คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
����� "นี่จ๊ะ โธ่ๆ น่าสงสารจังเลยนะTT"�� มีคนสวยใจดี วางเงิน500 บาทถ้วน ลงในกาละมังอันน้อยนิดของพวกเรา� โหะๆๆ\ ^0^ / ทำไมพวกนี้ถึงไม่ค่อยจะฉลาดกันเลยละเนี่ย^^� ดีใจจังเลย อิอิ ฉันปลอมตัวเป็นป้าแก่ๆไม่มีขา โดยการเอาขาเข้ากับกางเกงยีนขาดๆของฉัน^ ^ ส่วนยัยมิวปลอมเป็น คนตาบอด ซึ่งไปขโมยแว่นตาดำมาจากสุนัข*-* มันไปกัดกับหมาตั้งนานเลยทำให้แว่นหักนิดๆ ส่วนยัยแคท แกล้งทำเป็น ยัยสมองเบลอๆ โดยการ ทำผมให้ยุ่งๆแล้วก็เอานิ้วไปดีดปากตัวเอง แล้วก็ทำตาเหล่ จมูกบาน เอาโครนโปะหน้า มันช่างอุบาทโดยแท้-.,-
����� "ของคุณนะคะ ขอให้เจริญๆนะคะ^0^"� ฉันพูดไป เอ่อนี่ ฉันเนี่ยมีชีวิตที่รันทดมั่กๆเยยละT3T คือ พ่อกับแม่ฉัน...ฮือๆๆ�ศรีษะ..เขกส้วมตาย ฮือๆๆ ตอนนั้นยังจำได้ติดตา พอฉัน...(ขี้)เสร็จก็เดินออกไปจากห้องน้ำ และพ่อกับแม่จะมาแปรงฟันด้วยกัน ฉันมัน...(ขี้)เลอะเทอะ นี่นา ...(ขี้)ก็เลยกระเด็นออกมาจากส้วม-///-� พ่อกับแม่ลื่นและล้มลงหัวเขกส้วม..ตายT0�T ฮือๆๆ แล้วตอนนั้นฉันนึกได้ว่าลืมราดส้วม ก็เลยเดินไปที่ห้องน้ำ พอฉันเห็นฉันตกใจมาก ตดออกมากเป็นขบวนแฟนซีพาเรด ยัยเอนดิ้ง มันได้ยินเสียงฉันตด>///< เลยิ่งมาดู พอมันเห็นมันก็บ่อน้ำตาแตกเหมือนกับฉัน จากนั้น ฉันก็อยู่ 2 คนพี่น้อง และ วันหนึ่ง ฉันก็ได้พบกับมิวและแคท มันกำลังแย่งมากินข้าวอยู่- - ฉันเลยชวนมันไปรวมพวกแก๊ง ส่วนเอนดิ้ง ฉันไม่อยากให้มาทำงานขอทานที่น่าอับอายอย่างงั้น(โห พี่แสนดีT T) ก็เลยให้มันเก็บของเก่าขาย (ซึ้ง♦♦) ส่วนเรื่องของ 2 คนนั้น ยัยมิว มันไม่มีพ่อแม่ มันเป็นเด็กกำพร้าถูกทิ้ง ยัยแคทก็เหมือนกัน มันถูกทิ้งที่ถังขยะข้างๆกัน โชคชะตาแท้ๆ เลยถือกำเนิด แก๊ง3สิวนิวมันนี่!!!!!!!!!!!!!!! แล้วไอ้ที่มันมีชื่อ เพราะมันคิดตั้งกันขึ้นมาเอง�
� เกร๊ง
ฉันมัวสาธยายให้พวกผู้อ่านฟัง มีคนให้เศษตังค์ฉันมากเลยละ อคุอคุ
ตอนเย็น
ฉันกับพวกมันก็กลับบ้าน บ้านของฉันมันเป็นที่ถังขยะประกอบกันเยอะๆ
แล้วมันจะออกมาเป็นที่พัก^0^ พอฉันกลับมาที่บ้าน(ยังมีหน้าเรียกว่าบ้านเนาะ- -)� ฉันก็ตรงดิ่งไปหาคนที่กำลังกินของในถังขยะอยู่อย่าหิวโซ
����� "นี่ ยัยเอน วันนี้พี่หาเงินมาเยอะกว่าเมื่อวานอีกน้า^^ เราไปซื้อข้าวกินดีกว่า เนาะพวกเรา"� ฉันหันไปทางเพื่อน 2 คนที่นั่งยองๆอยู่ข้างๆฉัน
����� "ใช่ๆ วันนี้พวกพี่ๆ ได้เงินมา 1563 บาทแนะ^o^"� ยัยแคทพูดขึ้น
ยัยมิวกลัวจะน้อยหน้าก็เลยรีบพูดต่อ
����� "ปะ พวกเราไปกินข้าวราดแกงกันดีกว่าเร็ววววววว เฮ้^3^"� มันเฮ้ อยู่ตัวเดียว-*- คนอื่นๆ เขานั่งปรอบใจยัยเอนดิ้ง ที่อยู่ๆก็ร้องไห้ขึ้นมา
����� "น้องเอนเป็นอะไรไปละ"� ยัยมิวที่เมื่อกี้ เฮ้ๆอยู่ตัวเดียว เขยิบมาถามยัยเอนดิ้ง ฉันกับยัยแคทก็ต้องพูดเสริมด้วย
����� "ยัยเอนเป็นอะไรไปละ ทำไมเอาแต่ร้องไห้ละ?"
����� "ใช่ๆ อย่างที่พวกป้าๆนี่พูดนะ ทำไมน้องเอนดิ้งต้องร้องไห้ด้วยละ"
ยัยแคทพูดขึ้น หนอยว่าฉันป้ารึย่ะ><
����� "แกว่าฉันหรอ!!!/แกว่าฉันหรอ!!!"� ฉันกับมิวพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
����� "นะหนู..คิดถึงพ่อกับแม่คะพี่แฮปปี้ ฮือๆT..T"
� ฟืด!!
ยัยเอนดิ้งเขยิบมากอดฉัน และ สั่งน้ำมู้กใส่เสื้อฉัน- -' หืม ถ้าไม่เป็นน้องจะตบหัวหลุดไปดอยเต่าเลยนี่- -
����� "น่าๆอย่าคิดมากเลย พี่ก็คิดถึง แต่เราไม่จำเป็นต้องแสดงออกนี่นา แล้วที่สำคัญนะ เวลาเราคิดถึงพ่อกับแม่ เราก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้านะ แล้วจะรู้..ว่าพ่อกับแม่มองและตามเราอยู่ตลอดเว..."
� พรึบ
����� "พะพี่ อย่าพูดให้ใจหนูมันหวั่นๆกลัวๆเซ้T0T"� ยัยนั้นรีบกอดฉันแน่นขึ้นและพูด� อ้าว?� ไหนคิดถึงไง--
����� "จ้า ยัยน้องร๊ากกก"� ฉันว่าพรางหอมแก้มมันฟอดใหญ่ แล้วก็จั๊กจี้ ยัยน้องตัวแสบสะหน่อย
����� "ก๊ากๆๆๆๆ^o^ พี่อย่าจั๊กดึ๋ยหนูเซ้ อิอิ"� โห ยัยน้องคนนี้ พูดสะให้พี่คนนี้คิดถึงเชียวนะ-///-
����� "พอๆ2 พี่น้องคู่นี้ เราไปเซอร์เวย์กินอะไรดีฟ่านะ"� ยัยมิวพูดขึ้น
����� "เห็นด้วยๆ^ ^"� ฉัน,ยัยแคทและเอนดิ้งตอบพร้อมกัน และจับมือกัน 4 คนเดินไปเซอร์เวย์
����� "เอานี่ปะ มีผู้ชายหล่อๆน่ากินน่ากินเพียบเลยนะวุ้ย^^"� ยัยแคท ชี้ไปร้านอูด้ง ฉัน มิว กับ เอนดิ้ง จึงหัวเราะอยู่ในลำคอ และเดินเข้าร้านไป ร้านนี้ ต้องให้ตังค์ก่อนกิน พอเราสั่งอาหารเสร็จ ฉันกำลังจะเอาเงินส่วนรวมนี่จ่าย แต่ว่า
� ปัง
แบงค์พันกระจายTT ฮือๆๆๆ เงินจ๋า มีผู้ชายคนหนึ่งใส่หมวกสีดำ ใส่เสี้อคุมสีดำ รองเท้าหนังสีดำ แว่นตาสีดำ ถุงมือสีดำ ต่างหูสีดำ และอะไรหลายๆอย่างในตัวเขาที่เป็นสีดำ และที่สำคัญ ไอ้สิ่งของที่มันสีดำๆนั้นน่ะ บังฉันไม่ให้เห็นหน้าตา หนอย ถ้าเห็นนะ แม่จะแจ้งตำรวจจับ เมื่อกี้ตอนยิง ถูกเล็บที่นิ้วชี้ข้างขวาของฉัน ที่อุตซ่าห์ไว้ยาวๆ แต่มันดันยิงจนสั้นเลย�
����� "พวกเธอ มาขอทานที่ย่านกาดหลวงของฉัน.."� เขาเป่าปืนเบาๆ ก่อนจะพูดเสียงเรียบใส่พวกเรา คนอื่นๆ วิ่งเผ่นไปไหนก็ไม่รู้ เหลือแต่เจ้าของร้าน พวกฉัน และเขา กับบอดี้การ์ดอีก4-5 คน
����� "ลื่อก้าดียางงายง่า ถึงด้ายยิงแบงค์.."
� ปัง
����� "กรี๊ดดดด><"� พวกเรา 4 คนกรี๊ด เพราะ หมอนั้นมันโหดเกินไปแล้ว พวกเขายิงเจ้าของร้านตายตาค้าง
����� "นาย..มันโหดไปแล้ว..."� ฉันพูดเสียงสั่นๆนิดๆ เพราะกลัวจะเป็นจุดจบเหมือนเฮยเจ้าของร้านคนนั้น แล้ว...นี่เขาจำ 3สิวนิวมันนี่ อยากฉัน มิว แคท ได้ไงเนี่ย ทั้งๆทีปลอมเนียนมากเลยนะOO
����� " งั้น..ออกไปจากย่านกาดหลวงของฉันเดี๋ยวนี้!!!!"� เขาทำตาโหดเหี้ยมใส่ฉัน อ้าว ไหงมองฉันคนเดียวง่าTT
����� "ก็ได้เราออกไปก็ได้ ที่อื่นก็มี"� และก็ยังคงเป็นฉัน ที่ใจกล้าพูดกับเขาคนนั้น
����� "อืม ดี ปะพวกเรา กลับ!!!"�� ไอ้หมอนี่พูดเสร็จ ก็นำออกไปนอกร้าน และก็มีบอดี้การ์ด แล้ว บอดี้การ์ดคนที่ 3 ก็มองมาที่ฉัน บอดี้การ์ดที่หล่อที่สุดในนั้น มองที่ฉันด้วย>///<� แต่..พวกเขามันชั่วนะ ไอ้บอดี้การ์ดหน้าหล่อนั้น มันยิ้มให้ฉัน และทำปากขมุบขมิบว่า� ' ตัวจริงคุณสวยจังนะครับ '�� กรี๊ด จิตใจอ่อนย่วบยาบ>///<� แล้วพอบอดี้การ์ดคนนั้นเดินออกไป ฉันกะจะพาน้องเอนดิ้งและมิว แคท ออกไป แต่พอฉันหันไปมอง เอนดิ้ง ยัยนั้นกลับมองบอดี้การ์ดคนที่เขาชมฉัน เดินออกไปด้วยสายตาหวานฉ่ำ นี่อย่าบอกนะว่า...น้องสาวเราตกหลุมรักบอดี้การ์ดของนายโหดชั่วคนนั้นO|||O!!!!!
------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น