[yaoi]รักสุดๆนะครับที่รัก

ลำดับตอนที่ #3 : ลองคบกัน

"กูพูดดีๆมึงไม่ชอบใช่มั๊ย"มันเดินเข้ามาบีบแขนผมแน่นแววตามันแข็งกร้าวน่ากลัวสุดๆ แต่มีหรือผมจะกลัวเชิดหน้าขึ้นแล้วรีบแกะมือมันออกทันที

 

"ปล่อยกู"

 

"หึ"มันพูดแค่นั้นก่อนจะลากผมไปที่รถแล้วมันจัดการยัดผมลงไปแล้วตรงบึ่งไปคอนโดมันทันที บรรยากาศในรถไม่มีใครพูดอะไรผมปิดปากเงียบไม่อยากจะพูดส่วนมันก็เงียบ

 

 

ตุบ

 

    มันเหวี่ยงผมลงไปที่เตียงอย่างแรงสัสเล่นเอากูจุกเลยนะก่อนมันจะขึ้นมาคร่อมผมไว้ ผมพยายามทั้งดินทั้งถีบทั้งทุบ

 

"มึงปล่อยกูนะเว้ยไอ้เหี้_"

 

"คนเหี้_ๆอย่างกูนี่และผัวมึง"

 

"สัสปล่อยยยยยยยย"ผมดิ้นขลุกขลิกๆ มันเอื้อมมือไปที่ลิ้นชักก่อนจะหยิบเชือกมามัดแขนผมไว้กับหัวเตียง ก่อนที่มันจะบีบคางผมแน่นแล้วก้มลงมาประกบจูบทันที 

 

แควกก

 

    เสียงเสื้อผมเองครับมันกระชากเสื้อผมจนกระดุมกระเด็นกระดอนไปคนละทาง แต่มันก็ได้หาสนใจไม่นั่งกดทับเข่าผมไว้ก่อนจะมาซุกไซร้ซอกคอของผมแทน

 

"โอ๊ยยย ซีดดด กูเจ็บ"ผมร้องทันทีที่มันทำรอบไว้ที่คอผมก่อนที่มันจะเริ่มต่ำลงไปทำรอยที่ไหปาร้า แล้วมาที่ยอดอกของผม

 

"อาส์"ผมถึงกับหลุดครางมันยกยิ้มอย่างชอบๆก่อนจะเริ่มต่ำลงไปที่หน้าท้อง มือมันเริ่มไล่ไปทั่วแล้วละครับตอนนี้

 

"หึชอบใส่นักใช่มั๊ยไอ้กางเกงแบบนี้"มันพูดแบบนั้นก่อนจะมาประกบปากผมส่วนมือก็เริ่มรูดซิบกางเกงผมแล้วละครับ ส่วนผมทำยังไงนะหรอทำไงได้ละกูจูบตอบมันอยู่เนี่ยยย กูจะเอาแรงที่ไหนไปขัดขืนนนนน

 

 

-----------------------------------   ตัดฉับ  ----------------------------------

 

 

"อืมมมเจ็บ"ผมร้องออกมาอย่างเจ็บปวดสุดติ่ง ตอนนี้กำลังพยายามพยุงร่างกายอันบอบบางของตัวเองไปที่ห้องน้ำครับ ส่วนไอ้ตัวต้นเหตุหายไปไหนไม่รู้ผมตื่นมาพร้อมกับโพสอิทที่แนบคีย์การ์ดไว้ ที่หัวเตียง

 

-พี่ไปทำธุระที่บ้านสักครู่นะครับ ตื่นมากินยากินข้าวด้วยนะครับข้าวต้มอยู่ในหม้ออุ่นกินเลยถ้าอยากกลับบ้านกลับเลยก็ได้นะครับไม่ต้องรอพี่ พี่จริงจังนะครับ-

 

 

    อาบน้ำกินข้าวกินยาเสร็จผมก็หยิบคีย์การ์ดไปและออกมาจากห้อง ก่อนจะโทรหาคุณเพื่อนสุดที่รักผมไม่โทรหาไอ้ออดี้ครับเพราะมันป่วยอยู่แต่โทรหาไอ้แฟร์แทน

 

(ว่าไง)

 

"มารับกูที่คอนโด....หน่อย"เหตุผลที่ไม่โทรหาฮันเตอร์มันคงอยู่กับไอ้ออดี้นั่นละครับ

 

(โอเค)

 

    ผมยืนรอไอ้แฟร์สักพักมันก็มาครับผมเข้าไปนั่งในรถมันทันทีแหมร้อนก็ร้อน แถมยังยืนตากแดดเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่ๆ กางเกงขาสั้นเลยเข่ามาคืบหนึ่งเดาๆไว้คงเป็นของผู้หญิงนั่นและ

 

"กูจะไม่ถามเหตุผลนะ"ผมพยักหน้าให้มัน ไอ้แฟร์ถ้าไม่พร้อมที่จะเล่าก็ไม่ต้องเล่าครับมันจะมองออกทันที 

 

"ไม่ต้องให้ไปส่งบ้านใช่มั๊ย"ผมพยักหน้าให้มันอีกรอบ มันกับผมสนิทกันมาตั้งแต่ ม.1 ละครับถ้าเอาจริงๆผมสนิทกับมันมากกว่าไอ้ออดี้นะครับ

 

    สักพักมันก็ขับรถมาบ้านมันครับ บ้านนี้มันกับไอ้ฟาร์อยู่กันสองคนพ่อแม่พวกมันไปต่างประเทศ ผมเดินเข้าไปในบ้านพร้อมกับมันก่อนที่แม่บ้านจะวิ่งหน้าตั้งมา

 

"คุณแฟร์ค่ะ ไปไหนมาค่ะเนี่ย"

 

"ผมไปนอนคอนโดเพื่อนมานะแล้วฟาร์ละครับ"

 

"พึ่งกลับมาตอนเช้าเองและค่ะคุณ"ผมกับไอ้แฟร์ขมวดคิ้วทันที ปกติไอ้ฟาร์มันกลับบ้านดึกหรือกลับเช้าซ่ะเมื่อไหร่ละครับไอ้แฟร์กับผมวิ่งขึ้นไปที่ห้องไอ้ฟาร์ทันที ก่อนจะเคาะประตู

 

ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

"ฟาร์เปิดประตูนะ"ไอ้แฟร์กดเสียงต่ำมากครับ สักพักประตูก็เปิดออกไอ้ฟาร์อยู่ในชุดเสื้อคุมอาบน้ำ ผมเดินเข้าห้องมันถ้าสายตาไม่ฝาดผมเห็นรอยดูดด้วยละครับ 

 

"เมื่อคืนไปไหนมา"ฟาร์สะดุ้งตัวโหยงเลยละครับผมเดินไปบีบไหล่มันไว้อย่างปลอบๆมันมองหน้าผมก่อนจะกัดปากแน่น แววตาคู่สวยนั้นฉายแววกังวลใจอย่างมาก

 

"บอกมาว่าใครทำ"ไอ้แฟร์มันเปลี่ยนคำถามครับ ผมสังเกตว่ามือมันบีบแน่นมันขบกรามจนผมได้ยินเสียง 

 

"ไอ้คุ้มมันมอมเหล้าฟาร์ ฮึก ฮึก"ฟาร์มันปล่อยโฮละครับผมกอดไหล่มันไว้ ไอ้แฟร์ตอนนี้หลับตาลงก่อนจะโวย

 

"โธ่โว้ยยยยยยยยย"มันตะโกนลั่นก่อนจะเดินมากอดปลอบไอ้ฟาร์ไว้ 

 

"ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวแฟร์จะฆ่ามันเอง"ผมกดเบอร์โทรหาไอ้ออดี้ทันทีที่ไอ้แฟร์มันสบสายตามา

 

(ฮัลโหล ฮึก ฮึก)

 

"ไอ้ออดี้ใครทำอะไรมึง"ผมถามออกมาด้วยความเป็นห่วง

 

(ฮึก ปะปล่อยกูนะไอ้บ้า)

 

"....."ผมนิ่งเงียบรอฟังครับไอ้แฟร์มันมองมาผมกดสปีกเกอร์โฟนทันทีและทันใด

 

(อะไอ้เตอร์มารับกูทีกูอยู่ที่คอนโด.....)คอนโดไอ้ออดี้ครับมันเอาไว้มานอนกับสาวๆ ผมพยักหน้าให้ไอ้แฟร์ก่อนจะกดตัดสาย

 

"กูจะอยู่กับฟาร์เองมึงไปรับไอ้ออดี้"ผมบอกไอ้แฟร์ก่อนจะเดินไปหาไอ้ฟาร์ มันพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

 

"ฟาร์อย่างร้องนะๆ"ผมกอดมันไว้ครับมันก็ยังคงร้องไห้ไปเรื่อยๆ สักพักใหญ่ๆไอ้ออดี้กับไอ้แฟร์ก็เดินเข้ามา ทันทีที่ไอ้ออดี้มันเดินเข้ามาผมก็ต้องมองมันด้วยความตลึง

 

"อะออดี้"เสื้อเชิ้ตสีขาวบางกางเกงยีนส์สีซีด รอยตามคอ รอยช้ำบนช้อมือ ดวงตาแดงก่ำ ผมเดินไปกอดมันทันทีส่วนมันก็ปล่อยโฮออกมา

 

"ฮืออออออ ฮืออออ"ผมกอดปลอบจนมันร้องไห้จนพอใจแล้วค่อยพามันไปนั่ง ผมกับแฟร์สบสายตากันอยู่หลายครั้ง สายตามันเต็มไปด้วยความโกรธ

 

"ใครทำอะไรมึงว่ะไอ้ดี้"มันมองหน้าผมนิดหน่อยก่อนจะถอนหายใจทิ้ง

 

"เตอร์ฮึก กะกูไม่อยากให้มึงรู้เลยว่ะ"

 

"ทำไมว่ะอย่าบอกนะว่า เชี่ยเอ๊ยยยย ไอ้ดี้กูขอโทษ"ผมกำหมัดแน่นด้วยความโกรธจัดก่อน เป็นเพราะผมแท้ๆ ไอ้ดี้เลยต้องเจอกับมันพวกเรานั่งคุยด้วยกันจนเวลาผ่านไปมืดค่ำเสียแล้วผมเลยให้ไอ้แฟร์ไปส่ง

 

"มึงโอเคนะ"ผมพยักหน้าให้มันก่อนจะเปิดประตูลงไปแต่มันรั้งมือผมไว้ ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดผมกอดมันแน่นถึงผมไม่ร้องไห้แต่ผมก็เจ็บไม่ต่างจากพวกมัน

 

"ปล่อยได้แล้วและ"ผมพูดมันจับหน้าผมไว้ก่อนจะประกบปากลงมา ขบเม้มนิดหน่อยไม่ได้ลุกล้ำใดๆมันถอนริมฝีปากออกมาผมพยักหน้าให้มันก่อนจะเปิดประตูลง ยืนอยู่จนมันถอยรถออกไปถึงเข้าบ้าน

 

หมับ 

 

    ผมเซเข้าไปปะทะอกแกร่งของใคร ผมค่อยๆช้อนสายตาขึ้นไปสบตากับดวงตาแกร่งของพี่วินที่กำข้อมือผมไว้แน่น

 

"ปล่อย"ผมพูดพร้อมกับพยายามแงะมือแกร่งของร่างสูงตรงหน้า พยายามทำเท่าไหร่ก็ไม่สามารถครับ

 

"เมื่อกี๊มึงทำอะไรกัน"

 

"ทำอะไรว่ะ"ผมถามกลับอย่างไม่ยอมแพ้ผมกับไอ้แฟร์ไม่ใช่เพื่อนแต่ก็ไม่ถึงขั้นแฟนครับ

 

"เหอะไปให้มันจูบให้มันกอดร่านนักนะมึง"

 

"เออทำไมตอนไม่มีมึงกูยังทำแบบนั้นบ่อยๆเลยทำไมหรอ"

 

"เหอะ ตอนนี้กูเป็นผัวมึงไงทำไมมีกูคนเดียวไม่พอหรอว่ะ"ผมกัดปากแนนพยายามระงับอารมณ์ก่อนจะพยายามบิดข้อมือแต่มันจับไว้แน่นเกินไปมันลากผมมาที่รถก่อนจะยัดผมเข้าไปนั่งมันหยิบเชือกออกมาก่อนจะมัดข้อมือผมไว้เมื่อแน่นจนพอใจมันก็เดินไปที่ฝั่งคนขับ

 

ปัง

 

    ปิดประตูทีผมสะดุ้งผมมองหน้ามันด้วยสายตาอาฆาต พยายามไม่แสดงความอ่อนแอออกไป กัดปากด้วยความอดกลั้นพอมาถึงคอนโดมันก็จัดการอุ้มผมพาดบ่าเดินไปไม่สนสายตาประชาชี ส่วนผมนะหรอปล่อยให้น้ำตาไหลหยดไปตามทาง

 

ตุบ

 

"อั่ก"ผมร้องออกมาด้วยความจุก มันฟาดผมลงเตียงครับฟาดจริงๆก่อนที่มันจะขึ้นค่อมผมไว้ ผมดิ้นขลุกขลิกๆมันหาได้สนใจที่ไหน 

 

"ปล่อยกูนะ ปล่อยยย"ผมร้องบอกมันเสียงเสิงไปหมดละ มันไม่ตอบผมแต่เริ่มซุกไซร้ซอกคอผมไปเรื่อยๆ ไม่นะตอนนี้ผมกำลังหวาดกลัว

 

"ปล่อย ฮึก"น้ำตาที่ผมพยายามห้ามไว้ไหลลงมาอีกครั้ง ร่างสูงที่กำลังซุกไซร้ซอกคอผมอยู่หยุกชะงักทันที มันเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะค่อนยกนิ้วโป้งมาเกลี่ยน้ำตาให้ผม 

 

"ขอร้องได้โปรดปล่อยเถอะนะ และเราจะทำเหมือนว่าเราไม่เคยรู้จักกัน"มันนิ่งไป ก่อนที่มันจะโอบกอดผมไว้

 

"ไม่ไม่มีทาง"

 

"ปล่อยไปเถอะนายได้ทุกอย่างแล้ว"

 

"ฉันจะไม่มีทางปล่อยนายไปไหนนะครับ"ผมเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยสายตายากที่จะคาดเดา ผมไม่อยากเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ และผมก็ไม่อยากเป็นแค่ของเล่น

 

"ทำไม"

 

"ถึงมันจะเหลือเชื่อแต่กูรักมึงตั้งแต่กูเห็นหน้ามึงครั้งแรกแล้วเพราะงั้นตอนนี้เป็นแฟนกันนะครับ"ผมไม่ตอบแต่ก้มหน้างุดแก้มทั้งสองข้างขึ้นสีระเรื่อ ผมรู้สึกดีกับมันแต่ว่ามันยังไม่ถึงขั้นรักนี่

 

"ขอคิดดูก่อนนะ"

 

"โอเคงั้นตอนนี้ลองคบกันไปก่อนก็ได้"ลองคบกันหรอก็ไม่เสียหายนี่นา ผมพยักหน้าให้มันนิดๆ มันยิ้มออกก่อนจะมากอดผมไว้

 

ฟอด

 

   มันหอมแก้มผมครัผมนี่อายม้วนเลยแต่เดี๋ยวคือมึงยังไม่แก้เชือกให้กูเลยะครับ ดูเหมือนมันจะรู้ครับมันแก้เชือกให้ผม พอมือผมเป็นอิสระผมก็จัดดการรัวทุบมันแบบไม่ยั้งเลยครับ

 

"โอ๊ยยย เจ็บนะขอโทษๆๆๆ"มันรวบมือผมไว้ก่อนจะมาประชิดตัวอย่างรวดเร็ว พร้อมกับโน้มหน้าลงมาบดขยี้ริมฝีปากผมเน้นๆ

 

"อื้อออพอเลยนะเว้ย อยู่กับมึงแล้วเปลืองเนื้อเปลืองตัว"ผมพูดและพยายามดันตัวเองออกจากอกแกร่งมันกอดผมไว้ที่ด้านหลังพร้อมกับเอาคางมาเกยไหล่ผมไว้

 

ฟอด ฟอด

 

    มันหอมแก้มผมครับซ้ายขวาเลย 

 

"ไอ้เชี่ยวินพอเลยนะ"

 

"พูดว่าพี่วินก่อนสิ"ห่ะ สตั้นเลยกูจะให้เรียกพี่วินอ่ะนะเหอะๆไม่มีทาง

 

"......"

 

"ไม่พูดพี่ทำมากกว่านี้นะ"สรรพนามแทนตัวเองมันแปลกไปนะผมพยักหน้าให้อย่างปลงๆก่อนจะพูดกับมัน

 

"พี่วินปล่อยก่อนนะครับจะนอนแล้ว"ผมพูดใช้สายตาอ้อนๆ มันนิ่งครับก่อนจะยกยิ้มที่มุมปาก แล้วก็มาฟัดแก้มผมต่อโอ๊ยแก้มกูจะช้ำหมดแล้วเนี่ย 

 

ฟอด ฟอด

 

"เมียใครน่ารักจังงงงั้นคืนนี้อย่านอนเลยนะที่รัก"

 

"แว๊กกกกกก"

 

 

 

    ผมตื่นมาตอนบ่ายครับวันนี้ไม่มีเรียน ผมตื่นมารู้สึกกระปรี่กระเป่าเพราะไม่ค่อยได้นอนเต็มอิ่มแบบนี้มานานครับผมนอนครับ ไม่ได้ทำอะไรเพราะงั้นอย่าคิดลึกนะครับ คนเราคิดตื้นๆบ้างก็ดี

 

แกร็ก

 

"เอ้าตื่นแล้วหรอ"ผมพยักหน้าให้พี่วินที่เดินออกมาจากห้องน้ำ มันให้ผมเรียกพี่ครับผมก็เลยเรียกถ้าไม่เรียกมันจะกดผมไม่ให้ลุกจากเตียงได้

 

"ไปอาบน้ำก่อนนะครับ"ผมพยักหน้าก่อนจะเดินมาคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้ามาในห้องน้ำ ผมใช้เวลาอาบน้ำ 20 นาทีออกมาก็พบเสื้อผ้าที่มันเตรียมไว้ เสื้อเชิ๊ตสีขาวบางกับกางเกงยีนส์ขาสั้นของผู้หญิง? -*-

 

"กางเกงกับเสื้อนี่่ของผู้หญิงหรอว่ะ"ผมตะโกนถามพี่วินที่อยู่โซนห้องนั่งเล่นพี่มันชะโงกหน้ามาก่อนจะพยักหน้า

 

"ให้กูใส่ของผู้หญิงเนี่ยนะ"

 

"เอออันนั้นนะเป็นของน้องกูตอนอายุ 15 แต่ตอนนี้มัน18ละมันใส่ไม่ได้แล้วดูๆแล้วมึงน่าจะใส่ได้นะ"ผมมองเสื้อผ้ามันอย่างชั่งใจเอาก็เอาว่ะ ผมใส่เสื้อผ้าของน้องพี่วิน แล้วเดินออกมาหาพี่มันมันทำหน้าอึ้ง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นหน้าหื่นๆ

 

"เห้ยย"ผมร้องเสียงหลงเมื่อพี่วินมันกระโจนตัวเข้ามาหาผมก่อนจะกอดผมแน่นแล้วพ่มันก็ลากผมมาที่เตียงอีกอย่างนะเว้ยยยยยยยย

 

"พี่จะทำอะไรนะ"

 

"......"

 

"อย่านะเว้ยยยยยยย พี่ไปไกลๆผมเลยนะ"สิ้นคำพูดผมก็รวบรวมแรงทั้งหมดถีบพี่มันทันที

 

ตุบ

 

"โอ๊ย"มันโอดครวญครับ ผมมองหน้ามันด้วยสายตาคาดโทษก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้องนอนมันทันที

 

"พี่ขอโทษนะ"

 

"ไปหัดหักห้ามใจตัวเองบ้างไอ้แก่หื่นเอ๊ย"ผมว่ามันก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาพี่มันมองหน้าผมด้วยหน้าหงอยๆ ก่อนที่มันจะเดินไปที่ครัวไปยกถาดใส่อาหารมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าว

 

"กิวข้าวครับ"ผมพยักหน้าก่อนจะเดินไปกินข้าวกับพี่มันผมรู้สึกว่าพี่มันมองผมอยู่ตลอดเวลาจะตักข้าวก็มอง อาหารวันนี้รสชาติเผ็ดพอควรแถมร้อนด้วย

 

"ซี๊ด เผ็ดอ่า"ผมพยายามพัดปากให้ตัวเองเผื่อหายร้อน ผมปลดกระดุมเชิ๊ต2เม็ดก่อนจะพัดและแล้วผมพึ่งรู้ตัวว่าผมคิดผิดพี่มันมองผไม่วางตาสายตานี่ถ้าลากเข้าห้องได้มันคงทำไปแล้ว

 

"มองอะไรพี่น้ำอ่ะเอามา"พี่มันไม่พูดอะไรแต่หยิบแก้วมารินน้ำให้ผม  ผมรับมาก่อนจะกระดกรวดเดียว

 

"จะมองอีกนานมั๊ยครับ"ผมถามเมื่อพี่มันยังมองผมไม่วางตา พอเห็นมันมองอยู่ผมเลยเอื้อมมือไปตบหัวมัน

 

ปาป

 

"โอ๊ย  ไม่มองก็ได้เห็นมาทุกซอกทุกส่วนแล้วเหอะ"ผมส่ายหัวให้พี่มันก่อนจะเดินไปนั่งเล่นบนโซฟาพี่มันก็เปิดหนังดูไปส่วนผม ก็นอนพิงอกพี่มันครับถึงจะแค่ลองคบแต่ถ้าได้พูดว่าคบแล้วผมก็จะทุ่มเทกับรักมากๆ

 

    ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนโดนยกไปก่อนจะวางไว้บนอะไรนุ่มๆ ก่อนที่จะรู้สึกตัวว่ามีคนมากอดผมซุกตัวเข้าหาความอบอุ่นนั่นก่อนจะเข้าสู่ห้วงนิทราไปในที่สุก

 

 

วิน

 

 

    ผมตื่นนอนมาแต่เช้าครับผมเป็นพวกตื่นเช้าก่อนจะหันไปมองคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนตั้งแต่ผมให้มันลองคบมันทำตัวน่ารักกับผมมากมากถึงมากที่สุดที่ผมไม่คิดว่ามันจะทำกับผม

 

"น่ารักจังเลยเมียใครเนี่ย"

 

ฟอด 

 

     ผมก้มไปหอมแก้มเล็กนั่นด้วยความรักผมว่ามันก็น่าจะชอบผมบ้างและไม่งั้นมันจะยอมคบกับผมหรอ ถึงแม้ว่าผมจะไม่เคยทำอะไรดีๆให้มันเลยก็ตาม ระหว่างที่ผมคิดอะไรเพลินๆคนตัวเล็กใต้วงแขนก็ปรือตาขึ้นมามองผมตาแป๋ว ผมกดริมฝีปากไปที่ปากแดงๆนั่นเบาๆ

 

"มอร์นิ่งคิสครับ"คนตัวเล็กในวงแขนผมยื่นหน้ามาหาผมก่อนจะกดริมฝีปากนั่นลงมาที่ปากของผมอีกเบาๆเช่นกัน

 

"มอร์นิ่งคิสเช่นกัน"โหทำไมพอมันคบกับผมมันน่ารักขนาดนี้เนี่ยแฟนใครหว่า มันดึงแขนผมออกไปก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำโดยที่ไม่ลืมหยิบผ้าเช็ดตัวไปด้วยพร้อมกับเสื้อคลุมอาบน้ำ ผมละความสนใจจากบานประตูห้องน้ำแล้วเดินไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้าให้ สักพักมันก็ออกมาส่วนเสื้อผ้ามันก็ต้องจำใจใส่ของน้องสาวผมก่อนคราวนี้มันใส่เสื้อยืดแขนยาวลายทางสีดำครับกับกางเกงยีนส์ขายาวสีซีด 

 

"วันนี้ไปเก็บของมาอยู่กับพี่นะ"มันเงยหน้าจากอาหารตรงหน้าก่อนจะนิ่งคิดไปและแล้วคำตอบของมันก็ทำเอาผมคาดไม่ถึง

 

"ก็โอเคยังไงเราก็เป็นแฟนกันนี่เนอะ"มันพูดพร้อมกับตักไข่ดาวเข้าปาก ผมยื่นมือไปยีหัวมันเล่น

 

"แฟนใครเนี่ยน่ารักจัง"มันก้มหน้างุดครับไม่น่าเชื่อว่าคนที่มีนิสัยกวนๆอย่างมันพอมีแฟนจะน่ารักขนาดนี้ พอทานข้าวเสร็จผมก็ขับรถพามันไปเก็บของระหว่างที่ผมกับมันกำลังจะเดินออกจากบ้านเด็กรับใช้ก็วิ่งเอาโทรศัพท์มาให้ ถ้าผมจำไม่ผิดเธอคนนี้คือคนที่มองผมตอนที่ผมมาครั้งที่แล้ว

 

"ครับม๊า ผมจะไปอยู่บ้านแฟนครับ"ผมยิ้มให้กับคำพูดของมัน

 

"หืมแฟนผมหรอก็มีนะครับเอ๊ะอย่าบอกนะว่า..."มันเดินมาหาผมก่อนจะเปิดเสื้อผมขึ้น แล้วมันก็ทำหน้าตกใจกับสิ่งที่เห็น

 

"มีจริงด้วยอ่ะม๊าาา ครับๆ รักม๊านะ เห้ยพี่..."มันทำตาโตครับก่อนจะชี้มาที่ปานดำของผมมันเป็นปานตรงข้างลำตัวเป็นรูปมังกรครับมันเป็นเหมือนรอยสักครับเพราะมันสวยมากก เลยเหมือนลรยสักมากกว่าปาน

 

"ทำไมหรอ"

 

"กลับไปคุยที่คอนโด"มันพูดแค่นั้นก่อนจะเอาโทรศัพท์ไปให้เด็กรับใช้ที่ยืนมองผมตาค้าง ผมพามันกลับเอาของมาไว้ที่คอนโดพอไปถึงห้องปุปมันก็โยนกระเป๋าไว้ที่โซฟาก่อนจะดันผมเข้าห้องนอนแล้วขึ้นมาค่อมผมทันที

 

"ต่อไปนี้พี่จะต้องมีผมคนเดียวเท่านั้น ห้ามมีใครและห้ามทิ้งผม"ห่ะ คืออะไรระหว่างที่ผมกำลังสับสนงุนงงมันก็ก้มหน้าลงมาประกบปากผมทันที ลิ้นเล็กๆสอดแทรกเข้ามาผมจูบตอบมันทันที

 

"อื้อ พะพอแล้ว"มันพยายามกันผมออกครับ ผมไม่สนใจซุกไซร้ซอกคอมันต่อก่อนจะทำรอยไว้ 

 

"อาส์ พอก่อนไงเล่าโว๊ย"มันผลักผมออกทันทีผมมองตามมันด้วยความเสียดาย

 

"พี่รู้มั๊ยทำไมผมถึงสั่งพี่แบบนั้น"มันหันมาถามผมยิ้ม ผมเอื้อมมือไปคว้าเอวบางมาไว้บนตักก่อนจะฝังจมูกเข้าที่ซอกคอเนียน

 

"ทำไมครับ"

 

"มันอาจจะเหลือเชื่อนะแต่ว่าพวกผมไปดูดวงเนื้อคู่มาเค้าบอกว่าคนที่มีปานมังกรนะเป็นเนื้อคู่ผมและเป็นคนสนิทของไอ้ฮันเตอร์"ผมพยักหน้าให้มันอย่างเข้าใจ

 

"ทีนี้ม๊ารู้แล้วเตรียมตัวไปพบพ่อแม่ผมด้วยละครับสามี"

 

"มันน่านัก"

-------------------------------------------------------

เหตุใดนายเอกเราจึงยอมง่ายแท้ตอบเลย

เค้าอยากแต่งฉากกุ๊กกิ๊กอ่ะเตงงงงง