[ END ] นางร้ายคนเก่ง

ตอนที่ 30 : PROLOGUE

PROLOGUE 1

กาลครั้งหนึ่ง....

                             กาลครั้งหนึ่ง...ฉันเคยมีครอบครัวที่แสนอบอุ่น จนหลายๆคนอิจฉา

                             กาลครั้งหนึ่ง...ฉันกับพี่ชายต้องแยกจากครอบครัว และต้องยืนหยัดด้วยตัวเองให้ได้

                        “ โลเวียร์..เอเรียล พ่อกับแม่ตัดสินใจว่าจะไปอยู่ที่แทบเอเชียสักพัก....” เสียงหญิงสาววัยทำงานคนหนึ่งหน้าตาสละสวย เอ่ยพูดกับลูกๆของเธอ

                        “ พ่อกับแม่ไปแล้ว...แล้วพวกหนูจะอยู่อย่างไรล่ะคะ ” เอเรียลเอ่ยเสียงสั่นๆคล้ายจะร้องห้ออกมาเต็มทน ผู้เป็นแม่ลูบหัวเอเรียลเบาๆด้วยความรักใคร่

                        “ พ่อกับแม่เชื่อว่าพวกหนูจะอยู่ได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง พ่อกับแม่จะรอจนถึงวันนั้นนะลูกรัก ”

                        “ ฮึก...พ่อกับแม่ไม่ไปไม่ได้หรอครับ ฮึก ” โลเวียร์เอ่ยด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น ผู้เป็นแม่อดไม่ได้ที่จะส่งยิ้มอันอ่อนโยนไปให้

                        “ พ่อกับแม่จำเป็นต้องไปนะลูกรัก จนกว่าจะถึงตอนนั้น...อย่าลืมพ่อกับแม่นะลูก ” ผู้เป็นแม่หอมแก้มทั้งสองข้างของลูกๆเบาๆเป็นสัญญาณแห่งการบอกลา

                        “ อยู่ที่นี่ก็อย่าดื้ออย่าซนนะ ” ชายหนุ่มอีกคนที่มีศักดิ์เป็นผู้เป็นพ่อของเด็กน้อยทั้งสองเอ่ยขึ้น ก่อนจะเดินมาสวมกอดลูกของเขาด้วยความรักใคร่

                        “ พ่อกับแม่จะกลับมา...รับรู้ถึงความเป็นผู้ใหญ่ ความเป็นผู้นำของพวกลูก ลูกสัญญากับพ่อกับแม่ได้ไหมว่าจะทำมันให้ดี ” ผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน เด็กน้อยทั้งสองพยักหน้ารับ เธอยิ้มออกมาอย่างสบายใจ

                        “ ฝากตระกูลแดชลี่และราชวงศ์เบวารินด้วยนะลูกรัก พ่อกับแม่รักลูกเสมอนะ... ” พ่อกับแม่ของเด็กน้อยพูดจบก่อนจะหันหลังเดินจากไป... เด็กน้อยได้แต่มองตามไปจนสุดสายตา

มันเป็นชะตากรรมที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

เพราะฉะนั้นจึงได้แต่ทำ..และรอคอยการกลับมา

ของบุพการีผู้เป็นที่รักของเขาและเธอ

--- น้ำจิ้มเบาๆ ---

จะไปเอาอะไรกับตอนนี้555

เป็นเพียงอินโทรสั้นๆ น้ำจิ้มเฉยๆ5555