พิมพ์ตะวัน (พิมพิกา+ต้นตะวัน)

พิมพ์ตะวัน

ต้นตะวัน+พิมพิกา

สดใสสไตล์บ้านไร่ อบอุ่น ปลูกผักทำสวน ความสัมพันธ์แบบคนในครอบครัว หลังจากรู้ใจตัวเองแล้วความรัก ของเขาและเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไรจะมาบรรจบกันได้หรือไม่?

พิมพิกา อายุ 20 ปี หนัก 47 กก สูง 168 ซม

ความทรงจำและพฤติกรรมหยุดที่ 12 ปี น่ารักสดใส ตัวบาง ผิวขาวซีดเหมือนคนป่วย ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง โดนแดดก็ป่วย โดนฝนก็ป่วย อากาศเปลี่ยนแปรป่วยหมด ใช้ชีวิตเรียนในวัย 20 เรียนมัธยม มีครูสอนพิเศษที่บ้าน เรียนเทียบเข้ามหาลัยให้ทันเพื่อนวัยเดียวกัน

เพราะช่วงชีวิตที่ขาดหายไปในวัยหนึ่งทำให้กระตือรือร้นกับสิ่งรอบตัวสนใจ อยากรู้อยากเห็นแบบเด็กกำลังโตติดมือถือ ทีวี คอมพิวเตอร์มาก ยังเข้าใจว่าตัวเองเป็นเด็กอายุสิบกว่าขวบ

ต้นตะวัน 27 ปี หนัก 67 กก สูง 182 ซม ผิวขาว คล้ำเพราะกร้านแดด

ค่อนข้างจมกับความรู้สึกผิด ใช้ชีวิตเพื่อดูแลพิมพิกาชดเชยที่หญิงสาวต้องเสียช่วงเวลาไปกลับการนอนเป็นเจ้าหญิงนิทราถึง 8 ปี เอาแต่ใจตัวเองเป็นหลัก แข็งแรง เชื่อในความคิดตัวเอง ซื่อตรง รู้จักผิดชอบชั่วดี เป็นผู้ปกครองที่ดี รักบ้านไร่ รักธรรมชาติ ดื้อเงียบไม่เถียง รับฟังแต่ไม่ทำตาม

.

.

 “พี่ตะวันคะ หนูอยากกินน้ำตาลปั้นรูปม้ายูนิคอร์นค่ะสีมันสวยดี”

“น้องพิมไม่อายเหรอค่ะเดินถือไม้น้ำตาลปั้นเหมือนเด็กๆ”

“ก็หนูเป็นเด็กนิค่ะ”

“หนูอายุยี่สิบปีแล้วค่ะ”

“พี่จะไม่ซื้อให้หนูเหรอ?”

“เดี๋ยวพี่เดินกลับไปซื้อมาให้ค่ะ!!”

“^o^”

.

.

“หนูหิวข้าวแล้วนะ งานพี่เยอะจังเมื่อไหร่จะเสร็จสักที”

“น้องพิมกลับก่อนเลยค่ะ แล้วทำไมถึงใส่กางเกงสั้นนักล่ะค่ะ ยุงกันไหมนั้นเดี๋ยวพี่ให้คนงานไปส่งบ้านเลยดีกว่า”

“ไม่เอาค่ะ หนูจะกลับพร้อมพี่”

“’ช่วยเบาเสียงเกมส์ก่อนได้ไหมคะพี่ไม่มีสมาธิทำงานเลย”

“ก็ไม่มีเสียงมันสนุกนี่นา”

“งั้นคืนนี้พี่ขอยึดมันไว้ก่อนนะคะ น้องพิมเอาแต่เล่นโทรศัพท์ไม่รู้มีอะไรดีไม่สนใจช่วยงานพี่เลย กางเกงที่ใส่ก็ด้วย ถอดซักรอบนี้จะให้แม่บ้านเอาไปทิ้ง”

“เห้อ..พี่ตะวันผู้ช่างไม่เข้าใจวัยรุ่น”

“!!!”