ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คนใช้ของบ้านนายมาเฟีย
ทำไงดี้T T ทำไงดี หมอบ้านี่ก็TT บอกว่า ' คุณมิวไม่เป็นอะไรมาก ให้กลับบ้านได้เลย ' แค่นี้อะT0T แทนที่จะบอกว่า ' คือ คุณมิวต้องนอนที่โรงพยาบาลตลอดชีวิต ' อย่างนี้อะ จะได้มีที่อยู่ เพราะ จะได้อ้างมานอนเฝ้าไข้ไงละ^ ^ แต่...ดันให้กลับบ้านได้ หนอยๆๆๆๆๆ>0< แต่อย่างน้อย เงินที่นายมาเฟียสุดหล่อ>///< ใจโหดนั้น- - มันให้ตั้ง 5000 บาท อิอิ^^ ฉันก็จ่ายแค่130 บาทเองนะเนี่ย เงินที่เหลือก็...คุคุ หวานหมา^^
"ปะ พวกเรา วันนี้เราไปพักที่โรงแรม 0 ดาวกันเถอะ^^" ฉันชวนเพื่อนๆน้องๆของฉันไปพัก อ๋อๆ ก็เพราะ เงินที่เหลือ มันเยอะมากๆๆ เลยละ^o^
"เราจะพอหรอ? ? ไปพักโรงแรม 10 ดาวดีกว่านะ ถูกดี^^" โอ้โห ยัยมิว- - แกนี่เรื่องมากจริงๆ-*- ตังค์มีแค่นี้นะยะ>0<
"จะบ้าหรอมิว เราต้องประหยัดนะ เนาะแฮปปี้^o^" ยัยแคทพูดได้ถูกต้อง ฉันกำลังจะพยักหน้า แต่...
"มันต้อง50 ดาวสิถึงจะถูกสุด ;D" ยัยนั้นมันเสริมยัยมิวนี่หว่า- -'
"จะบ้าหรอ 2 ดาวก็โครตจะแพงแล้วนะ เราไปกันเถอะ เอนดิ้ง ให้ไอ้พวกนั้นมันเอาไปเถอะ- -10-50 อะไรของมันน่ะ- - อ๊ะ! จ่ายคนเดียวนะยะ เพราะนี่ นายมาเฟียนั้นมันให้ฉัน^^" ฉันว่าแล้วก็เอาแขนไปข้องคอยัยเอนดิ้ง แล้วเดินออกไป
"นิ เขาให้ฉันนะT Tเพราะฉันโดนเขายิง" ยัยมิวทำเสียงอ้อนๆ
"แต่เขาขว้างมาทางฉันนี่นา 555^ ^" ฉันว่าแล้วหยินเงินขึ้นมาให้พวกมันดู ทำให้พวกมันคอตก เดินตามฉันไป
พอมาถึงโรงแรม 0 ดาว ฉันกับพวก ก็เดินไปที่เคาท์เตอร์
"คุณคะ^^ มาขอเช่าห้อง1 ห้องใหญ่คะ^o^" ไอ้หนึ่งห้องใหญ่นี่ ฉันว่ามันประหยัดดีน่ะ^^แล้วน่าจะมีสัก2 ไม่ก็ 3 เตียง อิอิ
"คะ 6070 ค่ะ^0^" อะจ๊ากOO โอเค มันแพงจังง่าTT มีไม่ถึง 5000 ด้วยซ่ำ
"งั้นขอเปลื่ยนเป็นห้อง 4 ห้องเล็กดีกว่าคะ^^" เฮ้อ หวังว่าคราวนี้จะถูกนะ
"คะ 4900 คะ" ง่าO o มันแพงไปแค่นิดเดียวเองอะ ฉันเหลืออยู่4070 อะTT
"อ๋อ^^' งั้นขอลาคะ" ฉันว่าแล้ว ก็พาพักพวกของฉันออกจากโรงแรมนี้ไป
"อ้าว ทำไมแกไม่เช่าห้องละ?" ยัยแคทมันถามหน้าตาย- -กวนบาทามาก
"ก็มันเหลือน้อยกว่านั้นน่ะสิยะ!!!!>0<" ฉันตะโกนใส่พวกมันอย่างเหลืออด เฮ้อUU แล้วต่อจากนี้ฉันจะทำยังไงดีละเนี่ยT0T
"นี่ คุณทั้งหลายครับ คุณ บลู ให้ผมมาพาพวกคุณไปน่ะครับ(_ _)"
นาย..เอ๋O o นายบอดี้การ์ดที่ชมฉันนี่นา>///< พอมาเห็นใกล้ๆ แล้ว มัน อ้าย หล่อง่า>< โอเค ฉันยอมให้นายมาเป็นน้องเขยแล้วละ^^
"อ้าว ทะ.." ฉันกำลังจะเป็นคนถาม แต่แล้ว ยัยเอนดิ้ง ซึ่งไม่ค่อยจะพูดจากับคนแปลกหน้ากลับถามเอง
"ทำไมคุณบลูถึงให้พวกเราไปละ-///-" เอ๋ สงสัยคราวนี้ เอนดิ้ง ตกหลุมรัก นายคนนี้แหง เลยอ่า หน้าแดงเหมือนแก้มก้นเด็กถูกทาสีแดง
"ก็ไม่รู้ แต่เชิญพวกเธอไป- -" เขาตอบเสียงห้วนๆใส่เอนดิ้งไป อ้าว ทำไมเมื่อกี้ ตอนที่เขาพูดกลับฉัน ถึงดูอ่อนหวานผิดกลับเมื่อกี้ละO o
" พวกเราไปกันเถอะนะครับ^ ^" นายบอดี้การ์ดนั้นก็ถือวิสาสะจับมือฉันเฉยเลย อายละหว้า-///- แล้วพอฉันหันไปสบตากับเอนดิ้ง แวบนึง ฉันเห็นแววตาอิจฉาปนเศร้าของเธอ แค่แวบเดียวเท่านั้นแหละ-0-
"นี่ นาย ปล่อยมือฉันเถอะ-///-" ฉันพูดพรางก้มหน้าด้วยความเขินอาย>///<
"เดี๋ยวพวกคุณจะหลงทางนะ^^" กรี๊ดดดด>///< สายตาน่ารักอย่างนั้นมันอะไรก๊านนนนน แต่..นั้นมันของของยัยเอนดิ้งจองนี่นา เป็นพี่ต้องเสียสละให้ผู้เป็นน้อง(-^-) และ..เขาคิดว่าพวกฉันเป็นเด็กหรือไงเนี่ย-*-
"งั้นก็จับมือเอนดิ้งดีกว่านะ^^" ฉันพูดจบ ฉันก็เอามือของนายบอดี้การ์ด ประสานเข้ากับมือเอนดิ้ง ยัยเอนดิ้งถึงกับหน้าแดง อิอิ^3^ แต่..บอดี้การ์ดกลับหุบยิ้ม และเดินจับมือกับเอนดิ้งไป ว่าแล้ว ฉันเลยเดินไปกับยัยมิวกับแคท ที่ซุบซิบๆอะไร- - จะว่าไป ฉันก็คันหูนะ นี่เป็นเพราะฉันที่ลืมแคะขี้หูมา 1 กับ 4 วัน หรือว่า โดนคนนินทาว่ะ-..- (ฉันว่าอันแรกน่าจะใช่นะ เพราะ ไม่ได้แคะสะนานเชียว)
พอพวกเรามาถึงบ้าน ไม่สิๆ\(>< )( ><)/ นั้นมัน คฤหาตแล้ว ใหญ่สะO O
~เขามันตัวจริงแล้วฉันมันตัวอะไร เขาน่ะเป็นใครแล้วฉันน่ะเป็นใคร เป็นแค่ที่พัก ไม่ใช่ที่รัก อย่างฉันก็ได้แค่นี้ เขามันตัวจริงแล้วฉันมันตัวอะไร เขาน่ะเป็นใครแล้วฉันน่ะเป็นใคร เป็นความทรงจำที่เจ็บช้ำ ทำไมต้องมาทำให้เจ็บซ้ำ หยุดมันสักทีน่ะเธอ leaveme leavem...ติ้ด~
เสียงโทรศัทพ์ของนายบอดี้การ์ดดังขึ้น ตอนที่พวกเรากำลังจะเข้าบ้านของนายมาเฟียนั้น- - โห ใช้ของ K-OTIC สะด้วยแฮะ♦ ♦ ผู้ชายเสป็งฉัน มันต้องใช้ทุกอย่างเป็นของ K-OTIC ว้าว เขานี่ตรงเสป็งฉันทุกอย่างเลยนะเนี่ย
"ฮัลโหลครับ...ครับ...มาถึงแล้วละครับ...อ๋อครับ...แค่นี้นะครับ ติ้ด" ถ้าให้ฉันเดาว่าใครโทรมาละก็ ก็ต้องเป็นคนที่สั่งพาพวกเรามา ชัวร์ ๆ
"ทุกคนตามผมมานะ" เขาพูดพรางปล่อยมือของเอนดิ้งอย่างแรง จนแขนปลิวไปดาวพลูโต(นางเอกเรา จะเวอร์ไปไหน--' ) และพอมาถึงที่ห้องนั่งเล่น แทนที่พวกเราจะเนียมอายว่า 'นี่มันบ้านคนอื่น เราต้องมีมารยาท นั่งบนพื้นพรมดีกว่านะ' แต่กลับเป็น 'ว้าวๆๆๆๆ เป็นเล่นเด้งดึ๋งบนโซฟาอันกว้างนั้นดีกว่าพวกเรา^ ^' แล้วรู้มั้ยใครพูดคำนั้น...ก็ฉันไง^^ แล้วพวกเราทุกคน ยกเว้นยัยเอนดิ้ง ที่ลอบมองบอดี้การ์ดหน้าตาดีคนนั้น และหัวเราะคนเดียว น้องฉันมันท่าจะบ้า- -
"รอสักนิดนะ คุณบลูจะลงมาแล้.." เขากำลังจะพูดจบ นายบลู มาเฟียจอมโหดก็มาถึงและพูดขัด
"ฉันมาละ สปีด ไปได้ละ" เขาพูดพรางทำมือไล่ อ๋อ นี่เขาชื่อ สปีดหรอเนี่ย♥♥ อิอิ หล่อร้อนแรงเร็วไว
"มีธุระอะไรกับเรา- -" คำพูดนี้คงจะรู้ว่าใครนะ ก็ฉันไง ไม่มีใครในเพื่อนฉันน้องฉัน กล้าพูดหรอก....มั้ง
"ก็ฉันได้ข่าวว่าพวกเธอขาดที่ ซุกหัวนอนนี่ ฉันเลยจะจ้างให้พวกเธอ..มาเป็นคนรับใช้บ้านฉันหน่อย" เขาพูดพรางเดินไปนั่งที่โซฟา ที่พวกนั้นรีบลงมานั่งข้างล่าง พอหมอนั้นมา-o- และพวกเราก็ตะโกนเสียดัง
"หา!!! คนรับใช้!!!O O"
------------------------------------------------------------------------------
"ปะ พวกเรา วันนี้เราไปพักที่โรงแรม 0 ดาวกันเถอะ^^" ฉันชวนเพื่อนๆน้องๆของฉันไปพัก อ๋อๆ ก็เพราะ เงินที่เหลือ มันเยอะมากๆๆ เลยละ^o^
"เราจะพอหรอ? ? ไปพักโรงแรม 10 ดาวดีกว่านะ ถูกดี^^" โอ้โห ยัยมิว- - แกนี่เรื่องมากจริงๆ-*- ตังค์มีแค่นี้นะยะ>0<
"จะบ้าหรอมิว เราต้องประหยัดนะ เนาะแฮปปี้^o^" ยัยแคทพูดได้ถูกต้อง ฉันกำลังจะพยักหน้า แต่...
"มันต้อง50 ดาวสิถึงจะถูกสุด ;D" ยัยนั้นมันเสริมยัยมิวนี่หว่า- -'
"จะบ้าหรอ 2 ดาวก็โครตจะแพงแล้วนะ เราไปกันเถอะ เอนดิ้ง ให้ไอ้พวกนั้นมันเอาไปเถอะ- -10-50 อะไรของมันน่ะ- - อ๊ะ! จ่ายคนเดียวนะยะ เพราะนี่ นายมาเฟียนั้นมันให้ฉัน^^" ฉันว่าแล้วก็เอาแขนไปข้องคอยัยเอนดิ้ง แล้วเดินออกไป
"นิ เขาให้ฉันนะT Tเพราะฉันโดนเขายิง" ยัยมิวทำเสียงอ้อนๆ
"แต่เขาขว้างมาทางฉันนี่นา 555^ ^" ฉันว่าแล้วหยินเงินขึ้นมาให้พวกมันดู ทำให้พวกมันคอตก เดินตามฉันไป
พอมาถึงโรงแรม 0 ดาว ฉันกับพวก ก็เดินไปที่เคาท์เตอร์
"คุณคะ^^ มาขอเช่าห้อง1 ห้องใหญ่คะ^o^" ไอ้หนึ่งห้องใหญ่นี่ ฉันว่ามันประหยัดดีน่ะ^^แล้วน่าจะมีสัก2 ไม่ก็ 3 เตียง อิอิ
"คะ 6070 ค่ะ^0^" อะจ๊ากOO โอเค มันแพงจังง่าTT มีไม่ถึง 5000 ด้วยซ่ำ
"งั้นขอเปลื่ยนเป็นห้อง 4 ห้องเล็กดีกว่าคะ^^" เฮ้อ หวังว่าคราวนี้จะถูกนะ
"คะ 4900 คะ" ง่าO o มันแพงไปแค่นิดเดียวเองอะ ฉันเหลืออยู่4070 อะTT
"อ๋อ^^' งั้นขอลาคะ" ฉันว่าแล้ว ก็พาพักพวกของฉันออกจากโรงแรมนี้ไป
"อ้าว ทำไมแกไม่เช่าห้องละ?" ยัยแคทมันถามหน้าตาย- -กวนบาทามาก
"ก็มันเหลือน้อยกว่านั้นน่ะสิยะ!!!!>0<" ฉันตะโกนใส่พวกมันอย่างเหลืออด เฮ้อUU แล้วต่อจากนี้ฉันจะทำยังไงดีละเนี่ยT0T
"นี่ คุณทั้งหลายครับ คุณ บลู ให้ผมมาพาพวกคุณไปน่ะครับ(_ _)"
นาย..เอ๋O o นายบอดี้การ์ดที่ชมฉันนี่นา>///< พอมาเห็นใกล้ๆ แล้ว มัน อ้าย หล่อง่า>< โอเค ฉันยอมให้นายมาเป็นน้องเขยแล้วละ^^
"อ้าว ทะ.." ฉันกำลังจะเป็นคนถาม แต่แล้ว ยัยเอนดิ้ง ซึ่งไม่ค่อยจะพูดจากับคนแปลกหน้ากลับถามเอง
"ทำไมคุณบลูถึงให้พวกเราไปละ-///-" เอ๋ สงสัยคราวนี้ เอนดิ้ง ตกหลุมรัก นายคนนี้แหง เลยอ่า หน้าแดงเหมือนแก้มก้นเด็กถูกทาสีแดง
"ก็ไม่รู้ แต่เชิญพวกเธอไป- -" เขาตอบเสียงห้วนๆใส่เอนดิ้งไป อ้าว ทำไมเมื่อกี้ ตอนที่เขาพูดกลับฉัน ถึงดูอ่อนหวานผิดกลับเมื่อกี้ละO o
" พวกเราไปกันเถอะนะครับ^ ^" นายบอดี้การ์ดนั้นก็ถือวิสาสะจับมือฉันเฉยเลย อายละหว้า-///- แล้วพอฉันหันไปสบตากับเอนดิ้ง แวบนึง ฉันเห็นแววตาอิจฉาปนเศร้าของเธอ แค่แวบเดียวเท่านั้นแหละ-0-
"นี่ นาย ปล่อยมือฉันเถอะ-///-" ฉันพูดพรางก้มหน้าด้วยความเขินอาย>///<
"เดี๋ยวพวกคุณจะหลงทางนะ^^" กรี๊ดดดด>///< สายตาน่ารักอย่างนั้นมันอะไรก๊านนนนน แต่..นั้นมันของของยัยเอนดิ้งจองนี่นา เป็นพี่ต้องเสียสละให้ผู้เป็นน้อง(-^-) และ..เขาคิดว่าพวกฉันเป็นเด็กหรือไงเนี่ย-*-
"งั้นก็จับมือเอนดิ้งดีกว่านะ^^" ฉันพูดจบ ฉันก็เอามือของนายบอดี้การ์ด ประสานเข้ากับมือเอนดิ้ง ยัยเอนดิ้งถึงกับหน้าแดง อิอิ^3^ แต่..บอดี้การ์ดกลับหุบยิ้ม และเดินจับมือกับเอนดิ้งไป ว่าแล้ว ฉันเลยเดินไปกับยัยมิวกับแคท ที่ซุบซิบๆอะไร- - จะว่าไป ฉันก็คันหูนะ นี่เป็นเพราะฉันที่ลืมแคะขี้หูมา 1 กับ 4 วัน หรือว่า โดนคนนินทาว่ะ-..- (ฉันว่าอันแรกน่าจะใช่นะ เพราะ ไม่ได้แคะสะนานเชียว)
พอพวกเรามาถึงบ้าน ไม่สิๆ\(>< )( ><)/ นั้นมัน คฤหาตแล้ว ใหญ่สะO O
~เขามันตัวจริงแล้วฉันมันตัวอะไร เขาน่ะเป็นใครแล้วฉันน่ะเป็นใคร เป็นแค่ที่พัก ไม่ใช่ที่รัก อย่างฉันก็ได้แค่นี้ เขามันตัวจริงแล้วฉันมันตัวอะไร เขาน่ะเป็นใครแล้วฉันน่ะเป็นใคร เป็นความทรงจำที่เจ็บช้ำ ทำไมต้องมาทำให้เจ็บซ้ำ หยุดมันสักทีน่ะเธอ leaveme leavem...ติ้ด~
เสียงโทรศัทพ์ของนายบอดี้การ์ดดังขึ้น ตอนที่พวกเรากำลังจะเข้าบ้านของนายมาเฟียนั้น- - โห ใช้ของ K-OTIC สะด้วยแฮะ♦ ♦ ผู้ชายเสป็งฉัน มันต้องใช้ทุกอย่างเป็นของ K-OTIC ว้าว เขานี่ตรงเสป็งฉันทุกอย่างเลยนะเนี่ย
"ฮัลโหลครับ...ครับ...มาถึงแล้วละครับ...อ๋อครับ...แค่นี้นะครับ ติ้ด" ถ้าให้ฉันเดาว่าใครโทรมาละก็ ก็ต้องเป็นคนที่สั่งพาพวกเรามา ชัวร์ ๆ
"ทุกคนตามผมมานะ" เขาพูดพรางปล่อยมือของเอนดิ้งอย่างแรง จนแขนปลิวไปดาวพลูโต(นางเอกเรา จะเวอร์ไปไหน--' ) และพอมาถึงที่ห้องนั่งเล่น แทนที่พวกเราจะเนียมอายว่า 'นี่มันบ้านคนอื่น เราต้องมีมารยาท นั่งบนพื้นพรมดีกว่านะ' แต่กลับเป็น 'ว้าวๆๆๆๆ เป็นเล่นเด้งดึ๋งบนโซฟาอันกว้างนั้นดีกว่าพวกเรา^ ^' แล้วรู้มั้ยใครพูดคำนั้น...ก็ฉันไง^^ แล้วพวกเราทุกคน ยกเว้นยัยเอนดิ้ง ที่ลอบมองบอดี้การ์ดหน้าตาดีคนนั้น และหัวเราะคนเดียว น้องฉันมันท่าจะบ้า- -
"รอสักนิดนะ คุณบลูจะลงมาแล้.." เขากำลังจะพูดจบ นายบลู มาเฟียจอมโหดก็มาถึงและพูดขัด
"ฉันมาละ สปีด ไปได้ละ" เขาพูดพรางทำมือไล่ อ๋อ นี่เขาชื่อ สปีดหรอเนี่ย♥♥ อิอิ หล่อร้อนแรงเร็วไว
"มีธุระอะไรกับเรา- -" คำพูดนี้คงจะรู้ว่าใครนะ ก็ฉันไง ไม่มีใครในเพื่อนฉันน้องฉัน กล้าพูดหรอก....มั้ง
"ก็ฉันได้ข่าวว่าพวกเธอขาดที่ ซุกหัวนอนนี่ ฉันเลยจะจ้างให้พวกเธอ..มาเป็นคนรับใช้บ้านฉันหน่อย" เขาพูดพรางเดินไปนั่งที่โซฟา ที่พวกนั้นรีบลงมานั่งข้างล่าง พอหมอนั้นมา-o- และพวกเราก็ตะโกนเสียดัง
"หา!!! คนรับใช้!!!O O"
------------------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น