประชดฉันเล็กน้อย ก่อนจะเดินนำไปยังร้านอาหารหรูในโรงเรียน

            @ร้านอาหารXXX

            “ พวกเธอจะอยู่ชมรมอะไรกันหรอ ” วันนาเอ่ยถาม ฉันเงยหน้าขึ้นจากจานอาหารแล้วหันมามองวันนาอย่างสนอกสนใจ

            “ ฉันคิดว่าจะไปอยู่ชมรมบาสของโรงเรียนน่ะ ” เมบีตอบ ฉันมองรูปร่างของเมบีอย่างพินิจพิจารณาว่าเพื่อนรักสมควรอยู่ชมรมบาสหรือไม่...อืม สูงยาวเข่าดี รูปร่างผอมเพรียว ผ่าน!

            “ สำหรับฉันคงไปอยู่ชมรมเต้นอ่ะ อยากไปแดนซ์คลายเครียด ” ฉันตอบพร้อมกับยกไหล่ประมาณว่า ใครแคร์ ไม่มี ก่อนจะกลับไปกินสลัดทูน่าจานโปรดต่อ

            “ ส่วนฉันคงเร่ร่อนไปอยู่ชมรมถ่ายรูปอ่ะ บังเอิญบ้านฉันได้กล้องใหม่มา ท่านแม่เลยอยากให้ฉันไปอยู่ชมรมเกี่ยวกับถ่ายถาพ เห้อ~ เซ็ง ” วันนาบ่นอุบอิบก่อนจะหันไปรับประทานอาหารตรงหน้าให้อิ่มๆไปเสียที

            “ น่าสงสาร~~ ” ฉันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสารจับใจ ก่อนจะรวบช้อนส้อมให้เป็นระเบียบวางไว้ในจานตามแบบฉบับมารยาทชนชั้นสูง นั่งมองเพื่อนที่สองที่กำลังจะกินเสร็จตามมา

            เรื่องกินเนี่ยบอกได้ พี่เอเรียลไม่หวั่น

            “ รีบๆไปหาชมรมได้แล้ว ใกล้จะเข้าเวลาเรียนคลาสชมรมไปทุกทีๆ เดี๋ยวตอนเย็นเราตองไปหอประชุมใหญ่อีกนี่นา ” เมบีเอ่ยบอกอย่างรีบเร่ง ก่อนที่พวกฉันจะเดินไปจ่ายค่าอาหรที่เคาท์เตอร์ร้านอาหาร และเดินออกจากร้านอาหารไปตามทางชมรมที่ตัวเราอยากไป

            ชีวิตนี้ทำไมมีแต่ความรีบเร่ง เว เว เว!!

            ฉันเดินไปตามทางที่ตั้งของชมรมเต้น ผลปรากฏว่ามีคนถือใบสมัครทั้งนั่งทั้งยืนต่อแถวรอออดิชั่นเข้าชมรมเต้นกันยาวเป็นพรืด

            ฉันว่าฉันมาเร็วแล้วนะ

            ฉันเดินเข้าไปหาพี่ชั้นปีอื่นที่รู้สึกน่าจะเป็นพี่จำหน่ายใบสมัครเข้าชมรม พี่เขายิ้มให้ฉันเล็กน้อยก่อนจะยื่นกระดาษใยสมัครและปากกามาให้ฉัน ฉันรับมันมาก่อนจะกรอกข้อมูลส่วนตัวในใบสมัครอย่างคล่องแคล่ว พี่แกเค้าติดสติ๊กเกอร์ที่มีลำดับที่การออดิชั่นให้ ก่อนจะพาฉันไปยืนต่อแถวรอออดิชั่น

            “ ถ้าเมื่อยก็นั่งได้นะคะ พอดีว่ามันใช้เวลานาน ” อ๊าาา พี่เค้ายิ้มที่โลกละลายอ่ะแกรรร เขิลนร้ะ ลืมบอกพี่เขาเป็นผู้หญิง

            สงสัยฉันคงเป็นโรคภูมิแพ้ผู้หญิงน่ารักสินะ...

--- 100% ---

อิ_อิ วันนี้จิมาแจกความฉดใฉ

ความหวานในใจชั้นนน มันต่ำไปปป

มาเป็นเพลงเลยนะ 555

คิดถึงคนอ่านจังงงง

สุดสัปดาห์นี้ การบ้านยังไม่แตะ งานแก้ยังไม่ทำ T^T

ไม่เป็นไรค่อยทำวันจันทร์ (แฮร่)

ทอล์คนี้มาบ่นให้ฟังเฉยๆ แค่นั้นแหละฮุฮิฮุฮิ