คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
"เจ้าหญิงของผม กรุณารับดอกไม้นี้ด้วยเถอะ" เจ้าชายรูปงามองค์หนึ่งกำลังเสวยรักอยู่กับเจ้าหญิงที่ตนรัก
"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ เจ้าชาย" แล้วทั้งสองก็เต้นรำกันท่ามกลางสวนดอกไม้ที่งดงาม
โป้ก!! เสียงหนังสือกระทบกับศีรษะของฉัน
"โอ๊ย! ใครตีหัวเค้า!!" ฉันที่กำลังหลับฝันดีอยู่นั้นต้องสะดุ้งตื่นขึ้น และตวาดใส่คนที่มาขัดความสุขของฉัน
"เค้าเอง มีอะไรมั๊ย" ยัยเบลล่า พูดอย่างหน้าตาเฉย
“เองมาตีหัวเค้าทำไมล่ะ” ฉันถาม
“มัวแกฝันหวานอยู่นั่นแหละ เจ้าชายอะไรนั่นไม่มีวันมาหาเองหรอก เอาเวลาฝันหวานของเองน่ะ มาช่วยกันทำรายงานซะเถอะ นามิ” ยัยเบลล่าบ่นยืดยาว
“เจ้าชายน่ะยังไงก็ต้องมาหาเค้าแน่นอน ส่วนรายงานเดี๋ยวก็เสร็จ” ฉันบอก
“ค่ะๆคุณแม่ รีบทำซะทีซิ”
“ชิ” ฉันสะบัดหน้างอลและหยิบโน้ตบุคขึ้นมาทำรายงานส่วนที่เป็นของฉัน ระหว่างนี้ก็...อะแฮ่มๆ ขอแนะนำตัวหน่อยล่ะกัน ฉันชื่อมิโอล่า นามิเซ่ หรือเรียกสั้นๆว่านามิ เป็นเด็กสาวที่ไม่ค่อยธรรมดา แต่ความคิดเหมือนเด็กชอบเพ้อฝันจินตนาการในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ชอบในสิ่งที่คนปกติไม่ชอบกัน ปัจจุบันอายุ 15 ปี แล้วก็ยังมีสมองเหมือนเด็กและจะรอเจ้าชายในฝันเสมอ... กลับมายังชีวิตที่แสนน่าเบื่อของฉัน
“อึ๊บ! เย้!” ฉันร้องออกมาอย่างดีใจเมื่อทำรายงานเสร็จแล้ว(ครึ่งหนึ่ง)
“เสร็จแล้วหรอ?” ยัยเบลล่าถามในขณะที่ยกเค้กและน้ำชามามาวางบนโต๊ะ ยัยนี่ทำพวกขนมเค้ก ขนมหวานเก่งนัก=w=
“ห๊ะ? เสร็จแล้วครึ่งหนึ่ง” ฉันพูดก่อนที่จะตักเค้กใส่ปากขณะที่ยัยเบลล่าทำหน้าซังกะตายใส่ฉัน
“เฮ้! ทำอะไรกันน่ะ” เฟรียสทักขึ้น และเดินมาพร้อมกันซิน
“อินอะอมเอ๊ก (กินขนมเค้ก) -)O(-”
“พูดภาษาคนซิฟะ” ซินโวยวายใส่ฉัน ทำไมเพื่อนชายทั้งสองของชั้นถึงได้ป่าเถื่อนกันเพียงนี้- -
“อิน-อะ-อม-เอ๊ก” ฉันพูดอีกรอบในขณะที่ขนมยังเต็มปากอยู่เหมือนเดิม
“- -^ มึงกลืนแล้วค่อยพูดจะดีกว่านะนามิ!” เฟรียสตะคอกใส่ฉัน ฉันจึงรีบเคี้ยวแล้วกลืนทันที
“กินขนมเค้กไง” ฉันพูด
“แดกอยู่นั้นแหละ งานไม่ทำแล้วมันจะเสร็จมั๊ย” ซินดุชั้นก่อนที่จะตักเค้กที่เบลเอามาให้เข้าปาก
“โห่~-0- ทำแปปเดียวเดี๋ยวก็เสร็จอะ” ฉันบอก
“ต่อปากต่อคำเร๊อะ!” ซินตะคอกใส่ฉัน ฉันเป้นผู้หญิงน้าTxT~
“อุ๊บ~!!-x-” ฉันรีบปิดปากทันที
“รีบๆทำเข้า!” เฟรียสพูดต่อก่อนที่จะนั่งจิบชาสบายใจและก็คอยสั่งฉันอยู่เป็นระยะๆ อีกคนก็ปีศาจ อีกคนก็ดาร์ค นรกอเวจีส่งมาเกิดจริงๆ เพื่อนแต่ละคนของชั้นTT!!... ฉันจึงจำใจวางเค้กลงแล้วเริ่มทำรายงานที่นัดกันมาทำที่บ้านเบลล่า จนเสร็จภายในเวลา 10 นาที
“เสร็จแล้ว~^^” ฉันตะโกนขึ้นอย่างดีใจ
“เอ่อดีๆ” ซินว่า
“งั้นออกไปข้างนอกกัน เห็นว่ามีตำนานแวมไพร์ออกใหม่” เบลล่าพูดขึ้น
พรวด~!! อี้~~สกปรกอะ ซินเนี่ยแย่ที่สุด มาพ่นน้ำใส่หน้ากันได้ โอ๊ย~สิวจะขึ้นมั๊ยเนี่ย
“ออกไปข้างนอก” ซิน
“ข้างนอก” เฟรียส
“อืมๆมีอะไรหรอ” ฉันหันไปถามสองคนนั้น หลังจากที่เอาทิชชู่เช็คหน้าเสร็จ ก่อนที่ไอ่สองคนนั้นจะส่ายหัวเป็นพันละวัน
แล้วสุดท้ายพวกฉันก็ออกมานอกเมืองเพื่อที่จะมาซื้อหนังสือตำนาน อะไรไม่รู้ของยัยเบลล่ากันระหว่างทางซินกับเฟรียสบ่นตลอดทางเลย
“โอ๊ย~แดดแรงกันแรง ร้อนก็ร้อน กูจะเกรียมตายมั๊ยเนี่ย” ซินบ่น แดดส่องถึงผิวหนังแกได้ด้วยหรอ ได้ข่าวว่าทาครีมกันแดดเป็นกระปุกก่อนออกจากบ้านนิ- -^
“โอ๊ย~แสบตา มองไม่เห็นว่ะ แดดแรงชะมัด” เฟรียสบ่น ก่อนที่จะเอามือค้นไปทั่วตัว แล้วหยิบแว่นกันแดดออกมาใส่ อือหือ~เพื่อนชั้นจะเท่ห์ไปไหนนน
“ถึงแล้ว~” ในขณะที่พวกซินกับเฟรียสบ่นกับอยู่นั้น คำพูดของเบลล่าก็ดังขึ้น เหมือนเป็นเสียงสวรรค์สำหรับซินกับเฟรียส พวกนั้นเลยรีบวิ่งเข้าร้านหนังสือกันทันที...แหม~มีเลือกที่เข้าด้วยนะ ร้านหนังสือการ์ตูน- -^ เห็นบ่นว่าขนาดนั้นก็นึกว่าจะเอาร้านตรงหน้าที่เกี่ยวกับวรรณกรรม ยอมเดินไกลกว่าอีก 500 เมตร เพื่อไปเข้าร้านหนังสือการ์ตูน เฮ้อ~…ในขณะที่ชั้นกำลังมอง สอง ตัวนั้นอยู่ พอหันหน้ากลับมามองข้างๆตัวเองอีกที อ่าว!! ยัยเบลล่าไปไหนซะแล้วล่ะ แล้วนั้น...
“ระวัง!!!...” ฉันรีบวิ่งไปฉุดหญิงชราคนหนึ่งที่กำลังจะข้ามถนนที่มีรถวิ่งเร็วอัตรา 200 กม.ต่อชั่วโมง!!
ตุบ!!
“อู๊ยยย~” ก้นของชั้นกระแทกเข้ากับพื้นอย่างแรง พร้อมกับร่างหญิงชราที่นอนอยู่บนตัวของฉัน ฉันจึงค่อยๆลุกขึ้นพร้อมกับค่อยๆพยุงตัวหญิงชราคนนั้นขึ้นมา
“ขอบใจมากนะหนู...ยายไม่มีอะไรตอบแทน...หนูอยากได้อะไรล่ะ” หญิงชราพูดขึ้น
“อืม...หนูขอแค่หนังสือดีๆซักเล่มก็พอแล้วล่ะค่ะ^^” ฉันลองขอไปเล่นๆอย่างไม่หวังอะไรมาก แต่..
“ถ้างั้นยายให้หนังสือเล่มนี้กับหนูนะ เก็บรักษาดีๆล่ะ” ยายบอกก่อนที่จะส่งหนังสือเล่มหนึ่งให้ฉัน ซึ่งฉันลองก้มเปิดอ่านเนื้อหาข้างในปรากฏว่าระดับมันสมองอย่างชั้น อ่านไม่รู้เรื่อง...!!
“ยาย...อ่าว!?” พอฉันเงยหน้าจะส่งหนังสือคืนยาย ยายก็หายไปแล้ว
“เฮ้ย! ยืนทำสากกระบืออะไรตรงนั้นว่ะ” เฟรียส
“ไม่ร้อนหรือไง๊!?” ซิน
“มาเร็วๆซิ!” เบลล่า ฉันจึงรีบวิ่งเข้าไปหาพวกนั้นโดยที่หนังสือเล่มนี้ยังเป็นปริศนาอยู่...พร้อมกับ...ยายหายไปไหน= =?...
ความคิดเห็น