yaoi:เพื่อนสนิท

  "....เฮ้!ไอ้บอล"ชายหนุ่มร่างสูง ตะโกนเรียกร่างเล็กที่ตอนนี้ก้มหน้าก้มตาเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจโลกภายนอก พอได้ยินเสียงของชายหนุ่มร่างสูง ร่างเล็กก็ได้แต่เงยหน้าขึ้นมอง ว่าร่างสูงตรงหน้าต้องการอะไร "ไอ้บอล! ไอ้บอล! น้องฟ้าใสมาสารภาพรักกับกูว่ะ! ไม่น่าเชื่อ!!"ร่างสูงบอกร่างเล็กนามว่า "บอล'' อย่างกระดี๊กระด๊า พอได้ยินดังนั้น บอลก็ทำหน้าตกใจสักพักก่อนที่จะกลับมาปั้นหน้าปกติ "เฮ้ย~ จริงดิว่ะ!?ไอ้เฟรม? แล้วมึงตอบไปว่ายังไง?!"บอลพูดออกไปในเชิงล้อแซว ทั้งที่จิตใจข้างในสั่นไหวหวังให้ร่างสูงตอบว่า'ไม่' ..... "แน่นอนมันก็ต้อง ตอบตกลงอยู่แล้ว..ก็มันแอบชอบน้องเขามา2ปีแล้ว แต่ดันไม่กล้าสารภาพรัก..."เสียงจากข้างหลังเรียกสายตาจากทั้งสองคน ก็เจอกับร่างสูงหน้าตาหล่อพอๆกับ เฟรม ชื่อว่า "วอเตอร์"เดินเข้ามาหาทั้งสองคน "แน่นอนสิ! ดีใจสุดๆไปเลยเว้ย!!"บอลพอได้เห็นคนร่างสูงดีใจขนาดนั้นก็ได้แต่ก้มหน้ารับ "เฮ้ยๆ! กูไปก่อนนะ! นัดน้องเขาไว้"

"อืม..บาย.."บอลตอบเสียงเบาๆ พอร่างสูงของเฟรมเดินไปลับตา บอลก็ปล่อยโฮออกมาทันที โดยมีร่างสูงของวอเตอร์ปลอบ "กูบอกแล้วใช่มั้ย..ว่าให้มึงตัดใจจากมันสะ...เดี๋ยวสักวันมึงก็จะเจอคนที่ใช่เอง.."วอเตอร์ดึงร่างเล็กตรงหน้ามากอด.. ใช่ เขารู้ว่า บอลแอบชอบเฟรมมานานแล้ว..ถ้านับก็คงได้สักประมาณ 6ปีได้ ตอนนี้เรา3คน อายุ18 อยู่ ม.6 อีกไม่นานพวกเราก็ต้องแยกทางกันไปตามความฝัน วันนั้นคงเป็นวันที่เศร้าที่สุด ..ร่างบางไม่ตอบอะไรเอาแต่ร้องไห้ ที่บอลไม่ยอมสารภาพรักกับเฟรมเพราะ... มันเป็นเพราะติดคำว่า "เพื่อนสนิท" เขากลัวว่าถ้าสารภาพออกไป..กลัวทั้งจะเสียใจและเสียเฟรมไป บอลถึงได้เก็บอัดอั้นไว้ในใจ.. และเขาคิดว่าเฟรมเป็นเพื่อนสนิทเขาไม่มีสิทธิ์จะบอกไป.. ห่างกันแค่เอื้อมมือ.. แต่มันคือแสนไกล... ถ้าเฟรมไม่เป็นเพื่อนสนิทของเขา..เขาคงจะสารภาพรักไปแล้วใช่เอง.."วอเตอร์ดึงร่างเล็กตรงหน้ามากอด.. ใช่ เขารู้ว่า บอลแอบชอบเฟรมมานานแล้ว..ถ้านับก็คงได้สักประมาณ 6ปีได้ ตอนนี้เรา3คน อายุ18 อยู่ ม.6 อีกไม่นานพวกเราก็ต้องแยกทางกันไปตามความฝัน วันนั้นคงเป็นวันที่เศร้าที่สุด ..ร่างบางไม่ตอบอะไรเอาแต่ร้องไห้ ที่บอลไม่ยอมสารภาพรักกับเฟรมเพราะ... มันเป็นเพราะติดคำว่า "เพื่อนสนิท" เขากลัวว่าถ้าสารภาพออกไป..กลัวทั้งจะเสียใจและเสียเฟรมไป บอลถึงได้เก็บอัดอั้นไว้ในใจ.. และเขาคิดว่าเฟรมเป็นเพื่อนสนิทเขาไม่มีสิทธิ์จะบอกไป.. ห่างกันแค่เอื้อมมือ.. แต่มันคือแสนไกล... ถ้าเฟรมไม่เป็นเพื่อนสนิทของเขา..เขาคงจะสารภาพรักไปแล้ว  ... ถึงวันนี้ เขาต้องทำใจจริงๆนั้นแหละ

10 ปีผ่านไป

"เฮ้...วอลเตอร์ตอนไหน ไอ้บอลจะมาเนี่ย?" ชายหนุ่มร่างสูงที่ใส่สูท หน้าตาหล่อเหลาไม่ต่างจาก10ปีก่อน เอ่ยถามเพื่อนสนิทตั้งแต่ตอนมัธยมของเขาที่ตอนนี้ก็หล่อขึ้นมาก ไม่ต่างกับเขา "เดี๋ยวมันก็มา.. ...นั้นไงมันมาแล้ว"วอลเตอร์เอ่ยออกไปอย่างเหนื่อยๆ "ไง..วอลเตอร์ เฟรม ไม่เจอกันนานตั้ง10ปีเป็นไงบ้างว่ะ?"ร่างเล็กหน้าตาหน้ารักไม่ต่างจากสิบปีก่อน..ที่เปลี่ยนก็มีแค่ร่างเล็กนั้นแต่งหน้าอ่อนๆ..ยิ่งเพิ่มความสวยบนใบหน้าบอลเป็นเท่าตัว

"ฉันกับไอ้เฟรมสบายดี..ว่าแต่มึงเถอะ..เป็นไงบ้าง หน้าสวยขึ้นเยอะเลย.."วอเตอร์เอ่ยถามออกไป ก็มันจริงนี่ที่ว่าบอลหน้าสวยขึ้น "ฮ่าๆ กูเป็นนักร้องนะเว้ย.. จะรักษาสุขภาพมันก็เป็นเรื่องธรรมดา"ร่างเล็กตอบออกไปอย่างขำๆ "เฮ้ย!จริงดิ แล้วมึงไปเป็นตอนไหนว่ะ?!"เฟรมถามออกไปอย่างตกใจ "ก็เป็นเด็กฝึกตั้งแต่6ปีที่แล้วอ่ะ... ตอนนี้กำลังจะเดบิว ติดตามกูด้วยนะเว้ย"แล้วทั้งสามก็ถามสารทุกข์สุขดิบกันไป "เอ่อ..สวัสดีค่ะ"แล้วก็มีหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเดินมาสวัสดี ก่อนที่จะนั่งลงข้างๆเฟรม "นี่พวกมึง..จำน้องฟ้าใสได้มั้ย? นี่แหละ..แล้วก็กูมีข่าวดีจะมาบอก เราสองคนกำลังจะแต่งงานกันอาทิตย์หน้า.."เฟรมพูดพร้อมหันไปยิ้มให้ฟ้าใส วอเตอร์ได้ยินดังนั้น ก็อดเป็นห่วงบอลไม่ได้จึงหันหน้าไปแล้วกุมมือร่างบาง "กูโอเคแล้วบอล" แต่ผิดคาด บอลหันมามองวอเตอร์ก่อนจะยิ้มให้.. วอเตอร์ตกใจเล็กน้อยที่เห็นร่างบางตรงหน้านั้นน่ารักสักพัก... "ยินดีด้วยนะครับน้องฟ้าใส อย่าลืมมีหลานมาให้พี่อุ้มไวๆล่ะ ฮ่าๆๆ"บอลบอกอย่างร่าเริง แล้วหันไปแซวน้องฟ้าใส "คิกๆ..ขอบคุณค่ะ พี่ก็เหมือนกันนะค่ะ ตั้งใจทำผลงานออกมาเยอะๆนะค่ะฟ้าใสจะขอสมัครเป็นแฟนคลับคนแรกเลน~"

"ฮ่าๆๆ รอติดตามเลยครับ"บอลตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงขี้เล่น "นี่ที่รักรู้อยู่หรอ?!ว่าไอ้บอลกำลังจะเป็นนักร้อง?!"เฟรมถามออกไปอย่างงงๆ "ใช่สิค่ะ? พี่บอลดังจะตาย? มีแต่พี่เองต่างหากที่ไม่รู้" จากนั้นทั้งสองก็ทะเลาะกันงุงงิงๆ(?) "ฮ่าๆ น่ารักดีว่ามั้ย? ไอ้วอเตอร์"บอลถามเพื่อนชายข้างๆที่นั่งเงียบมานานแล้ว "อืม...."วอลเตอร์ตอบส่งๆไป..เพราะสิ่งที่เขาสนใจคือร่างบางข้างๆนี่ต่างหาก......

Football part:

  ผมตัดใจจากเฟรมได้นานแล้ว ฮ่าๆ ผมไม่เสียใจหรอกที่เคยชอบมัน เพราะว่ามันถือเป็นประสบการณ์ดีๆ ที่ผมเคยชอบใครนานได้ขนาดนั้น... ผมคิดว่าดีแล้วที่ผมไม่สารภาพรักมันออกไป...เพราะผมคิดว่า..ยังไงมิตราภาพของคำว่าเพื่อน..มันก็แน่นอนกว่า..คนรักแน่นอน...สุดท้ายนี้..ผมอยากให้พวกเราทั้ง3เป็นเพื่อนกันตลอดไป...