คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คำว่ารัก
ฮันเตอร์
ผมชื่อฮันเตอร์ครับ มีน้องชายชื่อพัตเตอร์มีพี่ชาย2คนชื่อปีเตอร์กับคอปเตอร์ครับเค้าเป็นแฝดกัน พวกพี่สองคนเค้าเบื่อครับเลยไปใช้ชีวิตที่เมกาถ้าอยากกลับก็กลับเองพี่กูอินดี้มาก แต่ตอนนี้ผมกำลังจะประสาทแดกครับเพราะว่าเมียผมมันกำลังจะระเบิดครัวอยู่ครับ
"นี่จะระเบิดครัวรึไง"
"เงียบๆน่าก็บอกว่าทำไม่เป็นไงเล่าแล้วอยากกินทำไม"
"พอๆเดี๋ยวสั่งเอาก็ได้"พูดเสร็จผมก็ดันหลังให้มันมานั่งที่โซฟา ส่วนผมก็เดินไปจัดการครัวพร้อมกับโทรศัพท์ไปด้วยพอจัดการเสร็จก็เดินมาหาตัวยุ่งที่นั่งคุนโทรศัพท์อยู่คุยกับใคร
"อืม ผมหรอตอนนี้อยู่คอนโด ห่ะ ทำไมต้องบอกละ ว่าไงนะ เอ๋ จีบหรอ"ตึง รู้สึกเหมือนเส้นความอดทนมันตึงนิดๆแหะ
"แฟนหรอ ก็....ไม่มี"ผึ่ง ขาดแล้วละครับผมเดินไปกระชากโทรศัพท์ออกมามันหันมาทำหน้าตกใจก่อนจะพยายามแย่งโทรศัพท์คืน หืมโทรคุยกับไอ้พายหรอไอ้ห่าที่มาขอเบอร์วันนั้นอ่ะนะ
"แฟนนะไม่มีหรอกมีแต่ผัว"ผมพูดใส่ปลายสายส่วนไอ้ออดี้ก็พยายามยื้อแย่งไอโฟนกับผมอยู่ ผมจับขอมือมันไว้แน่นจนมันหน้านิ่วด้วยความเจ็บ
"นั่นใครนะไม่ใช่ออดี้นิ"
"ก็ไม่ใช่ไงผัว"ผมพูดเสร็จก็กดตัดสายทันที ไอ้ออดี้สลัดแขนผมออกก่อนจะเดินหน้ามุ่ยไปที่ห้องนอนผมคว้าแขนมันไว้อีกครั้ง
"มันเป็นใคร"
"ยุ่งไรด้วย"
"กูเป็นผัวมึงไงละทำไมจะยุ่งไม่ได้เดี๋ยวนี้หัดมีชู้หรอ"
"เออทำไมก็ผัวแมร้งทำนิสัยแบบนี้ไงละกูถึงอยากจะมีชู้"ผมผลักมันไปที่เตียงนอนก่อนจะขึ้นคร่อมแล้วซุกไซร้ซอกคอมันส่วนมันก็ดิ้นๆไป
"ปล่อยกูนะ ฮึกๆ ไม่เอาอีกแล้วปล่อยนะ"ผมเงยหน้าสบตากับมันตอนนี้มันกำลังร้องไห้ผมพยายามระงับอารมณ์ไม่ให้ทำร้ายมันไปมากกว่านี้
"มึงจะไปไหนก็ไปเลยนะ"มันพูดพร้อมกับดันตัวผมออก ผมนั่งนิ่งถ้าผมไปคุยกับมันตอนนี้ผมอาจจะทำร้ายมันก็ได้ ผมค่อยๆเดินออกไปแล้วสวมกอดแล้วเช็ดน้ำตาบนแก้มใสเบาๆ
"ฮัลโหล ฮึก ฮึก"
(ไอ้ออดี้ใครทำอะไรมึง)เสียงปลายสายที่ผมคุ้นหูดังขึ้นสงสัยคงเป็นไอ้พัตเตอร์
"ฮึก ปะปล่อยกูนะไอ้บ้า"ออดี้มันพูดพร้อมกับพยายามแกะมือผมออกผมค่อยๆคลายอ้อมกอดออก
(.....)
"อะไอ้เตอร์มารับกูทีกูอยู่ที่คอนโด....."ผมเดินจากมาอย่างน้อยๆมันก็อยู่กับน้องผม
Trrr Trrr
-พัค-
"ว่ายังไงว่ะ"ผมกรอกเสียงลงไปขณะเดินลงไปที่รถ
(มาหากูที่คอนโด)ผมขมวดคิ้วทันที ปรกติไอ้พัคมันไม่ค่อยอยากให้ใครไปที่คอนโดมันหรอกครับมันบอกว่าความลับมันเยอะ
"เสียงมึงไม่ค่อยดีเลยมึงโอเคมั๊ย"
(ไม่โอเคว่ะ โทรบอกพวกนั่นด้วย)ผมวางสายจากไอ้พัคก่อนจะกดโทรหาพวกเพื่อนอีกสองตัว คนแรกไอ้คุ้มได้ความว่าทะเลาะกับเด็กมันอยู่ คนที่สองไอ้วินนอนกกน้องกูอยู่ชักจะหวงน้องตะงิดๆแล้วสิ
พวกผมสามคนยืนอยู่หน้าห้องของไอ้พัคพร้อมกันอย่างนัดหมาย ผมกดออดสักพักไอ้พัคก็มาเปิดสภาพมันตอนนี้ ดวงตาบวมเหมือนคนร้องไห้ ข้อมือช้ำ และมีรอยแดงเป็นจ้ำๆ
"เห้ย"พวกผมร้องออกมาอย่าไม่ได้นัดหมาย ไอ้พัคเดินเข้ามาข้างในตามด้วยพวกผม พวกผมนั่งลงบนโซฟา
"มึงไปโดนใครทำอะไรว่ะ"ไอ้คุ้มเป็นคนแรกที่ถามครับ
"พวกมึงก็น่าจะรู้ดีนิ"ไอ้พัคเสมองไปที่ระเบียงกว้างอย่างเหม่อลอย
"มันเป็นใคร"ไอ้วินเปลี่ยนคำถามครับ
"ไอ้แฟร์"สิ้นคำพูดของมัน ก็เกิดความเงียบขึ้นทันทีสักพักใหญ่ๆไอ้พัคถึงหันมามองพวกผม
"กูอยากหนี"
"ทำไมว่ะ"ไอ้คุ้มครับ
"กูรู้ว่าพวกมึงทำอะไรกับใครบ้างนะ มึงไอ้ฮันเตอร์ใช้ยากับไอ้ออดี้ ส่วนมึงไอ้ห่าคุ้มโคตรเลวมอมเหล้าไอ้ฟาร์แล้วข่มขืนมันส่วนมึงดีหน่อยเชี่ยวินมันสมยอมแถมตอนนี้พวกมึงก็สวีทกันดี"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกกูว่ะ"
"พวกมึงชอบรุนแรงกับพวกถูกกระทำกูอยากให้พวกมึงอ่อนโยนกับพวกนั้นบ้างก่อนที่พวกนั้นจะหนีไป"
"นี่มึงจะหนีจริงๆหรอ"
"เออกูจะไปฝรั่งเศส1อาทิตย์กูจะบอกพวกมึงแค่นี้กูไปละ"มันว่าจบเสร็จแล้วก็เดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกไป คือมึงเอาจริงเด่ะไอ้พัค
"เดี๋ยว"ไอ้วินพูดขึ้นไอ้พัคที่กำลังจะเดินออกไปหันมามองเล็กน้อย
"มึงรักไอ้แฟร์นั่นรึเปล่า"
"......"เกิดความเงียบขึ้นฉับพลันครับผมกับไอ้คุ้มสบตากันเรารู้ความหมายของคำถามนั้นดี
"ตอบ"
"กู.....รัก"มันพูดแค่นั้นแล้วลากกระเป๋าไปเลยเป็นอันว่าพวกเราไม่ต้องไปตามกระทืบไอ้แฟร์ครับแต่ดูเหมือนจะมีคนหนึ่งที่ต้องโดนไอ้แฟร์กระทืบนะ
"ไอ้คุ้มเล่ามามึงไปข่มขืนไอ้เด็กนั่นทำไม"
"ก็เด็กมันยั่วกูเอง นู่นมึงไปถามไอ้คุณชายวินเถอะไปไงมาไงไปเคลมน้องมึงได้"ผมหันควับไปจ้องไอ้วินเขม่งมันยักไหล่นิดหน่อยก่อนจะตอบ
"ก็กูรักน้องมึง แล้วน้องมึงเมาตอนนั้นจะโดนลากแล้วกูก็ไปช่วยเสร็จแล้วกูก็พากลับคอนโดแล้วน้องมึงก็เสร็จกู ว่าแต่กูเหอะมึงระวังจะโดนตีนพี่จากัวร์"
"เหอะๆยังไงกูกับมันก็ได้กันแล้วและกูก็รักมันเหมือนกัน"
"พวกมึงพูดแบบนี้เหมือนกูเลวไปเลย"
"มึงพึ่งรู้หรอสลัดคุ้ม"ผมโบกหัวมันไปทีก่อนที่พวกเราจะแยกย้ายกันกลับไปที่ซุกหัวนอนตัวเอง
"พวกมึงชอบรุนแรงกับพวกถูกกระทำกูอยากให้พวกมึงอ่อนโยนกับพวกนั้นบ้างก่อนที่พวกนั้นจะหนีไป"คำพูดของไอ้พัคยงวนเวียนอยู่ที่หัวของผมตลอดเวลา ถ้าจะให้มันหนีผมไปหรอผมไม่ยอมหรอกคิดไปคิดมาตอนนี้ก็ตี1แล้วน้องผมคงยังไม่นอนหรอกมันนอนดึกจะตาย ผมกดโทรศัพท์โทรหาไอ้น้องตัวแสบทันที
(ฮัลโหล)เอิ่มเสียงไอ้วินครับ
"น้องกูอยู่ไหน"
(หลับอยู่มึงโทรมามีอะไร)
"ปลุกมันมาคุยกับกูก่อน"
(มันหลับอยู่)
"กูพี่มันนะ"
(กูผัว)หืมมมมมมมม คิ้วเริ่มจะกระตุกแล้วนะคอยดูกูจะโทรไปฟ้องเฮียเตอร์
"เดี๋ยวมึงเจอกู โทรคุยกับมันพรุ่งนี้ก็ได้แค่นี้นะ"สาสสสสสสสกูนี่ผู้กุมอำนาจพี่เขยมึงนะเนี่ย
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงซึ่งผมกำลังนั่งหน้าสลอนที่บ้านของไอ้แฟร์ ข้างหน้าผมคืออดี้ข้างๆมันนั่งขนาบข้างไปด้วยไอ้แฟร์กับไอ้ฟาร์ที่มองผมด้วยตาเขียวปั๊ดรู้งี้ลากไอ้คุ้มมาด้วยก็ดี
"กูจะถามมึงอีกครั้งนะไอ้พี่ฮันเตอร์มาทำไม"ไอ้แฟร์ครับไม่พูดป่าวส่งสายตาอาฆาตมาให้กูอีกด้วย
"มาง้อเมีย"ผมพูดเสร็จไอ้คนตรงหน้าผมนี่ก้มหน้าอายม้วนเลย ยกเว้นไอ้สองตัวที่นั่งข้างๆเริ่มส่งสายตาจิกกัดมาให้อีก
"พี่ทำกับคนที่พี่บอกว่าเป็นเมียอย่างนี้หรอ"ฟาร์มันถามผมเสร็จก็ยกข้อมือขาวที่มีรอยแดงๆนั่นให้ผมดูคงไม่ต้องเดานะว่าใครทำ อุ๊ยต๊ายเค้าทำเอง
"ก็พี่โมโหนิมีผู้ชายโทรมาหามัน"
"แล้วทำไมถึงทำร้ายมันละ"ไอ้ตัวเสี้ยมแฟร์ยังไม่หยุด ว่าแต่น้องกูไปไหนว่ะเนี่ย อ่อลืมไปไปกกอยู่กับผัวดีแล้วมันไม่อยู่ถ้ามันอยู่นะยิ่งกว่านี้อีก
"พี่ขอโทษพี่คงพูดได้แค่นี้แต่จากนี้ไปพี่จะไม่ใช้อารมณ์พี่จะใช้เหตุผล พี่ไม่อยากเสียเราไปนะแล้วพี่มีอะไรอยากจะบอกมันเป็นเรื่องเหลือเชื่อพี่รักเรานะ"พูดจบผมก็หยิบแฟวนขึ้นมา ไอ้ออดี้มีท่าทีตกใจ
"แล้วถ้ามึงโกหกละถ้ามึงทำผิดอีกละ"ไอ้เสี้ยมแฟร์ยังคงไม่เลิก ผมหันไปชักสีหน้าใส่มันอย่างรำคาญๆ
"เราจะให้พี่ทำอะไรก็ได้แต่ขอร้องอย่าไปจากพี่"ผมกับออดี้สบสายตากันออดี้มันเอื้อมมือมารับแหวน
"โอเคผมให้อภัย"ผมยิ้มให้มันก่อนจะเดินมากอดมันแน่น คือกูดีใจส่วนไอ้พวกสองตัวนั่นก็ทำหน้าเอือมๆ
"เห้ยทำไมยอมง่ายจัง"ไอ้แฟร์ก็ยังเสี้ยมไม่เลิก เหอะมึงอยากได้ยากๆใช่มั๊ยเดี๋ยวมึงเจอ
"เดี๋ยวมึงก็เจอยากๆไอ้แฟร์ไม่ต้องห่วงไอ้พัคหนีไปต่างประเทศแล้วนะ"ผมพูดแค่นั้นแล้วรีบลากไอ้ออดี้ออกมา
"เห้ยยเดี๋ยวววววว"ผมไม่สนเสียงไอ้แฟร์แต่รีบลากไอ้ออดี้ออกมา ก่อนจะยัดมันเข้าไปในรถแล้วเหยียบมิดไปที่บ้านผมทันที อยู่แต่คอนโดเบื่อยากกลับบ้าน
"นี่พี่ขอบคุณนะ"ผมเลิกคิวขึ้นนิดหน่อยกับสรรพนามที่เปลี่ยนไปของมัน ผมยกมือไปขยี้หัวมันนิดๆ
"แล้วตอนนี้ผมกับพี่อยู่ในฐานะอะไรของกันและกันละ"ผมเลี้ยวรถเข้าบ้านก่อนจะหันมายิ้มให้มัน
"คนรักอยู่ในฐานะของคนรักถ้าไม่รักพี่แล้วก็ถอดแหวนออกแต่ถ้ารักพี่ก็สวมแหวนนะ"
"อื้มโอเคที่รัก"ผมเสร็จผมก็ประกบปากจูบทันที คนตรงหน้าผมก็จูบตอบเช่นกัน
ปี๊นๆ
เสียงแตรรถข้างหลังทำให้ผมกับออดี้ผละออกจากกันทันทีก่อนผมจะลดกระจกแล้วชะโงกหน้าไปยกนิ้วกลางใส่ไอ้วินกับไอ้เตอร์ผมเอารถไปจอดไว้ที่โรงรถตามด้วยพวกมันครับ
"พวกมึงครับรอให้ถึงห้องก่อนไม่ได้หรอ"ไอ้เตอร์เดินลงมาจากรถกวนตีนผมทันที
"เรื่องของกู"
"วันนี้มึงจะนอนนี่หรอว่ะ"ระหว่างที่ผมเดินเข้าบ้านไอ้เตอร์ก็ถามขึ้นครับ ผมพยักหน้าให้มัน มันก็ทำสีหน้าประมาณว่าอ่อเข้าใจแล้ว
Trrr Trrr
-ปีเตอร์- เห็นรายชื่อคนที่โทรมาแล้วคิ้วกูกระตุกยิกๆ
"ฮัลโหล"ผมกรอกเสียงลงไปก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาแล้วลากไอ้ออดี้ที่คุยกับไอ้พัตเตอร์ให้ไปนั่งด้วย
(ว่าไงน้องรักมีเมียไม่บอกเลยนะว่าแต่เมียมึงน่ารักป่าวว่ะ)
"สุดๆอ่ะเฮีย"
(เห้ยจริงดิอยากเห็นหน้าว่ะงั้นเดี๋ยวกูกับไอ้คอปเตอร์กลับบ้านแล้วกันอยากเห็นหน้าน้องสะใภ้)
"เดี๋ยวๆเฮียรู้ได้ยังไง"
(สุดน่ารักของเค้าบอก)สุดน่ารักของเฮียมันคือไอ้พัตเตอร์และครับ
"ว่าแต่จะดูแต่น้องสะใภ้หรอ"ต้องถามก่อนครับ เพราะพวกเฮียๆมันหวงไอ้พัตเตอร์มากกกก ไม่เหมือนผมอ่ะครับที่ปล่อยให้น้องไปมีสามีดูๆไปเหมือนกูไม่รักน้องเลยนะ
(หืมทำไมหรอน้องรักสุดน่ารักของเฮียมีผัวหรอ)สะดุ้งเลยครับไอ้พัตเตอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆไอ้วินมันส่งสายตาอ้อนวอนให้ผมทันทีและทันได
"เปล่าก็นึกว่าจะมาอยู่"
(เออว่ะไม่ได้อยู่ไทยตั้ง3เดือนงั้นอยู่ก็ได้เห็นแก่มึงนะเนี่ย)
"เฮียกูขอมึงตอนไหน"
(ไม่เป็นไรกูเข้าใจมึงคงขาดความอบอุ่นจากพี่ชายที่เคารพยิ่งจากพวกกูช่ะ)อิเฮียยังพูดไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม ใครว่าเกรียนมาเจอเฮียผมมีจอด
"คุยกับเฮียคอปเตอร์หน่อยคุยกับคุณมึงแล้วอยากเอาหัวโขกอากาศตายว่ะ"
(มึงคงทนความคิดถึงกูไม่ไหวใช่มั๊ยไม่เป็นไรกูเข้าใจ ไอ้เตอร์ๆน้องสุดที่รักอยากจะtalkด้วย)
"คุณเฮียยยยยยยยยย"
(มึงมีความลับที่ยังไม่อยากให้พวกกูรู้เลยไม่อยากให้พวกกูกลับสินะ)ซึ้งในพระธรมม เฮียมึงรู้ได้ยังงายยยยยยยยย
"ห่าเฮียครับคุณน้องมิมีความลับหร๊อกกกก"
(เสียงสูงไปเอกูชักจะอยากกลับบ้านเร็วๆแล้วสิเอาไว้จะรีบเคลียร์สาวแล้วกันนะบาย)วางไปแล้วอิเฮียเค้ามีแต่เคลียร์งานพวกคุณมึงเคลียร์สาวห่ามึงมาก
ปั่ก
"โอ๊ย"ผมร้องโอดครวญเมื่อน้องชายสุดที่รักมันโยนกล่องทิชชู่ใส่หัวผมทันที
"สลัดเตอร์เฮียแมร้งคงดี๊ด๊าอยากมาเหยียบแผ่นดินไทยเต็มส้นตีนแล้วเหอะ"
"ทำไงได้ว่ะเฮียมันอยากจะกลับมาแล้วนี่นา"ผมพูดอย่างปลงๆทำไงดี ต้องหาตัวช่วยแล้วแนวร่วมโทรไปหาคุณปู่เลยดีมั๊ยเนี่ยไม่เอาโหดไป
"ไอ้วินมึงตายแน่"มันมองหน้าผมงงๆ แล้วก็กลับไปคุยกันงุ้งงิ้งกับไอ้เตอร์ต่อ สรุปแล้วไอ้เตอร์มันกลัวป่ะว่ะครับ
------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเลยจืดชืดสุดๆ
แต่งด้วยความมึน
ตอนหน้าว่าจะแต่งหวานๆบ้าง อิอิรออ่านนะค่ะ
ความคิดเห็น