Reborn [ [ 8018 ] ]

ข้อมูลเบื้องต้น

> > RO SE < <

ขอบคุณโค้ดจากกุหลาบแสงดาว Rose Star ค่ะ >W<

เนื้อเรื่อง

วันวาเลนไทน์...คือวันแห่งความรัก

วันวาเลนไทน์...คือวันที่คนส่วนใหญ่จะบอกรักกัน

วันวาเลนไทน์...คือวันที่เราจะบอกความในใจให้กับคนคนนั้นได้รู้

วันวาเลนไทน์...คือวันที่เรา...จะให้ช็อคโกแลตแห่งความรัก...แก่คนๆนั้น

วันที่ 14 กุมภาพันธ์  2552

โรงเรียนนามิโมริ...

“โกคุเทระคุง >///////< ช่วยรับสิ่งนี้ได้ไหมจ๊ะ”

“ยามาโมโตะจ๊ะ ชั้นให้นะ >W<”

“สึนะคุง(?) เอ่อ...รับไว้ได้ไหม ? >_______<”

“เฮย์คุง ชั้นทำมาให้น้า >O<”

“นี่นาย...-//////- ชั้นให้”

เสียงเจี๊ยวจ้าวของสตรีเพศหน้าตาน่ารักน่าก(อ)ด ( = [ ] = !!) ดังขึ้นไม่หยุดหย่อน วันวาเลนไทน์ก็เงี้ยแหละ

“เออ ขอบใจ”

“ฮะๆๆ ขอบคุณนะ ^^”

“เอ่อ...ให้ชั้นหรอ...-////- ขอบใจนะเคียวโกะจัง  >W<”

“ว๊าววว กำลังอยากกินพอดีเลย >_____<”

“ขอบใจ”

เหล่าผู้ชายผู้โชคดี(หรือร้าย)ตอบรับ ผู้หญิงหลายๆคนผู้แดงเป็นมะเขือเทศไปด้วยซ้ำ

‘ไม่น่าเชื่อว่าโกคุเทระคุงจะรับช็อคโกแลตของเรา >W<’

‘ยามาโมโตะคุงน่ารักจังเลย  ^///////^’

‘สึนะคุง จะว่ามันอร่อยหรือว่าไม่อร่อยกันนะ >.<’

‘เฮย์คุงร่าเริงดีจัง ช็อคโกแลตที่ให้จะว่ายังไงน้า >.<’

‘เชอะ ผู้ชายก็เงี้ยทุกคน = =’

ในหัวของสาวน้อยทั้ง 5 คนไม่มีอะไรเลยนอกจากเรื่องเมื่อกี้

‘ช็อคโกแลตที่ให้ไป...เขาน่ะจะว่ายังไงกันนะ’

มาดูความคิดของหนุ่มๆกันดีกว่า...

‘เอาไปให้รุ่นที่สิบดีก่า >W<’ [ตูว่าแล้ว = [ ] =!!!]

‘เอาให้ฮิบาริเป็นของขวัญวันวาเลนไทน์ก็ได้นี่นา >W<’ [ไอ้นี่ก็คล้ายๆกันแฮะ]

‘เคียวโกะจังต้องทำได้อร่อยแน่ๆเลย >____<’ [คงดีใจน่าดูเลยวุ๊ย = =]

‘เพิ่งมีคนให้ปีแรก ปลื้ม~~ >.<’ [= =”]

‘เอาไปให้แม่กินก็ได้นิ’ [= [ ] =!!!]

....ความคิดแต่ละคน...มีแต่ดีๆทั้งน้าน~~!...

ยามาโมโตะตั้งพยายามปลีกตัวจากสาวๆที่รุมล้อมทั้งซ้าย ขวา หน้า หลัง ไม่มีทางเดินที่จะออกไปได้เลยสักนิด    ก็วันวาเลนไทน์ทั้งทีนิ สาวๆส่วนใหญ่ก็ต้องคิดถึงหนุ่มนักกีฬาคนนี้เป็นอันดับต้นๆในหัวเลยล่ะ

‘ทำยังไง ถึงจะออกไปได้นะ’เขาก้มมองตัวเองตั้งแต่ส่วนล่างลงไป...

...นักกีฬา...ตัวสูงใหญ่...ถึงหุ่นจะเพรียวบางได้รูปแค่ไหน...ก็คงหนีไม่พ้นอยู่ดี...

ปิ๊ง!! ในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนักกีฬา ความคิดเลวๆก็ผุดขึ้นในหัวสมองไม่มีเส้นหยักทันที  (Me / โดนยามะ Fc ตบ)

...คงจะช่วยได้(ละมั้ง)...

“เอ่อ...เดี๋ยวชั้นมานะ ต้องไปซ้อมเบสบอลก่อนน่ะเดี๋ยวสาย...ต้องโดนด่าเละแน่” เขาเอ่ย

...คำพูดแบบนี้...คงจะได้ผลกับสาวอยู่หรอก...

“ได้เลยจร้า >W<” สาวๆที่รุมล้อมเปิดทางให้หนุ่มนักกีฬาหน้าหล่อเดิน

‘หล่อ ใจดี แล้วยังตรงต่อเวลาอีก..เสป็คชั้นเลย >W<’

“ขอบใจนะ แฮะๆ ^^” เขาตอบรับ โปรยยิ้มให้ สาวๆหลายๆคนใจละลายไปในคราวเดียวกัน

ภายในห้องสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดใหญ่ นับว่าเป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดในโรงเรียน...ใหญ่กว่าห้องผู้อำนวยการด้วยซ้ำ

“วันวาเลนไทน์ของทุกปี...ทำไมต้องมีผู้หญิงที่บ้าอยู่กับพวกของขวัญวันวาเลนไทน์ด้วยนะ” ฮิบาริเอ่ยกับตัวเองจ้องมองถนนทางเข้าโรงเรียนนามิโมริ

...ผู้หญิงนั่งห่อของขวัญ...ไม่มีอะไรทำรึไงนะ...

“ไม่ใช่แค่พวกผู้หญิงหรอกนะ” เสียงคุ้นหูดังจากทางด้านนอกประตู ตาคมหันขวับด้วยความโกรธ

...ใครที่แอบมาฟังชั้น...มันต้องตายสถานเดียว!!!...

“ใคร” ชายหนุ่มเอ่ยเบาๆแต่ดูหนักแน่นกว่าทุกๆครั้งที่พูด

“แหม..ที่รักของผม..แค่นี้ก็จำไม่ได้นะครับ...”

ปัง! ประตูสีม่วงกระเด็นออกด้วยแรงถีบ หนุ่มนักกีฬาพุ่งเข้าใส่อย่ารวดเร็ว ดันคนตรงหน้าชิดกำแพง มือขาวสองข้างถูกพันธนาการด้วยแรงบีบของมืออีกฝ่าย

“คิดถึงที่รักจังเยย~~! >W<”

ปึก!!

ทอนฟาสีเงินวาวฟาดเข้าที่หน้าท้องอย่างจัง ร่างสูงกระเด็นชิดกำแพงอีกฟาก

“ใคร...ที่รักแกไอ้สัตว์กินพืช....”

“สัตว์กินพืชอีกแล้วนะ YWY แต่...ถ้าชั้นเป็นสัตว์ เคียวยะเป็นพืชดีมั๊ยเอ่ย”

“ใครใช้เรียกชื่อชั้นแบบนั้น +___+”

“หัวใจไงจ๊ะ คนสวยของผม  >W<”

“แหวะ”

“เฮ้ย!! คนสวยท้องเหรอ!!!! +O+!!!!”

“อะ...ไอ้แสดเอ๊ยยย”

“เคียวยะพูดไม่เพราะเลยน้า -3- เดี๋ยวพ่อจับจูบทำโทษเลยนิ!!”

“ไอ้สาดดดดดด”

“ไม่มีสาดอ่ะ มีแต่เสื่อ (เกี่ยว?) เคียวยะอยากไปปิ๊กนิกเหรอ >W<”

“ไอ้หอกเอ๊ยยยย”

“ชั้นใช้ไม้เบสบอลไม่ได้ใช้หอกน้า = = ที่รักจะเอาหอกก็ไปเอากะคุณมุคุโร่สิ” [มันสามง่ามไม่ใช่เรอะ!]

“ไอ้โง่เอ๊ยยยยย”

“โง่แต่เก่งเรื่องบนเตียงน้า >W< ถ้าไม่เก่งจริงกดเคียวยะไม่หร๊อก =W=”

“-*- แกออกไปได้แล้วไป ชั้นรำคาญ = =”

“แง่ง..เคียวยะไม่อยากรู้เรื่องที่ยามะมาเหรอ =W=”

“ไม่..”

“อยากรู้หน่อยซี้ TT___TT”

“เออๆ”

“คือว่า...ไม่มีอะไรหรอก  =W=”

“- -********************************” [<<แสดงถึงความโมโหโครตๆ]

“เฮ้ยๆ เคียวยะอย่าเพิ่งโกรธๆ TTWTT ยามะแค่จะมาบอกว่า...”

จุ๊บ~~!

ริมฝีปากเนียน(เหมือนหน้าน่ะแหละ)ประทับที่แก้มสีชมพู ฮิบาริหน้าแดงระเรื่อ

หลังจากที่ยามาโมโตะแต๊ะอั๋งฮิบาริแล้ว...

เผ่นราบเจ้าค่า(ครับ = =)!!

ปัง!!!!

“แก!!!” ไม่ทันแล้วเหวยฮิบาริ ยามะมันไปแล้ว =W=

นัยน์ตาคมเหลือบลงต่ำ กล่องสีชมพูผูกโบว์อย่างเรียบร้อยถูกวางบนโต๊ะสีขาวสะอาด

...‘Happy Valovetine To My Darling’... [คนแต่งเขียนผิดหรือยามะเขียนผิดหว่า = =]

“ไอ้งั่ง แค่คำง่าย...ก็เขียนผิด -/////////-”

จบไปแล้ววววว ว ว ว ว

ฟู่ว [ถอนหายใจอย่างยากลำบาก]

โอ้วว ไม่น่าเชื่อตรูแต่ง 8018 ได้ = =

ยังไงก็เม้นๆกันด้วยนะคะ >W<