[bigbang 2ne1]ที่รักได้โปรดปล่อยมือฉัน

ลำดับตอนที่ #3 : เธอ เขา และฉัน 100%

Bom Part

"ปล่อยฉันนะ"

   ฉันตะคอกใส่เค้าแล้วจ้องกลับไปที่ดวงตาคู่นั้น แรงบีบที่แรงขึ้นจากมือของเขามาที่ข้อมือของฉันมันแรงมาก แรงจนสามารถแหลกไปได้เลย

"ทำไม....รีบกลับไปหามันขนาดนั้นเลยรึยังไง"

"ใช่เค้ารอฉันอยู่...รอฉัน รอตลอดรอแม้ไม่รู้ว่าฉันจะมองาเค้ารึเปล่าแต่เค้าเป็นคนที่อยู่ข้างๆฉันตลอด นายเคยรู้บ้างมั๊ย เค้ารอฉันตลอดนายเคยรู้ความรู้สึกของคนที่รอมั๊ย"

  ฉันพูดเสร็จก็สะบัดมืออกจากการเกาะกุมของเขาทันที ฉันมองหน้าเค้าแวบหนึ่งก่อนจะรีบหันหลังกลับไป แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆแต่ฉันรู้สึกว่า ดวงตาคู่นั้นสั่นไหวและเศร้าสลดลง

'ฉันคงกลับไปหาเธอไม่ได้แล้วใช่มั๊ย.....บอม'





  ฉันยืนนิ่งมองแม่น้ำที่ไหลผ่าน ฉันบอกทุกคนว่าจะมาเดินเล่นรู้ตัวอีกทีก็มาถึงแถวๆแม่น้ำฮันแล้ว ความรู้สึึกต่างๆของฉันมันกำลังสับสนฉันสับสนกับดวงตาคู่นั้นและสับสนกับหัวใจของตัวเอง ร้ายกาจมากนะ ควอนจียง ระหว่างที่ฉันกำลังมองแม่น้ำอย่างเพลินๆก็มีเสียงเรียกมาจากด้านหลัง

"เอ่อ ขอโทษนะครับคุณ"

"ค่ะ"

"ใช่จริงๆด้วย บอมนูนา"

"เธอเป็นใครหรอ"

"อ๋อ ผมชื่อซองกยูครับเป็นเด็กใหม่ที่บริษัทพึ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นานนี่เอง"

  ฉันยิ้มให้เขาบางๆ เด็กหนุ่มน่ารักใส่ชุดของบริษัทอยู่แผนกเดียวกับฉันซ่ะด้วย ว่าแต่ทำไมฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาละเนี่ย

"มีอะไรหรอจะ"

"ผมได้ยินว่าพี่ดาร่าตามหาพี่อยู่นะครับ"

"โอ๊ะตายจริงฉันคงออกมานานเกินแล้วแน่ๆเลยงั้นฉันไปก่อนนะขอบคุณจะ"

  ฉีกยิ้มหวานๆให้หนึ่งทีแล้วเดินจากมา อิอิฉันสังเกตุด้วยละว่าหน้าหนุ่มน้อยคนนั้นนะแดงด้วยและ แสดงว่าเสน่ห์ของฉันยังไม่หมดนะสิ ฉันหยิมโทรศัพท์มาเปิดเครื่องก่อนจะเจอกับมิสคอลเป็นร้อยๆที่โทรเข้ามา บ้านใครญาติเสียงรึยังไงเนี่ย-_____-

'เจอแล้ว เธอยิ้มให้เราด้วย'






เช้าวันต่อมา

"ห่ะจริงหรอ"ตอนนี้พวกเรากำลังยืนอยู่หน้าบอร์ดของบริษัทลายชื่อพนักงานที่จะได้ไปพักร้อนที่ต่างๆ เดอะแก๊งของฉันได้ไปพักที่ เชจู ส่วนคนอื่นๆได้ไปที่ต่างประเทศหมดคิดแล้วมันน่าเสียดายรู้อย่างงี้ขยันทำงานหน่อยดีกว่า

"เชจูหรอเนี่ยเซ็งมากๆเลยย่ะ"

"ปีก่อนพวกเราก็ไปยุโรปแล้วนี่นา"

"จริงด้วยเฮ้อคนสวยอยากไปเที่ยว"

  และคำอีกต่างๆนาๆ ฉันไล่นิ้วมือมองหาชื่อของอีกคน ชื่อของซองกยู นั่นเจอแล้วได้ไปเชจูเหมือนพวกฉันด้วย ฉันเดินออกมาจากบอร์ดและตรงเข้าช็อปเพื่อสั่งของโปรดฉันนั่งได้สักพักคนอื่นๆก็เดินเข้ามาซึงรีเป็นคนแรกที่นั่งลงและเพ้ออย่างหนักก่อนจะถูกแชลินขัดซ่ะก่อน

"ทะเล บิกกินี่"

"คนอย่างนายผู้หญิงเค้าวิ่งหนีกันหมดย่ะ ตาโรคจิต"

"หยุดเลยนะ แชลินยัยหมวยโสดมาตลอด3ปี"

  ฉันนั่งขำพวกนั้นเบาๆที่ว่าแชลินโสดมาตลอด3ปีนะเพราะว่าแฟนคนล่าสุดเธอพึ่งเลิกกันไปเมื่อ3ปีที่แล้วนะสิ จากนั้นเธอก็ไม่เคยคบกับใครอีกเลย

"นี่นายซึงรีปากเสีย"

"ฉันไปดีกว่าฉันนัดกับโซยอนไว้"

  ฉันสังเกตุเห็นนะว่าแชลินนะมีสายตาตัดพ้อวูบหนึ่งก่อนจะเลี่ยนมาเป็นสายตาดุๆแทน ที่แชลินโสด3ปีเพราะว่าเธอนะแอบชอบใครอยู่ต่างหากดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่เคยรู้ตัวเลยว่าเธอนะชอบอยู่


วันพักร้อนนน

  ฉันยืนรอทุกคนอยู่ที่หน้ารสบัสที่พวกเราจะไปกัน ดาร่ากับแทยังเดินจงมือกันมาอย่างกระหนุงหระหนิง ก่อนที่ฉันจะรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆมาแตะหน้าฉัน

"ซี๊ด...."

ขวับ

  ฉันหันขวับไปหาคนที่เอากระป๋องมาแตะหน้าฉัน ก่อนจะชี้หน้าอย่างคาดโทษ ท็อปทรุดตัวนั่งลงข้างๆฉันก่อนจะยื่นกระป๋องน้ำอัดลมให้ฉันรับมาแล้วถือไว้เฉยๆ

"นี่"

"อะ....ไร"

  เสียงฉันถูกกลืนหายไปหมด เพราะทันทีที่ฉันหันไปก็เจอกับหน้าหล่อๆของเขาจมูกของเราแตะกันแบบไม่ได้ตั้งใจฉันชักหน้าออกมาแล้วมองคอนเขาทันที ท็อปหัวเราะเบาๆแล้วชี้ไปที่กระป๋องน้ำอัดลมที่เขาให้ฉันมา

"ทำไม"

"ดูสิ"

'อากาศเช้าต้องยิ้มสิยัยบ๊อง'


โรงแรม เชวกรุ๊ป

  ฉันลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาอย่างทุลักทุเล ในขณะที่คนอื่นดูท่าจะสบายๆเพราะดาร่าก็ให้แทยังช่วยถือ แชลินก็ใช้ซึงรี มินจีนี่ไม่ต้องห่วงแดซองดูแลอย่างดี ระหว่างที่ฉันกังลังลากกระเป๋าอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่นั้นก็มีคนมาช่วยฉันยก

"ให้ผมช่วยนะ"

"นาย...ซองกยูหรอ"

"จำชื่อผมได้ด้วยหรอครับ"

"จำได้สิ"

  ฉันเดินตามซองกยูที่ช่วยลากกระเป๋าให้ฉันอย่างขยันขันแข็ง ฉันหันไปหวังว่าจะคุยกับดาร่าแล้วก็ต้องใจกระตุกทันทีเมื่อฉันเจอกับสายตาคู่หนึ่งที่ส่งมาให้จียงมองฉันด้วยสายตาที่สามารถฆ่าใครให้ตายก็ได้วันนี้เขามากับนางแบบญี่ปุ่นคนนั้น ก่อนที่เขาจะเดินปึงปังไปกระแทกไหล่ของซองกยู ฉันรีบวิ่งเข้าไปจับซองกยูไว้ก่อนจะมองเค้าด้วยสายตาไม่เข้าใจ

"เป็นอะไรมั๊ย"

"ไม่ครับแต่ว่าเมื่อกี๊นี่พี่จียงเค้าทำผมทำไม..."

"นั่นสิ"

  


   พวกฉันเดินเข้ามาภายในล็อบบี้กว้างขวางท่านประธารนั่งไขว่ห้างรอ แล้วมีผู้ชายคนหนึ่งกับผู้หญงอีกคนหนึ่งนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย พวกเราทั้งหมดเดินเข้าไปทำความเคารพโค้ง90องศาให้กับท่านประธาร 

"อันยองฮาเซโย"

"สวัสดีพวกเธอนี่คือเจ้าของรีสอร์ทที่พวกเราพักกับคู่หมั้น"

"สวัสดีค่ะฉันอิมยุนอาค่ะส่วนนี่่่คู่หมั้นฉันเจ้าของรีสอร์ทนี้.."

  ท่านประธารลุกขึ้นก่อนจะแนะนำคนสองคนที่นั่งอยู่ด้วยกัน จากนั้นผู้หญิงคนนั้นก็แนะนำตัวเองเธอสวยมากเธอยิ้มให้พวกฉันอย่างอ่อนโยน ก่อนจะผายมือไปที่ผู้ชายคนหนึ่งผู้ชายคนนั้นที่ทำให้หัวใจของฉันเต้นแรง เชวซีวอน

"สวัสดีครับผมเชวซีวอนเจ้าของรีสอร์ทนี้ครับ.....บอม"



-----------------------100%-------------------------------------------------

อยากรู้มั๊ยว่าทำไมป้าจะต้องใจเต้นแรงด้วย

เดี๋ยวมีเฉลยในตอนหน้่า