Paradise CAFE คาเฟ่ป่วนรวมก้วนคน [ล้อ] หล่อ

ลำดับตอนที่ #1 : Paradise 1: ยินดีต้อนรับคร้าบบบบบบบ

Paradise 1 : ยินดีต้อนรับคร้าบบบบบบบ

“กรุ๊ง กริ้งงงงงงๆ” กระดิ้งที่ผูกไว้กับประตูร้านดังขึ้น บ่งบอกถึงการมาของลูกค้ารายแรกในวันนี้

บรรยายในร้านดูอบอุ่นและสบายตา โต๊ะทุกตัวถูกวางทับด้วยผ้าปูโต๊ะชั้นดี พร้อมกับดอก
กุหลาบขาวที่จัดวางอย่างสวยงาม ตามฝาผนังตกแต่งรูปของนางฟ้าตัวน้อยๆ ในทุกอิริยาบถดูน่ารัก
ผ้าม่านลูกไม้สีขาวถูกกางออกเพื่อบังแสงแดดในเวลาบ่ายให้กับลูกค้าได้เป็นอย่างดี ตรงมุมทางซ้าย
ของร้านมีเปียโนสีดำเงาวับตั้งเด่นเป็นสง่ารอการมาของนักดนตรีหนุ่มเพื่อมาสร้างเสียงไพเราะ
ให้กับทุกคน ถัดจากนั้นไปนิด เคาเตอร์บาร์ ไม้สีขาวที่มีพร้อมทั้ง เครื่องชงกาแฟและแก้ววาง
เรียงรายอยู่เป็นระเบียบสำหรับลูกค้าที่ต้องการสูดกลิ่นหอมของกาแฟรสเลิศ และที่ติดกันก้อคือ ตู้โชว์เค้กหลากรสหลากสีสันต์ที่พร้อมให้ทุกคนที่เดินเข้ามาในร้านนี้ได้ลิ้มรส โดยฝีมือของเชฟซุปเปอร์
เบเกอร์มือหนึ่ง ทุกอย่างภายในร้านได้รับการคัดสรรค์ตกแต่งมาเป็นอย่างดี แสดงถึงเอกลักษณ์เฉพาะตัว และความเอาใจใส่ของทุกคน จนกลายมาเป็น Paradise Café ดินแดนแห่งสรวงสวรรค์

“สวัสดีคร้าบบบบบ Paradise Café ยินดีต้อนรับค้าบบบบ” เสียงใสๆของ นาย เหมันต์ อัครมหาดำรงกุล หรือ พี่ซีตองของสาวๆหลายคน ดังมาจากในร้านก่อนที่ตัวจะมาถึงซะอีก

“ไม่ทราบมากี่ท่านคับ^ ^”

“สองคนค่ะ พี่ซีตรองสุดหล่ออออออ กี๊สสสสส” หญิงสาววัยรุ่นหน้าตาน่ารัก แต่ออกแนวแรดดดด ตอบพร้อมกับกรี๊ดออกมาทันทีเมื่อได้เห็นหน้าซีตรองแบบประชิด

“แหะๆ อะคับ....นั้นเชิญทางนี้เลยจ๊ะ” ซีตรองเดินนำมามีโต๊ะเล็กๆริมหน้าต่างที่จัดไว้อย่างสวยงาม แล้วยืนเมนูให้กับเธอ

“จะรับเค้กแบบไหนดีคับ” ซีตรองก้มหน้าก้มตาเตรียมจดรายการเต็มที โดยไม่สนใจสายตาที่ลูกค้าสาวจ้องเค้าเลยซักนิด เธอไม่มีท่าทีว่าจะเปิดเมนูที่เค้าส่งให้เลย

“หล่อจิงๆเลยนะ ว่าไหม น้ำหวาน”

“ช่ายยย เชอร์รี่ หล่ออมากกๆ แถมยังน่ารักอีกตะหาก อ้าย เคริมมมมม!!>O<!!” สายตาที่เธอมองเค้านั้นเต็มไปด้วยความหลงไหล คนอะร่ายยยยหล่อจิงๆ

“หล่อเหมือน ดงเฮวง Superjunior เลยอะ กี๊สสสสส”

“เหมือนนนน เหมือนนนนมากกกก หล่อเหมือนเทพบุตร ทำบุญมาด้วยอะไรเนี่ยยยย ใจนี้ละลายลงไปถึงตับเลย”
เธอสองคนเอาแต่จ้องจน ถ้าเค้าเป็นปลากัดปานนี้คงท้องไปแล้ววววว

“เออขอโทดนะฮะ ไม่ทราบว่าจะรับเค้กแบบไหนดีคับ” ซีตรองเห็นสะพานที่เธอทอดมาให้แล้ว ถึงกับขนลุก ฮ่วยยย!! ลูกค้าแบบนี้อีกแล้วเหรอเนี่ยย เซงจิงๆที่เกิดมาหล่อ (ไอ้หลงตัวเอง)

“เปลี่ยนจากรับเค้ก เป็นรับเบอร์โทรศัพท์แทนไม่ได้หรอค่ะ พี่ซีตรองขา ปิ้ง ปิ้ง”โอ้วววมีการกระพริบตาให้อีกแน่ะ เสน่ห์ของนายซีตรองนี้สุดยอดจริงๆ

“คงไม่ได้หรอกฮะ เพราะทางร้านเราไม่มี นโยบาย ขายเค้ก แลกเบอร์คับ ^ ^”ซีตรองตอบออกไปพร้อมกับรอม
ยิ้มละลายโลกแบบฉบับของเค้า  แต่ในใจนี้เบื่อแสนเบื่อที่จะต้องมาพูดแบบนี้แทบทุกวัน แต่ก้อจะทำไงได้ละ ก็คนมันหล่อ (เอาอีกรอบ รอบเดียวไม่พอไอ้ตรอง)

“ว้า แย่จังนะค่ะนึกว่าจะได้รู้จักพี่ซีตรองที่แสนเท่ห์มากกว่านี้ซะอีก เฮ้อออ” เชอร์รี่ทำหน้าเสียดายซะเต็มประดา เหมือนจะน่ารักนะ แต่ซีตรองเห็นแล้วมันจะ อ้วกกกกกก แต่ก้อต้องฟืนยิ้มเอาไว้

“นั้นสิค่ะ พี่ซีตรองที่แสนดีจะไม่ให้เบอร์พวกเราจิงๆหรอออออค้า” น้ำหวานพยายามอ้อนเต็มที่ คงคิดว่าตัวเองน่ารักมากใช่ไหมเนี่ยยัยสองคนนี้ ซีตรองคิด

“ไม่ได้จิงๆครับ แหะๆ เอ่อออ แล้วไม่ทราบว่าน้องสองคนจะรับเค้กรึเปล่าเอ๋ย” ซีตรองเกาหัวแก๊กๆทำเหมือนจะเขิน ดูน่ารัก แต่ในใจอยากจะหนีไปให้ไกลลลลลลลล

“รับค่ะ เอาเค้กอะไรมาก้อได้ เราสองคนทานได้หมดแหละค่ะ ขอแค่ให้ได้มองหน้าพี่ซีตรองนานๆก้อพอ อิอิ อ้ายยยยยยย เขินนนน!!>O<!!” น้ำหวานพูดพร้อมกับบิดไปบิดมา เจริญ พูดเองเขินเอง

“ขอแค่พวกเราได้อยู่ใกล้พี่ซีตรองสักนิดพวกเราก้อพอใจแล้วค่ะ” เออดีอินี้ก้ออีกคน บิดเป็นน๊อตเชียว

“อ้อคับ แล้วจะรับน้ำอะไรดี เอาเป็นคาปูชิโน่ปั่นไหม ที่นี้อร่อยมากเลยนะ” ซีตรองยังคงรู้สึกขนลุกซู้ต่อไป แต่ก้อต้องจำทน

“อะไรที่พี่ซีตรองบอกว่าอร่อยพวกเราก้อเอาหมดแหละค่ะ เนอะเชอร์รี่เนอะ”

“ช่ายค่ะ ถ้าพี่ซีตรองเป็นคนเลือกพวกเราก้อชอบหมดเลยยยยยยย” โอ้ยยยยยคนแต่งจะอ้วก กรูแต่งไปได้ไงว่ะเนี่ย

“ถ้าอย่างนั้น กรุณารอสักครู่นะครับ เดียวจะนำมาเสิร์ฟให้คับ ^ ^!”
ซีตรองโค้งพร้อมกับให้ลูกค้าหนึ่งทีเป็นมารยาทแต่พอหันหลังกลับมาเท่านั้นแหละ
รอยยิ้มนั้นก้อหุบลงทันที เฮ้อ...เหนื่อย นี้ที่มาร้านนี้ไม่ได้กะมากินเค้กกันเลยใช่ไหมเนี่ย90% ของผู้หญิงที่มาร้านนี้ เพื่อจะได้พบพวกเค้าเหล่าพนักงานหน้าหล่อจิงๆใช่ไหมมมมม โอ้ยยยคิดแล้วเครียดดดดดด

 
“ไงว่ะ เจอลูกค้าจีบมาอีกแร้วหรอไอ้ตรอง หน้าเป็นตูดเชียว แกน่าจะชินๆได้แล้วนะโว้ยยย555+” เรย์แบนบาร์เทนเดอร์หนุ่มฮิปฮอป หัวเราะออกมาด้วยความสดใจ เมื่อเห็นหน้าหนักใจของ
คนที่ได้ชื่อว่าเป็นน้องชาย

“ไอ้ชินอะ มันก้ออยากจะชินหรอกนะพี่ แต่มันไม่ไหวว่ะ เจอทีไร แม่งขนลุกทุกกกทีเลย บึ่ยยยย”ซีตรองตอบพร้อมกับสะบัดตัวแก้ขนลุกไปด้วย ส่วนหน้านี้ไม่ต้องพูดถึงเหย่เกรสุดๆ ถึงแม้จะเจอเหตุการณ์แบบนี้บ่อยแต่เค้าก้อไม่ชินกับมันสักที

“ก๊ากกกกก ก้อทำไงได้ แกอยากเกิดมาหล่อเองนี้หว่า ใครก้ออยากจะรู้จักเป็นธรรมดา 555+” เรย์แบนหัวเราะเสียงดังมากขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินคำตอบของซีตรอง

“โฮ้ยยยพี่ ไอ้หล่อนะหล่อผมยอมรับ แต่ถ้าหล่อแล้วต้องมาเจอแบบนี้ผมขอขี้เหล่ เหมือนชายน้อยซะยังจะดีกว่า” ซีตรองพูดส่วนมือก้อตัดเค้กชิ้นใหม่เพื่อไปเสิร์ฟให้สองสาวไม่กลัวแม่ว่า

“อะจ้า อะจ้า พ่อชายน้อย ถ้ามึงเป็นขึ้นมาจิงๆ แล้วกูจะขำให้” ส่วนเรย์แบนเองก้อชงคาปูขิโน่ปั่นสูตรพิเศษของเค้าไปด้วย

“เฮ้ย!! พี่อย่าแช่งกันดิ ผมแค่พูดเล่นเฉยๆ”

“นี้ซีตรอง แกก้อหัดทำแบบไอ้ซิก้ามันมั่งสิว่ะ เงียบสงบสยบความเคลื่อนไหวนะรู้จักไหม ดูนั้นซิ มันก้อโดนแบบแก แต่มันไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย” เรย์แบนชี้ไปยังจุดที่เด็กเสิร์ฟอีกคนยืนอยู่ ซิก้ากำลังโดนคล้ายกับที่ซีตรองโดน เปะ แต่ไม่เหมือนกันตรงที่ซิก้า ไม่ตอบอะไรสาวๆเลยซักคำ นอกจากเรื่องเค้ก

“โหหหห  แบบนั้นก้อไม่ไหวมั่งพี่เงียบยังกะป่าช้าผมทำไม่ได้หรอก” ซีตรองจัดการยกจากเค้ก กับ คาปูชิโน่ฝีมือเรย์แบน ใส่ถาดเตรียมไปเสิร์ฟ แล้วเดินออกไป

.............................................................................................................................................................

“กรุ๊ง กริ๊งงงงงงๆ” เสียงประตูร้านถูกเปิดอีกครั้ง โดยชายหนุ่มรูปหล่อ เค้าอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว ทับด้วย เสื้อแขนยาวสีขาวเปิดหน้าตัวบางอีกชั้นหนึ่ง ด้านล่างสวมกางเกงยีนขาเดรปซีดๆ บวกกับรองเท้าหนังสีขาว
หัวแหลมทันสมัย ทำให้เค้าดูเท่ห์และหล่อ อย่าบอกใครเลยทีเดียว

“Para… อ้าวพี่ไวโอมาแล้วหรอ นึกว่าลูกค้าที่ไหน หล่อมาเชียว” ซีตรองที่กำลังก้มเก็บโต๊ะอยู่ พูดออกมา เมื่อเงยหน้าขึ้นมาแล้วพบนักดนตรีสุดหล่อ ซึ่งพอสาวๆได้ยินเท่านั้นแหละก้อหูพึ่ง หันมาดูกันทันที

“เออ โทดทีว่ะที่มาช้า พอดีติดธุระนิดหน่อยนะ” ไวโอตอบพร้อมกับเดินเอากระเป๋ามาวางบนเคาร์เตอร์ ที่เรย์แบนยืนอยู่

“ไม่เป็นไรหรอกพี่ เพราะ พี่ทาร์ต พี่ออสติน แล้วก้อ ไอ้ล๊อตเต้ ยังไม่มาเหมือนกัน ไม่รู้หายไปไหนกันหมด”

“หรอ ฉันก้อนึกว่าตัวเองจะมาเป็นคนสุดท้ายแล้วนะเนี่ย สงสัยไอ้เต้มันคงมีเรียนพิเศษอะมั่ง ส่วนสองคนแรกไม่ต้องพูดถึง ไปด้วยกันชัวววววว”ไวโอพูดพร้อมกับเบ้ปากแล้วหยักไหล่ไปด้วย

“นี้ ไอ้โอ มึงอะ ติดธุระหรือติดสาวกันแน่ว่ะ แหมมมม ชีดน้ำหอมซะหอมเชียว ไอ้กะล่อนเอ๋ย” เรย์แบนยื่นหน้าไปสูบกลิ่นตัวหอมจากตัวเพื่อน พร้อมกับทำหน้าล้อๆ

“เฮ้ย ชู่.......พูดเบาๆดิ ว่ะไอ้แบน เดียวสาวๆแถวนี้ได้ยิน เรตติ้งกูตกหมด” ไวโอโวยออกมาทันทีเมื่อเพื่อนรู้ทัน แถมยังพูดซะเสียงดังอีกตะหาก

“ฮะ เอ้อๆ กรูขอโทดดด ไอ้รูปหล่อ ว่าแต่มึงกินอะไรมายัง เดียวกรูชงกาแฟให้กินเอาไหม”

“ไม่เป็นไรเว้ย กรูกินมาแล้ว มึงทำให้ลูกค้าไปเถอะเอ่อนี้ไอ้ตรองแล้ววันนี้มีลูกค้าสาวๆคนไหนถามถึงฉัน
มั่งไหมว่ะ” ไวโอทำหน้าจิงจังเป็นการเป็นงาน ถามเรตติ้งประจำวันนี้ของตัวเอง สร้างความฮาแตก
ให้กับเรย์แบนอีกครั้ง

“พี่ ทำหน้าซะจิงจังเชียว ผมก้อนึกว่าเรื่องอะไร ยังไม่มีคับวันนี้ แต่มีโต๊ะนั้นนะ ที่ผมคิดว่าเธอน่าจะเพิ่งเคยเห็นพี่ครั้งแรกนะ เห็นมองพี่มาตั้งนานและ ดูดิ” ซีตรองชี้ไปที่โต๊ะของหญิงสาวที่กำลังมองไวโอด้วยสายตาชื่นชมอยู่เหมือนกัน

“โหหหห ขาว สวย หมวย เอ็กซ์ เซ็ก อึ่ม โอ้ววววววโดนใจไวโอสุดหล่ออย่างแรงอะ” เมื่อไวโอเห็นเธอมองมาที่เค้า ก็จัดการโค้งให้เธอหนึ่งที พร้อมกับส่งรอยยิ้มพิฆาตใจสาวไปให้

“อย่างนี้ต้องไปทำความรู้จักซะหน่อยแล้ว ไม่อย่างนั้นเสียชื่อ คาสิโนว่าอันดับหนึ่งหมด” ไวโอปัด เสื้อเพื่อความเรียบร้อย พร้อมกัยเดินไปที่โต๊ะนั้นด้วยความมั่นใจ แต่อยู่ๆก้อหยุด กึก!เหมือนกับนึกอะไรขึ้นมาได้ แล้วหันหลังกลับมาที่เคอร์เตอร์ร้านอีกครั้ง

“เออลืมไป ไอ้แบน เรย์แบนเพื่อนเลิฟ มึงชงค๊อกเทวเจ๋งๆให้กรูซักแก้วดิว่ะ เอาแบบ ดื่มทีเดียวหลงกรูไปทั้งชาติเลยนะเว้ย กรูจะเอาไปให้เค้า”

“ไอ้บ้า ค๊อกเทวแบบนั้นมันมีทีไหนว่ะ ที่มึงบอกอะมันยาเสน่ห์แร้ววว แล้วทุกทีเลยนะไอ้โอมึงทุกที มึงจีบสาวทีไร กูเดือดร้อนตลอด ไอ้เวร” เรย์แบนบ่นออกมา แต่มือของเค้ากลับชงให้เพื่อนทุกครั้งไป อย่างนี้มันเรียกว่าผู้สมรู้ร่วมคิดรึเปล่าว่ะเนี่ย

“เออน่าบ่นมากเดียวไม่มีสาวมาชอบนะโว้ย เนี่ยถ้ากรูได้แอ้มคนนี้นะ กรูสัญญาว่ากรูจะเลี้ยงเหล้ามึง โอเคะ” ไวโอพูดพร้อมกับทำมือเป็นรูปสัญลักษณ์โอเคไปด้วย

“กรูก้อเห็นมึงพูดแบบนี้ทุกที แต่ไม่เห็นจะเคยเลี้ยงกรูเลย”

“เฮ้ยย ครั้งนี้กรูเลี้ยงจิงๆนะเว้ย ไม่ได้โกหก” ปากก้อบอกว่าไม่โกหก แต่มือกับอีฟไว้ข้างหลัง
ซีตรอง เห็นก้อต้องหัวเราะออกมาเพราะ ความกระล่อนของพี่ชาย

“ใครเชื่อมึง ก้อโง่เต็มแก่และ เอ้าเสร็จแล้ว”
เรย์แบนยื่นคอกเท้วสีสดใสหน้าดื่มไปให้ไวโอที่ยืนหน้าบานรออยู่

“แต๊งกิ้ว เว้ยเพื่อน กรูรักมึงว่ะ จุ๊บๆ”พอได้รับ ไวโอก้อรีบเดินออกไปทันที แต่ก้อยังไม่วายหันกลับมาล้อเพื่อนของเค้า

“วันนี้พี่ไวโอคงได้เล่นเปียโนจีบสาวอีกแน่เลยนายว่าไหม”ซีตรองถามซิก้าที่ยืนเช็ดโต๊ะอยู่ด้วยกัน สายตาก้อจับจ้องอยู่ที่โต๊ะของสาวสวยคนนั้น

“...............” ไม่มีสัญญานตอบรับจากหมายเลยที่ท่านเรียก

“อยากรู้จิงๆว่า คนนี้เป็นคนที่เท่าไหร่ของเดือนแล้ว”

“..............”

“เปลี่ยนผู้หญิงอย่างกะเปลี่ยนรองเท้า เฮ้ออออออ”ซีตรองถอนหายใจออกมากับความเจ้าชู้ของไวโอ

แต่ตอนนี้ที่เค้าเซงมากกว่าก้อคือ เค้าพูดมาตั้งหลายคำแล้วแต่ยังไม่เห็นซิก้าจะพูด
ตอบกลับมาเลยเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเช็ดโต๊ะอยู่นั้นแหละ

“นี้ ไอ้ซิก้ากูถามหน่อยเฮอะ มึงจะเช็ดให้ได้โล่เลยหรอไงว่ะ หะ เค้าจ้างมึงมาแค่ 500 แต่มึงเช็ดไป ห้าหมื่นแล้วนะ” ซิตรองทนไม่ไหว ตะโกนออกมาเสียงดัง

“...........”แต่ก้อไม่มีสัญญานตอบรับจากหมายเลยที่ท่านเรียกอยู่ดี

“โว้ยยยยยยยยย กรูเซงงงงงงงง”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 คุยกับ Ekies
ลงตอนแรกแล้วไม่รู้ว่าสนุกรึป่าว แล้วก้อต้องขอโทดน้องๆที่รออ่านอยู่ทุกคนด้วยนะ
ที่สำคัญอ่านแล้วอย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะจ๊ะ