คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความสุข
ตอนที่7
ณ เวลานี้พวกผมแอนด์เดอะแก๊งค์กำลังนั่งดื่มกันอยู่สถานที่ก็ไม่ใช่ที่ไหนบ้านผมเอง ผมลากเพื่อนๆผมมาให้หมดอ่ะ
“เดี๋ยวๆทำไมกูต้องมานั่งแดกเหล้ากับพวกมึงด้วยเนี่ย”ไอ้ไดร์โวยลั่นเลยครับ ก็ผมกลัวพวกเฮียเค้าเล่นแผลงๆอ่ะ เลยลากพวกไอ้ไดร์ ไอ้แน็ค ไอ้บีมมาด้วย
“มีเหล้าฟรีก็แดกไปเหอะมึง”ไอ้ออดี้ครับตอนนี้นั่งหน้าบึ้งอยู่ ตามันเริ่มจะเยิ้มๆแล้วทั้งที่มันก็ไม่ดื่มอะไรมาก แต่ไอ้คนที่ควรเมานะมันไอ้พี่วินต่างหาก พวกเฮียต่างก็ส่งเหล้าให้มันอย่างไม่ขาดสาย น่าสงสารอ่ะคิกๆ
“ขำอะไรครับหืม”มันยื่นหน้ามาถามผมผลักหน้าพี่มันออกไปแต่พี่มันเอื้อมมือมาบีบจมูกผม ผมนี่แทบจะตบพี่มันเลยครับ
“หน้าพี่ดูหงอๆนะฮ่าๆ”ผมหัวเราะร่าพร้อมกับกระดกเหล้าลงปากไปเอือกใหญ่ พี่มันคว้าแก้วเหล้าผมไว้แทบไม่ทัน
“ดื่มเยอะเกินไปแล้วนะ”พี่มันว่าเสียงดุๆครับผมหน้างอพร้อมกับเอาหัวไปถูพี่มันอย่างอ้อนๆ เฮียปีเตอร์เดินมาคว้าหมับที่หัวพี่วินแล้วแยกออกจากผมโด่ ขัดความสุขน้องจริงๆเลยแต่เอาเถอะสามีจะโดนแกล้งเอ๊ยโดนรับขวัญนี่เนาะ
“เดี๋ยวพวกนี้นั่งกินกันอยู่นี่และเห้ยไอ้แฝดลากมันเข้าห้อง”พอสิ้นคำสั่งเฮียเต็คปึป เฮียแฝดก็เข้ามาหิ้วปีกพี่มันแล้วลากเข้าห้องทันทีตามด้วยไอ้ฮันเตอร์และเฮียแตมป์ที่ขนเหล้าเข้าไปจำนวนหนึ่ง
“เป็นเขยบ้านนี้แมร้งโหดบรรลัยยิ่ง”พี่คุ้มว่าอย่างหวาดๆก่อนจะกระชับอ้อมกอดไอ้ฟาร์แน่น ส่วนไอ้ฟาร์ก็ดิ้นขลุกขลิก พวกผมก็ดื่มไปเรื่อยรั่วไปเรื่อยพวกมันคงเห็นว่าไม่ถึงใจเดินไปยกเครื่องขยายเสียงมาเสียบต่อพร้อมร้องเกะกันเลยทีเดียวประเดิมคนแรก ไอ้บ้าแน็คตามด้วยไอ้แฟร์ที่ยังคงเก็บกดจากตอนทำรายงาน
“จะออกไปแตะขอบฟ้าแต่เหมือนว่าโชคชะตาไม่เข้าจายยยยยยยยยยย”แหกปากเข้าไปครับข้างบ้านนี่แทบจะประเคนรองเท้ามาให้แต่พวกมันก็หาได้แคร์
“มาๆกูร้องบ้าง”ไอ้บีมที่เมาได้ที่เดินมาคว้าไมค์ มันเดินมาคว้าเหล้าแล้วราดตัวมันทันทีก่อนจะสลัดตัวอย่างยั่วยวน
“เห้ย”พวกเราร้องออกมากันโดยไม่ได้นัดหมาย ไอ้บีมตอนมันถอดแว่นตาแล้วน่ารักชะมัดยากมันใส่เสื้อเชิ้ตสีครีมกับกางเกงยีนส์สีซีด
ก่อนที่เสียงซาวด์อิเล็กทรอนิกส์จะดังขึ้นไอ้บีมเริ่มเต้นอย่างยั่วยวน ก่อนจะเปล่งน้ำเสียงออกมากับเพลงจังหวะหนักๆ ผมเริ่มโยกหัวตามละครับสายตาของไอ้บีมมันสื่อความหมายมาที่ไอ้แน็ค ที่กัดฟันกรอดอยู่
I-I’m feeling your thunder
The storm’s getting closer
This rain is like fire
And my-my world’s going under
And I can’t remember
The reason that you got off the line
ฉัน ฉันรู้ว่าคุณกำลังอารมณ์ไม่ดี
พายุกำลังใกล้เข้ามา
ฝนก็ตกแรงดั่งไฟ
และโลก โลกของฉันกำลังจะพลิกกลับ
และฉันก็จำไม่ได้
ว่าอะไรคือเหตุผลที่คุณจะจากฉันไป
You’re moving on, you say
Here I stay
I’ll take this pain
Yeah, I can’t, I can’t
ฉันกำลังจะไปแล้ว คุณบอก
และฉันก็ยืนอยู่ตรงนี้
อยู่กับความเจ็บปวดร้าว
ใช่ ฉันอยู่ไม่ได้หรอก ไม่ได้
But what about love?
What about our promises?
What about love?
You take it all and leave me nothing
แต่ แล้วความรักของเราละ?
แล้วคำสัญญาที่ให้กัน มันอยู่ไหน?
ความรักที่คุณให้ฉัน
ตอนนี้คุณเอามันกลับไป และทิ้งความว่างเปล่าให้ฉัน
What about love?
What about us ’til the end?
What about love?
You cut my wings, now I am falling
What about love?
แล้วความรักละ?
แล้วที่ว่าจะรักกันจนสิ้นใจ ไม่มีเหรอ?
ความรักของสองเราละ?
คุณทำให้ฉันไปต่อไม่ได้ และตอนนี้ฉันก็ล้มลง
ความรักของเราละ?
What about love?
ความรักของเราละ?
Why you're colder than winter?
You’re switching the picture
You used to be perfect, yeah.
Once you’re hot like the summer
Please help me remember
The reason that you said “bye bye bye”
ทำไมคุณช่างเย็นชาดั่งลมหนาว
กลับหน้ามือเป็นหลังมือเลย
คุณเคยสมบูรณ์แบบที่สุดนะ
ครั้งหนึ่ง คุณเคยฮอตเหมือนฤดูร้อน
ช่วยให้ฉันจำได้ทีเถอะ
ว่าทำไมคุณถึงบอก... ลา
You’re moving on, you say
Here I stay
I’ll take this pain
Yeah, I can’t, I can’t
ฉันกำลังจะไปแล้ว คุณบอก
และฉันก็ยืนอยู่ตรงนี้
อยู่กับความเจ็บปวดร้าว
ใช่ ฉันอยู่ไม่ได้หรอก ไม่ได้
But what about love?
What about our promises?
What about love?
You take it all and leave me nothing
แต่ แล้วความรักของเราละ?
แล้วคำสัญญาที่ให้กันมันอยู่ไหน?
ความรักที่คุณให้ฉัน
ตอนนี้คุณเอามันกลับไป และทิ้งความว่างเปล่าให้ฉัน
What about love?
What about us ’til the end?
What about love?
You cut my wings, now I am falling
What about love?
แล้วความรักละ?
แล้วที่ว่าจะรักกันจนสิ้นใจ ไม่มีเหรอ?
ความรักของสองเราละ?
คุณทำให้ฉันไปต่อไม่ได้ และตอนนี้ฉันก็ล้มลง
ความรักของเราละ?
What about love?
ความรักของเราละ?
Uh uh uh uh uh uh uh uh What about-what about love? (x4)
แล้วเรื่อง... แล้วเรื่องความรักของเราละ? (x4)
You’re moving on, you say
Here I stay
Watching every night get colder
You’re moving on, you say
Here I stay
I’ll take this pain
Yeah, I can’t, I can’t
ฉันกำลังจะไปแล้ว คุณบอก
และฉันยืนอยู่ตรงนี้
เฝ้ารอให้ทุกค่ำคืนหนาวเหน็บลงเรื่อยๆ
ฉันกำลังจะไปแล้ว คุณบอก
และฉันยืนอยู่ตรงนี้
อยู่กับความเจ็บปวดร้าว
ใช่ ฉันอยู่ไม่ได้หรอก ไม่ได้
But what about love?
What about our promises?
What about love?
You take it all and leave me nothing
แต่ แล้วความรักของเราละ?
แล้วคำสัญญาที่ให้กันมันอยู่ไหน?
ความรักที่คุณให้ฉัน
ตอนนี้คุณเอามันกลับไป และทิ้งความว่างเปล่าให้ฉัน
What about love?
What about us ’til the end?
What about love?
You cut my wings, now I am falling
แล้วความรักละ?
แล้วที่ว่าจะรักกันจนสิ้นใจ ไม่มีเหรอ?
ความรักของสองเราละ?
คุณทำให้ฉันไปต่อไม่ได้ และตอนนี้ฉันก็ล้มลง
What about love? (what about-what about love? what about) (x2)
ความรักของเราละ? (แล้วเรื่อง แล้วเรื่องความรักของเราละ? เรื่องนั้นละ)
What about love?
ความรักของเราละ?
วิน
หลังจากที่ผมโดนบรรดาเฮียๆของเมียผมลากเข้ามาในห้องห้องหนึ่งพวกเค้าก็ลากผมไปนั่งตรงเก้าอี้ไม้กลางห้องเดี่ยวๆ พวกเค้าจ้องหน้าผมนิ่งผมก็ทำเพียงแค่จ้องกลับ
“นายคิดยังไงมาพรากแก้วตาดวงใจไปจากเราหา”ไอ้พี่แตมป์กระชากเสียงใส่ผมทันที ผมนิ่งไปนิดก่อนจะเอ่ยคำตอบ
“ผมรักพัตเตอร์ผมรู้แค่นั้น”
“แล้วนายไม่แคร์สายตาคนข้างนอกรึยังไง”พี่ใหญ่ของบ้านถามพร้อมกับจิบเหล้าในมือไปด้วย สายตาคนคนนี้กำลังลองใจผม
“ทำไมผมต้องแคร์ผมแคร์แค่พัตเตอร์คนเดียว”
“แล้วพ่อแม่นายเค้ารับได้หรอ”
“ผมไม่รู้แต่ถึงยังไงถ้าเค้าไม่ให้คบผมจะออกจากตระกูลแล้วหนีไปกับพัตเตอร์”ผมตอบไปอย่างมั่นใจแม่นะรับได้ออกจะชอบเสียด้วยซ้ำแต่พ่อนี่และเหอะถ้าตาแก่นั่นรับไม่ได้ก็ไม่ต้องอยู่หรอกกับความรักจอมปลอม
“นี่มึงจะพาน้องกูหนีหรอห่ะ”ไอ้พี่ปีเตอร์วิ่งโร่มากระชากคอเสื้อผมทันทีผมจ้องกลับอย่างไม่ลดละ
“เฮียใจเย้นนนนนนนใจเย็นๆ”ไอ้ฮันเตอร์วิ่งมาช่วยผมแยกออกจากเฮียมัน ไอ้พี่คอปเตอร์มองหน้าผมอย่างอาฆาตส่วนไอ้พี่แตมป์ถ้ามันเอาเหล้าฟาดหัวผมได้มันทำไปนานแล้วละ คุณพี่เต็คมองหน้าผมนิ่งๆแต่มันเป็นหน้านิ่งที่กดดันมากประมาณว่า ‘มึงเอาน้องกูไปมึงตาย’
“จะให้ผมทำยังไง”ผมถามด้วยสีหน้าจริงจัง พี่ใหญ่ของบ้านหัวเราะในลำคอก่อนจะรินเหล้าลงในแก้วแล้วจิบอารมณ์สุนทรีย์จังนะ
“นายยอมเพื่อน้องฉันได้ทั้งหมดใช่มั๊ย”
“ครับ”
“ฝาแฝดแตมป์จัดการ ส่วนน้องรักจะเอาด้วยก็ได้นะเฮียไม่ว่า”สิ้นเสียงไอ้พี่แตมป์รีบวิ่งมาล็อคแขนผมทันที ก่อนที่หมัดหนักๆของพี่ปีเตอร์จะแล่นเข้ามาที่ท้องของผม
อุ่ก
“แค่นี้มันยังน้อยไปกับที่นายพรากแก้วตาดวงใจฉันไป”
พลั่ก
ตามด้วยหมัดของไอ้ฮันเตอร์ที่มาปะทะที่ใบหน้าของผม
“ยังไงมันก็คือคนที่กูห่วงที่สุดถ้ามึงทำมันเสียใจเพื่อนก็เพื่อนเถอะ”
พลั่ก
ตามด้วยหมัดของพี่คอปเตอร์ที่มาปะทะที่ใบหน้าของผมอีกข้าง ผมหน้านิ่วรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือดคละคุ้งในปาก
พลั่ก
ตามมาด้วยหมัดไอ้พี่แตมป์เสยเต็มๆมาที่ดั้ง ผมทรุดตัวลงก่อนจะพยายามยืนขึ้นไอ้ฮันเตอร์รีบช่วยมาพยุง
เพล้ง
พี่ใหญ่ของบ้านขว้างแก้วทิ้งก่อนจะเดินตรงมาที่ผมไอ้ห่าฮันเตอร์หน้าซีดเผือดผมต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายหน้าซีดแต่ผมกับไม่รู้สึกกลัว
อุ่ก
มาอีกแล้วครับคราวนี้ไม่ใช่มือนะแต่เป็นตีน ที่ถีบมาเต็มท้องผมเลยคิดดูขนาดมีไอ้ฮันเตอร์อยู่ด้วยมันยังล้มกลิ้งกระแทกพื้นกับผม
“ฉันจะไม่ให้นายลากน้องฉันไปอยู่ด้วย1อาทิตย์ อ่อน้องรักไม่ต้องสะเออะไปหาน้องสะใภ้1อาทิตย์เหมือนกันนะ แต่เจอกันได้ฉันไม่ได้ใจแคบขนาดนั้น”พูดเสร็จคุณพี่ทั้งหลายก็เดินออกไปไอ้ฮันเตอร์มาช่วยพยุงผมออกไป
"พี่มึงแมร้งโหดชิป"
"มึงโดนแค่นี้ยังน้อยไปเหอะนี่เห็นแก่ไอ้พัตเตอร์นะถ้าเป็นปรกตินะมึงโดนเขวี้ยงลงอ่าวไทยแล้วและ"บ้านนี้โหดจริงๆรจริงครับ ขนาดไอ้คุณพี่เต็คกับไอ้พี่แตมป์เป็นญาติยังอาฆาตผมขนาดนี้และสองฝาแฝดนี่ถ้าไม่เห็นแก่น้องพวกมันซึ่งเป็นเมียผมนี่คงลากผมไปกระทืบให้รู้แล้วรู้รอด
พัตเตอร์
ณ ขณะนี้ยังไม่ครบหนึ่งอาทิตย์ครับผ่านมาได้3วัน หลังจากที่ผมเห็นสภาพพี่วินที่เดินออกมาโดยมีพี่ชายสุดรักสุดแค้นพยุงมา ผมก็คว้าไอโฟนเครื่องสวยมาโทรไปรายงานม๊าที่ประเทศจีนทันที แล้วก็โทรไปบอกคุณป้าที่ฝรั่งเศสด้วยพอม๊ารู้เรื่องก็รีบโทรมาด่าพวกเฮียๆทันที ม๊าประกาศชัดเจนแจ่มแจ้งลูกเขยข้าใครอย่าแตะ ตามมาด้วยคุณป้าคนสวยที่พอรู้เรื่องก็แทบจะบินกลับจากฝรั่งเศสมากระทืบ เฮียเต็คกับเฮียแตมป์ เป็นอันว่าเคลียร์พวกเฮียๆเลยได้ดูแลอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ
"โว๊ยยยยยยยย"ไม่ใช่เสียงใครครับเสียงไอ้ฮันเตอร์มันโวยวายมาหลายรอบแล้วจนพี่พัคต้องขว้างแอปเปิ้ลไปให้ด้วยความรัก
ขณะนี้พวกเรากำลังติวครับอยู่บ้านผมครับเพราะกำลังจะสอบ พวกเราเลยใช้ห้องนั่งเล่นติวแต่จะเรียกว่านั่งเล่นก็ไม่ถูกควรเรียกว่าห้องพักผ่อนซ่ะมากกว่า ห้องสี่เหลี่ยมแสนกว้าง ปูพรมไว้ทุกอณูมันเลยนุ่มไปหมดเปิดเข้ามาจะเจอ โต๊ะเตี้ยๆยาวๆอยู่กลางห้องเหมือนโต๊ะโคทัตซึครับแต่มันยาวกว่าครับสั่งทำพิเศษ มีที่นอนแบบฟูก พับไว้อย่างดี มีชั้นหนังสือการ์ตูน เกมส์ คอมพิวเตอร์ ฯลฯ สบายสุดๆ แต่ตอนนี้เราเอาโต๊ะโคทัตซึที่สั่งทำพิเศษย้ายไปไว้ครับจะได้สะดวกแก่การเกลือกกลิ้ง
"กูหงุดหงิดเว้ย"ไอ้เตอร์บ่นอีกแล้วครับ ผมนอนพิงหลังพี่วินอ่านหนังสือส่วนพี่วินนอนคว่ำหน้าพิงหมอนอิงอ่านหนังสือ ไอ้แฟร์นั่งพิงหลังกับพี่พัคคนสวยที่อ่านไปด้วยป้อนขนมกันไป ฟาร์น้อยของพวกเรานั่งอยู่ตรงหว่างขาพี่คุ้มคือพี่มันนั่งบนโซฟาไอ้ฟาร์นั่งข้างล่างครับ เฮียแฝดเตอร์ทั้งสองนั่งกดแป้นพิมพ์คุยกับสาวอยู่ครับมือขวากดแป้นมือซ้ายถือโทรศัพท์ตาก็อ่านหนังสือไปด้วยทั้งสองคนเมพไปนะพี่กู ส่วนเฮียเต็คนั่งทำงานอยู่ตรงมุมห้องที่มีหนังสือกับโต๊ะทำงาน ห้องมันกว้างครับ เฮียแตมป์ไม่ต่างจากไอ้พี่แฝดหรอกครับมันนั่งอยู่อีกมุมกับพวกเฮียแฝดนั่นและแต่เพียงแค่ว่าFacetime คุยกับคุณป้าเพิ่มไปด้วย
"โว๊ยยยยยย"พวกผมทั้งหมดพร้อมใจกันปาปากกาใส่ไอ้ฮันเตอร์ทันที สาเหตุที่มันหงุดหงิดคือไอ้ออดี้ไม่ได้มาครับที่บ้านมันเริ่มสงสัยมันกับไอ้ฮันเตอร์แล้วและตอนนี้มันโกยไปเหนือครับ ทำให้ไอ้ฮันเตอร์ไร้คู่ชู่ชื่นนั่งหน้าบูดอยู่อย่างนี้
"เตอร์เฮียต้องการสมาธินะครับพวกน้องๆต้องอ่านหนังสือด้วยเตอร์ควรจะนั่งอ่านเงียบๆนะครับ"เฮียเต็คถึงกับกุมขมับเลยครับมันโวยวายมาหลายรอบแล้วครับ
"มึงดูด้วยนะครับไอ้น้องเวรว่าตอนนี้พี่มึงต้องการสมาธิสูงแค่ไหน"เฮียแตมป์ครับสงสัยคงอดไม่ได้แล้วจริงๆ ผมหยิบแอปเปิ้ลที่ปาดไว้ยัดใส่ปากไอ้ฮันเตอร์ไปหนึ่งชิ้น มันนั่งอยู่ข้างๆผมกับพี่วินครับ
"คิดถึงเมียว่ะมึงง่ะไอ้เตอร์โทรไปหามันดิ"ผมมองหน้ามันด้วยความรำคาญใจก่อนจะเอาสันหนังสือเคาะหัวมันไปที ที่ผมพูดกับมันเมื่อ2นาทีที่แล้วนี่ไม่ฟังเลยช่ะ
"เตอร์กูบอกมึงแล้วว่ามันรับสายไม่ได้ตอนนี้มันติวกับพี่พอร์ชอยู่"คือทุกปีก่อนมันจะสอบมันต้องขึ้นเหนือเพื่อไปติวกับพี่ชายคนโตของมันที่เป็นอาจารย์สอนอยู่ ม.เชียงใหม่ อ่ะครับ
"โอ๊ยกูจะบ้าตายยยยย"แล้วมันก็แหกปากต่อไปเฮียปีเตอร์ทนไม่ไหวลุกขึ้นมาลากคอพี่มันไปด่าข้างนอกเลยครับ ผมหัวเราะนิดหน่อยก่อนจะถามคนที่ให้ผมหนุน
"พี่วินเมื่อยมั๊ย"พี่มันหันมามองก่อนจะส่ายหน้าหน่อยๆ ผมลุกขึ้นนั่งก่อนจะนอนคว่ำข้างๆพี่มันและอ่านหนังสือไปด้วย พี่มันเอื้อมมือมายีหัวผมหน่อยๆ
"พี่คุ้มตรงนี้มันเป็นยังไงอ่ะไม่เข้าใจ"เสียงฟาร์ครับ ไอ้พี่คุ้มก็สอนดี๊ดีโน้มตัวไปและบอกจนหมดแบบแนบชิดเลยมั้งเนี่ย
ผมหยิบมะม่วงส่งเข้าปากพี่วินก่อนจะหยิบเข้าปากตัวเองคือผมเป็นพวกชอบป้อนคนอื่นจนติดนิสัยอ่ะครับ พวกเฮียๆมันเป็นง่อยเลยต้องให้ผมคอยป้อน
"กูคิดถึงไอ้ออดี้ว่ะ"เอาละครับหลังจากโดนเฮียปีเตอร์ด่าไปฉาดใหญ่มันก็เดินเข้ามาเหมือนคนสติหลุดก่อนจะบ่นงึมงำเบาๆ แต่ขอโทษกูได้ยินเหอะผมกัดมะม่วงก่อนจะหยิบแอปเปิ้ลยัดใส่ปากมันอีก ก่อนจะหยิบองุ่นให้พี่วินกินอีก
"พี่วินถ้าแทนค่าด้วยตัวนี้มันจะได้แบบนี้ใช่มั๊ยว่ะ"ผมละความสนใจจากไอ้ฮันเตอร์หันมาถามสามีที่กำลังจดยิกๆอยู่พี่มันหันมามองก่อนจะพยักหน้า ผมเลยทำต่อไป
"มันจะกินข้าวยังว่ะ"ผมทำหน้าเอือมๆใส่มัน ก่อนจะหยิบแคร็กเกอร์ใส่ปากแต่กำลังจะหยิบอีกชิ้นให้พี่วิน พี่มันกลับล็อคหน้าผมไว้ก่อนจะโน้มหน้าลงมากัดแคร็กเกอร์ผมนี่ตาโตเลยครับ
"หึๆ อร่อยแหะ"พี่มันพูดแค่นั้นก่อนจะกลับไปอ่านหนังสือต่อไม่สะทกสะท้านสายตาพวกเฮียๆที่มองมาเลยแต่ดูเหมือนจะไม่มีแค่พวกผมนะ ไอ้แฟร์กัดป็อกกี้กับพี่พัค ฟาร์เงยหน้าขึ้นไปกินแอปเปิ้ลจากปากพี่คุ้ม กูว่าแล้วที่มึงหงุดหงิดเหตุนี้เพราะเหตุนี้ใช่มั๊ย
"อย่ามาสวีทต่อหน้ากูนะเว้ยยยยพวกมึง"พี่มันปาหมอนอิงใส่ทุกคู่เลยครับ เฮียเต็คไม่นั่งแล้วครับเดินมาโบกหัวฮันเตอร์ไปฉาดใหญ่
ปาป
"โอ๊ยเฮียผมเจ็บนะ"มันทำหน้าเบะปากอย่างหน้าสงสารตีนผมกระตุกครับถีบมันไปเบาๆมันหันมาถลึงตาใส่
"น้องรักถ้ามึงไม่หุบปากกูจะลากไปโยนลงสระเดี๋ยวนี้ คนอื่นเค้าต้องทำงานนะหนังสือมีก็อ่านไปจะสอบแล้วเมียมึงไม่ได้มีชู้สักหน่อยแล้วที่สำคัญนะน้องรักสุดที่รักของกูจะติวไม่รู้เรื่อง"พูดเสร็จเฮียแกก็กลับไปนั่งทำงานต่อ
"มันเก่งจะตายเหอะไม่อ่านก็สอบได้"เรื่องจริงครับเพราะผมเป็นคนความจำดีและค่อนข้างฉลาดมันเลยไม่ใช่ปัญหาในการอ่านสักเท่าไหร่ แต่ผมก็อยากจะทบทวนนะครับอันที่จริงทั้งวงตระกูลพวกเรานี่ฉลาดมากเกียรตินิยมทุกรุ่น ไม่รู้ว่าพวกเฮียแตมป์กับเฮียแฝดจะได้มั๊ยเพราะดูจากลักษณะแมร้งม่อเกิน ชอบลอยไปลอยมาไม่ค่อยเข้าเรียน
"พอๆเตอร์ถ้ามึงอยากจะคุยกับมันมากกูจะโทรไปหาพี่พอร์ชให้ก็ได้"ผมส่ายหัวอย่างเอือมๆก่อนจะยกโทรศัพท์กดเบอร์ไปหาพี่พอร์ชสุดหล่อ
(ว่าไงไอ้แสบ)
"ดีฮะพี่พอร์ชคุยกับไอ้ดี้หน่อยดิว่ะพี่ มันปิดเครื่องอ่ะ"
(ไอ้ดี้หรอตอนนี้มันติวอยู่ว่ะแต่ไม่เป็นไรพี่ว่าจะให้มันพักอยู่พอดีรอสัก5นาทีให้มันทำโจทย์ก่อนนะ)ไอ้ออดี้เป็นคนที่โง่ที่สุดในกลุ่มแล้วละครับถึงจะว่าโง่แต่เกรดไม่เคยต่ำกว่า B นะครับ
"ครับๆ"ผ่านไป5นาทีพี่พอร์ชก็เรียกมันมาคุย
(โหล)
"ดี้ ที่รักมึงอยากคุยด้วยว่ะ"ผมส่งไอโฟนไปให้ไอ้ฮันเตอร์ที่หน้าเริ่มดีกว่าส้นตีนนิดหนึ่ง ก่อนมันจะหันไปคุยงุ้งงิ้งเข้าโลกส่วนตัวกับเมียมัน ซึ่งเป็นอะไรที่พวกเราอยากให้เป็นมาก
หลายชั่วโมงผ่านไป
ผมเปลี่ยนจากนอนข้างพี่มันเป็นนอนหนุนแขนแล้วละครับ เพราะหลังจากอ่านไปสักครู่ก็เกิดอาการง่วงกันถ้วนหน้าเลยพากันเอาฟูกมาปูนอนพร้อมกับหมอนและผ้าห่ม ก่อนจะพากันซุกตัวเข้าผ้าห่มแล้วหลับไปเลย
"อื้มอย่ากวนสิ"ผมปัดมือที่เขย่าปลุกผมออก ก่อนจะมุดซุกอกหาความอบอุ่นวงแขนแกร่งกระชับอ้อมกอดผมแน่น
"เฮียใจเย้นนนน"งืมๆ เสียงไอ้ฮันเตอร์นี่หว่า
"มันกอดน้องกู"เสียงเฮียปีเตอร์นี่ทำไมมันใกล้ๆจังวะ ผมพยายามฝืนตาขึ้นดูเห็นเฮียแฝดเฮียแตมป์ ยืนกอดอกมองมาอย่างฉุนๆ ไอ้ฮันเตอร์คอยห้าม เฮียเต็คก็มองมานิ่งๆแต่ออร่ากดดันนี่กระจาย ผมยันตัวลุกขึ้นแต่คนที่กอดผมยังคงไม่ปล่อยเอวกระชับแน่นกว่าเดิมอีก มองไปรอบๆ พี่พัคกับไอ้แฟร์นอนบนฟูกกอดกันกลมอยู่ไม่ใกล่ไม่ไกล ฟาร์กับพี่คุ้มนอนกอดกันบนโซฟา แล้วคือไอ้พวก4กุมารมันมาสนใจกูทำไมเนี่ย
"เฮียมีไรกันอ่ะ"ผมถามไปด้วยขยี้ตาไปด้วย ง่วงว่ะไอ้พี่วินก็กอดไม่ปล่อยเลยครับ ผมก็ไม่ว่าไรให้มันกอดไป
"มันกอดสุดที่รักของเฮีย"แหมตะโกนใส่หน้ากูจังๆเลยนะครัช ผมแกะมือพี่มันออกแต่มันกับกระชับแน่นกว่าเดิม
"เฮียคนเป็นแฟนกันนะ"ผมพูดอย่างชิวๆแล้วล้มตัวนอนหัวพิงอกพี่มันไว้ ส่วนมือจากที่กอดพี่มันก็สอดประสานมือกับผมแทน
"ฮึ่ยยยยยยย ถ้าไม่เห็นแก่สุดที่รักกับม๊ามึงเละแน่"ชี้หน้าคนหลับแล้วก็ไปเลยครับผมส่ายหน้าน้อยๆก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง
ตอนนี้ผมกำลังนั่งทานข้าวอยู่ในภัตตาคารอาหารจีนชื่อดังที่อยู่ในเครือ'พิระสกุล'นามสกุลม๊าผมเองครับ ส่วนของผมกับฮันเตอร์และเฮียแฝดใช้'คาโมเรียล'
"อาหารจีนที่นี่อร่อยนะม๊าสั่งให้กินบ่อยๆตอนที่ขี้เกียจทำอาหารนะ"พี่มันหัวเราะนิดๆ ผมรับเมนูก่อนจะสั่งไปสองสามอย่างพี่มันก็สั่งไปสามอย่าง
"สอบเสร็จเราไปเที่ยวกันมั๊ยครับ"ผมเลิกคิ้วนิดหนึ่งพี่มันส่งยิ้มอบอุ่นมาให้
"ก็...เตอร์อยากไปเที่ยวนิพี่เลยจะพาไป"ผมพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะยกไวน์ชั้นดีขึ้นมาจิบนิดๆ ผมคอแข็งครับแต่ผมไม่ถูกกับไวน์เท่าไหร่หน้าเลยเริ่มจะแดงๆแล้วแน่ๆ ยิ่งไวน์ที่หมักนานๆแล้วนี่ยิ่งไม่ถูก
"เป็นอะไรครับหน้าแดงๆ"ผมยกมือขึ้นทาบแก้มตัวเองก่อนจะส่ายหน้าให้พี่มัน
"ผมดื่มไวน์แล้ว.....ผมแพ้ไวน์แน่ๆเลยอ่ะพี่ร้อนไปหมดแล้วเนี่ย"ผมยังคงกุมแก้มตัวเองแน่นขณะพี่มันส่งสายตาดุๆมาให้ผมเท่านั้น ก่อนจะเรียกเด็กมาเก็บเงินแล้วลากผมออกมาทันที
บรรยากาศในรถเงียบสงบครับ ผมรีบรู้ได้แต่สายตาดุๆของพี่วินที่มองมาพี่มันคงจะโกรธผมมาก ก็ไม่คิดว่าจะแพ้ขนาดนี้นี่หว่า
"พี่เห้ยจะไปไหน"ผมถามครับที่พี่มันจะเลี้ยงรถไปทางไหนก็ไม่รู้ พี่มันส่งสายตารำคาญมาให้ผมนิดๆ
"ไปโรงพยาบาลดิ"
"ไม่ต้องพี่ พี่แค่เอาผมไปโยนไว้ในห้องน้ำก็แค่นั้นละ อึก"เริ่มมาแล้วครับอาการ ผมพยายามฝืนกลั้นอารมณ์ตัวเองสุดฤทธิ์กัดฟันแน่น พี่มันมองมาที่ผมด้วยสายตางงๆ
"คะคือว่า อึก วะเวลากะกินไวน์เนี่ย มันจะกระตุ้นอารมณ์นะอึก ตะแต่วะว่ามันอึก ก็แล้วแต่ปีที่หมักด้วยว่ายะยาวอึกนะนานคะแค่ไหนอึก "พี่มันเลี้ยวรถไปทางคอนโดมันทันทีเลย ผมแอบเห็นมันยกมุมปากด้วย
"งั้นเดี๋ยวพี่ช่วยนะครับคนดี"พี่มันพูดจบก็จอดรถที่ประจำมันที่คอนโดก่อนจะเปิดประตูรถเดินมาช้อนร่างผมไปขึ้นคอนโด และหลังจากนั้นก็คงไม่ต้องเดานะครับว่าผมโดนอะไรบ้าง
"อืมม โอ๊ยซีดดดด"ผมร้องออกมาอย่างเจ็บปวดกว่าจะได้นอนนี่ก็เช้าเลยนะครับ ผมหันไปมองคนข้างกายพี่มันเท้าศอกมองหน้าผมอยู่ ผมยู่หน้าใส่พี่มัน
"ไปอาบน้ำก่อนนะครับ"พี่มันลุกขึ้นแล้วค่อยๆช้อนร่างเปลือยเปล่าของผม ผมยกมือคล้องคอร่างสูงไว้แน่น ก่อนที่พี่วินจะพาลงมาวางไว้บนอ่างน้ำที่มีน้ำอุ่นเตรียมไว้
"พี่ยืนอยู่ทำไมไปดิผมจะอาบน้ำ"ผมไล่พี่มันไป แต่พี่มันกลับย่อตัวลงมาก่อนจะยื่นหน้ามาแล้วกดจูบที่ริมฝีปากผมเบาๆ
"มอร์นิ่งคิสครับพี่ไปก่อนนะ"ผมโบกมือไล่พี่มัน ก่อนที่ร่างสูงจะเดินออกไปพร้อมกับปิดประตูให้ผมเรียบร้อย
วิน
ถ้าผมรู้ว่ามันแพ้ไวน์เนี่ยผมจะจับไวน์กรอกปากเลย เวลามันแพ้ไวน์เนี่ยมันยอมผมง่ายมากแถมยังเป็นฝ่ายรุกผมอีกยิ่งกว่าตอนเมาเลยละนะ
Trrr Trrr
ผมละความสนใจจากโทรศัพท์ตรงหน้า ไปมองโทรศัพท์เครื่องสวยของพัตเตอร์ที่แผดเสียงร้องก่อนจะหยิบขึ้นมากดรับสาย
"ฮัลโหล"
(ไอ้วินน้องกูอยู่กับมึงป่ะ)เป็นไอ้ฮันเตอร์ที่โทรมาครับ ไอ้ตัวเล็กยังอาบน้ำอยู่
"อยู่ดิก็นี่โทรศัพท์มันนะมึง"บางทีพี่เมียผมก็ปัญญาอ่อนก่อนไป
(โอ๊ะกูลืมไปแล้วมันทำอะไรอยู่ว่ะ)
"อาบน้ำอยู่วันนี้ทั้งวันมันอยู่กับกูฝากบอกเฮียมึงด้วยแค่นี้นะ"ผมพูดเสร็จก็กดตัดสายทิ้งไป ก่อนจะเดินไปชงโกโก้ร้อนมาดื่มชงเผื่อไอ้ตัวแสบด้วย(ชื่อเรียกเยอะมาก)
แกร็ก
“พี่วินนนนหิวจัง”แขนเล็กๆของมันคล้องคอผมไว้ผมยื่นโกโกร้อนไปให้มันยกขึ้นมาก่อนจะดื่ม
“เดี๋ยวพี่ไปทำอาหารให้นะครับ”แขนเล็กๆปล่อยมือจากคอผมแล้วเดินมานั่งรอที่โซฟา ผมยกมือขยี้หัวมันเบาๆก่อนจะเดินมาทำกับข้าวในครัว
“พี่อยากกินอาหารฝีมือผมป่ะ”มันพูดพร้อมกับเดินมาเกาะขอบเคาท์เตอร์
“ทำเป็นหรอ”
“นี่ลูกใครลูกคุณหญิงเพ็ญเดือน พีระสกุลนะครับท่าน”มันยืดครับเหมือนภูมิใจมาก ผมแค่นยิ้มๆขำๆ
“งั้นรอโอกาสหน้าแล้วกันนะ”
“โอเคเดี๋ยวผมทำให้กินนะพี่”มันยิ้มตาหยีก่อนจะเดินไปล้มตัวนอนที่โซฟาเหมือนเดิม ผมมองอย่างยิ้มๆ มีความสุขครับแค่เห็นหน้าก็มีความสุขแล้ว
“ยิ้มอะไรๆๆๆ ทำอาหารไปเลยไป”ผมยิ้มมุมปากก่อนจะเริ่มทำอาหารให้สุดที่รักเค้ากิน ก่อนที่จะมางอแงง้องแง้งใส่
ณ วินาทีนี้บอกได้เลยว่ามีความสุขครับ ^^
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------
มีคนอ่านแล้วอาจจะงงๆ คือเฮียเต็คกับเฮียแตมป์นี่เป็นลูกของป้านะค่ะ
ส่วน เฮียปีเตอร์ เฮียคอปเตอร์ ฮันเตอร์ พัตเตอร์ นี่พ่อแม่เดียวกันนะค่ะ
ความคิดเห็น