[Fic SJ TVXQ]ประธานนักเรียนหื่นVSไอ้เด็กป่วนตัวแสบ Yaoi

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter :} 2 ส้มตำลอยละลิ่วไปไหน ~ 100%

2

ส้มตำลอยละลิ่วไปไหน ~

หลังจากที่สามคนใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงในการนั่งเล่นอยู่ในห้องปกครอง ออดบอกเวลาพักกลางวันก็ดังขึ้นทั้งสามคนเลยติดสปริงลุกลงไปยังโรงอาหารเพื่อกินข้าว

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าสามร่างบางตัวเล็กๆอย่างนั้นสามารถกาอาหารได้ถึง10ตันเลยทีเดียวเชียว -_-^ (แหงแหละซัดขนมไปเกือบหมดตู้ยังลงไปกินข้าวได้อีก - -*) ทำเอาสามหนุ่มที่กำลังเดินมายังห้องปกครองอ้าปากค้าง “= [ ] =!!!?!?!!”  เนื่องจากขนม เค้ก โค้ก ซาลาเปา และอย่างอื่นอีกมากมายที่พวกเค้าเก็บไว้กินยามว่างๆ หายเกลี้ยงไปหมดทั้งตู้

มิหนำซ้ำยังลุกไปกินข้าวได้อีก

พวกนี้กระเพราะครากกันหรือไง -[]-^^

# โรงอาหาร #

“กินอะไรเล่าเธอถึงได้เหี้ยแสนเหี้ย เหี้ยมากเกินคน~”

เสียงร้องเพลงของฮีชอลดังขึ้นในขณะที่ทั้งสามคนเดินหาโต๊ะนั่ง

“ไม่มีที่นั่งอ่า TOT ทำไมโลกชั่งใจร้ายทำร้ายเราได้ถึงเพียงนี้ กระซิกๆ TT TT”

แจจุงพูดออกมาและดังพอที่คนในโรงอาหารจะได้ยิน พร้อมกับท่าทีบีบน้ำตา(มารยา-_-) ออกมาอย่างง่ายได้ เท่านั้นไม่พอยังมีลูกคู่รับอีก

“แง้ T T!!”

ฮีชอล ดงแฮ แจจุง ทำหน้าบ้องแบ๊ว ร้ายได้สาออกมาดวงตากลมโตคลอไปด้วยน้ำตา ปากที่เบะออกมาเล็กน้อยพร้อมกับมือที่ขยี้ตาเบาๆ ทำเอาชายทั้งแท่งและเมะ ต่างพากันมองตาไม่กระพริบและลุกขึ้นสละที่นั่งให้อย่างไม่มีข้อแม้ (มารยาคุณเธอชั่งร้ายนัก -O-)

“ขอบคุณทุกคนนะ ที่สละที่นั่งให้”

ดงแฮพูดออกมาดงตากลมโตกระพริบตาปริบๆ พร้อมกับคลี่ยิ้มบางๆ ที่ทำเอาเมะทั้งหลายต่างพากันอ่อนละทวยม้วยมรณาไปตามๆกัน =O=

ทั้งสามคนเดินไปโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆกับลายน้ำพุแล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง

-[]- เมื่อนึกถึงสีหน้าของเหล่าสภานักเรียนที่พวกตนปั่นหัวเล่น

“ก๊ากๆๆๆ ไอ้แปะจีนเต้าหู้ยี่นั้น หน้าเหวอไปเลยวะ”

ฮีชอลพูดออกมาเมื่อนึกถึงใบหน้าของไอ้แปะจีนหรือฮันคยองนั้นเอง

“เห็นเค้าบอกกันว่าไอ้สามตัวหัวเป็ดนั้นมันเป็นสภานักเรียน ไอ้แปะจีนที่แกว่าเป็นประธานนักเรียนส่วนไอ้ด็อกด๋อยนั้นเป็นรองประธาน ส่วนไอ้เย็นชาแก้มแตกเป็นกรรมการฝ่ายระเบียบ”

แจจุงพูดออกมาในขณะที่เกาคางไปมาอย่างสนุกสนานและเหล่ตามองไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆ ทำเอาหนุ่มพวกนั้นทำตาวิบวับ*O* ก่อนจะลุกขึ้นกอดกันกลม (-[]-^^)

“ฮี่ๆ >O<~ ก็แค่มีตำแหน่งจะแน่สะแค่ไหนเชียว” ดงแฮพูดออกมาอย่างเริงร่าพร้อมกับทำท่าจะลุกไปซื้อของกิน

“หิวชะมัด (=[]= ขนาดซัดขนมไปหมดตู้แล้วนะนั้น) กินอะไรดี -3-“

ฮีชอลพูดพร้อมกับลูบท้องที่ป่องออกมา และดงแฮที่ลุกขึ้นอยู่ก็กวาดสายตาไปรอบๆ และไปสะดุดกับร้านหนึ่งเข้า

“^3^ กินส้มตา ตะลาล้า ~ กินมั้ย ๆ อยากกินตำปลาร้าใส่พริกเยอะๆ”

ดงแฮนำเสนอออกมาก่อนจะเลียปากเสียงดังแผล็บๆ (=O=)

“กินสิฟะ ปลาร้าข้าคิดถึงเจ้า จุ๊บๆๆๆๆๆ >3<” แจจุงว่า

“งั้นเอา ตำปูปลาร้าเอาแซบๆ ใส่ปลาร้าเป็นต่อนๆด้วยก็ไม่ว่า ซุปหน่อไม้ด้วย >O< ใส่พริกไม่อั้น อ๋อๆ เอายำไข่มดแดงร้านแม่ชะม้วยที่อยู่ข้างๆด้วยก็ดี -.,-“

ฮีชอลร่ายยาว ดงแฮพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะวิ่งไปสั่งป้าหน้าตาคล้ายอ้ำ พัชราชา แต่ถือสากตำส้มตำ และเดินไปยังร้านข้างๆเพื่อสั่งยำไข่มดแดงไซส์บิ๊กเบอเริ่มโคตรเบอเริ่มแล้ววิ่งตรงมายังโต๊ะ

“ป้าบอกว่าเดี๋ยวให้คนเอามาส่งให้ อ๋อ ป้าแกใจดีให้ปลาร้ามาไหนึงแนะ กรี๊ดดดด ><”

“จริงเยอๆ *O*” แจจุงพูดพร้อมกับส่งสายตาประกายวิบวับออกมา (อาหารจานโปรดของคุณเธอคือส้มตำปูปลาร้า และปลาร้าเป็นต่อนๆ-O-)

“ส้มตำ ซุปหน่อไม้ และยำไข่มดแดงที่สั่งได้แล้วเด้อ”

 เมื่ออาหารถูกจัดวางไว้บนโต๊ะสามร่างบางก็ละเลงกินกันอย่างเริงร่าและมีฮีชอลที่บรรยายความอร่อยออกมาเป็น....

“เอิ๊กกกก ~ +O+ แซบหลาย”

เรอนั้นเอง =_=^^

“ชิ กินอาหารชั้นต่ำ! แถมยังกินมูมมามราวกับหมาจอนจัด ไม่เป็นผู้ดีเอาสะเลย -^-“

“ใช่ๆ บ้านจน! คงไม่เคยกินของดีๆกัน”
  

สองเสียงดังออกมาไม่ไกลมากนัก ฮีชอล แจจุงและดงแฮเงยหน้าขึ้นไปมองยังต้นเสียง ด้วยสีหน้าบึ้งตึงไม่เหลือรอยยิ้มอย่างเมื่อกี้เมื่อไม่ได้โกรธที่บอกว่ากินมูมมามหรือว่าบ้านจนแต่เมื่อได้ยินว่าส้มตำปูปลาร้าที่สามร่างบางรักเป็นชีวิตจิตใจเป็นอาหารชั้นต่ำ -_-^^ เท่านั้นแหละ...

รังสีพญามารจึงแผ่ออกมาแต่ไกล

ขนาดหมามันยังกลัววิ่งตูดงอนไปแล้วเลย -()-;;

“แกนั้นเองนางดั้งหักเมื่อเช้านี้ ไม่เข็ดหรือยังไงจ๊ะ นางนมแฟบ -_-^”

ฮีชอลนั้นเองที่เป็นคนบรรเลงคำพูดออกมาอย่างไพเราะ(ตรงไหน - -)

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แกว่าฉันนมแฟบหรอยะ ออกจะสะบึมฮึมเฮ้อ -[]- ดั้งฉันก็โด่งไม่ได้หักสักหน่อยนังบ้า!”

“จุ๊ๆ -3- ใช้คำสรรพนามไม่ดีเลยนะ อีหอยหลอด -_-;;”

พลั่ก!!

ดงแฮทำปากจุ๊ดจู๊ ก่อนจะตบท้ายด้วยทรีนที่ใส่บาจาถีบเข้าให้เต็มๆท้อง

ผู้คนต่างพากันทำสีหน้า -_______________-;; เหงื่อตกเมื่อรับรู้ได้ถึงความอำมหิตที่แผ่ส่านไปทั่วบริเวณในใจต่างคิดกันว่า (อีนี่มันบ้า โดนเมื่อเช้าไม่เข็ดหรือไง) ทุกคนพร้อมใจกันก้าวเท้าออกจากบริเวณนั้นก่อนจะไปหลบกันอยู่ใต้โต๊ะสำหรับคนสอดรูสอดเห็น -*- เหลือเพียงสามร่างบางและนางดั้งหักที่นอนแผ่หลากับพื้นเนื่องด้วยแรงถีบมรณะของดงแฮ -O-และนางบ้าอีกสาม สี่ตัวที่ยืนตัวแข็งทื่อไปแล้ว =O=;;

“กรี๊ด อีบ้า อีแพศยา แกมันทุเรศแกอ่อยพวกสภานักเรียน!! แล้วแกยังถีบเพื่อนฉันล้มอีก!”

ผู้หญิงที่มีไฝดำเม็ดใหญ่ติดอยู่ที่ริมฝีปากตะโกนออกมา แต่สามร่างบางก็ไม่หยีหรี่อะไรกับหยักไหล่เบาๆ ก่อนจะดูดน้ำในมือกันคนละอึก และคุยกันอย่างสนุกสนาน

“ฮ่าๆ เมื่อวานแกได้ดูรายการตายแล้วไปไหนปะ แจ ซิน”

“ทำไมวะ ด๊อง”

“อ๋อ ฉันจำได้ไอ้บักหำน้อยมันพูดถึงผู้หญิงดั้งหัก ห้าตัวที่กำลังใกล้จะตายใช่ปะด๊อง”

“ถูกต้องแล้วคร้าบบบบบบบบบบบ >O<~”

“อา แล้วดูเหมือนว่าเราจะเจอมันแล้วด้วย ฮี่ๆ”

“ดั้งไม่ได้หักอย่างเดียวหรอกนะ ด๊อง ซิน มีจะงอยแหลมออกมาพร้อมกับเขาออกมาจากจมูกด้วย ก๊ากๆๆ ><;;”

สามร่างคุยกันอย่างสนุกสนานแล้วดูเหมือนเรื่องที่พูดจะกล่าวถึงนางดั้งหักห้าตัวที่ยืนหน้าแดงด้วยความโกรธาผู้คนที่มุงดูสถานการณ์ต่างพากันกลืนน้ำลายดัง ‘เอือกๆ’ และถอยหลังไปทีละก้าว และใช้มือเตรียมอุดหูเพราะอีกไม่นาน...

“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!X5”

เสียงกรีดร้องจะดังโหยหวนไปทั่วบริเวณ -_-^^^^

“โว้ยยยย! จะร้องหาส่วนบุญที่ไหนวะ อีบ้า”

ฮีชอลพูดออกมาหลังจากที่เกือบจะเอามือปิดหูไม่ทัน

“กรี๊ดดดด แก แก! แก ไม่ตบไม่ได้แล้ว กรี๊ดดดดด!”

นางดั้งหักคนเดิมกรีดร้องออกมาก่อนจะเดินเข้ามาตบฮีชอล แต่ด้วยความไวแสงของฮีชอลจึงหันไปเอื้อมหยิบตำปูปลาร้ามาโป๊ะใส่หัวของยัยบ้านี่ได้ก่อน

“กรี๊ดดดดดด แก แกเอาอะไรมาใส่หัวฉัน แหวะ! T^T อ๊วกกกกก”

“T______________T ซินแกทำอะไรอ๊ะ ส้มตำเชียวนะเฮ้ย”

“ช่ายๆ อดกิน อดกิน เพราะแก! จ่ายค่าเสียหายมาสะดีๆ”

ดงแฮพูดต่อจากแจจุงก่อนจะทำท่าฟึดฟัดเดินไปยังยายบ้าอีกคนที่ยืนแข็งท่อเป็นตอต้นมะขามเปราะแล้วกระชากคอเสื้อมาอย่างไม่ใยดีพร้อมกับตะโกนว่า”ชดใช้มา!!!!! จ่ายมาสิวะ!!” และใช้มือที่เหลืออีกข้างหนึ่งง้างหมัดขึ้นมาเตรียมจะกะซวกหน้าได้ทุกเมื่อ =[]=

ผิดกับแจจุงที่กำลังร้องไห้คร่ำครวญเดินไปไว้อาลัยให้กับส้มตำปูปลาร้าที่ตอนนี้หล่นไปอยู่ในหัวของอีดั้งหักที่กำลังกรีดร้องเป็นอีบ้าเสียสะติอยู่บนพื้น แล้วเดินตึงตังไปยังยายบ้าอีกคนที่ยืนอ้าปากค้างพร้อมกับ

“ไปซื้อสำตำปูปลาร้า เอาแซบๆ ปลาร้าเป็นต่อนๆมาเดี๋ยวนี้ -_-^”

“ค่ะ ๆๆๆ TOT;;”

สั่งให้ไปซื้อปลาร้ามาแล้วเดินกลับไปยังโต๊ะกินยำไข่มดแดงอย่างอารมณ์ดี =[ ]=!!

“^_____________________^;; คิกๆ”

และฮีชอลที่มองไปยังนางดั้งหักที่ดิ้นเป็นปลากระดี่อยู่ที่พื้นอย่างภาคภูมิใจกับผลงานตัวเอง

T_______________________T;; < และนี้คือสีหน้าของผู้คนที่ต่างยืนดูเหตุการณ์อย่างหวาดผวาและไม่กล้าปริปากหรือขยับตัวไปไหน ด้วยเหตุผลที่ว่า...

ตะคริวกินขา แง้ T^T
"กรี๊ดดดด อย่าคิดว่าจะหยุดแค่นี้นะพวกเราตบมัน!"

เมื่อคำจบประโยคของนางดั้งหักที่เมื่อกี้นอนดิ้นอยู่กับพื้นจบสามคนที่เหลือ(อีกคนถูกใช้งาน) ก็เข้ามาเพื่อจะตบร่างบางทั้งสาม แจจุงที่เมื่อกี้กลับไปนั่งกินยำไข่มดแดงก็ลุกขึ้นมาช่วยฮีชอลและดงแฮที่ยิ้มอย่างอารมณ์ดีเหมือนแจจุงไม่มีผิด

=[]= และแล้วสงครามก็เริ่มขึ้น

แต่ใครจะไปรู้ละว่าสุดท้ายใครกันแน่ที่จะตาย =[]=^

อาเมน.....

 ต่ออีก 45 %

เสียงสงครามมหาประลัยดังขึ้นไปทั่วบริเวณโรงอาหารแถมยังดังไปถึงตึกห้องพักครูที่อยู่ใกล้ๆอีกด้วยแต่ใครจะไปรู้ละแทนที่ครูจะเข้ามาห้ามปรามแต่กลับมาเชียร์ทั้งสองฝ่ายอย่างสนุกสนานข้างๆแทน -_-^^

ไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ป้า...

“อ้าวเฮ้ย! ๆไอ้ฮันนั้นมันกลุ่มห้าแรดสะท้านนอ นี่หว่ากำลังทะเลาะกับสุดที่รักแกนะ”

คยูฮยอน พูดออกมายิ้มๆพร้อมกับมองไปทางที่เกิดสงครามตามด้วยเสียงโห่ร้องมาเป็นระยะๆ ราวกับเป็นเรื่องสนุก

ทั้งๆที่ตัวเองเป็นฝ่ายปกครอง =__________=;.

“เฮ้ยที่รักกู T^T ไม่นะไม่กิตติศัพท์ยายห้าแรดสะท้านนอนี่มันเลื่องชื่อมากที่รัก ที่รักจะเป็นอะไรม้ายยยยย TOT”

ว่าแล้วยุนโฮก็รีบวิ่งไปด้วยความเร็วแสงไปยังที่เกิดเหตุโดยด่วนหารู้ไม่ว่าคนที่จะเป็นอะไรคืออีกกลุ่มหนึ่ง

“ใช่ ๆๆๆๆ ฉันต้องเข้าไปไกล่เกลี่ยชะเลียโลมแล้วลากขึ้นห้องเอาไปกด -..- เฮ้ย! ไม่ช่าย”

ฮันคยองพูดออกมาลอยหน้าลอยตาพร้อมกับทำหน้าหื่นๆอย่างเพ้อฝันทำเอาคยูฮยอนล้อทางสายตาที่แท้ในหัวสมองมันมีแต่เรื่องนี้นี่เอง -.,- (ไม่ต่างอะไรจากนายนักหรอกคยู = =)

“ชิ ไอ้เวรคยูอย่ามาทำหน้าอย่างนั้นนะเฟ้ยแค่คำมันคล้องพาเพลินไปหน่อยเท่านั้นเอง เฮ้ยไอ้บอมไปด้วยกันไหมวะ เดี๋ยวว่าที่เมียในอนาคตแกจะปางตาย”

“ไป....”

คำเดียวสั่นๆ หลุดออกมาจากของคิบอม ส่วนคยูฮยอนกับคังอินเอาแต่นั่งพูดล้อเลียนฮันคยองอย่างสนุกสนาน ลีทึกที่นั่งอยู่ข้างๆที่รักของตัวเองส่ายหน้าอย่างเอือมระอา

"จริงๆเลย พวกนี้"

ลีทึกพูดออกมาอย่างปลงๆ แล้วเอียงหัวไปนอนซบไหล่ของคนตัวใหญ่ที่กำลังเมามันกับการล้อเลียนเพื่อนรัก คนตัวใหญ่เมื่อรู้สึกได้ว่ามีอะไรมาวางไว้บนไหล่จึงหันมามองก็พบกับลีกทึกที่หลับตายิ้มแป้นนอนซบอยู่บนไหล่กว้างของตนก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปประทับจูบอย่างอ่อนหวานให้กับร่างเล็กที่นอนซบอยู่

ร่างเล็กที่รู้ตัวอยู่ตลอดรู้ว่าคนตัวใหญ่ทำอะไรถึงกับหน้าแดง

"วู้ๆๆ ไอ้นี้ก็อีกคู่หวานกันเข้าไป เห็นใจตูหน่อยเด่ะ! T__T "

"อะไรของมึง - - คร่ำครวญอยู่ได้"

"ก็กูไม่มีคู่นิ เห็นหัวกูหน่อยจะไปสวีทกันที่ไหนก็ไปแต่ขอเถอะ อย่าสวีทใกล้ๆกู กูอิจฉา T______T"

"ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ไอ้คนไม่มีคู่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ ก๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ "

คังอินได้ทีหัวเราะใหญ่ ทำเอาคยูฮยอนที่ถูกล้อเสียเองหน้ามุ้ยเบะปากราวกับเด็กเล็กๆที่พอใจอะไร

"ซองมินคร้าบบบบ เมื่อไหร่จะรับรักผมสักที ToT"

อีกทางด้านหนึ่งของโรงอาหารที่กำลังมีสงครามอยู่นั้น ฮันคยอง ยุนโฮ และคิบอมได้เดินมาถึงก็แหวกทางผู้คนเข้าหาที่รักของตน

เด็กนักเรียนทั้งหลายที่เห็นว่าเหล่าสภานักเรียนมาก็ ทยอยออกมายืนดูอยู่ห่างๆ

ส่วนสามหนุ่มผู้มาใหม่ที่เดินเข้ามาดูก็ได้แต่ตะลึงงันกับสิ่งที่เห็น เพระมันผิดคาดกับที่เขาคิดไว้เยอะ ทำไมนะหรอ ก็คนที่กำลังจะปางตายนอนดิ้นชักกะแด่วๆ อยู่บนพื้นเป็น กลุ่มห้าแรดสะท้านนอสะได้ =[]=

"อุหวะฮ่าๆ สมน้ำหน้า เอาละเจ็บตัวกันไปมากพอแล้ว จ่ายมาด้วย!! ค่าส้มตำกู =______=^^ "

ฮีชอลที่ยืนเท้าสะเอวชี้หน้านางดั้งหักเบอร์หนึ่งหัวเราะออกมาอย่างสะใจเมื่อเห็นผลงานของตัวเองเป็นที่น่าพึงพอใจยิ่งนัก โฮะๆ >O<

"TOT ฮีบอน ยูริ ซอนเย ลิน่า พวกเธอเป็นอะไรม้ายยย อะ ..เอ่อ แจจุงใช่มั๊ย อะนี้ ส้มตำ T^T"

ยายบ้าอีกคนที่ถูกแจจุงใช้ให้ไปซื้อส้มตำวิ่งกลับมาพอดี เธอหันไปมองเพื่อนของเธอที่สภาพไม่ต่างจากซากศพ =__= แล้วหันไปยื่นส้มตำที่ซื้อมาให้กับแจจุง แจจุงรับมาอย่างอารมณ์ดี แล้วหันไปนั่งกินกับดงแฮ ทั้งสองกินกันตามปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"อ้าว รุ่นพี่ ^___^ มาพอดีเลย จำคำสัญญาได้มั๊ยเอ่ย ฮิๆๆ"

"ใช่ๆๆๆ ไอติมๆๆๆๆๆ >___< "

แจจุงกับดงแฮที่เหลือบไปเห็นสามหนุ่มสภานักเรียนอยู่ใกล้ๆ ในหัวก็นึกได้ว่าพวกเขาให้สัญญาอะไรไว้ ยุนโฮที่อ้าปากค้างอยั่นไปตามเสียงหวานที่ดังเจื้อยแจ้วขึ้น

"อะ..เอ่อ -_____-^^"

ในใจก็ไม่ได้คิดมากเรื่องเลี้ยงไอติมหรอกนะ แค่อยากจะถามว่า เมื่อกี้ยังจะฆ่ากันอยู่เลยไม่ใช่หรอ ?? -O-

"ฮิๆๆ พูดอีกทีสิ "

"T^T คิมฮีชอลผู้เป็นใหญ่ เราจะไม่หื้อกับคิมฮีชอลอีกแล้วค่ะ"

"คิกๆ ดีมากๆ >O< พูดอีกๆ 'พรุ่งนี้พวกเราจะเลี้ยงข้าวให้ไม่อั้นนะค่ะ'"

"T__T พะ..พรุ่งนี้ พวกเราจะเลี้ยงข้าวให้ไม่อั้นค่ะ แง้ TOT "

"โฮะๆ แจ ด๊องพรุ่งนี้กินฟรีเว้ยย อ้าวเฮ้ย!O_O ไอติมฟรี >_________________<"

"=[]=^^^^" (สีหน้าของฮันคยอง)

ฮันคยองที่ยังยืนอึ้งกิมกี่อยู่ที่เดิมก็ตกใจอีกเป็นสองเท่าเมื่อเห็นฮีชอลกระดี๊กระด๊าเพราะ หันไปเห็นไอศกรีมฟรีที่ยุนโฮเดินไปซื้อมาให้สองสาว(?) ที่นั่งกินอย่างเริงร่าอยู่บนโต๊ะ แต่!!เมื่อกี้เค้าเห็นนะว่าทำท่าอย่างกับจะกินหัวยายฮีบอนอยู่เลย =[]=

"ง่ำๆ"

">)(<"

">O< ง่ำๆ"

"นี่พวกนายรู้มั๊ยว่ามีเรื่องกันในโรงเรียนมันผิดกฎนะฮะ!"

คิบอมที่ดูเหมือนจะปกติสุดในสามคน พูดขึ้นมาระหว่างพูดก็หันไปมองสี่สาวที่นอนสลบเหมือดกับหนึ่งสาวที่กำลังแบกเพื่อนๆของตนกลับถิ่น

"จะไปรู้เรอะ ง่ำๆ >)(< "

"ไม่เคยได้ยินไง 'กฎมีไว้แหก' นะ"

ดงแฮสวนขึ้นต่อกับประโยค  "ไม่เคยได้ยินไง 'กฎมีไว้แหก' นะ"  เล่นทำเอาคิบอมอยากโหม่งหัวกับพื้นให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

"จะบอกอะไรให้นะ ว่าโรงเรียนนี้ห้ามทะเลาะวิวาทหรือมีเรื่องกันในโรงเรียน"

"....."

"กฎก็คือกฎ กฎ ไม่ได้มีไว้แหก แต่กฎ มีไว้ให้ทำตามอย่างเคร่งครัดถ้าพวกนายทำผิดก็ต้องเข้าห้องปกครอง อย่างกรณีนี้ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ถึงขั้นเรียนผู้ปกครองเลยรู้มั๊ย!!"

"....."

"ได้ยินอย่างนี้แล้วก็เข้าใจไว้สะ คราวนี้แค่เตือนเฉยๆ แต่อย่าให้มีคราวหน้าเข้าใจมั๊ย"

สามหนุ่ม สภานักเรียนที่เดินมานั่งลงตรงข้ามกับสามสาวพูดไล่ยาวต่อกัน

"นี่ อยากกินอีกถ้วยได้ป่ะ (.____.)"

ฮีชอลที่นั่งฟังตาแป๊วมานานพูดขึ้นทำเอาสามหนุ่มที่เมื่อกี้พูดแล้วนึกว่าจะเข้าใจเพราะเห็นทั้งสามคนนั่งตาแป๊วฟังกันจนจบแต่ที่ไหนได้รอขอไอศกรีมทั้งสามเลยเอาหัวเหม่งลงพื้นโต๊ะอย่างเหนื่อยใจ

ที่แท้ก็รอให้พล่ามให้จบเพื่อรอขอไอศกรีมอีกถ้วย T^T

 

ท. ทอล์กกันหน่อย :}
ลั้ลล้า~ มาต่อแล้ววจนจบเนื่องจากไรเตอร์กลัว =[]=~

ความคิดเห็นที่ 30

ไรเตอร์
มาอัพเถอะน้า><
รอนานนนนแล้ว
ส้มตำง่ะ- -"
พูดแล้วอยากกินนนนนนนน
เร็วๆน้าไรเตอร์
สิ้นเดือนนี้ไม่มา กินหัวไรเตอร์55555
ง่ำ-o- 5555555 อัพๆๆๆๆๆๆ
ประท้วงจริงด้วย เง้อ อัพๆๆๆๆ

Name : อัพๆๆ 55 [ IP : 124.122.145.12 ]
Email / Msn:
วันที่: 11 พฤษภาคม 2552 / 11:17

อย่ากินหัวเค้าเลยยยย T^T;; เค้ามาอัพแล้วว

ปล้ำลิง : ตอนนี้มันดูมั่วๆไงไม่รู้เนอะ ตอนแต่งเบลอ = =^