ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความทรงจำที่ปวดร้าวของแจม
ณ สวนสนุกแห่งหนึ่ง
" แจม โดมมีเรื่องจะบอก" เสียงชายหนุ่มคนนึงเรียกหญิงสาวตรงหน้า ขณะที่ทั้งคู่นั่งกินไอศกรีมอยู่ที่ม้านั่ง
"ค่ะ มีไรหรอ" หญิงสาวถามอย่างสงสัย
"เอ่อออออ.....เราเลิกกันเถอะ" ชายหนุ่มพูดขึ้น
"ฮะ โดมละละล้อแจมเล่นใช่ไหมเนี่ย- -*" หญิงสาวที่มีนามว่าแจมตอบตะกุกตะกัก
"ไม่ โดมไม่ได้ล้อแจมเล่นนะ โดมพูดจริงๆ" ชายหนุ่มยืนยันนอนยันคำพูดนั้นที่พูดออกไป
"ทะทะทำไมอ่ะ ทำไมโดมพูดกับแจมอย่างนี้ล่ะ โดมไม่ได้รักแจมเล่นหรอ" หญิงสาวเริ่มเครียดกับบทสนาทนานี้
"ไม่" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแจ๋ว
"ไม่จริงอ่ะ ตลอดเวลาที่เราคบกันเป็นแฟนมา3เดือนที่ผ่านมา โดมไม่เคยรักแจมเลยหรอ" หญิงสาวเริ่มตอบเสียงสั่น
"ใช่ โดมไม่เคยรักแจมเลยซักนิด เรื่องที่เป็นแฟนกันแจมก็เป็นคนเอ่ออออเอง โดมไม่เคยบอกกับแจมเลยนะว่าเราเป็นแฟนกัน" ชายหนุ่มพูด
"นายหลอกฉันหรอ"หญิงสาวถามอย่างโมโหและเปลี่ยนคำที่เคยเรียก
"แหม เทอนี่รู้ตัวช้าจังเลย แต่ก็ดีแล้วที่ฉันบอกเลิกกับเทอ รู้ไหมทำไมฉันถึงเลิกกับเทอ เพราะว่าเทอมันน่าเบื่อ ไม่เซ็กซี่เลย"ชายหนุ่มพูดอย่างเบื่อหน่าย
"เอ่อ และมีอย่างฉันก็มีคนใหม่แล้วด้วย ส่วนเทอก็คนประโยชน์แล้ว" ชายหนุ่มตอบอย่างร่าเริง
"ไอ้บ้า ไอ้ชั่ว ไอ้เลว นายทำอย่างนี้กับฉันได้ไง นายทำให้ฉันรักนายและนายก็มาทิ้งฉัน ฮือ ฮือ ฮือ"หญิงสาวร้องไห้ออกมาด้วยความคับแค้นใจ
"ก็เทอมันโง่เองนี่นา เทอคิดว่าคนรูปหล่ออย่างฉันจะจริงจังกับผู้หญิงอย่างเทอหรอ" ชายหนุ่มพูดดูถูก
"แต่ฉันรักนายนะ รักมากด้วย"หญิงสาวยังตัดจัยไม่ได้เพราะนี่เป็นรักครั้งแรกของเทอ
"เทอนี่หูหนวกรึไงฮะ ฉันบอกว่าฉันไม่ได้รักเทอได้ยินไหม ฉันไม่ได้รักเทอ"ชายหนุ่มพูดจบ ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น
ณ บ้านหลังหนึ่ง
คนธรรมดาคนนึงคนนี้ ไม่มีอะไรเลยไม่มีซักอย่าง เพราะทุกสิ่งและก้อเพราะทุกอย่างมันเป็นของเทอ
"ฮัลโล2โล24" เทอผู้นี้มีชื่อว่าแชร์แนล
"ฮือ ฮือ ฮือ ยัยแชร์ ฉันไม่เหลือใครแล้ว ฉันอยากตาย T-T" แจมพูด
เอาล่ะพร่ำมาตั้งเยอะแล้วขอคั่นกลางแนะนำตัวกันหน่อยนะค่ะ ฉันมีชื่อว่า"แชร์แนล"ซึ่งเป็นเพื่อนรักสุดเลิฟของยัย"แจม"ซึ่งยัยแจมก็เป็นเพื่อนเลิฟสุดรักของฉัน
เราทั้ง 2 คนเรียนอยู่ชั้นม.5 โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง และยัยแจมเพื่อนของฉันก็เป็นสาวนน่ารัก สวย อ่อนหวาน เรียบร้อยเหมือนกับผ้ากองไว้ เฮ้ย!ผ้าพับไว้ ซึ่งแตกต่างกับฉันราวฟ้ากับเหว ฉันนะหรอ น่ารัก สวย ซุ่มซ่าม ติ๊งต๊อง มีเสน่ห์และเซ็กซี่(อิอิ หลงตัวเอง) เอาแต่จัยตนเอง รักเพื่อนมาก หลายคนยังบอกเลยว่ายัยแจมเป็นเพื่อนกับฉันได้ยังไง
"ยะยัยแจม เกิดรัยขึ้นอ่ะ แกเป็นอะไร ใครทำไรแก แล้วตอนนี้แกอยู่ไหน แกอย่าพึ่งคิดยาวนะโว้ย" ฉันจะไปหา"ฉันพูดมาเป็นขบวนเลย เพราะฉันใจร้อนเป็นห่วงเพื่อน
"คิดสั้นเฟ้ย" ยัยแจมแก้(อันที่จริงฉันก็เป็นคนพูดผิดพูดถูกอย่างงี้แหละแหะๆ)
"โอ๊ย!นี่ยัยแชร์แกเอาที่ล่ะคำถามสิ ฉันตอบไม่ทัน"ยัยแจมโมโห
"จ้าๆแหมโทดที ก็ฉันเป็นห่วงแกนี่นา"ฉันพูดแกมน้อยใจ
"อืม ขอบใจนะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่สวนสนุก" ยัยแจมตอบเสียงเศร้า
"โอเค ฉันจะรีบขึ้นจรวดไปหาแกเดี๋ยวนี้เลยนะ รอฉันก่อนนะแกอย่าพึ่งทำไรนะ"ฉันตอบ ก่อนจะว่างสายไปและรีบบึ่งออกจากบ้านไปหายัยแจมทันที
ฉันออกมาหน้าปากซอยเพื่อรอรถแท็กซี่จะไปสวนสนุก
"โอ๊ย!ทำไมแท๊กซี่มันไม่เห็นมีเลยวะ ที่จะขึ้นดันไม่มี แต่ไม่ขึ้นดันมีให้เกลื่อน"ฉันบ่นเพราะรอแท็กซี่มาได้20นาทีแล้ว
แล้วสายตาอันหวานเยิ้มของฉันก็ไปสะดุดกับสิ่งมีชีวิตสิ่งหนึ่งที่สามารถไปไหนมาไหนได้สะดวกนั้นก็คือมอไซค์รับจ้างนั้นเองO_O
"พี่ๆๆๆจอดเดี๋ยวนี้เลยค่ะ"ฉํนโบกมือเรียกมอไซค์รับจ้าง
"ไปไหนคับน้องสาวสุดสวย" พี่มอไซค์รับจ้างชม
"แหมพี่หนูอายนะมาชมกันซึ่งๆหน้าอย่างนี้^///^"ฉันเขิน
"เอ่อ!พี่ไปสวนสนุกด่วนเลยนะพี่"ฉันพูดอย่างรวดเร็ว
"รับทราบคับ"พี่มอไซค์รับจ้างถาม
"นี่!พี่ชาตินี้จะถึงไม่เนี่ยสวนสนุกอ่ะ" ฉันถามเสียงเครียด ก็จะไม่ให้เครียดได้งัย พี่แกเล่นขับแค่80เอง
"จอดๆๆเดี๋ยวนี้เลยพี่"ฉันสั่งพี่คนขับมอไซค์รับจ้าง
"มีไรหรอน้องสาว(--")"พี่มอไซค์รับจ้างถามอย่าสงสัย
"เดี๋ยวหนูขับเอง พี่เกาะดีๆแล้วกัน" ฉันตอบ ก่อนจะไปขับรถมอไซค์
"อ้าว มั่งยืนทำไรอยู่ล่ะพี่ขึ้นมาเร็วสิ เดี๋ยวหนูไม่รอนนะ" ฉันสั่ง
"คับๆ"พี่มอไซค์รับจ้างตอบอย่างหวั่นๆว่ามันจะรอดกลับไปบ้านครบ32ไหมเนี่ย
"ไปล่ะนะ Let"go "ฉันพูดก่อนออกสตาร์รถมอไซค์ ฉันบิดมาซะ120เล่นเอาพี่มอไซค์รับจ้างเกาะฉันซะหนืบเลย แล้วก็ถึงสวนสนุก
ณ สวนสนุก
"เย้!ถึงซะที อ้าวพี่ๆเป็นรัยมากป่าว"ฉันหันไปถามพี่มอไซค์รับจ้างที่ตอบนี้นั่งหน้าซีดยิ่งกว่าไก่ต้มซะอีก
"มะมะไม่เป็นไรพี่ไม่เป็นไรน้องรีบไปเถอะ"พี่มอไซค์รับจ้างตอบ
"ค่ะ ขอบคุนค่ะที่มาส่งอ่ะ นี่ค่ารถค่ะ"ฉันให้เงินค่ารถไป100 ที่ฉันให้ไปเยอะก็เพราะสงสารพี่แกด้วยเอาเป็นว่าเป็นค่าทำขวัญแล้วกัน ฉันเดินไปได้นิดนึ่งก็ได้ยินเสียงคนอ้วก ฉันรู้เสียงว่าต้องเป็นพี่มอไซค์รับจ้าง ชัวร์ป้าบ
"ขอโทดจริงๆนะพี่"ฉันพูดอย่างสงสาร
" แจม โดมมีเรื่องจะบอก" เสียงชายหนุ่มคนนึงเรียกหญิงสาวตรงหน้า ขณะที่ทั้งคู่นั่งกินไอศกรีมอยู่ที่ม้านั่ง
"ค่ะ มีไรหรอ" หญิงสาวถามอย่างสงสัย
"เอ่อออออ.....เราเลิกกันเถอะ" ชายหนุ่มพูดขึ้น
"ฮะ โดมละละล้อแจมเล่นใช่ไหมเนี่ย- -*" หญิงสาวที่มีนามว่าแจมตอบตะกุกตะกัก
"ไม่ โดมไม่ได้ล้อแจมเล่นนะ โดมพูดจริงๆ" ชายหนุ่มยืนยันนอนยันคำพูดนั้นที่พูดออกไป
"ทะทะทำไมอ่ะ ทำไมโดมพูดกับแจมอย่างนี้ล่ะ โดมไม่ได้รักแจมเล่นหรอ" หญิงสาวเริ่มเครียดกับบทสนาทนานี้
"ไม่" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงแจ๋ว
"ไม่จริงอ่ะ ตลอดเวลาที่เราคบกันเป็นแฟนมา3เดือนที่ผ่านมา โดมไม่เคยรักแจมเลยหรอ" หญิงสาวเริ่มตอบเสียงสั่น
"ใช่ โดมไม่เคยรักแจมเลยซักนิด เรื่องที่เป็นแฟนกันแจมก็เป็นคนเอ่ออออเอง โดมไม่เคยบอกกับแจมเลยนะว่าเราเป็นแฟนกัน" ชายหนุ่มพูด
"นายหลอกฉันหรอ"หญิงสาวถามอย่างโมโหและเปลี่ยนคำที่เคยเรียก
"แหม เทอนี่รู้ตัวช้าจังเลย แต่ก็ดีแล้วที่ฉันบอกเลิกกับเทอ รู้ไหมทำไมฉันถึงเลิกกับเทอ เพราะว่าเทอมันน่าเบื่อ ไม่เซ็กซี่เลย"ชายหนุ่มพูดอย่างเบื่อหน่าย
"เอ่อ และมีอย่างฉันก็มีคนใหม่แล้วด้วย ส่วนเทอก็คนประโยชน์แล้ว" ชายหนุ่มตอบอย่างร่าเริง
"ไอ้บ้า ไอ้ชั่ว ไอ้เลว นายทำอย่างนี้กับฉันได้ไง นายทำให้ฉันรักนายและนายก็มาทิ้งฉัน ฮือ ฮือ ฮือ"หญิงสาวร้องไห้ออกมาด้วยความคับแค้นใจ
"ก็เทอมันโง่เองนี่นา เทอคิดว่าคนรูปหล่ออย่างฉันจะจริงจังกับผู้หญิงอย่างเทอหรอ" ชายหนุ่มพูดดูถูก
"แต่ฉันรักนายนะ รักมากด้วย"หญิงสาวยังตัดจัยไม่ได้เพราะนี่เป็นรักครั้งแรกของเทอ
"เทอนี่หูหนวกรึไงฮะ ฉันบอกว่าฉันไม่ได้รักเทอได้ยินไหม ฉันไม่ได้รักเทอ"ชายหนุ่มพูดจบ ก่อนจะเดินจากไป ทิ้งให้หญิงสาวยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้น
ณ บ้านหลังหนึ่ง
คนธรรมดาคนนึงคนนี้ ไม่มีอะไรเลยไม่มีซักอย่าง เพราะทุกสิ่งและก้อเพราะทุกอย่างมันเป็นของเทอ
"ฮัลโล2โล24" เทอผู้นี้มีชื่อว่าแชร์แนล
"ฮือ ฮือ ฮือ ยัยแชร์ ฉันไม่เหลือใครแล้ว ฉันอยากตาย T-T" แจมพูด
เอาล่ะพร่ำมาตั้งเยอะแล้วขอคั่นกลางแนะนำตัวกันหน่อยนะค่ะ ฉันมีชื่อว่า"แชร์แนล"ซึ่งเป็นเพื่อนรักสุดเลิฟของยัย"แจม"ซึ่งยัยแจมก็เป็นเพื่อนเลิฟสุดรักของฉัน
เราทั้ง 2 คนเรียนอยู่ชั้นม.5 โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง และยัยแจมเพื่อนของฉันก็เป็นสาวนน่ารัก สวย อ่อนหวาน เรียบร้อยเหมือนกับผ้ากองไว้ เฮ้ย!ผ้าพับไว้ ซึ่งแตกต่างกับฉันราวฟ้ากับเหว ฉันนะหรอ น่ารัก สวย ซุ่มซ่าม ติ๊งต๊อง มีเสน่ห์และเซ็กซี่(อิอิ หลงตัวเอง) เอาแต่จัยตนเอง รักเพื่อนมาก หลายคนยังบอกเลยว่ายัยแจมเป็นเพื่อนกับฉันได้ยังไง
"ยะยัยแจม เกิดรัยขึ้นอ่ะ แกเป็นอะไร ใครทำไรแก แล้วตอนนี้แกอยู่ไหน แกอย่าพึ่งคิดยาวนะโว้ย" ฉันจะไปหา"ฉันพูดมาเป็นขบวนเลย เพราะฉันใจร้อนเป็นห่วงเพื่อน
"คิดสั้นเฟ้ย" ยัยแจมแก้(อันที่จริงฉันก็เป็นคนพูดผิดพูดถูกอย่างงี้แหละแหะๆ)
"โอ๊ย!นี่ยัยแชร์แกเอาที่ล่ะคำถามสิ ฉันตอบไม่ทัน"ยัยแจมโมโห
"จ้าๆแหมโทดที ก็ฉันเป็นห่วงแกนี่นา"ฉันพูดแกมน้อยใจ
"อืม ขอบใจนะ ตอนนี้ฉันอยู่ที่สวนสนุก" ยัยแจมตอบเสียงเศร้า
"โอเค ฉันจะรีบขึ้นจรวดไปหาแกเดี๋ยวนี้เลยนะ รอฉันก่อนนะแกอย่าพึ่งทำไรนะ"ฉันตอบ ก่อนจะว่างสายไปและรีบบึ่งออกจากบ้านไปหายัยแจมทันที
ฉันออกมาหน้าปากซอยเพื่อรอรถแท็กซี่จะไปสวนสนุก
"โอ๊ย!ทำไมแท๊กซี่มันไม่เห็นมีเลยวะ ที่จะขึ้นดันไม่มี แต่ไม่ขึ้นดันมีให้เกลื่อน"ฉันบ่นเพราะรอแท็กซี่มาได้20นาทีแล้ว
แล้วสายตาอันหวานเยิ้มของฉันก็ไปสะดุดกับสิ่งมีชีวิตสิ่งหนึ่งที่สามารถไปไหนมาไหนได้สะดวกนั้นก็คือมอไซค์รับจ้างนั้นเองO_O
"พี่ๆๆๆจอดเดี๋ยวนี้เลยค่ะ"ฉํนโบกมือเรียกมอไซค์รับจ้าง
"ไปไหนคับน้องสาวสุดสวย" พี่มอไซค์รับจ้างชม
"แหมพี่หนูอายนะมาชมกันซึ่งๆหน้าอย่างนี้^///^"ฉันเขิน
"เอ่อ!พี่ไปสวนสนุกด่วนเลยนะพี่"ฉันพูดอย่างรวดเร็ว
"รับทราบคับ"พี่มอไซค์รับจ้างถาม
"นี่!พี่ชาตินี้จะถึงไม่เนี่ยสวนสนุกอ่ะ" ฉันถามเสียงเครียด ก็จะไม่ให้เครียดได้งัย พี่แกเล่นขับแค่80เอง
"จอดๆๆเดี๋ยวนี้เลยพี่"ฉันสั่งพี่คนขับมอไซค์รับจ้าง
"มีไรหรอน้องสาว(--")"พี่มอไซค์รับจ้างถามอย่าสงสัย
"เดี๋ยวหนูขับเอง พี่เกาะดีๆแล้วกัน" ฉันตอบ ก่อนจะไปขับรถมอไซค์
"อ้าว มั่งยืนทำไรอยู่ล่ะพี่ขึ้นมาเร็วสิ เดี๋ยวหนูไม่รอนนะ" ฉันสั่ง
"คับๆ"พี่มอไซค์รับจ้างตอบอย่างหวั่นๆว่ามันจะรอดกลับไปบ้านครบ32ไหมเนี่ย
"ไปล่ะนะ Let"go "ฉันพูดก่อนออกสตาร์รถมอไซค์ ฉันบิดมาซะ120เล่นเอาพี่มอไซค์รับจ้างเกาะฉันซะหนืบเลย แล้วก็ถึงสวนสนุก
ณ สวนสนุก
"เย้!ถึงซะที อ้าวพี่ๆเป็นรัยมากป่าว"ฉันหันไปถามพี่มอไซค์รับจ้างที่ตอบนี้นั่งหน้าซีดยิ่งกว่าไก่ต้มซะอีก
"มะมะไม่เป็นไรพี่ไม่เป็นไรน้องรีบไปเถอะ"พี่มอไซค์รับจ้างตอบ
"ค่ะ ขอบคุนค่ะที่มาส่งอ่ะ นี่ค่ารถค่ะ"ฉันให้เงินค่ารถไป100 ที่ฉันให้ไปเยอะก็เพราะสงสารพี่แกด้วยเอาเป็นว่าเป็นค่าทำขวัญแล้วกัน ฉันเดินไปได้นิดนึ่งก็ได้ยินเสียงคนอ้วก ฉันรู้เสียงว่าต้องเป็นพี่มอไซค์รับจ้าง ชัวร์ป้าบ
"ขอโทดจริงๆนะพี่"ฉันพูดอย่างสงสาร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น