คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 แอบรักเขาข้างเดียว
คุณเคยไหม.........การแอบชอบใครซักคน...จนเป็นทุกข์
เป็นสิ่งที่เกือบทุกคนเคยผ่านความรู้สึกนี้
การประทับใจใครแล้วต้องการเป็นเจ้าของเขา
เป็นกิเลสอย่างหนึ่ง..คือ..การอยากได้เขามาเป็นของเรา
บางครั้งการที่เราบอกว่า เรารู้สึกรักเขา ก็ไม่แน่ว่า
“ เรารักเขา หรือเรารักตัวเอง?”
เพราะถ้าเรารักเขาอย่างที่พูด....การได้รักและหวังดีกับเขา ก็เป็นสิ่งที่สวยงาม
เพียงพอแล้ว....ไม่จำเป็นที่จะต้องได้ครอบครอง
ผมปิดหนังสือที่อ่านลงพลางถอนหายใจเฮือกใหญ่ กี่ปีแล้วนะที่ผมรักเขาข้างเดียวอย่างนี้ ผมหลับตาลงแล้วคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาระหว่างเรา ทั้งสุขและเศร้าเคล้ากันไป เมื่อไหร่กันนะที่เขาเข้ามาอยู่ในหัวใจของผม เขาเริ่มก้าวเข้ามาทีละน้อยๆโดยที่ผมไม่ทันได้รู้ตัว มารู้ตัวอีกทีก็รักเขาเข้าเต็มหัวใจแล้ว
สำหรับผมความรักเป็นสิ่งสวยงามเสมอ อย่างที่ในหนังสือนั้นบอก....การได้รักและหวังดีกับเขา ก็เป็นสิ่งที่สวยงามเพียงพอแล้ว ไม่จำเป็นที่จะต้องได้ครอบครอง แค่ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ผมได้อยู่เคียงข้างเขา ได้รักเขา ได้เป็นเพียงพี่ชายที่เขารัก ผมก็พอใจแล้วล่ะ
เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น หน้าจอแสดงชื่อของเขาคนนั้น คนที่ผมรักหมดหัวใจ...แอนดี้
“ มีอะไร “ ผมกดรับสายตามสไตล์ของผม ทุกๆคนในวงจึงไม่มีใครอยากโทรหาผมเท่าไหร่นัก และสำหรับแอนดี้แล้วผมอยากจะพูดจาให้มันดีกว่านี้ แต่เวลาเขาโทรมาทีไรผมก็พูดออกไปแต่อย่างนี้ทุกทีซิน่า
“ พี่ครับ พี่ว่างไหม ช่วยออกมาดื่มเป็นเพื่อนผมหน่อยซิ “ น้ำเสียงของนายทำไมถึงเศร้าขนาดนี้นะ
“ ได้ซิ ที่เดิมนะ “ แล้วมีหรือครับที่คนอย่างผมจะปฏิเสธหัวใจตัวเองได้ ตั้งแต่งานเลี้ยงวันเกิดของแอนดี้วันนั้น ผมก็ยังไม่ได้เจอเขาอีกเลย นี่ก็ล่วงเลยมาตั้ง 2 เดือนแล้ว และหากตอนนี้แอนดี้กำลังเป็นทุกข์ใจ ก็เป็นโอกาสทองของผมที่จะอยู่ใกล้ชิดเขา ปลอบใจเขาให้คลายความเศร้านั้นไป
ณ ผับชื่อดังใจกลางกลุงโซล
“ ว่าไง ลูกหมีน้อยมานานหรือยังเนี่ย “ ผมถามขึ้นแล้วหันมองดูขวดโซจูหลายขวดที่วางกลิ้งอยู่บนโต๊ะ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนตรงหน้าผมดื่มไปมากขนาดไหน
“ ฮยองกว่าจะมาได้นะ ทำไมไม่รอให้ผมเมาหลับคาโต๊ะไปก่อนล่ะ “ แอนดี้หันมาทำท่าทางงอนๆใส่ผม เฮ้อ นายน่ะช่างน่ารักซะจริงๆ
“ ขอโทษทีนะ นี่พี่ก็รีบสุดๆแล้วนะ พอดีแวะไปส่งมูริก่อนจะมาที่นี่น่ะ เลยช้าไปหน่อย “ ผมพูดพร้อมกับเอามือขยี้ผมแอนดี้อย่างเอ็นดู ( รู้คำตอบกันแล้วนะคะ อิอิ)
“ ชิ ผมเห็นแก่ความน่ารักของมูริหรอกนะ ยอมยกโทษให้ก็ได้ “
“ 555++ ว่าแต่นายเถอะดื่มไปเยอะแล้วซิเนี่ย มีเรื่องอะไรไม่สบายใจไหนบอกพี่มาซิ “ พี่ยินดีจะเป็นที่ระบายของนายเสมอนะ
“ ฮึก........ฮือๆ ผะ..ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยครับพี่ ทำไมผมต้องรักเขามากมายอย่างนี้ด้วยนะทั้งๆที่เราทั้งคู่ก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน ทั้งๆที่รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้ ผมกลุ้มใจแทบตายเมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นแบบนี้ ผมคิดว่าตัวเองผิดปกติด้วยซ้ำที่ไปรักเพศเดียวกัน “ ผมอึ้งไปนิดนึงกับคำพูดของแอนดี้ ผมพอจะรู้อยู่บ้างแต่ไม่คิดว่าแอนดี้จะเป็นหนักขนาดนี้
“ มะ...ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยแอนดี้ ความรักน่ะเป็นสิ่งที่สวยงามนะ การที่เราจะรักใครซักคนไม่สำคัญหรอกว่าเขาจะเป็นยังไง สำคัญอยู่ที่ว่าเรารักเขา อยู่กับเขาแล้วมีความสุข อยู่กับเขาแล้วเราเป็นตัวของตัวเอง แค่นั้นก็เพียงพอแล้วล่ะ “ ผมพูดพร้อมๆกับลูบหัวแอนดี้อย่างอ่อนโยน ทั้งๆที่ในใจผมเจ็บปวดซะเหลือเกิน
“ ครับพี่ ผมก็พยายามคิดอย่างนั้นแล้วนะ ผมคิดแค่ว่าเพียงเรามีกันและกันก็พอแล้วไม่เห็นต้องแคร์ใคร ผมรู้สึกดีมากๆที่พี่เอริคก็ทำท่าว่าคิดแบบเดียวกับผม” แอนดี้พูดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข แล้วที่นายร้องไห้มันเพราะอะไรกัน หรือไอ้อีทีมันทำอะไรนาย เฮ้อ ไม่อยากจะคิดเลย ( แต่แกคิดไปแล้วนะ)
“..........” ผมเงียบได้แต่พยักหน้าน้อยๆให้กับเขา
“ แต่ผมเพิ่งรู้ว่าผมคิดผิด ผมคิดเข้าข้างตัวเองมาตลอดว่าริคฮยองคิดเหมือนกับผม ทั้งๆที่เขาก็เห็นว่าผมเป็นเพียงน้องชายคนนึงเท่านั้น “ แอนดี้พูดจบก็ซุกหน้าที่ฝ่ามือแล้วร้องไห้สะอื้น ในใจพี่มันเจ็บกว่านายหลายเท่านักแอนดี้
“ ริคฮยอง ผมรักริคฮยองนะครับ “
“ 555 แอนดี้ยา~ ฉันก็รักนายนะ ก็นายเป็นน้องชายที่น่ารักของฉันนี่น่า ถึงจินนี่จะเป็นน้องฉันเหมือนกัน แต่นายน่ะน่ารักกว่าเยอะเลย “
ผมนั่งฟังแอนดี้พูดอย่างสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ ทั้งๆที่มันจะสะกดไม่อยู่แล้ว ทำไมเอะอะอะไรก็ ริคฮยองๆ จะเป็นเฮซองฮยองบ้างไม่ได้หรอที่นายจะคิดถึงก่อนน่ะ
“ เหอะ นายมันอ่อนแอแอนดี้ อ่อนแอที่สุด กะอีแค่คนๆเดียวจะไปแคร์ทำไม ถ้านายเข้มแข็งมากกว่านี้ นายคงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้หรอก “ นี่ผมทำบ้าอะไรเนี่ย แทนที่จะปลอบใจผมกลับพูดทำร้ายจิตใจเขา แล้วหน้าตาแอนดี้ตอนนี้ก็ดูเหมือนจะโกรธผมมาก พี่ขอโทษนะแอนดี้ แต่นายก็ทำพี่เจ็บได้ไม่แพ้กันหรอก
“ ใช่ซิ ผมมันอ่อนแอ แล้วไงล่ะ ก็พี่ไม่เคยมีความรักนี่ พี่ไม่เคยรักใครนี่ พี่ไม่มีแม้แต่หัวใจ แล้วพี่จะมาเข้าใจอะไรผมล่ะ! “ แอนดี้พูดแล้วจ้องหน้าผมด้วยใบหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตา พี่น่ะหรอไม่มีหัวใจ แล้วไอ้หัวใจที่มันรักนายมันเรียกว่าอะไรกันล่ะ
“ นายกล้าพูดได้ยังไงว่าพี่ไม่มีหัวใจ!! “
“ ก็พี่มันไม่เคยมีนี่ !! “
“ งั้นพี่จะพิสูจน์ให้นายได้เห็นว่า ชินเฮซองคนนี้ก็มีหัวใจเหมือนกัน “
“ พี่ไม่ต้องมาพิสูจน์อะไรทั้งนั้น ผมไม่อยากรับรู้ “
“ นายต้องรับรู้ในเมื่อนายเป็นคนกล่าวหาพี่! “ ผมขึ้นเสียงแข่งกับแอนดี้ไม่ยอมลดละ
“ ได้ ในเมื่อพี่ต้องการพิสูจน์นัก งั้นเรามาเดิมพันกัน “
“ หะ..หา “ ฉันต้องเป็นคนพูดไม่ใช่หรอไง
“ คบกับผมซะ “
“ O_O ว่าไงนะ “
“ ก็ในเมื่อพี่อยากจะพิสูจน์ก็คบกับผมซธ พี่จะได้รับรู้ความเจ็บปวดจากความรักไง”
“ นายพูดเองนะแอนดี้ “ นายต้องการอะไรกันแน่
“ ใช่ ! พี่เป็นแฟนผมแล้ว “
“ ดี! นายก็เป็นแฟนพี่แล้วเหมือนกัน “
“ งั้นนับจากวันนี้ผมจะทำให้คนไม่มีหัวใจอย่างพี่สารภาพรักผมให้ได้ ถ้าทำไม่ได้อย่ามาเรียกผมว่า แอนดี้ผู้น่ารักอีกเลย “ ก็นายมันน่ารักนี่หว่า
“ เออดี ถ้าพี่ทำให้นายมาสารภาพรักพี่ไม่ได้ก็ไม่ต้องมาเรียกว่าหมาจิ้งจอกชินเฮซองอีกเลย ! “
เราสองคนต่างจ้องหน้ากันอย่างไม่ยอมลดละ ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างกายหรือเพราะอะไรทำให้เราสองคนเดิมพันอะไรบ้าๆนี่ กว่าจะรู้ตัวก็สายไปซะแล้ว
ด้วยเหตุนี้ เดิมพันรักจึงเริ่มขึ้น....ใครบอกรักใครก่อน.....แพ้
เห็นทีการแอบรักข้างเดียวของผมโดยที่ไม่หวังจะครอบครอง มันชักจะทำยากขึ้นซะแล้วซิ
ความคิดเห็น