ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ร้ายนัก...รักหมดใจ ยัยNumber 1

    ลำดับตอนที่ #1 : จุดเกิดเหตุ !

    • อัปเดตล่าสุด 4 พ.ค. 53



    โรงเรียน..หญิงล้วน ..!..!!!


    อีกแล้วหรอ.? คงน่าเบื่อแย่... :(

    ฉันบ่นกะตัวเอง ( อย่างเสียไม่ได้ ) เฮ่อ !

    เซ็งอ่ะ ..

    เรียนหญิงล้วนมาตั้งแต่ ม.ต้น ยังต้องย้ายมาเรียน ม.ปลายต่ออีก หรอ..

    ...

         ณ โรงเรียนใหม่ , ห้องเรียนใหม่ , เพื่อนใหม่ , ฯลฯ

    ทุกอย่างใหม่หมด .. แต่ความรู้สึกของฉัน

    เหมือนโรงเรียนเดิมทุกประการ .. บอกคำเดียว " อยากตาย "



         ฉันชื่อ..มิวสิค นะ(^_^) เรียก"มิว"เฉย ๆนะ ..ขอร้อง..

    เธอชื่อไรหรอ ? ( ฉันถามเพื่อนใหม่ที่นั่งข้างฉัน )

         ชื่อ ..เดลี่ จ๊ะ  (^_^)  ( เพื่อนคนใหม่ของฉันหันมาตอบ ) ด้วยสีหน้าแบบเดียวกะฉันแปะ

    จากนั้นเราก็พูดคุยกันหลายอย่าง .. สรุปคือ เราเป็นเพื่อนกันได้แน่  เพราะอุดมคติเราตรงกัน .. คือ "อยากตาย"

    เพราะอะไรหนะหรอ  ?.. มาจากโรงเรียนหญิงล้วนเหมือนกัน ( รู้เลยกฎระเบียบเป็นไง ) ..เพียงแต่เดลี่ มาจากต่างจังหวัดเท่านั้นเอง

    ..ความรู้สึกเดียวกัน  ในตอนนี้    .......เพราะฉะนั้นฉันถือว่าเราไปกันได้  เพราะความ"อยากตาย"เหมือนกัน




    เลิกเรียน ..

    ฉันจะกลับแล้วนะ เดลี่ ..

    จ้า .. เดลี่ตอบรับ  ( แล้วเราก็แยกกัน ที่หน้าโรงเรียน )

    ...เดลี่อยู่หอใน  ของโรงเรียน เพราะพ่อแม่เธอ ไม่อยากให้นั่งรถไปกลับ  ก็บ้านของเดลี่ไม่มีใครอยู่เลยนินะ

    พ่อแม่ของเดลี่ทำงานอะไรซักอย่าง จำไม่ได้ .. แต่ไม่ค่อยอยู่บ้าน เดลี่เลยต้องอยู่หอใน  นิสงสาร .. หอในครูดุจะตาย



    .....ส่วนฉัน   

                   ต้องนั่งรถเมย์กลับบ้านทุกวัน   พ่อแม่ฉันไม่รู้เป็นไร  บอกว่าถ้าไม่เห็นหน้าฉันวันไหนแล้วนอนไม่หลับ

    ฉันเลยต้องเดินทางไปกลับบ้านโรงเรียน เกือบ 20 กิโลเมตร เลยอ่ะ    ... ไม่เป็นไร  สุ้เพื่อพ่อ  ลำบากเพื่อแม่ ...

    รวมถึงต้องย้ายโรงเรียนใหม่ เพื่ออนาคตที่ดี   แต่ .. หญิงล้วนอีกแล้วเหรอ ????






       ..  การกลับบ้านโดย รถเมย์ ของฉันนั้น ก็กลายเป็น"จุดเกิดเหตุ"

     " ยังกะ รายการทีวี  ช่วงที่เขาตามหาคนร้ายไงไม่รู้  "

    ด้วยอาการ เซ็ง !  ( ในสายตาคนอื่น )   แต่ความรุ้สึกฉันยัง "อยากตาย" อยู่  ( ...บนรถก็ยังไม่วาย ...)

    รู้สึกมีคน จ้อง ฉันอยู่นะ  .. ฉันไม่ได้แปลกใจอะไรหรอก  คงเพราะ  อาการ"อยากตาย"ของฉันยังไม่หายดี ..มีคนมองก็ธรรมดา..

    ฉันเห็นแล้ว .. พี่คนนี้น่ารักดีแฮะ   ผู้ชายคนนี้ .. จ้องฉันเมื่อตะกี๊  รู้ได้ไงหนะหรอ คือหันไปสบตาพอดีอะ

    สงสัยจะเป็นนักเรียนโรงเรียนสหศึกษา  ข้าง ๆ โรงเรียนของเรา มีทั้งนักเรียนชายและหญิงเลย ....

    ฉันนั่งคิอยู่นานพอสมควร  ก็มีคนกดกริ่ง เมื่อรถจอด ..เอ๊ะ   พี่คนนี้ลงตรงนี้เองหรอ   ซึ่งถึงก่อนบ้านฉัน ประมาน 1 กม.

    ......................น่าสนใจจัง    แต่เออ...พี่คนนี้คุ๊น คุ้น   เคยเจอที่ไหน น้า ~........................

                   ถึงบ้านแล้ว .. ฉันยังคิดเรื่องพี่ชายคนนั้นอยู่เลย ~       มันคุ้นจริง ๆ เคยเจอที่ไหน

    " มีแผน "  ..  ( เป็นคำพูดติดปากของฉัน )    อยากรู้จักชื่อจัง  ต้องทำไงดีน้า~  ขณะที่ กำลังใช้ความคิดอยู่นั้น

     

    พี่ ๆ พี่มิวสิค  กินข้าวได้แล้ว ....  
    ( ..บอกแล้วไง เรียนมิวก็พอ..เรียกเติมแล้วไงไม่รู้ )

     ( น้องก็ .. เรียกกินข้าว )   ขัดลาภจริง ๆ

    มาแล้วจร้า   ..  ( ฉันตอบแบบ ไม่สบอารมณ์ )

    แล้วก็ ... กิน ๆ ๆๆ 



    ฉันอาบน้ำเสร็จ  แล้วก็  ฮ้าว ..ว...ววว !!   ง่วงจัง

    ฉันลืมทำอะไรน่ะ   คิดไม่ออก   พรุ่งนี้คงจำได้เองล่ะมั้ง

    จากนั้น ฉันก็ ... Zz z..Zz z ........ 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×