[yaoi]รักสุดๆนะครับที่รัก

ลำดับตอนที่ #8 : ผมรักผู้ชายคนนี้

"สอบเสร็จแล้วเว้ยย"ผมเดินบิดขี้เกียจออกมาจากห้องสอบผมสอบเสร็จคนแรกครับวันนี้สอบวันสุดท้ายเหลือคาบบ่ายอีก 1 วิชาจะได้ไปเที่ยวแล้ว ผมเดินมานั่งรอพวกเดอะแก๊งสักพัก ไอ้คุณชายแฟร์ที่นิสัยไม่แฟร์เหมือนชื่อก็เดินออกมานั่ง

 

"ทำได้ป่าวว่ะ"ผมถามมันครับ มันกอดอกอย่างภูมิใจก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง

 

"นี่ใครครับตอบบบ นี่ใครครับ แฟร์ แฟรซพล จีรวรรณ เดอคาลอง นะครับ"ออผมลืมบอกไปนะว่าพวกไอ้แฝดมันเป็นลูกครึ่งไทยฝรั่งเศส 

 

"สรุปก็ได้สินะโถ่ไอ้สลัดผัก"ผมเอาส้นตีนไปเขี่ยๆมัน ก่อนที่มันจะตบหัวผมดังปาป ระหว่างที่ผมกับมันกำลังจะก่อสงครามกลางเมืองกันคุณหนูฟาร์ผู้ใส่ซื่อก็เดินออกมานั่งด้วยอีกคน

 

"ฟาร์ทำได้รึเปล่าครับ"มันพูดกับน้องมันแล้วลูบหัวเบาๆไอ้ฟาร์ฉีกยิ้มให้ก่อนจะพยักหน้า ทำไมพี่กับน้องมันต่างกันจังละครับเนี่ย

 

"ทำได้สิตอนนั้นพัตเตอร์กับแฟร์ช่วยติวให้นิพี่คุ้มก็ยังให้ชีทมาด้วยละ"ไอ้พี่คุ้มก็เกินไป=_=ชีทแทนที่จะให้น้องรหัสเสือกเอามาให้เมียมันแทนนี่สิ รู้มั๊ยครับน้องรหัสไอ้พี่คุ้มมันเป็นใคร ไอ้ออดี้ไงตอนที่พี่คุ้มหอบชีทมาให้ไอ้ฟาร์ไอ้ออดี้นี่โวยวายลั่นเลย บอกว่ามันเป็นน้องรหัสนะทำไมถึงไม่เอามาให้มัน พี่มันก็ตอบอย่างแมนๆว่า

 

'มึงแค่น้องระหัสแต่นี่เมีย เข้าใจนะ'อืมเข้าใจครับเพราะไอ้พี่วินก็หอบชีทมาให้ผมอ่านเหมือนกัน อิอิ

 

"เมื่อไหร่ไอ้ดี้จะสอบเสร็จว่ะเนี่ยหิวข้าวว่ะ"ไอ้แฟร์ครับปากบ่นมือไลน์ไปหาเมียเจริญเหอะ

 

"เออๆเสร็จแล้วเนี่ยจะรีบไปหาเมียรึไงว่ะ"ไอ้ออดี้ที่เดินออกมาเป็นคนสุดท้ายของกลุ่มเริ่มบ่นครับ หน้ามันดูหัวเสียอย่างมากเลยก่อนที่มันจะเดินมานั่งลงข้างๆผมคิ้วมันขมวดเข้าหากันแน่น หน้าตามันดูเครียดอย่างมาก

 

"ทำไม่ได้หรอว่ะพี่พอร์ชก็ติวให้แล้วไม่ใช่หรอ"

 

"เปล่าหรอกว่ะ"

 

"อืมๆ"ผมพยักหน้าให้มันก่อนจะไลน์ไปบอกพี่วินว่าจะไปกินข้าวที่แคนทีนกลางที่พวกเฮียๆมันสิงกันอยู่ ผมลุกเก็บของแล้วเดินไปกับเดอะแก๊งไปที่รถจะขับไปแคนทีนกลาง ผมเดินไปที่แลมโบกินีสีส้มแปร๊ดของผมกับไอ้ดี้ตอนเช้าผมไปรับมันมาด้วยนะ ส่วนไอ้แฝดไปด้วยกัน

 

"เตอร์"หืม ระหว่างที่ผมกำลังจะคาดเบลท์มันก็เรียกขึ้นมาผมมองหน้ามันนิดหน่อยก่อนจะขานรับในลำคอแล้วเริ่มสตาร์ทรถ 

 

"มึงว่าพี่มึงเป็นอะไรว่ะมันไม่คุยกับกูเลย"

 

"ทำไมว่ะมันงอนมึงหรอ"

 

"ก็ช่วงนี้ช่วงสอบกูยังไม่ได้คุยกับมันเลยเนี่ยที่บ้านยึดโทรศัพท์ไป"อ่อมิน่ามันถึงมางอแงงองแงงใส่ว่าเมียเมิน มันมาบ่นให้ผมฟังจนผมหอบเสื้อผ้าไปอยู่กับพี่วิน แล้วมันก็โทรมาร้องห่มร้องไห้ให้พี่วินฟังว่า เมียมันเมินยังโดนน้องเมินอีกหรอ จนผมต้องย้ายกลับไปอยู่กับมันเหมือนเดิม

 

"มันไม่ได้เป็นอะไรหรอกมันแค่งอนมึงเท่านั้นเองและน่า"ผมตบบ่าให้กำลังใจก่อนจะจอดรถเข้าซองแล้วเปิดประตูเดินลงไปกับมัน เห็นพวกเฮียๆโบกมือบ๊ายบายให้อยู่

 

"ไงน้องรักมาให้เฮียหอมหน่อย"ไม่ว่าเปล่าพวกเฮียๆทั้งสามก็รุมฟัดแก้มผมจนช้ำไปหมดแล้ว และมันยังคงไม่หยุดแน่ถ้าไอ้พี่วินที่เดินมาจากไหนก็ไม่รู้มาคว้าคอเสื้อผมไว้ก่อนจะตวัดแขนโอบรอบเอวของผมไว้แน่น

 

"เห้ยยยยทำไรน้องกูว่ะ"เฮียเต็คครับ

 

"ไอ้เด็กนี่วอนตายคาตีนกู"เฮียปีเตอร์

 

"มันไม่อยากมีชีวิตอยู่ไปนานๆอ่อว่ะ"เฮียสุดหล่อนามว่าเฮียคอปเตอร์ปิดท้าย 

 

"เฮียถามจริงเหอะแต่ก่อนไม่เห็นหวงขนาดนี้เลยอ่ะ"แต่ก่อนเฮียมันก็หวงผมอย่างนี้และครับแต่ไม่ถึงขนาดนี้เพราะไม่เจอกันบ่อยด้วยมั้งทำให้ผมไปฟันเด็กได้เกือบทุกวัน

 

"ก็ตอนนั้นสุดที่รักยังไม่มีสามีนี่"ไอ้พี่วินมันก้มลงมาหอมแก้มผมเบาๆก่อนจะพาเดินไปโต๊ะที่พวกพี่มันนั่งอยู่ พวกเฮียๆกัดฟันแน่น พอไปถึงเห็นไอ้ออดี้มันนั่งกอดอกหันหน้าหนีไอ้ฮันเตอร์ขอบตามันเริ่มแดงๆแล้ว ไอ้ฮันเตอร์ห่านี่ก็ทำเมินไม่สนใจไม่สิมันกำลังงอน 

 

"กินอะไรครับ"พี่วินมันหันหน้ามาถามผม ผมละสายตาจากไอ้คู่ตรงหน้าก่อนจะหันไปฉีกยิ้มหวานตอบมัน

 

"ข้าวผัด"ผมตอบเสร็จก็หยิบสตอร์เบอร์รี่ของเฮียปีเตอร์เข้าปากหืมมมมมอร่อยจังเลยคิๆ

 

TrrrTrrr  เสียงโทรศัพท์ไอ้ฮันเตอร์ดังขึ้นมันหยิบออกมาก่อนจะยิ้มนิดๆแล้วกดรับสาย

"ฮัลโหลน้องผัดไทย"พวกผมทั้งโต๊ะหันไปให้ความสนใจทันที ไอ้ดี้กัดปากแน่นจนปากแดงๆของมันห้อเลือด ฟาร์มันดูจะไม่ชอบใจอยู่ไม่น้อยส่วนไอ้แฟร์ทำหน้าอย่างกับจะไปฆ่าคนต้องเข้าใจนะทำน้องมันนี่นา ส่วนผมหรอรอดูก่อนว่ามันจะทำอะไร

 

"อืม...ว่างสิกินเค้กหรอร้านไหน"จังหวะนั้นไอ้พี่วินก็เดินเข้ามาพอดี ผมเอาส้นตีนไปเขี่ยๆเท้าไอ้ฮันเตอร์มันหันหน้ามามองผมนิดหน่อยก่อนจะหันไปให้ความสนใจกับโทรศัพท์ต่อ ไอ้ออดี้ทั้งกัดปาก ทั้งกำมือแน่น ก่อนที่ความอดทนมันจะขาดคว้าโทรศัพท์ไอ้ฮันเตอร์ไปคุย

 

"ว่าไงจ๊ะอิข้าวผัดอ่อยผัวกูหรอ....หรอกูไม่ให้ไปว่ะ.......อยากเจอกูเล่นมั๊ยละ....ไม่ต้องกระแดะมาบีบน้ำตากูยอมแพ้แค่ไอ้ฟาร์เท่านั้น......เหี้ยมึงมันร่านอีหะ..."ไอ้ดี้ยังพูดไม่จบไอ้ฮันเตอร์ก็แย่งโทรศัพท์คืน มันสบัดหน้าไปมองไอ้ฮันเตอร์ก่อนที่น้ำตามันจะเริ่มซึมๆแล้ว

 

"ทำไมมึงเป็นอะไร กูด่ามันไม่ได้ใช่มั๊ยห่ะ"

 

"ทำเกินไปแล้วนะอย่ามางี่เง่าใส่พี่"มันพูดจบก็เดินไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกไอ้ออดี้บีบมือแน่น หน้าตามันแสดงออกว่าน้อยใจแค่ไหน พวกเฮียๆที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆเริ่มมองมาแล้วผมลุกไปนั่งกอดมันไว้ก่อนจะกดหัวมันให้เอนซบไหล่ผมไว้ น้ำตามันไหลปากมันสั่นไปหมด

 

"ฮึก กูผิดด้วยหรอว่ะกูหวงมันกูเลยงี่เง่า"ทั้งโต๊ะตกอยู่ในความเงียบ ไอ้ฮันเตอร์เดินมาเก็บของก่อนจะเดินออกจากแคนทีนไป ผมปล่อยไอ้ออดี้ไว้กับไอ้ฟาร์ก่อนจะรีบเดินตามมันออกมา

 

"เตอร์เดี๋ยวก่อน"

 

"กูจะไปกินเค้กกับน้องผัดไทย"

 

"เดี๋ยวมึงจะไปยุ่งกับอิเด็กพวกมันทำหอกไรว่ะ"

 

"น้องเค้าเลี้ยงขอบคุณที่กูเอาชีทไปให้นะไปนะ"ผมมองบูกาติของมันขับออกไปก่อนจะเดินเข้ามาในแคนทีน

 

 

 

    ตอนนี้ผมนอนเกือกกลิ้งอยู่ที่นอนของสามีครับ สอบเสร็จผมกับมันจะเลี้ยงสายรหัสผมเลยไปกับมันเลย เพราะยังไงก็เลี้ยงกลุ่มเดียวกัน

 

"กินข้าวก่อนไปมั๊ย"ผมพยักหน้าแล้วลงมาจากที่นอนก่อนจะเปลี่ยนไปเป็นนอนแหมะที่โซฟาแทน วันนี้ผมใส่เสื้อเชิ๊ตสีดำ กางเกงยีนส์ขาดเป็นริ้วๆสีเข้ม แล้วมีสร้อยไม้กางเขนอันไม่ใหญ่มาก 

 

"เสร็จแล้วครับ"ผมเดินไปกินข้าวกับพี่มันบนโต๊ะมีน่องไก่ทอดกับซุป  

 

"นี่พี่วิน"

 

"หืมว่าไง"

 

"ไอฮันเตอร์มันไปสนิทกับไอ้เด็กผัดไทยได้ไงอ่ะ"พูดเสร็จก็ซดซุปไปอึกนึง ก่อนจะตักข้าวเคี้ยวใส่ปาก

 

"ไม่รู้สิรู้แค่ว่าทั้งแก๊งของเด็กนั่นจะจะงาบพวกฉันอ่ะนะ"หืมจริงดินี่ไม่รู้เลยนะเนี่ย ผมจ้องหน้าพี่มันเขม่ง

 

"แล้วพี่ละห่ะช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอกันเลย"

 

"หึๆ คิดมากน่าพี่ก็มีแค่เราเท่านั้นและ"พูดเสร็จก็เอื้อมมือมาบิดจมูกผมอีก ผมตีมือพี่มันดังเพี๊ยะ

 

 

 

   ร้านที่พวกเรามานั่งดริ๊ง ดรั๊ง แดร๊ง แดก นี่คือร้านปู่รหัสของผมเองครับเฮียแกเปิดร้านนี้ตั้งแต่อยู่ ปี2 เฮียแกเปิดไว้กินเหล้าครับ เปิดให้พวกวิศวะโดยเฉพาะทำให้เด็กวิศวะไม่ค่อยไปร้านไหนมาแต่ร้านแกนี่และครับ ได้กินฟรี เวลาเมาก็ไม่ต้องกลัวนอนตายอยู่ร้านแกนี่และ

 

"อ้าวววหวัดดีๆๆโว๊ยไงไอ้หลานรหัส"พี่โจ้ห่ะ ปู่รหัสผมเองทักทายคนอื่นเสร็จก็หันมาเซย์ไฮกับผมสักที

 

"จะมากินฟรีอ่ะดิพวกมึงอ่ะ"พี่แกพูดเสร็จก็นั่งหัวโต๊ะเลยครับพี่แกชอบมานั่งกินที่โต๊ะกับพวกเราและครับ ถามว่าทำไมมานั่งกับลูกค้าละพี่ พี่แกก็ตอบว่าทำไมร้านกูและที่สำคัญพวกมึงแดกฟรี

 

"เฮียเคยเก็บหรอคร๊าบบบ"เฮียปีเตอร์ห่ะ เฮียแกเป็นลุงรหัสผมเอง=_= ขนาดลุงรหัสยังเป็นพี่ตัวเองเลย พี่รหัสก็เป็นพี่ตัวเอง โอ๊ยอยากจะบ้าตายยยยยกูจะหนีจากพวกมันพ้นมั๊ยเนี่ยยยยย

 

"กูก็ว่าจะเก็บแล้วนี่และตั้งแต่เปิดร้านมากำไรไม่เคยมี มีแต่พวกมาแดกฟรี"บ่นเสร็จก็คว้าเตกีล่าขวดใหญ่มาซด 

 

"นั่นก็จุดประสงค์ของเฮียนี่หว่าา"

 

"เออๆไหนๆเด็กใหม่พวกปี1ว่ะอยากเห็นหน้าจะสวยสู้หลานรหัสสุดที่รักของกูได้อ่ะเปล่า"ไม่พูดเปล่าเอื้อมมือมาหยิกแก้มผมอีกผมยกส้นตีนถีบขาพี่โจ้ใต้โต๊ะ พี่แกหันมามองตาขวางเลย

 

"สวยบ้านเฮียสิอย่างนี้เค้าเรียกว่าหล่ออ่ะหล่อเข้าใจป่ะ"ผมพูดยืดอกอย่างภูมิใจในความหล่อที่แม่ให้มาครับที่แม่ให้มาT^T

 

"นี่ไอ้เตอร์ถ้ามึงหลอกตัวเองแล้วสบายใจก็ทำไปเถอะว่ะเฮียเข้าจายยยยยกร๊ากกกก"

 

"เออเมื่อไหร่ไอ้ฮันเตอร์จะมาว่ะเนี่ย"เฮียปีเตอร์ก้มมองนาฬิกาข้อมือ ผมมองไปที่โต๊ะที่สายพี่วินนั่งอยู่เห็นพี่มันโบกมือให้ด้วยผมยกยิ้มกว้างไปให้ เรานั่งโต๊ะกันเป็นสายรหัสครับแต่คือปู่รหัสกูเป็นเจ้าของร้านไง มันเลยเสนอหน้ามานั่งด้วยกันเนี่ย 

 

    สักพักร่าสงสูงที่คุ้นตาก็เดินเข้ามาในร้านไม่ใช่ไอ้ฮันเตอร์ครับน้องรหัสสุดหล่อของผมเองไอ้พีค มันเป็นเดือนของคณะด้วยนี่ครับเป็นไงละน้องรหัสผมเจ๋งเปล่า

 

"สวัดดีครับพวกเฮียๆ"มาถึงก็ไหว้อย่างสวยงามพวกผมยกมือรับไหว้แบบส่งๆ คือสายกูเถื่อนเว้ยยย

 

"เออๆมาๆนั่งก่อนๆ"ผมขยับที่ให้มันนั่งกับผมมันก็เดินลงมานั่งดีๆ 

 

"โหไอ้เราก็นึกว่าจะสวยเหมือนหลานรหัสเราที่ไหนได้โคตรถึก"เฮียมันบ่นอุบอิบไปครับก่อนที่มันจะเรียกบาร์เทนเดอร์ประจำตัวมาชงเหล้าให้พวกเราซด

 

"5555สายเรามีแค่คนสวยคนเดียวก็พอแล้ว"ไอ้น้องรหัสตัวดีครับพูดเสร็จก็หยิกแก้มผมที ผมยกเหล้าซดก่อนจะเอานิ้วจิ้มหน้ามัน

 

"เดี๋ยวเหอะกูออกจะหล่อ"นี่กูภูมิใจสุดๆในความหล่อของกูมากนะเว้ยยยย

 

"พอๆๆเลยมึงเนียนมาลวนลามน้องกูสุดที่รักก็ไม่ดูแลตัวเองเลย"เฮียปีเตอร์เดินมาลากให้ผมไปนั่งด้วยก่อนจะหยิบเอาผ้าเย็นที่ไม่รู้มาจากไหนมาเช็ดหน้าผมอย่างเอาเป็นเอาตาย

 

"ไอ้เตอร์เมื่อไหร่หลานกูจะมา"

 

"ไม่รู้ว่ะเฮียมันพึ่งทะเลาะกับเมียมา"พูดจบไอ้ฮันเตอร์ก็เดินหน้าบึ้งมาเลยไม่ได้มาคนเดียวด้วยนะครับหนีบอิเด็กผัดไทยมาด้วยมึงจะเอามันมาทำมายยยยผมมองหน้าอิเด็กนั่นนิดหนึ่งก่อนจะขอตัวไปโต๊ะของพี่วิน

 

"พี่วิน"ผมพูดแล้วเดินลงไปนั่งข้างๆพี่มัน โต๊ะพี่มันมีพี่แซค พี่วิน แล้วก็ไอ้แฟร์ แล้วยังมีปี1เป็นน้องผู้หญิงหนึ่งเดียวชื่อน้องมิ้งครับชื่อน่ารักมากแต่น้องเค้าก็ถึกและโหดมากครับ

 

"ว่าไงครับ"ผมเอนหัวซบพี่มันก่อนจะทำหน้ายุ่งๆใส่

 

"เบื่อไอ้ฮันเตอร์ว่ะ"พูดเสร็จก็คว้าแก้วพี่มันยกซดรวดเดียวจนพี่วินต้องร้องห้าม ผมมองไปโต๊ะไอ้ออดี้ที่กำลังเฮฮาผมเห็นมันมองไปที่ไอ้ฮันเตอร์บ่อยครั้ง 

 

"เรื่องของเค้านะครับ"ผมเงยหน้าไปจูบปลายคางพี่วินเบาๆต้องเข้าใจนะครับว่ามันสูงกว่าผมสิบกว่าเซ็น

 

"ถ้าจะสวีทกับเมียกรุณารอให้งานจบก่อนครับถ้าทนไม่ไหวก็ลากกันกลับบ้านนะครับ"อิพี่แซคครับผมหันไปแยกเขี้ยวใส่ ก่อนจะกลับมานั่งโต๊ะตัวเองระหว่างทางเดินผมก็เริ่มจะมึนๆแล้วละครับตอนอยู่โต๊ะตัวเองก็ซัดไปเยอะเหมือนกัน ผมเดินๆมึนๆเซๆไปๆมาๆอยู่นั่นจนมาถึงโต๊ะ พอนั่งได้เสร็จก็พิงหัวกับน้องรหัสตัวเองซักนิด

 

"55555เอามาเอามาผมยางม้ายมาววว"ผมยกหัวตัวเองออกมาจากไหล่ไอ้น้องรหัส หน้ามันแดงมากครับสงสัยโดนพวกนี้มอมเหล้าสักพักไอ้ออดี้ก็เดินมาหาผมมันกัดปากแน่นเลย

 

"พากูไปสงบสติก่อน"มันกระซิบบอกกับผมเบาๆ ผมพยักหน้าแต่กำลังจะลุกไอ้พีคซึ่งเมาได้ที่โคตรๆก็คว้ามือไอ้ออดี้ไว้

 

"พี่ออดี้สุดสวยคร๊าบบบบเพ่โคตรน่าร๊ากกกกกกกเลยยยยย"ไม่พูดเปล่าจุ๊บลงไปที่มือไอ้ดี้ด้วย

 

O_O ทุกคน

 

=_=ผม

 

^o^พีค

 

เพล้ง

 

    ไอ้ฮันเตอร์ขว้างแก้วทิ้งก่อนที่จะเดินมากระชากตัวไอ้ออดี้ที่ยืนอึ้งอยู่ ก่อนที่มันจะเดินมาใส่น้องรหัสตัวดีของผม ผมรีบไปห้ามมันทันที

 

"เตอร์หยุดดดดดดด เฮียปีเตอร์เฮียคอปเตอร์ช่วยหน่อยดิเว้ยยยยยยย"พวกเฮียๆรีบเข้าชาร์ทตัวมันทันที

 

"ไอ้เตอร์สติๆมีหน่อยดิว่ะ"จากที่เมาๆตอนนี้กูสร่างเลยยยย พวกเฮียๆรุมตบหัวตบหน้ามันใหญ่โทษฐานที่ทำให้ผมตกใจเออดิเนอะ

 

 

 

 

   ผมเดินโซซัดโซเซเข้าห้องกับพี่วินพอถึงเตียงปึปก็กระโดดลงปัปเลย เปลือตาเริ่มหนักอึ้ง ก่อนที่สติจะดับวูบ

 

"อาบน้ำก่อนครับคนดี"

 

"ไม่เอาจะนอน"

 

"อาบน้ำก่อนสิครับ"

 

"อาบไม่ไหวหรอกง่วง"

 

"งั้นเดี๋ยวอาบให้นะหึๆ"

 

"งืมๆมั้ง"พรึ่บ ผมรู้สึกว่าตัวผมลอยได้ผมรีบลืมตาทันที พี่มันอยู่ในสภาพผ้าขุนหนูผืนเดียวกำลังอุ้มผมอยู่ สถาณการณ์แบบนี้มัน

 

"ฮึก"ผมสะดุ้งเมื่อพี่วินลูบต้นขาอ่อนก่อนจะเปลี่ยนเป็นประกบปากทันที 

 

"อื้อ พะพออื้"ลิ้นใหญ่ไล่ต้อนลิ้นเล็ กทั่วโพงปากเก็บเกี่ยวความหวานเต็มที่ ก่อนจะเริ่มซุกไซร้ซอกคอขาวๆ แต่งแต้มริ้วรอยแดงๆทั่วลำคอขาวๆก่อนจะเลื่อนปากขึ้นไปจูบซับที่แก้มเนียนๆ ไล่ฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วขาอ่อน ก่อนจะประคองอีกคนไปที่เตียงกว้าง

 

ตุบ

 

   ร่างของทั้งสองหล่นดังก่อนที่เจ้าของร่างสูงจะเริ่มซุกไซร้ซอกคออีกครั้งลากริ้มฝีปากมาที่หัวไหล่มนก่อนจะไปที่ยอดอกสีชมพูที่ตั้งชั้น มื่ออีกข้างก็คอยบดเบียดขยี้ ร่างบางครางด้วยความกระเส่า

 

"อื้อ อาส์"ริมฝีปากหนายกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะเลื่อนขึ้นไปบดเบียดริมฝีปากบางๆนั่น 

 

--------------------------   ตัดฉับ  ----------------------------------

 

 

 

 

     ตอนนี้ผมกำลังนอนซมด้วยพิษไข้ครับ เหตผลคือเอิ่มนั่นละครับเมื่อวานเล่นหนักขนาดผมเป็นไข้เลย ผมมองไอ้ตัวต้นเหตที่กำลังเช็ดตัวให้ผมอยู่ก่อนจะสบัดหน้าหนีด้วยความงอน

 

"โถ่พี่ขอโทษ"

 

"อดไปเลย1เดือน"ผมพูดเสร็จก็สบัดหน้าหนีทันที พี่มันทำหน้าแบบหมาหงอยทันทีหึหึน่าร๊ากกกกก

 

"โถ่อย่าทำกับพี่อย่างนั้นสิ"พี่วินก้มลงมาจุ๊บหน้าผากผมเบาๆ ผมมองพี่มันตาขวางผมเจ็บหนักขนาดนี้เลยนะเนี่ย

 

"เดี๋ยวพี่เอาข้าวกับยามาให้นะครับ"ผมพยักหน้าหงึกหงัก สักพักพี่วินก็เข้ามากับข้าวต้มและยาแก้อักเสบกับแก้ปวดผมกินทั้งสองอย่างเสร็จเรียบร้อย

 

"พี่วินพาไปนั่งที่โซฟาหน่อย"พี่วินค่อยๆช้อนร่างผมไปที่โซฟาก่อนจะหยิบ หนังสือกับหนังมาให้ผมเลือกผมเลือกหนังมาดูก่อนจะส่งให้พี่วินแล้วนั่งดูด้วยกัน ผมนั่งพิงอกพี่วินไว้ก่อนที่สองมือของเราจะสอดประสาน คู่เราอาจจะไม่หวาน บ๊องแบ๊วหรืองอแง แต่คู่เราเป็นคู่ที่มั่นคงนะผมรู้สึกอย่างนั้น

 

"อื้ออย่ากวนน่า"ผมหันไปบอกคนข้างกายที่กำลังฟัดแก้มผมอยู่ แก้มจะช้ำหมดแล้วเนี่ย ผมยู่ปากอย่างขัดใจพี่วินก้มหน้าลงมากดริมฝีปากลงมาที่ปากผมทันที

 

"หวานจังเลยยย"เอาหน้ามาถูหน้าผมอีกเนี่ย ผมเอื้อมมือไปคว้าหนังสือตรงหน้ามาแต่ก็ต้องหน้านิ่วด้วยความเจ็บ

 

"พี่วินหยิบหนังสือให้หน่อย"

 

"อ่ะเอาไปครับ"ผมรับหนังสือมาก่อนจะเปิดหน้าที่อ่านค้างไว้ และอ่านไปเรื่อยๆความอบอุ่นกับอ้อมกอดของพี่วินทำให้ผมอ่านซ่ะเพลิน จริงสิผมยังไม่ได้บอกรักเลยนี่นา

 

"นี่พี่วิน"

 

"หืมมีอะไรหรอครับ"

 

ฟอด

 

"ที่พวกเรานะลองคบกันผมว่าเรายกเลิกเหอะ"กึก เกิดความเงียบขึ้นขณะผมเงยหน้าขึ้นไปมองเห็นพี่มันมองผมด้วยสายตาเจ็บปวด

 

"ไม่พี่่ไม่เลิกยังไงก็ไม่"พี่มันคว้าตัวผมไปกอดผมหน้านิ่วด้วยความเจ็บ โอ๊ยกูเจ็บอยู่นะเฟ้ยยย

 

"ไม่เลิกจริงหรอพี่ไม่อยากเป็นแฟนกับผมจริงดิ"เอ้าอุตส่าจะให้เป็นแฟนจริงๆนะเนี่ย อยากไปอยู่สถานะลองคบอีกหรอ

 

"เมื่อกี๊ว่าไงนะ"

 

"ผมรักพี่นะ"พูดจบก็เงยหน้าไปจุ๊บปลายคางพี่มันเบาๆ ต้องจุ๊บปลายคางอ่ะพี่วินมันสูงT^T พี่มันเงียบไปชั่วอึดใจก่อนจะก้มหน้าลงมาฟัดแก้มผมอย่างเมามัน

 

"พี่ก็รักเตอร์นะครับรักมากด้วย"ผมจูบไปที่ปากพี่มันทันทีที่พูดเสร็จผมรักผู้ชายคนนี้ตอนนี้ผมรู้แค่นี้ผมรักเค้า ได้โปรดอย่าให้เค้าได้ไปจากผมเลยนะครับ

ผมรักผู้ชายคนนี้ 




----------------------------------------------------------------------------
สั้นไปป่ะ 

สั้นม๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

ขอโทษนะค่ะ เหตเพราะสมองมันตื้อและตันไปหมดเลยนะค่ะ