[yaoi] ใช่ครับผมมันร้าย

ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่6

     

     มือเรียวตักสลัดผักจานใหญ่ตรงหน้าเข้าปาก ขณะที่หัวสมองกำลังครุ่นคิดถึงเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ใบหน้าสวยเห่อร้อนทันทีที่นึกถึงสัมผัสที่อีกคนมอบให้ มันทั้งตื่นเต้นและดูขาดสติเหลือเกิน

"มิลร์ไปเล่นน้ำกันเถอะ"

     เอมวิ่งมาชวนมิลร์ที่นั่งทานสลัดคนเดียวอยู่เงียบๆ ใบหน้าน่ารักฉายแววดีใจดวงตาสวยมีประกายความสุขเล็กๆ แต่ปฏิกริยารีแอ็คชั่นของมิลร์นั้นคือเหม่อและนิ่ง เอมหรี่ตาลงมองคนเหม่อที่ตอนนี้หน้าแดงจนลามไปถึงหูแล้ว มือบางเขย่าไหล่ของเพื่อนรักเบาๆ จนคนหน้าสวยได้สติแล้วหันกลับมามองด้วยสายตาตื่นๆ

"หะหา"

"ไปเล่นน้ำกันไงที่ทะเลสาปอ่ะ เร็วๆเจเรมี่จะพาขี่บานานาโบ๊ทด้วย"

     มิลร์กระพริบตามองคนตรงหน้าปริบๆ กว่าสมองจะได้ประมวลผลเสร็จเพื่อนตัวดีก็จัดการลากเขาไปที่ทะเลสาปเสียแล้ว เอมลากมิลร์มาใส่เสื้อชูชีพที่เตรียมไว้ ก่อนคนหน้าสวยจะปีนขึ้นไปนั่งบนบานานาโบ๊ท แต่แทนที่เอมจะขึ้นมานั่งต่อกลับเป็นพายซ่ะงั้น

"นะนาย"

"อะไร"

"เปล่า"

     วงแขนแกร่งตวัดรอบเอวบางก่อนจะดึงคนตัวเล็กเข้ามาชิดแนบอก มิลร์หันหน้าไปจ้องอีกคนเขม่ง ใบหน้าหวานเห่อร้อนจนลามไปถึงหู ยังไม่ทันที่มิลร์จะได้ด่าอะไรอีกคนบานาน่าโบ๊ทก็พุ่งทะยานไปอย่างรวดเร็ว ด้วยความตกใจแขนเรียวคว้าหมับเข้าที่ตัวของอีกคนทันที พายหัวเราะในลอคอมือแกร่งกระชับอ้อมกอดของอีกฝ่าย

"ว๊ากกก"

     เสียงตะโกนของเพื่อนๆเรียกสติมิลร์ได้ดี เจ้าตัวผละออกจากอีกฝ่ายทันทีใบหน้าสวยเห่อร้อนลามไปถึงใบหูก่อนจะหันกลับไปซบหน้าลงกับหลังบางของเฮเลนทันที พายมองใบหูแดงๆของอีกคน ริมฝีปากหนาอมยิ้มอย่างชอบใจที่ได้แกล้งคนตัวเล็กในขณะที่วงแขนแกร่งก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีก

"อ๊ากกกกกกกกกกกก"

"ไอ้โจ้ตกไปซ่ะ"

     ทันทีที่ลิพูดจบมือบางก็รีบผลักเพื่อนรักลงสู่ผืนน้ำทันที นัยตาเรียวตี่ของโจ้เบิกกว้างอย่างตกใจที่อยู่ๆก็ถูกเพื่อนรักผลักตกลงมาเจ้าตัวชี้หน้าคาดโทษไว้เต็มที่ก่อนจะนอนลอยคอเล่นแถวนั้น  เอมกับลิหันมาหัวเราะให้กันอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะมองไปอัลฟากับเอริค ริมฝีปากบางทั้งสองเหยียดยิ้มอย่างผู้เหนือกว่า ทันทีที่ตีโค้งเจ้าตัวก็ผลักเพื่อนรักทั้งสองไปทันที

"อ๊ากกกก"

"ไอ้ลิไอเอมเดี๋ยวเหอะ"

     อัลฟาชี้หน้าเพื่อนรักอย่างคาดโทษ ก่อนจะลอยไปเกาะหลังเอริคทีทำหน้าอยากจะฆ่าคนไว้แน่น สองคู่หูเอมลิเบนสายตากันไปมองกวางที่เริ่มมองเขาอย่างหวาดๆ และทันทีที่ตีโค้งไอ้สองคู่หูที่ตั้งใจจะผลักคนอื่นตกไปกลับโดน มิลร์ผลักซ่ะหงายหลังลงน้ำทั้งสองคน กวางยกนิ้วโป้งให้มิลร์ทันที

"ไอ้มิลร์เดี๋ยวเถอะ"

"ว๊ากกกก"

     และไม่นานทั้งหมดก็ตกลงไปในทะเลสาปสำเร็จโดยฝีมือการตีโค้งในรวดเดียวของเจเรมี่ มิลร์หันไปค้อนใส่เจเรมี่ทันที เจ้าตัวลอยไปเกาะหลังพายที่สาดน้ำใส่กวางอยู่ พายหันมามองคนที่กอดเขาริมฝีปากเหยียดยิ้มกว้างไปให้อีกฝ่ายที่สภาพตกน้ำเนี่ยมันเหมือนลูกหมาชัดๆ

"มองหน้าฉันแล้วยิ้มเนี่ยอยากตายเร๊อะ"

"ฉันชอบเธอนี่มองหน้าแล้วยิ้มเพราะมีความสุขก็ไม่แปลกนะ"

"(.//////.)"

     มิลร์ปล่อยมือที่เกาะหลังของอีกคนออกทันที ก่อนจะรีบว่ายน้ำหนีร่างสูงที่พักนี้ขยันหยอดเขาจัง พายหัวเราะตามหลังร่างเล็กอย่างนึกสนุกใจกวางมองสองคนนี้เงียบๆ ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มอย่างร้ายกาจ ในหัวเริ่มจะมโนเรื่องราวของทั้งสองคน พายที่รับรู้ถึงรังศรึแปลกๆก็หันควับมามองกวางแทบจะทันที

"โจ้ไปหากินเค้กกันเถอะ"

     กวางหันไปเรียกเพื่อนที่นอนลอยคออยู่ โจ้พยักหน้าตอบรับ ทั้งสองคนเดินขึ้นไปบนฝั่งที่มีขนมเค้กกับชาหอมๆส่งกริ่นมาให้ชวนน้ำลายส่อ มิลร์กวักมือเรียกพายขึ้นมาข้างบนฝั่ง พายว่ายขึ้นไปเรียวขายาวสาวเท้าเดินไปหาอีกคนที่นั่งละเลียดไอศรีมรสเยี่ยมอยู่ ร่างสูงทิ้งตัวนั่งซอนข้างหลังคนตัวเล็กอย่างนึกแกล้งและแน่นอนใบหน้าสวยหวานหันมามองเขาแทบจะทันที พายเอื้อมมือไปหยิบเค้กสตอร์เบอร์รี่มือแกร่งตัดเค้กเป็นพอดีคำก่อนจะส่งมันเข้าปาก มิร์เตรียมตัวจะลุกแต่พายมือไวกว่าตวัดวงแขนโอบรอบเอวของอีกคนคางคมวางไว้บนไหล่บางนั่น มือแกร่งจ่อช้อนเค้กไว้ตรงหน้าของมิลร์

"อะไร"

"เค้กไง"

"ฉันไม่ชอบกินเคะ..อื้ม"

     ยังไม่ทันที่ปากแดงๆนั่นจะพูดจบ พายก็ดันช้อนเข้าปากแดงๆนั่นแทบจะทันที ริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มอย่างชอบใจ ขณะที่อีกคนส่งสายตาอาฆาตมาให้เขาเต็มที่แต่เจ้าตัวหาได้สนใจไม่จมูกโด่งหันไปคลอเคลียแก้มใสๆที่เริ่มจะแดงนั่นเบาๆ

"นี่ตักไอศครีมป้อนฉันบ้างสิ"

     น้ำเสียงที่ใช้นั้นพูดอย่างออดอ้อนมือเรียวสวยที่กำลังจะส่งไอศครีมเข้าปากหยุดชะงักทันที นัยตาเรียวตวัดมองอีกคนอย่างไม่ไว้ใจแต่ไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรออกไปมือแกร่งก็คว้าหมันที่มือเรียวก่อนจะส่งไอศครีมเข้าปากตัวเองทันที มิลร์มองพายอย่างอึ้งๆ แก้มใสเริ่มแดงเถือกลามไปถึงใบหู ริมฝีปากอ้าค้างนิดๆ นัยตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึง นี่มันก็ไม่ต่างกันให้เขาป้อนมันเลยนะเว้ย

"เสียดายน้าไม่ใช่รสสตอร์เบอร์รี่"

"ไปไหนก็ไปเลยนะหึย"

     เหล่าเพื่อนๆต่างมองคนทั้งสองที่เข้าสู่โลกส่วนตัวไปแล้ว แน่นอนกริยาทั้งหมดตกอยู่ในสายตาพวกเขาตั้งแต่ร่างสูงของพายเดินมาแล้วละ แต่ก็คิดไม่ถึงว่ามันจะไปนั่งซ้อนหลังเพื่อนตัวเล็กของเขาแบบนั้น แล้วไอ้ท่าทีกระหนุงกระหนิงที่แฟนกันยังอายนี่มันอะไรกัน

"ฉันว่าอีกไม่นานหรอก"

"ทำไมหรอเอริค"

"หึ..คอยดูอีกไม่นานก็ได้กัน"

พราวดดดดด

     ปากเรียวพ่นชาออกมาทันทีที่เอริคพูดจบ อัลฟาหันไปขอโทษเพื่อนร่างสูงที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับเขาและแน่นอนว่ามันคงจะโดนแน่ๆ

"ขอโทษนะ แค่กๆ ฉันว่านายคงจะใช้คำผิดเพราะเรียนนานาชาติ"

"ใช้คำผิดยังไง"

"ก็ได้กันขอร้องเปลี่ยนเป็นคบกันมันจะดีกว่านะมันจะข้ามขั้นตอนเกินไปแล้ว"

     เอริคมองคนหน้าสวยที่สาธยายมาให้เขาฟัง ริมฝีปีกหนาแค่เหยียดยิ้มออกมายังไงก็ได้กันระดับพวกมันไม่ต้องคบหรอกได้กันก่อนนะข้ามขั้นตอนดี ร่างหนาโถมตัวข้ามโต๊ะก่อนจะกระซิบที่ข้างหูนั้นอย่างแผ่วเบา

"ทำไมละทีพวกเรายังข้ามขั้นตอนกันเลยไม่ใช่หรอ...อัลฟา"

"นาย"

"หรือว่าไม่จริงละ"

     ร่างสูงผละออกจากร่างบางทันทีที่พูดจบ ใบหน้าสวยขึ้นสีระเรื่ออย่างช่วยไม่ได้ มือเรียวกำแน่นกัดปากอย่างใช้ความคิดเหมือนจะโกรธนะ แต่ทำไมเอริคกับมองภาพตรงหน้าเป็น เซ็กซี่ซ่ะได้ละเนี่ย พวกเพื่อนๆมองทั้งสองคนที่เริ่มจะเข้าสู่โลกส่วนตัวตามคู่ที่แล้วไป ทั้งสองคนไม่ได้บอกไม่ใช่พวกเข้าไม่รู้ รู้แต่มันทำไม่ได้เพราะมันเป็นเรื่องของคนสองคนถ้าพวกเขาเข้าไปยุ่งมันก็ไม่ใช่เรื่อง

     ตกดึกมิลร์กับอัลฟากำลังยืนอึ้งกับห้องที่ทั้งสองคนต้องนอน เพราะต้องแยกนอนเป็นคู่ๆเลยทำให้มิลร์ได้นอนกับพาย อัลฟาได้นอนกับเอริคซ่ะงั้น ส่วนพวกที่เหลือก็จัดห้องนอนได้อย่างลงตัว มิลร์ไม่เท่าไหร่เพราะว่านอนกับพายก็ออกจะบ่อย แต่อัลฟานี่สิ ใบหน้าสวยซีดลงอย่างเห็นได้ชัดคืนเข้าคง ไม่รอด

"มิลร์ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายเยอะเลยนะมิลร์วันนี้ให้พายมานอนกับเอริคแทนได้หรือเปล่า"

"ไม่ได้หรอกนะอัลฟาวันนี้ฉันก็มีเรื่องจะคุยกับมิลร์เยอะแยะเหมือนกันนะ"

     ใบหน้าคมวางลงบนไหล่บางนั่นวงแขนแกร่งตวัดโอบเอวบาง พายยักคิ้วให้อัลฟาอย่างเยาะเย้ย เอริคมาบอกเขาตั้งนานและและว่าห้ามแลกห้องนอนเด็ดขาด ถึงจะไม่รู้เรื่องราวแต่ก็จะพอมองเห็นความสัมพันธ์ของทั้งสองคนออกละนะ

     อัลฟาลากสัมภาระเข้ามาเก็บไว้ในห้อง ร่างบางทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างเหนื่อยอ่อน เปลือกตาเริ่มจะหนักอึ้งเข้าไปทุกที เอริคเดินตามเข้ามาร่างสูงสาวเท้าเข้าไปหาอีกคน มือแกร่งเกลี่ยเส้นผมที่ตกลงมาปรกหน้าของอัลฟาอย่างบรรจง ไม่ได้บอกใครแต่ก็ไม่ได้ปิดบังหรอกนะ

"อื้อเอริค"

"ง่วงและรึยังไงเนี่ยแมวเหมียว"

"ฉันไม่ใช่แมวนะ"

"แล้วใครละที่ข่วนฉันซ่ะเต็มหลังเนี่ย"

"ก็ตอนนั้นมันหึยยยย"

      เอริคย่อตัวลงมาให้อยู่ในระดับเดียวกันกับอัลฟา ใบหน้าคมโน้มลงไปประทับริมฝีปากกับอีกคนอย่างบรรจง มือเรียวสวยโอบรอบลำคอของร่างสูงไว้ ร่างบางปล่อยตัวลงไปนอนโดยมีเอริคคล่อมทับอยู่

"ฉันว่าสถานการณ์มันล่อแหลมไปนะบางที..บรรยากาศชวนเสียตัวชะมัด"

     ประโยคสุดท้ายร่างบางบ่นงึมงำคนเดียว เอริคไล่สายตามองคนตรงหน้าที่ถึงจะบ่นอย่างไรแต่มือเรียวยังคงไม่ปล่อยออกจากท้ายทอยของเขาซ่ะที แบบนี้เขาเรียกว่าปากไม่ตรงกับใจมั๊ยนะ

"อื้ม"

     ยังไม่ทันที่ปากแดงๆนั่นจะได้บ่นอะไรออกมาอีกริมฝีปากหนาก็ฉกฉวยช่วงชิงความหวานไปทันที ลิ้นแกร่งสอดเข้าไปตวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็ก อัลฟาครางฮือในลำคอเบาๆ มือแกร่งเอื้อมไปปลดเข็มขัดของอีกคนออกก่อนจะกระชากเชิร์ทตัวบางที่อีกคนสวมใส่ ร่องรอยสีกุหลาบถูกแต่งแต้มแทบจะทุกอณูพื้นที่ปรากฏสู่สายตา ก็นะเขาเป็นคนทำเองนี่นา

"ซีด..อย่ากัดสิมันเจ็บนะ"

     เอริคหาได้สนใจคำพูดของอีกคนริมฝีปากหนาขบเม้มผิวขาวๆซ่ะจนขึ้นรอยแดงอีกครั้ง คราวนี้เขาทำสูงขึ้นมากว่าเดิมนิดหน่อยหวังว่าตื่นมาคงไม่โวยวายนะ ร่างสูงผละจากซอกคอขาวๆไปที่ยอดอกสีชมพูที่ตอนนี้แข็งไปไตไปแล้ว มือหนาคลึงมันเบาๆก่อนจะส่งลิ้นร้อนๆไปหยอกล้ออย่างนึกสนุกใจ ขณะที่อีกคนครางซ่ะไม่เป็นภาษา

     เอริคงัวเงียตื่นขึ้นมาตาคมไล่หาร่างบางที่ต้องอยู่ให้เขากอดแต่ตอนนี้กลับหายไปไหนก็ไม่รู้ เสียงน้ำกระทบกับพื้นก่อนจะหยุดเรียกความสนใจจากร่างสูงได้เป็นอย่างดีอัลฟาเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่าง แผ่นหลังขาวเนียนแต่งแต้มไปด้วยรอยดูด เอริคมองเอวคอดๆนั่นที่เขาฝากเขี้ยวลงไปอย่างนึกชอบใจ ร่างบางแต่งตัวเสร็จเดินลงมาทิ้งตัวข้างๆเขา วงแขนแกร่งตวัดเกี่ยวเอาเอวคอดๆของอีกคนเข้ามาแนบชิดตัวก่อนจะฟัดแก้มใสๆนั่น

"ริคเหนื่อยนะ"

"ใครให้ทำตัวยั่วยวนแบบนั้นละ"

"ตอนไหนกันระบมไปทั้งตัวแล้วเนี่ย"

     ใบหน้าหล่อโน้มลงไปหาอีกคนที่อยู่ในอ้อมกอดเขา ริมฝีปากหนาบรรจงจูบลงไปที่ริมฝีปากบางเบาๆ ก่อนจะถอนออกมา คางคมแนบลงที่หน้าผากของอีกคนสมัผัสได้ถึงอุณหภูมิร้อนที่เปล่งออกมา ไม่แปลกเพราะทั้งเล่นน้ำและตากแดดแล้วมารับศึกหนักกับเขาอีก และอัลฟาเป็นคนประเภทป่วยง่ายหายยากด้วยสิ และนิสัยตอนป่วยนะทั้งอ้อนทั้งยั่วเขาเกือบตะบะแตกจับปล้ำหลายรอบอยู่เหมือนกันนะ

"ตัวร้อนจี๋เลยนะ"

"ก็เมื่อคืนเพราะใครกันเล่า"

    อัลฟาบ่นอย่างงอนๆ หัวทุยๆซบลงกับอกแกร่งอย่างออดอ้อน วงแขนบางสวมกอดเอวแกร่งอย่างเอาใจ เอริคจับให้อีกคนนอนดีๆขืนอยู่ในท่านั้นนานๆเกรงว่าเขานี่และจะทำให้อีกคนไม่ได้พักผ่อน

"เป็นไข้แล้วอาบน้ำทำไมเนี่ย"

     ร่างสูงว่าอย่างไม่จริงจังนักมือแกร่งเอื้อมมาบีบจมูกของอีกคนที่นอนซมอยู่ ใบหน้าสวยแดงก่ำเพราะพิษไข้ริมฝีปากเผยอขึ้นนิดหน่อย มันช่างดูยั่วยวนอย่างบอกไม่ถูก

"แล้วจะปล่อยในทำไมละ"

     ว่าจบก็ก้มหน้างุดมุดไปกับหมอน ร่างสูงขำเบาๆกับท่าทีของอีกคนริมฝีปากหนาเหยียดยิ้มน้อยๆ ใบหน้าคมโน้มลงไปหาอีกคนก่อนจะกดจูบที่กระหม่อมของร่างบางอย่างแผ่งเบา 

"เดี๋ยวไปหาผ้ามาเช็ดตัวกับยามาให้นะ"

      อัลฟาไม่ส่งเสียงตอบเพียงแต่พยักหน้าให้น้อยๆ เอริคเดินไปที่ประตูมือแกร่งบิดลูกบิดออกเอี้ยวหันตัวไปมองอีกคนด้วยความเป็นห่วง เอริคไปขอยากับมาเรียแม่บ้านประจำคฤหาสน์และไม่ลืมสั่งข้าวต้มให้คนข้างบนด้วย

"ข้าวต้มคืออะๆรคะ"

     มาเรียถามอย่างแปลกใจ เอริคหน้านิ่วทันทีเขาลืมคิดไปเลยจริงๆว่าทีนี่มันไม่ใช่ที่ประเทศไทยแต่ก่อนจะได้พูดอะไรออกดไปมากาเร็ตนายหญิงของบ้านก็เดินเข้ามาในครัวทันได้ยินบทสนทนาเมื่อครู่พอดี

"ฉันจะทำให้เอง"

"มันจะดีหรอครับ"

"ฉันชอบประเทศไทยและอาหารไทยมากแค่นี้นะไม่เท่าไหร่หรอก"

"ขอบคุณครับ"

"เอ้าเอริคมีอะไรหรอ"

     มิลร์ถามเพื่อนรักด้วยความสงสัย ขาเรียวก้าวมาหาเพื่อนรักทันทีโดยมีพายเดินตามหลังมาติดๆ นัยตาคมเหลือบมองพายนิดหน่อยก่อนจะก้มหน้าลงมาเอ่ยตอบเพื่อนรักที่ทำหน้าสงสัยสุดๆ

"อัลฟาเป็นไข้นะ"

     ทันทีที่ได้ฟังคำตอบ นัยตาเรียวเบิกกว้างอย่างตกใจ สีหน้าแสดงอาการเป็นห่วงเพื่อนอย่างเห็นได้ชัด ปากบางเอ่ยถามอย่างร้อนรน

"เป็นยังไงบ้างงั้นฉันไปด้วยนะ"

"อย่าเลยเดี๋ยวอัลฟาอายหรอก"

     พูดจบก็ขยิบตาให้หนึ่งทีปล่อยให้เพื่อนหน้าสวยประมวลผลกับคำพูดเมื่อครู่เมื่อได้คำตอบที่น่าจะใช่ที่สุดใบหน้าสวยก็เห่อร้อนขึ้นทันที พายหัวเราะกับคำตอบเบาๆก่อนจะวาดแขนโอบไหล่ของมิลร์แบบเนียนๆไปทานอาหารเช้าด้วยกัน

     ขายาวสาวเท้าเดินมาที่ห้องอย่างรวดเร็วมือแกร่งบิดลูกบิดก่อนจะแทรกตัวเข้ามาในห้องนอนกว้าง ตาคมไล่มองคนที่นอนซมเพราะพิษไข้อย่างเป็นห่วง ขายาวสาวเท้าเดินเข้ามาก่อนจะหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง นัยตาเรียวลืมขึ้นเมื่อรับรู้ถึงแรงยุบของเตียง

"เอริคปวดหัวอ่า"

"กินยาก่อนนะเดี๋ยวแม่บ้านก็เอาข้าวขึ้นมาให้แล้วละ"

     มือแกร่งลูบหัวทุยของอีกคนอย่างแผ่วเบา แขนบางยันตัวนั่งพิงหัวเตียง ริมฝีปากบางอ้ารับยาจากมือแกร่งมาก่อนที่จะหยิบน้ำขึ้นตามดื่ม

ก็อกๆ

     เอริคเดินไปเปิดประตูมือแกร่งรับถาดมาจากแม่บ้านข้าวต้มหอมกรุ่นยั่วน้ำลายสองถ้วยถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะข้างๆ มือบางเอื้อมไปรับถ้วยมาไว้บนตักของตน

"ไม่อยากกินเลยอ่าา"

"แล้วจะหายมั๊ยละ"

     อัลฟาถอนหายใจนิดหน่อยมือเรียวหยิบช้อนขึ้นมา ริมฝีปากเบะคว่ำอย่างช่วยไม่ได้ส่งสายตาออดอ้อนไปให้ร่างสูงที่ตีหน้าขรึมอยู่ แน่นอนว่ามันไม่ได้ผลหรอก

"กินก็ได้"

"ดีมาก"

     ใบหน้าคมโน้มลงมาจุ๊บแก้มใสอย่างตลอดเวลาที่ชอบทำเวลาคนหน้าสวยป่วย ใบหน้าสวยยู่หน้าอย่างขัดใจ เมื่อกินข้าวได้หมดถ้วยเอริคก็จับอัลฟานอนลงพักผ่อนทันที

"นอนนะครับ"

"มานอนด้วยกันสิ"

     มือเรียวตบลงบนที่นอนข้างๆตน เอริคที่พึ่งเดินเอาถ้วยไปเก็บเดินตามลงมาทิ้งตัวนอนข้างๆอัลฟาทันที แขนแกร่งตวัดโอบเอวคอดเข้ามาแนบชิดตัวฝันหน้าคมลงบนที่ซอกคอขาวเนียน ที่ยังคงเห็นรอยรักที่เขาเป็นคนทำไว้เต็มไปหมด อัลฟาหันหน้ามาหาร่างสูงก่อนจะสวมกอดก้มหน้าซุกลงกับอกแกร่ง

"เดี๋ยวก่อนอย่างพึ่งหลับนะ"

     เสียงทุ่มกระซิบที่ข้างหูทำให้คนที่กำลังจะหลับลืมตาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ ใบหน้าคมโน้มลงมาประกบริมฝีปากลงอย่างแผ่วเบาก่อนจะกระซิบที่ข้างหูของคนป่วย

"รักนะครับ"

"อื้อเหมือนกัน"


***********************************************************************************************************
ฮั่นแน่ ไม่คิดว่าจะมีคู่อัลฟากับเอริคใช่มั๊ยละ
บอกเลยคู่นี้เค้ารักกันมาตั้งนานแล้วแต่ไรท์เตอร์ไม่แต่งเฉยๆ(อ้าว)
คือแบบ รีดจะว่าอะไรมั๊ยเค้าอยากเห็นพายรุกหนักเลยอ่า (._.)
มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งและอบอุ่น
คำพูดเอริคที่ว่า เดี๋ยวก็ได้กัน(อันนี้เป็นความลับนะคะ)
อ่อเดี๋ยวจะมีหลายๆคู่โผล่มาเรื่อยๆนะเค๊อะอิอิ