อัจฉริยไร้ความฝัน

ลำดับตอนที่ #1 : ปฐมบท

มองสรรพสิ่งด้วยใจที่ว่างเปล่า มองความว่างเปล่าด้วยใจที่เปี่ยมด้วยสรรพสิ่ง

'วลีนี้แตกต่างกันอย่างไรนะ'

ผมคิด


ผมนั่งมองตัวหนังสือที่ตนเองเขียนอย่างสงสัย?

'เขียนเองแท้ๆแต่ไม่รู้ทำไม ผมถึงไม่เข้าใจมัน... เถียงเพื่อเอาชนะ ? อธิบายให้เข้าใจ ?

การนั่งเขียนไปคิดไปมันเป็นแบบนี้เองเหรอ ?' 

ผมคิดและนั่งทำอะไรเรื่อยเปื่อย ทันใดนั้น ผมก็รู้ว่าผมขาดแรงบรรดาลใจ

ผมพูดพึมพำ

"เอาละ ออกไปคิดที่อื่นดีกว่า มันอาจจะทำให้มีแรงจูงใจในการมีชีวิตอยู่ก็ได้...."