คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เหงา
ลมหนาวแรอพฤศิาปีนี้พัมาอย่าไม่ให้ั้ัว วอาทิย์สีแ้ำสาแสแอ่อนอาบไล้มหานรที่พึ่ื่นาหลับใหล ลี่หมอสีวันบุหรี่ให้เลือนรา
หลเหลือไอวันเสียายวยานละลุ้ลอยล่อเบียแทรอาาศสเหนือรุเทพฯ
ยามเ้ารู่ เสียเร่รีบอปาท้อปลุมนุษย์ทำานให้ื่นาหลับฝัน ท่ามลาบรรยาาศอฤูาลี้เีย
บานยัุัวอยู่ใ้ผืนผ้าห่มหนา บานออมาสัมผัสับวามรู้สึใหม่ในโลใบเิม
และใรหลายนเริ่มเหาอย่าไม่มีเหุผล
ผมเป็นนหนึ่ในหลายล้านน
ที่ำลัเหาอย่าไม่มีสาเหุ และมีเพียเหุผลเียว ที่ทำให้ผมรัและเลียฤูาลนี้
วามทรำในอี มันพร้อมะลับมาเล่นลับวามรู้สึอเราเสมอ
บานบอว่าัวแปรสำัที่สามารถ่วยเราให้้าวผ่านอี
ือ เวลา บานมีีวิอยู่เพื่อลืมอี บาน้อำอีเพื่อะมีีวิอยู่่อไป
แ่ับบานอา้อใ้ั่วีวิที่เหลืออยู่เพียเพื่อลืม เหมือนบานอย่าผม แม้ว่าะผ่านมาเนิ่นนาน
แ่เวลาไม่เยหยุวามรู้สึ วามิ วามทรำ ทว่า...มันยิ่อย้ำให้้อำ
และอยู่ับมันแม้้อเ็บปวบ้าในบารั้ หาแ่ว่ามันยัามในใเสมอ
ผมยืนอยู่โถทาเินบนวามสูแปั้นอึ
สายาทอยาวออไปูทัศนียภาพรุเทพฯ ยามอรุรุ่ ึสูเบียเสียันึ้นมาอย่าหนาา
มือเาะแน่นที่อบระเบียปูนอโรแรมโลเ้นอิน สายลมเอื่อยๆ พัวามเย็นมาปะทะใบหน้าเป็นระลอ
สัมผัสไ้ถึวามหนาวเย็นออาาศ ผมปล่อยใที่เหม่อลอยให้ลอยล่อไปับระแสลม นัยน์าับ้อมอูบนเวิ้ฟ้าไม่ะพริบ
ยานพาหนะลำให่ที่อนนีู้เล็้อย โบยบินบนทาฟ้าไปลำแล้วลำเล่า ผมอยาะโนออไปให้ัที่สุเท่าที่ะทำไ้
ถ้าเพีย…นที่ำลัาไปะไ้ยินเสีย ทว่าผมไ้แ่ร่ำร้อให้ับวามเ็บปวที่่อนอยู่ภายในใ
และปล่อยให้น้ำในาที่เอ่อท่วมล้น ึมไหลผ่านรอยร้าวม่านาออมา
ในวันนั้น...ผมไ้แ่ิว่า หาเรารัใรสัน เราอยาให้เานนั้นมีวามสุ
แม้ว่าเราะไม่ไ้เป็นส่วนหนึ่ในวามสุนั้น็าม แ่ในวันนี้...วินาทีนี้...ผมไ้รู้ว่า ารที่ไม่ไ้เป็นส่วนหนึ่ในวามสุนั้น
มัน่าเ็บปวและทรมานเหลือเิน
ความคิดเห็น