คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มาเฟียหรอ
����� "แล้วนี่เราจะกินอะไรดีละT T เราดันได้เห็นเฮยตายต่อหน้าต่อตา แบงค์พันก็บุบสลายหายตั๋ว แงT0T"�� ยัยมิวมันบ่นระหว่างทาง ที่เราตัดใจจะเดินไปเรื่อยๆจนกว่าจะหาของถูกๆ และ อร่อยๆ แต่มันดันไม่มีเลยนี่สิTT แล้ว..ยัยเอนมันก็อาจจะชอบบอดี้การ์ดของหมอนั้นก็ได้!!! ฉันไม่อยากรับน้องเขยเป็นบอดี้การ์ดน่ากลัวๆน้าT3T แต่ ยังไงพวกเรากับพวกมันคงจะไม่ได้เจอกันอีกสิ อิอิ^^ คิดแล้วแฮปปี้ สมชื่อเยย
����� "พี่มิว พี่แคท พี่แฮปคะ เอาร้านนี้มั้ยละคะ^ ^ ของก็ถูกสุดถูก ส่วนรสชาติ...ไปลองชิมของที่เขาให้ชิมฟรีกันเถอะ^0^"�� ยัยเอนพูดและชี้ไปทางร้าน 'ข้าวราดแกงเฮยปู้ด' ชื่อฟังก็น่าจะอ้วกแล้วนะ- - แต่ดันมีลูกค้าเยอะสุดๆๆๆๆ แสดงว่ารสชาติต้องอร่อยสุดๆ
����� "งั้นไปโลด^o^" ฉันพูดพรางเดินจ้ำอ้าวไปทางมุมชิมของร้านนี้ ฉันเป็นคนตะกละ พอเห็นท่าทางน่าหม่ำ ฉันก็เลยเอาตะเกียบที่พกไปมาตลอด คีบอาหารมาเยอะๆ^3^ พอฉันหม่ำเข้าปากเท้านั้นแหละ...
�พรวดดดดดดด
ฉันอ้วก โหTOT ข้าวคน หรืออาหารหมาเนี่ยTT อาหารในถังขยะยังอร่อยกว่านี้เลยง่าYoY��
����� "นิ ยัยสาวหน้าตาขี้เหร่ บังอาจมาทำหน้าร้านฉันเปื้อนรึ ออกไปเดี๋ยวนี้!!!><"� เฮยอ้วนพุงพรุ้ยเจ้าของร้าน วิ้งเอาไม้กวาดจะฟาดฉัน ที่ฉันนึกว่ามันอร่อยถึงมีคนมากินเยอะสุดๆ แต่พอมองดูอีกครั้ง มันสั่งน้ำในตู้เย็นของเฮยมากิน อะจ๊ากกกก
����� "หนูขอโต้ดก๊าT T"� ฉันรีบวิ่งอย่างรวดเร็ว ไอ้พวกเพื่อนน้องมันก็ได้แต่ยืนหัวเราะอยู่หน้าร้าน ชิ จามว้าย-^- แต่แล้วพระเจ้าก็เข้าข้างคนสวย
เพราะ
����� "ยัยพวกนี้เหมือนกัน มายืนเกะกะหน้าร้านทำไมฮะ!!! ถ้าไม่ซื้อก็ไปเลยไป!!"�� อคุอคุ^^ เฮยนั้นขว้างไม้กวาดใส่พวกนั้น ทำเอาวงแตกรีบวิ่งมาหาฉัน อิอิ สมน้ำหน้า แบร้ ;p�
����� "555^ ^ สม ปะ วันนี้เราไม่ต้องหาแล้วละมั้ง ไปกินข้าวตามถังขยะเถอะ แล้วเราก็ต้องไปเก็บของอีกด้วยU U"� ฉันพูดเสียงอ่อยๆอนสุดท้าย โห่UoU ก็ถังขยะที่ไร้ขยะ มันจะมีสักกี่ที่กันละ
����� "อื้มๆY Y"� พวกนั้นพยักหน้ารับและพูดสั้นๆ และเราก็จับมือกันกลับบ้านไปเก็บของ เฮ้อT T ทำไงอีกละเนี่ย
� พอกลับมาถึงบ้าน� ฉันกับพวกน้องๆเพื่อนๆ ก็ช่วยกันเก็บของที่..มีแค่เสื้อผ้า สกปรกที่ใช้ทำงาน และ เสื้อผ้าดีๆ ที่ใส่เพื่อจะออกไปกินอาหารนอกบ้าน 2-3 ตัวส่วนรองเท้าในงานเราไม่ต้องใส่ แต่ยัยเอนต้องใส่ เลยขรองเท้าแตะ 1 และรองเท้าสวยๆ คู่ละ 119� 4คู่TT�
����� "ลาก่อนนะจ๊ะTT มายบ้าน"� ฉันพูดและเดินออกจากที่พัก แต่ระหว่างที่ฉันเดินออกมาแค่คนเดียว ฉันก็ได้ยินเสียง
���� ปัง
�มีเสียงปืนนิO O และที่สำคัญ...มันดังออกมาจากในบ้านของฉัน ฉันตกใจรีบวิ่งเข้าไปดู และก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อ แคท และ เอนดิ้ง ร้องไห้คร่ำครวญ อยู่ข้างๆ..ร่างที่มีเลือดชุ้มบริเวรข้างๆท้อง และ นั้นก็คือคนที่ทำให้ฉันเข่าอ่อน ล้มลงไปร้องไห้ และตะโกนชื่อคนคนนั้นอย่างบ้าคลั่ง
����� "ยัยมิว!!!!!!!!!!!!!! อะฮือๆT0T"� ใครกันมันบังอาจมาก
����� "ฮือๆ ใครทำมัน.." ฉันหันไปมองหน้า 2 คนนั้น และ 2 คนนั้นก็ชี้ไปที่บุคคลที่ยืนอยู่
����� "ไอ้โหด ทำไมแกต้องยิงเพื่อนฉัน"� ฉันลุกขึ้นพูดกับไอ้โหดนั้น นั้นก็คือ คนที่ฆ่าเฮยที่ร้านอูด้ง� และ ผู้ชายตรงหน้า ก็ถอดแว่นและหมวกออก ในตาสีดำถมึน จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางอมชมพู หน้าตาสะอาดหมดจด ซึ่งต่างกับจิตใจเขาเหลือเกิน เขาช่างหล่อมาก แต่TT ฉันไม่ให้อภัยคนที่ฆ่าเพื่อนฉัน
����� "แกฆ่าเพื่อนฉันทำไม ฮะ!!!!"� ฉันตะโกนใส่หน้ามัน ทำให้มันกตุกยิ้มอย่างน่าสยอง
����� "นะนี่....แกจะแช่งให้ฉันตายทะทำไมกัน..ละ..ยะ^_^"� ยัยมิวลุกขึ้นมานั่งกุมแผล ทำให้ฉัน แคท และ เอนดิ้ง มองอย่างตกตะลึง
����� "ถึงฉันจะเป็นมาเฟียแต่ก็มีจิตสำนึกไม่ฆ่าผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้ และ ยาจกอย่างพวกเธอหรอกน่า หึหึ^^"� เขาเริ่มพูด หนอยๆๆๆๆๆ มาเฟียรึ><
������"ฉันถามแก ว่าทำไมยิงเพื่อนฉัน"� ฉันข่มเสียงไว้ เพราะ มันก็อายเหมือนกันนะ ที่แช่งเพื่อนตัวเองให้ตายน่ะ-///-
����� "อ้าว ก็พวกเธอยังไม่ไปนี่หว่า"� โห หมอนี่มันเข้มงวดจริงๆวะ- -
����� "ก็กำลังจะไปไงละโว้ยย ไอ้มาเฟียนรก>0<"�� พอฉันพูดเสร็จ ฉันก็ต้องตกใจสุดขีดเพราะ เขาทำหน้าตาอำมหิต เพื่อนๆฉันเลยดึงฉันไปหลบด้วยกัน
����� "เธอกล้ามากนะ ชื่ออะไรละยัยขอทานต้มตุ๋น"� เอ๋O o งงคะ งง แต่...ช่างประลัย
����� "ชื่อ�คนสวยย่ะ"� ฉันบอกกับเขาไป อิอิ^^ ฉันไม่อยากบอกนี่
����� "อืม ฉันชื่อ บลูนะ เจ้าพ่อมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งสัตวัต แฮปปี้"� อ้าว ไหงเขารู้ง่าTT
����� "ถึงฉันจะถูกชะตากับเธอ...แต่เธอต้องออกไปจากที่นี่!!!! เพราะพวกเรา เหล่ามาเฟีย ต้องทำมาหากินที่นี่!!! จำไว้ อะ..นี่ค่ารักษาพยาบาล เอาไปเลย แล้วอย่ามาเยียบที่นี่อีกนะ "� เขาพูดก พรางโยนแบงค์ 5000 ลงพื้น พร้อมกับเดินไป แล้วมันจะยิงทำด๋อยอะไรว่ะ-*-
����� "โอ๊ยTT ฉันเริ่มเจ็บแล้วง่าพาไปโรงบาลหนอยสิ พรีสสสสสสสT0T"�� ยัยมิวเริ่มครวญ ๆ เอ่อๆ ฉันนึกได้ เลยรีบพยุงตัวยัยมิวที่ตัวหนักอย่างกับควาย พร้อมกับ เอนและแคท
� พอเรามาถึงโรงพยาบาล เราก็ต้องรอยัยมิว ที่ห้องฉุกเฉิน พวกเราไม่ต้องรกลุ้นหรอก เพราะ มันนะ หนังเหนียวสุดๆเลยละ�หึหึ^^
แต่...วันนี้เราจะไปอยู่ที่ไหนล่ะT3T
------------------------------------------------------------------------------�
�����
ความคิดเห็น