[ END ] นางร้ายคนเก่ง

ตอนที่ 40 : EPISODE 10 : บ้านยูนิคอรัส 100%

EPISODE 10

บ้านยูนิคอรัส

            “ ยัยเอเรียลลล ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วโว้ยยย ” เสียงแหกปากโวยวายแต่เช้าของเมบี ทำให้ฉันที่กำลังหลับอย่างสบายใจเฉิบต้องเหยียดตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง ทั้งๆที่ยังตื่นไม่เต็มตาเสียด้วยซ้ำ

            “ อะไรหนักหนาเนี่ยเมบี มีไรอีก ”

            “ วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะยัยเรียล เข้าเรียน9โมง แต่นี่จะ8โมงครึ่งแล้วโว้ยย ไปอาบน้ำ!! ” เพื่อนสาวเอ่ยสวนขึ้นมาทันควัน ฉันเกาหัวดังแกร็กๆ ก่อนจะเดินอย่างโซซัดโซเซเข้าห้องน้ำไปในที่สุด

            “ ฉันลงไปรอข้างล่างนะเรียล ไม่ต้องรีบนะคนอื่นรออยู่ ” อืมจ๊ะ ไม่ต้องรีบเลยจริงๆ

            ฉันอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันในเวลาเพียงไม่นาน ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อยืดเอวลอยสีน้ำตาลสลับลายทางสีดำ กับกางเกงผ้ายืดสีดำพอดีตัวออกมาจากตู้เสื้อผ้า โรงเรียนนี้ใส่ชุดนักเรียนเฉพาะวันจันทร์กับวันศุกร์ ส่วนวันอื่นๆ จะใส่ชุดอะไรมาก็เรื่องของคุณ ชุดนอนยังได้ - -

            หลังจากฉันแต่งหน้าด้วยแป้งเด็กอ่อนๆกับลิปมัน และใส่ชุดเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ฉันจึงคว้าเข้ากับกระเป๋าสะพายหลังใบเก่ง หยิบสมุดจดเล่มเล็ก อุปกรณ์เครื่องเขียน โทรศัพท์ กระเป๋าตังค์และกุญแจรถลูกรักลงกระเป๋า สวมรองเท้าผ้าใบอันเดิม และรีบเดินออกจากห้องไปในที่สุด

            “ กว่าจะเสด็จลงมาได้นะคะ ” เมบีพูดประชดประชันใส่ฉันเล็กน้อย ฉันเลยส่งยิ้มเล็กๆไปให้นางและพูดตอกกลับไปว่า

            “ คนมันสวยอ่ะนะ ก็ต้องรอนานหน่อยสิ ” พูดจบแถมสะบัดผมให้ทีหนึ่งด้วยอ่ะ

            “ ลำไยเธอมากเลยเอเรียล ” เมบีกรอกตามองบนใส่ฉัน

            “ เอาหล่ะเด็กๆ มากันครบแล้วใช่ไหม วันนี้ก็เปิดเทอมวันแรกเนอะเดี๋ยวตอนไปห้องเรียนของปีหนึ่ง พี่จะเดินไปส่งให้ที่ห้องเรียน ทุกคนในชั้นปีหนึ่งเรียนห้องเดียวกันหมดและเรียนรวมกับปีหนึ่งบ้านยูนิคอรัสนะ พอพักเที่ยงแล้วให้เดินมาที่โรงอาหารที่จุดศูนย์กลาง พอเลิกเรียนก็เดินกลับหอมาได้เลย โอเคนะ ” พี่จูลี่พูดชี้แจงรายละเอียดเสียงดังฟังชัด เด็กๆปีหนึ่งพยักหน้าให้อย่างเข้าใจ

            “ ตอนนี้...8โมง48นาทีแล้ว รีบไปกันดีกว่า ระยะทางเดินไม่ใช่เรื่องตลก พี่ๆชั้นปีอื่นช่วยกันสอดส่องดูน้องปีหนึ่งด้วยนะคะ เผื่อน้องหายไปจากกลุ่ม ” พี่จูลี่หันมายิ้มให้ก่อนจะเดินนำหน้าออกจากหอพัก มุ่งตรงไปยังห้องเรียนของเด็กปีหนึ่ง

            หลังจากเดินออกมาจากบ้านดราโกนิกไม่นาน ฉันสอดส่องมองไปรอบๆที่ที่ฉันอยู่ตอนนี้ก่อนจะห่อปากร้องเสียงโอ้ ออกมาโดยไม่มีเสียงออกจากปาก อะไรคือทุกอาคารเรียนดูทันสมัยไปหมด ไปเว้นแม้กระทั่งทางเดินเท้า ทุกๆอย่างราวกับหลุดออกมาจากโลกของหนังไซไฟล์

            ระหว่างทางก็มีแต่เด็กนักเรียนจากบ้านอื่นมองตลอดทาง บางส่วนมองแบบประหลาดใจที่ว่าบ้านดราโกนิกทุกชั้นปีมาเดินรวมกันเป็นกลุ่มเป็นก้อนแทบจะทั้งบ้าน บางส่วนก็ส่งเสียงทักทายพี่จูลี่ไปพลาง พี่แกส่งยิ้มกลับไปด้วย สงสัยพี่จูลี่จะเป็นคนดัง จะมีก็แต่ส่วนเล็กๆที่แอบเหล่มองฉันบ้าง

                        ทำไมอ่ะ ใส่เสื้อเอวลอยนี่ผิดมาเลยหรอ?

50%

            “ เธอๆนั่นไง เด็กบ้านดราโกนิก ”

          “ หู้ววว สวยหล่อกันทั้งนั้นเลยเนอะ ฉันล่ะอยากไปอยู่บ้านนั้นจัง ”

          “ ได้ข่าวว่าเก่งกันแทบทุกคนเลยนี่ ”

          “ นั่นสิๆ บลาๆๆ ”

            เสียงซุบซิบดังขึ้นไปทั่วห้องเรียนของปีหนึ่งบ้านดราโกนิกและบ้านยูนิคอรัส ส่วนใหญ่ที่เป็นคนซุบซิบจะเป็นบ้านยูนิคอรัสเสียส่วนมาก เพราะบ้านดราโกนิกพึ่งเดินทางมาถึง

            ฉันกวาดสายตามองสำรวจไปทั่วห้องเรียน...อ่า จะเรียนห้องเรียนมันก็น่าจะไม่ใช่เลย เพราะมันมีขนาดใหญ่และมีที่นั่งเป็นแบบอัฒจรรย์โค้งตัว ไล่ระดับลงมาจากบนสู่ล่างเพื่อให้มองเห็นกระดานได้สะดวก

            เดี๋ยวนะ...เราได้เรียนรวมกับปีหนึ่งบ้านยูนิคอรัส งั้นแปลว่า แม่นางเอกนั่นต้องอยู่ในนี้ด้วยอ่ะดี๊!! ความยุติธรรมของฉันมันอยู่ส่วนไหนของโลกเนี่ย ให้ตายเถอะ

            “ อ๊ะ! คุณเอเรียลนี่ ยินดีที่ได้พบกันอีกนะคะ ” พูดถึงปุ๊บทักปั๊บ ตายยากตายเย็นจริงๆ

            “ ใครว่าฉันอยากพบกับเธอกันเบลล่า แล้วก็นะ เราสนิทกันถึงขั้นที่ฉันให้เธอเรียกฉันว่าคุณเอเรียลเฉยๆน่ะหรอ? ได้ข่าวว่าฉันอยู่ชนชั้นที่...สูงกว่าเธอเยอะเลยนะ เบลล่า เจนนิส ” ฉันส่งยิ้มอาบยาพิษและหวานหยดย้อยไปให้กับแม่นางเอกตรงหน้า

            นักเรียนปีหนึ่งที่อยู่ในเหตุการณ์เริ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอัดคลิปเหตุการณ์ณืตรงหน้าเอาไว้อย่างรู้งาน ให้ตายเถอะ ถ้าเกิดมีคลิปหลุดออกไปว่อนในเน็ตนี่...ท่านพ่อสวดฉันยับแน่ๆ

            “ ...อึก ฮึก แต่..แต่เราเป็นปีหนึ่งรุ่นเดียวกันนะคะ ”

            “ แล้วไง? กรุณาอย่านำระดับชั้นเรียนมาเทียบกับระดับชนชั้นสิ ขอโทษฉันและเรียกชื่อฉันใหม่สิ ” ฉันส่งยิ้มมุมปากให้อย่างเหนือกว่า เบลล่ากำมือจนแน่นแทบไม่ให้อากาศแทรกตัว

            “ ฮึก..ขอโทษค่ะทะ..ท่านหญิงเอเรียล ฮือ ” เอาเข้าไป เรียกร้องความสนใจเข้าไป

            “ ก็ยังดีที่เธอยังไม่ลืมเรื่องมารยาทของชนชั้นสูง จำใส่กะโหลกกรวงๆของเธอเอาไว้ด้วยว่าฉันอยู่ในระดับไหน และเธออยู่ในระดับไหน.... แล้วก็นะ ถ้าเป็นไปได้ต่างคนต่างอยู่เหอะ จะมาระรานอะไรกับฉันหนักหนา เจ้าชายหล่อๆหลายคนเธอก็แย่งฉันไปหมดแล้ว คันหรอ? ถึงได้xxxอยากหาผัวใหม่ ” ฉันแร็ปด่าเบลล่าอย่างมีเสต็ปและมีสไตล์ เบลล่าถึงกับหน้าซีดเผือกเลยจ้า

            “ ทะ..ท่านหญิงพูดเรื่องอะไรกันคะ ” ยังจะมาทำหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์อีกนะ ไหนขอดูหน่อยสิ หน้าตาใสสื่อบริสุทธิ์แบบนี้ เสียสาวให้ผู้ชายตั้งแต่อายุเท่าไหร่กันนะ?

            “ ก็เรื่องที่เธอ... ”

--- 100% ---

ฮายยยยย บิสกลับมาแล้วพร้อมกับภาระงานอันยิ่งใหญ่

การแก้ข้อสอบกับวิชาที่ไม่ผ่านนั่นเอง...TT

ไม่ต้องตกใจ ทำไมบิสถึงหายหน้าหายตาไปนาน

คนอ่านจงพึงรู้ไว้ว่า ที่บิสหายไป

บิสกำลังไปผจญภัยอยู่ในการบ้านแลนด์ ดินแดนสุดทรหดนั่นเอง

Writer by Biskit