[bigbang 2ne1]ที่รักได้โปรดปล่อยมือฉัน

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

บทนำ

Bom part

"เราเลิกกันเถอะ"
 
   คำๆนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวฉันตลอดราวกับว่า มีคนกรอมันซ้ำๆไปมาเขาเลิกกับฉันเค้าหมดรักฉันแล้วหรอหรือว่า'เค้าไม่เคยรักฉันเลย'

"ฮึก แม่ขอโทษนะลูกพ่อเค้าบอกเลิกแม่ไปแล้ว"
 
  มือบางลูบท้องตัวเองเบาๆ น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ไหลลงมาอาบแก้มนวลมือทั้งสองค้างเช็ดน้ำตาออกอย่างลวกๆก่อนที่จะเอ่ยกับตัวเองเบาๆ

"แม่จะเลี้ยงลูกเอง"


หลายอาทิตย์ผ่านไป

  เหตุผลที่เค้าเลิกกับฉันก็เพราะว่าเค้ามี'คนใหม่'ที่เค้ารักมากกว่าฉัน เค้าตัดสินใจทิ้งฉันไปแบบไร้เยื่อใยแล้วไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น 

"อ้วกกกกกกกกกกกก"

  ฉันวิ่งเข้าห้องน้ำมาสิบกว่ารอบแล้ว หัวก็ปวดมาตลอดเลยช่วงนี้เรี่ยวแรงแทบไม่มีเลย อาหารก็ไม่อยากแต่ก็ต้องพยายามกินเพื่อ'ลูก'ของเธอ

ติ่งต่องๆ

"บอมฉันมาเยี่ยมนะ"

"สะเสียงนี้ ดะดาร่า"

  ร่างบางพึมพำเบาๆมือบางค่อยๆยันตัวลุกขึ้นจากโซฟา พยายามประคองสติตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ สองขาค่อยๆก้าวไปอย่างไร้เรี่ยวแรงมือเล็กๆคว้าสิ่งต่างๆข้างกายขณะเดินไปเปิดประตูให้เพื่อนรักที่อยู่ด้านนอก

แกร่ก

"ดะดาร่า"

"บอมทำไมเปิดช้าจังเนี่ย"

ตุ่บ ร่างบางเอ่อยคำนั้นเบาๆก่อนที่สติอันเลือนลางจะดับวูบไป

"เห้ยบอมอย่าเป็นอะไรนะบอม"



Dara  part

  ฉันนั่งมองเพื่อนรักที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงกลางห้อง ใบหน้าเธอดูซีดเซียวและเหนื่อยอ่อนคำพูดของหมอเมื่อ3นาทีก่อนยังคงตราตรึงอยู่ในหัวของฉัน

'คนไข้มีความเครียดมากเกินไปนะครับมันอาจจะส่งผลกระทบต่อเด็กในครรภ์ของเธอก็ได้นะครับ หมอว่าทางที่ดีคุณอย่าพึ่งให้คนไข้รับรู้อะไรที่ทำให้เธอเครียดมากจนเกินไปนะครับ'

  ยัยบอมยัยบ้าเธอเป็นอะไรบอกฉันสิ มีอะไรทำไมไม่บอกฉันเลยทำไมต้องเก็บเรื่องทุกอย่างไว้คนเดียวด้วยระบายออกมาให้ฉันได้ยินให้ฉันได้ฟังหน่อยไม่ได้รึยังไง

"ฮึก ยัยบอมบ้า"

  ฉันปาดน้ำตาออกก่อนจะนึกถึงเรื่องที่ทำให้ฉันต้องมาที่นี่เรื่องของ'เขา'คนนั้นคนที่ทำให้เพื่อนเธอต้องเป็นอย่างนี้ 'ควอนจียง'

Bom part

  ฉันกระพริบตาปรับโฟกัสของตัวเอง ก่อนจะมองไปรอบๆและไปสดุดตากับดาร่าที่นั่งมองฉันด้วยตาอันแดงก่ำ ไปร้องไห้มาหรอเนี่ยดาร่าเดินมาทางฉันก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆฉัน

"บอมยัยบ้า"

"ดาร่าเธอร้องไห้ทำไมเนี่ยยัยบ๊อง"

"ย่าส์คนอย่างเธอมีสิทธิ์มาว่าฉันหรอย่ะ"

  ดาร่าโวยวายเสียงดังน่ารักจริงเพื่อนฉัน ฉันนั่งคุยกับเธอไปสักพัก สายตาของเธอเหมือนมีอะไรจะบอกฉันตลอดเวลา

"ดาร่าเธอมีอะไรจะบอกฉันรึเปล่า"

"บอมเธอสัญญากับฉันได้มั๊ยว่าจะทำตามที่ฉันบอก"

"อืมได้สิ"

 ฉันพยักหน้าให้เธอเบาๆ  ดาร่าเอื้อมมือมาจับมือฉันไว้และบีบมือฉันเบาๆ  ก่อนจะจ้องมองฉันด้วยสายตาจริงจังไม่มีแววตาล้อเล่น

"ต่อจากนี้เธอต้องดูแลตัวเธอให้ดีนะบอม เพราะว่าต่อจากนี้ไปจะไม่มีเธอคนเดียวในร่างกายอันบอบช้ำนี้ แต่มีอีกหนึ่งชีวิตที่เธอต้องดูแล ลูกของเธอและจี.........ยง"

เพล้ง

  แก้วน้ำแตกเป็นเสี่ยงๆโดยฝีมือฉันเอง ลูกของฉันคนเดียวไม่ใช่ของเค้า เด็กคนนี้คือลูกของฉันคนเดียว คนอย่างเค้าไม่มีสิทธิ์ที่จะได้เป็นพ่อของเด็กคนนี้

"ฮึกๆ ดาร่าฉันไม่ไหวแล้วฉันทนแบกรับไม่ไหวแล้ว"

"บอมร้องไห้ออกมาสิ ร้องมาเลยบนบ่าของเพื่อนคนนี้ ร้องออกมาได้โปรดอย่าเก็บมันไว้"

  ดาร่ากอดฉันเบาๆ ฉันกอดเธอแน่นไม่รู้ว่าเนิ่นนานเท่าไหร่ที่ฉันร้องไห้บนบ่าเล็กแต่กลับแข็งแกร่งของดาร่า เธอดันฉันออกก่อนจะกุมมือฉันไว้และจ้องตาฉันนิ่ง

"สัญญากับฉันนะบอมว่าจะไม่ร้องไห้อีก"

"ได้ฉันสัญญา"



------------------------------------------------------------------------------------

ฝากติชมกันได้นะค่ะ

เอาบทนำมาฝากส่วนพรุ่งนี้จะลงตอนแรกให้นะค่ะ ^3^