คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ผัดไทย
คุ้ม
ตอนนี้ผมกำลังตามง้อคนอยู่ครบ อยากรู้ชิปร๊ะว่าคนผู้นั้นคือใครแต่นแต๊นนน คนผู้นั้นคือน้องฟาร์นั่นเอง หลังจากวันนั้นผมกับน้องเค้าก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย ผมเจอน้องเค้าแต่เค้าหลบหน้าผม แถมยังมีพี่ชายอย่างไอ้แฟร์ตามเป็นเงาระยะประชิดเพราะอย่างนั้นผมกับน้องเค้าเลยไม่ได้คุยกันเลย
หมับ
"นั่งทึ่งหัวตัวเองเป็นคนบ้าไปได้"เอ๊ะเสียงคุ้นๆ ผมหันหน้าไปทางต้นเสียงเห็นไอ้พัคยืนทำหน้าอึนๆอยู่ คือมึงมาได้เยี่ยงไรกูได้ข่าวว่ามึงโบกมือบ๊ายบายไปปารีสมิใช่อ่อ
"มึง"ผมมองมันอย่างอึ้งๆมันเดินมานั่งที่โต๊ะตรงข้ามกับผมพร้อมกับสอดส่องสายตาไปทั่วสารทิศ
"หุบปากได้แล้วแล้วไอ้พวกสองตัวนั่นละ"ผมรีบหุบปากทันที มันมองหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะถาม
"ไปอยู่กับเมียว่าแต่ทำไมมึงกลับมาเร็วจัง"พูดแบบนี้แล้วเศร้าในขณะที่ไอ้พวกสองตัวนั่นกำลังสวีทวี๊ดวิ๊วกับเมียมันแต่ผมกับตามง้อเด็กอยู่เห้อ
"กูไปเกือบจะได้ผัวเพิ่มหมดอารมณ์เลยรีบกลับ"
"พัคมึงช่วยอะไรกูหน่อยดิว่ะ"มันหันมามองผมด้วยสีหน้าสงสัย คือถ้าได้มึงช่วยกูมั่นใจว่าได้คุยกับน้องเค้าอีกแน่ๆเลยว่ะ
"ช่วยเรื่องอะไร"
"ก็เดี๋ยวมึงมากับกูแปปนะมานี่ๆ"ผมกอดคอพามันเดินมาที่ม้านั่งอีกตัวตรงนี้เป็นจุดที่ไอ้แฟร์มันจะเห็นได้ชัดเจนสักพักดูเหมือนไอ้แฟร์จะรู้ตัวรีบบึ่งมาทันที
"เห้ยไอ้คุ้มไม่เอานะ"ไอ้พัคพยายามขัดขืนครับส่วนผมนะหรอล็อคคอมันไว้แน่น ไอ้แฟร์เดินตรงมากระชากไอ้พัคไปทันทีไอ้พัคหน้านิ่วด้วยความเจ็บปวด
"ปล่อย"
"ไม่ปล่อยหายไปไหนมา"
"ไม่เกี่ยวกับมึง"ไอ้พัคพูดจบไอ้คุ้มก็คว้าตัวมันพาดบ่าส่วนผมที่พยายามทำตัวลีบให้ได้ที่สุดก็โบกมือบ๊ายบาย ไม่เป็นไรเพื่อนรักเดี๋ยวจะจัดทริปไปเที่ยวต่างประเทศให้นะ เอาละจัดการไอ้แฟร์ได้แล้วผมรีบสาวเท้าไปหาน้องฟาร์ทันที น้องฟาร์นั่งอยู่คนเดียวที่โรงอาหารสักพักพวกไอ้ออดี้กับไอ้พัตเตอร์ก็มานั่งด้วยแล้วถ้ามีพวกมันแน่นอนผัวพวกมันต้องมาด้วยซึ่งนั่นเป็นเรื่องดีอย่างยิ่งกูจะได้เข้าไปแบบเนียนๆไง
"ไงว่ะพวกมึง"ผมแกล้งเข้าไปทักไอ้พวกเพื่อนๆผม มันเงยหน้าขึ้นมาก่อนพยักหน้าผมเลยนั่งลงข้างๆมันทั้งสอง
"หวัดดีสลัดพี่คุ้ม"พวกไอ้พัตเตอร์กับไอ้ออดี้ทักทายผมอย่างพร้อมเพรียงมึงโกรธกูป่าวว่ะ
"เออนี่ไอ้พัคมันกลับมาตอนไหนว่ะ"
"หืมมันจะไปอาทิตย์หนึ่งไม่ใช่หรอ"ไอ้ฮันเตอร์ที่นั่งออเซาะกับเมียมัน แหมไม่เกรงใจกูเลย ผมก็ได้แต่นั่งส่งสายตาละห้อยให้กับคนน่ารักที่ทำหน้าเฉยชาอยู่ตรงหน้า
"ก็มันมาแล้วแถมยังโดนไอ้แฟร์ลากไปแล้วด้วย"ผมตอบมันแต่ตายังคงจ้องคนน่ารักไม่วางตา
"เห้ยฟาร์ตอนบ่ายมีเรียนรึเปล่า"เสียงของไอ้ออดี้ทำให้คนน่ารักที่ก้มหน้าก้มตากินข้าวเงยหน้าขึ้นมาแล้วมันก็ตรงกับผมพอดีพวกเราสบตากัน 2 วิถ้วน(อนาถจิต) ก่อนที่ฟาร์จะหันไปตอบคำถามของออดี้
"มีคาบบ่าย1คาบถ้าออดี้อยากโดดก็โดดได้นะเพราะว่าคาบนี้ไม่เช็คชื่อ แถมแฟร์ก็ไปแล้วฟาร์ละไม่อยากไปนั่งเรียน"ฟาร์พูดพลางอมลมน่าร๊ากกกกกกกก ผมมองตามอย่างเพ้อๆ
"พี่คุ้มสวัสดีครับขอนั่งด้วยได้มั๊ยครับ"ระหว่างที่ผมเพ้อกับใบหน้าหวานๆของฟาร์อยู่ก็มีเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักมาทักผม เอิ่มคือใครอ่ะจำไม่ได้
"เอ่อน้องคือ..."
"ผมชื่อผัดไทยไงครับพี่จำผมไม่ได้หรอผมที่พี่มาขอเบอร์ตอนรับน้องไงครับ"ชิ๊ง รู้สึกเหมือนได้รับสายตาอาฆาตจากใครสักคนนะ หรือผมคิดไปเองว่าน้องฟาร์ไม่พอใจผม
"จำไม่ได้ครับ"ดูเหมือนน้องผัดไทยจะหน้าเสียนิดหนึ่ง ผมเขยิบให้น้องผัดไทยมานั่งลงข้างๆ
"เห....นายนี่หน้าคุ้นๆนะ"ไอ้พัตเตอร์ชะโงกหน้ามาดูน้องผัดไทยแล้วพูด ก่อนที่มันจะดีดนิ้วดังเปาะแล้วหันไปคุยหัวเราะคิกๆกันสามคนกับไอ้ออดี้และไอ้ฟาร์
"คุ้นหรอครับคงจะเจอตอนเดินสวนกันละมั้ง"
"ใช่ๆว่าแต่ไอ้แฟร์ไปไหนรีบโทรหาไอ้แฟร์เร็ว"ไอ้ออดี้มันดูดีใจพิลึก ไอ้พัตเตอร์รีบกดโทรศัพท์หาไอ้แฟร์ทันที
"ฮัลโหลที่รักคิกๆ มาเร็วๆหายหัวไปไหนเนี่ยนอกใจเค้าหรองุงิ บอกว่ามีเรื่องสนุกไง โอ๋ที่รักไม่ต้องน้อยใจนะเดี๋ยวรอสามีเผลอก่อนสิรีบๆมานะ"พูดเสร็จมันก็ไปหัวเราะคิกๆกันสามคนไอ้วินกัดฟันมองตาเขม่ง ส่วนไอ้พัตเตอร์ที่พึ่งรู้ตัวก็หันมาส่งยิ้มแหยๆให้ก่อนจะแก้ตัวกันพัลวัน
"พี่พัตเตอร์นี่ยังไม่เลิกทำนิสัยแบบนี้กับพี่แฟร์อีกหรอครับ"
"หืมทำไมหรอครับน้องผัดไทยโดนแย่งความสนใจไปเลยโกรธงั้นหรอครับ"
"ก็เปล่านิครับ ว่าแต่พี่ๆคนอื่นๆของกลุ่มก็มีแฟนกันหมดแล้วพี่ฟาร์ไม่คิดจะมีหรอครับ หรือว่า...เล่นตัวจนเค้าไม่เอา"เคร้ง ฟาร์ปล่อยช้อนก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองน้องข้าวผัดอย่างเย็นชา
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับน้องผัดไทยละครับ"ฟาร์พูดเสียงแข็งใส่ทันที
"โอ๊ะผมลืมซื้อข้าวก่อนนะครับ"ว่าเสร็จเจ้าตัวก็ลุกไปก่อนจากยังหันมาส่งยิ้มให้ผมไอ้ผมก็รู้ๆนิสัยกันอยู่เค้ายิ้มมาเราก็ยิ้มกลับสิครับ
"หึ"เสียงจากคนน่ารักตรงหน้าผมครับ หรือว่าน้องเค้าจะหึงผมจริงๆ
"เด็กนั่นใช่เล่นนะแกไม่เคลมรึไง"ไอ้ฮันเตอร์เอี้ยวหน้ามาถามผม ผมเลิกคิ้วขึ้นนิดหน่อย
"ถ้าเขาเสนอมาเราก็สนองให้สิวะ"ผมพูดแค่นั้นก่อนจะสบตากับคนตรงหน้าที่ถึงแม้จะทำหน้าเฉยๆแต่ก็ยังมีความไม่พอใจแฝงอยู่
"นิสัยว่ะพี่"ไอ้ออดี้พูดด่าผมครับ
"แหมเมื่อก่อนมึงนี่ไม่เลยนะไอ้ดี้"
"ไม่ต้องเลยมึงไอ้เตอร์มึงนะตัวดีขอแค่เค้าส่งสายตามาแมร้งลากเข้าห้องน้ำทุกราย บางวันแมร้งพาเด็กไปด้วยเป็นสิบ"ผมมองหน้าไอ้เตอร์อย่างอึ้งๆส่วนมันก็แค่ยักคิ้วพร้อมกับยิ้มรับ
"เจ้าชู้นักใช่มั๊ย"ไอ้วินว่าจบก็เอื้อมมือไปดึงจมูกไอ้เตอร์เบาๆ
"งื้ออ ตอนนี้หยุดแล้วว"พวกมันสองตัวก็คุยกันงุ๊งงิ๊งกันไปประมาณว่าโลกนี้มีเพียงเราเหลือเพียงผมกับฟาร์ที่ยังคงเงียบสนิท สักพักฟาร์มันก็ลุกจะเอาจานข้าวไปเก็บ
ซ่า
"อ่ะพี่ฟาร์ขอโทษครับ"ก๋วยเตี๋ยวน้ำใสที่ใส่พริกจนแดงงงแป๊ดของน้องผัดไทยแต่ตอนนี้มันกำลังอยู่บนตัวฟาร์
"อื้อแสบตา ฮะฮึก แสบตาอ่าาาา"คนตัวเล็กเริ่มปล่อยโฮแล้วละครับพวกนั้นที่นั่งคุยกันกระหนุงกระหนิงรีบลุกมาดูทันที ผมหยิบขวดน้ำเปล่ามาก่อนจะให้ฟาร์ล้างหน้าก่อนผมจะพาไปล้างหน้าล้างตัวที่ห้องน้ำ
"เป็นไงครับ"ผมถามพร้อมกับส่งผ้าเช็ดหน้าชุบน้ำไปให้
"สะแสบตามะมากฮึกเลยฮึกฮึกลืมตาไม่ขึ้นเลยอ่ะ"
"งั้นก็อย่าลืมครับป่ะไปหาพวกนั้นก่อนเดี๋ยวพี่จะพาไปเปลี่ยนเสื้อผ้า"
"มะมองไม่เห็น"ผมคว้ามือเรียวสวยมากุมไว้แน่น ก่อนจะค่อยพาเดินไป
"จับมือพี่ไว้แน่นๆนะครับได้โปรด อย่า ปล่อย มือ"ฟาร์ชะงักไปก่อนจะพยักหน้า ผมพาเดินมาที่โรงอาหารที่เหมือนจะมีเรื่องอะไรสักอย่างพอเข้าไปเจอโป๊ะเช๊ะเลยครับ ไอ้พัตเตอร์ ไอ้วิน ไอ้ออดี้ ไอ้ฮันเตอร์ ไอ้แฟร์กับไอ้พัคก็มาอยู่กันครบเลยผมพยุงฟาร์ไปนั่งก่อนจะเดินไปหาพวกนั้น
"ผมบอกว่าไม่ได้ตั้งใจไง"
"มึงพูดได้นิลองมาโดนแบบนี้มั๊ยละบอกไม่ได้ตั้งใจที่นั่งมึงอยู่ตรงนั้นหรอห่ะห่าราก"ไอ้ออดี้ด่าซ่ะยาวเหยียดจนน้องผัดไทยเริ่มจะน้ำตาคลอเบ้า กระผมก็เริ่มจะสงสารเด็ก
"ไม่เห็นต้องด่ากันรุนแรงเลยนิครับ ฮึก"เริ่มสะอื้นแล้วครับ
"อย่ามาตอแหลกูรู้สันดารมึงดี"ไอ้ออดี้ยังด่าไม่เลิกครับ ไอ้ฮันเตอร์ทนไม่ไหวเดินไปปลอบน้องผัดไทย
"ออดี้พูดธรรมดาก็ได้นี่ไม่เห็นต้องใช้อารมณ์เลย"ไอ้ฮันเตอร์ครับ ผมที่กำลังจะเดินไปต้องชะงักกึกเมื่อน้องฟาร์เอื้อมมือมาดึงปลายเสื้อไว้
"อย่าอย่าทิ้งไปกลัวมองไม่เห็น ฮึก"
"ปล่อยก่อนครับพี่จะไปดูผัดไทย"พูดเสร็จผมก็แกะมือเล็กๆออก ไอ้แฟร์มันเดินผ่านผมไปก่อนจะเดินไปปลอบน้องมัน
"นี่ค่อยๆพูดดีกว่านะ"ผมเดินไปแล้วพยายามเกลี้ยกล่อมออดี้ที่เริ่มจะคว้าเสื้อน้องผัดไทย จนไอ้ฮันเตอร์ต้องผลักไอ้ออดี้ออกดีนะที่ไอ้พัคมันช่วยรับไอ้ออดี้ไว้ไอ้ออดี้มันตวัดสายตามามองไอ้ฮันเตอร์ก่อนจะเม้มปากแน่น
"เห้อกูละหน่าย"ไอ้พัตเตอร์บ่นก่อนจะเดินมาทางโต๊ะแล้วหยิบน้ำแดงปั่นเดินมา
ซ่า น้ำแดงปั่นถูกเทลงบนตัวน้องผัดไทย ไอ้พัตเตอร์โยนแก้วทิ้งก่อนจะเดินกลับมาแบบชิวๆ ตามด้วยไอ้ออดี้ที่เดินถือราดหน้ามาก่อนราดลงไปที่ตัวน้องผัดไทย
"ถือว่าหายกันนะครับน้องผัดไทยถ้ายังโกรธเรื่องที่มายั่วไอ้แฟร์ไม่ขึ้นก็อย่ามาทำร้ายฟาร์อย่างนี้ เพราะกูจะเอาคืนอย่างสาสม"พูดเสร็จก็เดินลิ่วๆไปหาพวกเพื่อนๆ
"ใส่ไว้ก่อนครับ"ไอ้วินถอดแจ็กเก็ตให้น้องผัดไทยที่ตัวสั่น ก่อนมันจะเดินไปกระชากแขนไอ้พัตเตอร์
"ทำเกินไปแล้วนะ"
"หึๆ ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องสนุก"
"เรื่องสนุกหรอพูดออกมาแบบนี้ได้ไงพี่ไม่เคยคิดว่าเราจะเป็นคนแบบนี้เลยนะ"
"ปล่อย ไอ้เตอร์มึงไม่ได้บอกเพื่อนมึงหรอว่ากูเป็นคนยังไงควาย"ว่าจบมันก็สะบัดมือแล้วเดินไปพยุงเพื่อนๆ ไอ้แฟร์เดินมาคุยกับไอ้พัคนิดหน่อยก่อนจะจุ๊บแก้มแล้วลากันไปเอิ่ม ผมมองไปที่ฟาร์อย่างเป็นห่วงฟาร์ยังคงลืมตาไม่ขึ้นแต่บนแก้มใสนั้นก็ยังคงมีน้ำตา
"เป็นไรมั๊ย"ผมเดินไปถามน้องผัดไทยที่ตอนนี้ตัวเปื้อนมาก
"ไม่ครับพวกพี่ไม่ตามไปง้อหรอครับ"
"ไม่หรอกอยากงี่้้เง่าเอง"ไอ้วินพูดไม่ใส่ใจนักผิดกับที่ไอ้พัตเตอร์หน้าเครียดๆ ก่อนจะตวัดสายตามามองไอ้วิน
"มึงอย่าพูดอย่างนั้นวินน้องกูมันทำให้มึงอึ้งได้กว่านี้"พวกเราช่วยกันพยุงน้องผัดไทยไปล้างตัวส่วนไอ้พัคมองมานิ่งๆ ไม่พูดอะไร
ตอนนี้พวกมันสิงอยู่คอนโดผมครับ ผมพาน้องผัดไทยมาล้างตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้าสักพักน้องก็เดินออกมาด้วยชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงบอลพวกผมนี่มองตาลุกวาว
"เอ่อ...พวกพี่ครับ"น้องผัดไทยช้อนสายตาเรียกพวกผมทีละคนเด็กมันยั่วครับถ้าเป็นเมื่อก่อนผมลากเข้าห้องไปแล้วแต่ตอนนี้ในหัวผมมีแต่ภาพน้องฟาร์เต็มไปหมด นั่นสิพริกโดนตาด้วยนิไม่รู้ตาจะบอดรึเปล่า
"ขอบคุณนะครับ"
"ไม่เป็นไรหรอกครับพวกพี่เองก็ผิด"ผมพูดแล้วยิ้มให้น้องอย่างเป็นมิตรสักพักไอ้พัคก็เข้ามามันมองน้องผัดไทยขมวดคิ้วมุ่น
"น้องผัดไทยเมื่อกี๊น้องมีนโทรมาพี่บอกให้มารับที่คอนโดแล้ว"ไอ้พัคพูดเสร็จก็แสยะยิ้ม มันเป็นแบบนี้ละครับอะไรที่ว่าสนุกมันก็ทำตลอด
"คะครับ"พูดเสร็จผมก็ให้น้องผัดไทยรอที่ห้องรับแขกส่วนผมก็มาคุยกับพวกมันในห้องนอน
"สายตาพวกมึงเนี่่ยหื่นชะมัด"ไอ้พัคว่าก่อนจะเอนตัวนอนลงบนเตียงอย่างสบายๆ
"เมียกูเอ็กซ์กว่า"ไอ้วินครับ
"ออดี้กูโคตรเซ็กซี่อ่ะ"ไอ้ฮันเตอร์
"น้องฟาร์กูยั่วกว่าด้วย"ผมตามสมทบแค่ปกติน้องเค้าอยู่เฉยๆผมก็แทบจะถลาไปฟัดให้หายหมั่นเขี้ยว ยิ่งถ้าเค้าจงใจยั่วยวนแบบน้องผัดไทยละก็ผมลากขึ้นเตียงแบบไม่รีรอ
"ว้างั้นเด็กมันก็ใช้มารยาเก้อนะสิ"ไอ้พัคทำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะลุกออกไปโทรศัพท์นอกระเบียงสักพักมันก็เดินเข้ามาพร้อมหน้าเครียดๆ
"กูจะไปโรงพยาบาลพวกมึงจะไปมั๊ย"พวกผมนิ่งและเงียบเชียบกันเลยทีเดียว
"เมียพวกมึงก็อยู่นั่น"
"อืมไปดิยังไงก็ต้องไปรับกลับอยู่แล้ว"
"จะกลับแน่เหร๊อออออเล่นทำอย่างงั้นไป"ไอ้นี่ยังคงสนุกไม่เลิกครับ พวกเราส่ายหน้าน้อยๆสักพักน้องผัดไทยก็เดินเข้ามาบอกว่ามีนมารับแล้วก็ออกไป พวกเราเลยแยกย้ายกันไปโรงพยาบาลครับ
"มันอยู่ไหน"ทันทีที่พวกผมเข้ามาในห้องไอ้ออดี้ก็รีบถลามากระชากคอเสื้อไอ้ฮันเตอร์ทันทีนั่นผัวมึงนะ
"ใคร"
"ก็ไอ้เด็กที่ทำให้เพื่อนกูเป็นแบบนี้ไง"ผมเดินเข้ามาใกล้ๆคนที่นอนอยู่บนเตียงคนป่วยใบหน้าสวยใสมีผ้าพันไว้รอบดวงตา ลมหายใจสม่ำเสมอคนตรงหน้าคงหลับ ผมเอื้อมมือมาคว้ามือบางไว้แน่นมือเล็กเรียวสวยกำตอบผมขอโทษที่ทิ้งไปนะครับทั้งๆที่บอกว่ากลัว
"อาการเป็นยังไงบ้าง"ผมถามพร้อมกับลูบหน้านวลไปด้วย
"ดวงตาไม่เป็นอันตรายอะไรแต่คงลืมไม่ได้สักพักนั่นละ อยู่โรงพยาบาล1อาทิตย์ก็ออกไปได้แล้ว"ไอ้แฟร์ออกมาจากห้องน้ำแล้วตอบมันเดินมาข้างเตียงก่อนจะมองหน้าน้องของมันนิ่งๆ
"ไอ้ออดี้ไอ้ฮันเตอร์มาเฝ้าน้องกูอาทิตย์หนึ่งกูมีเรื่องที่ต้องไปจัดการ"
"ไม่"พวกมันสองตัวตะโกนพร้อมกัน
"พวกกูรู้ว่ามึงจะทำอะไรกูก็จะจัดการด้วย"ไอ้แฟร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะมองพวกสองตัวนั้นเซ็งๆ
"แล้วน้องกู.."
"กูดูให้เองไม่ต้องห่วง"ผมพูดพร้อมกับเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างเตียงพร้อมกับกุมมือของฟาร์ไว้แน่นฟาร์เองก็บีบมือเขาอย่างแรงเช่นกันราวกับว่ากลัวว่าผมจะหายไปไหน
"กูจะไว้ใจมึงได้แค่ไหน"
"ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นลากไอ้พัคขึ้นเตียงได้เลย"ไอ้แฟร์กระตุกยิ้มส่วนไอ้พัคอ้าปากพงาบๆ
สักพักพวกนั้นก็กลับไปผมมองร่างบางที่ยังคงนอนนิ่งก่อนจะกดจูบซับไปที่แก้มใสนั่นเบาๆ พร้อมกับก้มลงประกบริมฝีปากสีชมพูนั่นเนิ่นนานก่อนจะถอนจูบ ขอโทษนะครับที่เผลอทิ้งไป
---------------------------------------------------------------------------------
ยังคงแต่งด้วยอารมณ์อึนๆอย่างบอกมิถูก
รู้สึกว่าไอ้ภาพลักษณ์ผู้ชายอ่อนโยนแบบนั้นมันมิใช่
สำหรับอิพี่คุ้ม แต่ด้วยความสปิริตแรงกล้าก็ยังคงหน้าด้านแต่งมา
ประมาณว่าพี่แกภายนอกจะเลวแต่จริงๆแล้วพี่แกเป็นผู้ชายอ่อนโยนฝุดๆ
ถ้าจะให้โหดโฉดแบบอิพี่วินกับอิพี่ฮันเตอร์อิฉันว่ามันมิใช่น้องฟาร์บอบบางเกินไป
ความคิดเห็น