Lovely Brother

ข้อมูลเบื้องต้น

เรื่องนี้คู่แปลกหน่อยน่ะ

ใครรับไม่ได้

กรุณาอย่าเม้นด่า

แต่ควรกด

ปุ่มสีแดง

แล้วออกไปซะน่ะ

เนื้อเรื่อง

Lovely Brother

Heechul & kyuhyun

By: Ninaa

………………………………………………………………………………………….

เช้าวันใหม่กับอากาศที่แสนสดใส หนุ่มหน้าสวยนาม คิม ฮีชอล ก้อยังนอนหลับอยู่ใต้ผ้าห่มสีขาวสะอาดตาโดยไม่มีท่าทีว่าหนุ่มหน้าสวยจะลุกขึ้นมาทำธุระส่วนตัวเหมือนคนอื่นๆเลย

 

ห้องนั่งเล่น

“นี่ ซินยังไม่ตื่นหรอ”อีทึกที่พึ่งตื่นเดินมาถามน้องๆที่นั่งเล่นเกมส์กันอยู่

“ยังเลยฮะ” ฮยอกแจหันมาตอบแล้วจึงหันไปเล่นเกมส์ต่อ

“แล้วนี่ได้นอนกันมั่งหรือยัง”

“ก้อ ตื่นก่อนพี่ได้ซักพักอ่ะ”ดงแฮเป็นฝ่ายตอบออกไป

 “พี่คังอิน ตื่นแล้วหรอ”ซีวอนเอ่ยทักคนรักของตนพลางทำหน้าบ้องแบ๊ว

“คับ” ตอบพลางเดินเข้าไปนั่งใกล้กับศรีภรรยา

“ไอ้คัง ตื่นมาก้อก้อนเมียเลยนะ”อีกทึกเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้

“แล้วพี่อ่ะ....เอามือออกจากเอวไอ้ไก่ดิ ว่าแต่ชาวบ้านเขา”สวนกลับทันควันเมื่อเห็นคนเป็นพี่อ้อนแฟนตัวเองแล้วยังมีหน้ามาว่าเขาอีก/ไอ้พี่บ้า/

“จะทะเลาะกันอีกนานไหมฮะ”คยูฮยอนที่นั่งอยู่กับซองมินเอ่ยถามออกมา แต่ก้อสามารถทำให้ทั้งสองหยุดกัดกันได้

.

.

.

.

.

“คยู ไปปลุกซินหน่อยดิ”อีทึกเอ่ยออกมาแล้วหันไปอ้อนฮยอกต่อ

“ฮะ”รับคำพร้อมเดินตรงไปห้อของตนทันที(คยูนอนกะเจ๊นะ)

 

 

ห้องฮีชอล+คยูฮยอน

เมื่อร่างโปร่งเดินมาถึงห้องก้อตรงเข้าไปปลุกพี่ชายทันที

“พี่ฮะ ตื่นได้แล้ว”เอามือไปเขย่าตัวคนเป็นพี่แต่ก้อยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

“พี่ฮีชอล ตื่นได้แล้วครับ”ก้มลงไปกระซิบข้างหูทำให้ฮีชอลลืมตาทันทีเพราะตกใจที่เจ้าตัวเล็กทำแบบนี้/เด๋วก้อจับกดซะหรอกเด็กบ้านี่/

“คยู”

“ฮะผมเอง ไปล้างเลยเดี๋ยวผมไปรอที่ห้องนั่งเล่นกะพวกพี่ๆนะ”พูดอย่างน่ารักแล้วก้อเดินออกมาจากห้องไป ส่วนอีกคนก้อได้แต่นั่งยิ้มก่อนจะไปทาธุระส่วนตัว

.

.

.

.

.

ห้องนั่งเล่น

“อ้าว ตื่นแล้วหรอพี่”ซีวอนเอ่ยทักเมื่อเห็นหน้าพี่ชายหน้าสวยของตน

“แหมมมม ที่พวกผมไปปลุกอ่ะแทบจะฆ่า พอคยูไปปลุกนี่ลุกง่ายจังน๊า”ดงแฮเอ่ยแซวด้วยความหมั่นไส้ส่วนคนอื่นๆก้อยิ้มแบบล้อเลียนไปให้ร่างสูง

“แกจะแซวกันอีกนานไหม ด้อบอกแล้วว่าฉันกับน้องไม่ได้เป็นไรกันมากเกินกว่าพี่น้อง”ฮีชอลพูดอย่างอารมณ์เสีย จะแซวเขาน่ะไม่เป็นไรหรอก แต่อีกคนเนี่ยสิเขาจะคิดยังไง

“ใช่ พวกพี่หยุดแซวกันซักทีเถอะฮะ พี่ฮีชอลเขาไม่คิดอะไรกับผมหรอก”คยูฮยอนพูดจบก้อลุกออกไปทันที

คนอื่นๆก้อได้แต่มองตามด้วยความไม่เข้าใจในตัวน้องเล็กคนนี้เพราะด้วยความที่คยูฮยอนเป็นคนไม่ค่อยพูดเลยทำให้พวกเขาไม่เข้าใจว่าตอนนี้น้องของเขาเป็นอะไร

ห้องอาหาร

“คยู มาแล้วหรอ แล้วคนอื่นอ่ะ”ฮันฮยองที่กำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่หันมาถามน้องชายคนเล็ก

“เล่นเกมส์กันอยู่ฮะ ส่วนพี่คิดบอมยังไม่ตื่นเลย”

“ช่วยไปปลุกหน่อยดิ จะได้มากินข้าวกัน”

“ให้ผมไปปลุกพี่คิบอมเนี่ยนะ”ถามอย่างหวาดๆก้อคิบอมเป็นคนตื่นยอกจะตายแล้วถ้าใครไปขัดการนอนของพี่แก แทบไม่มีชีวิตออกจากห้องด้วยซ้ำ

“ก้อนายเป็นคนเดียวที่ไปปลุกแล้วคิบอมไม่ทำอะไรไง ถึงให้ไปเนี่ย”

“ก้อดะ”คยูฮยอนรับคำแล้วเดินตรงไปยังห้องนอนของคิม คิบอม

“พี่คิบอม ตื่นได้แล้ว”คยูฮยอนเดินไปเขย่าตัวผู้เป็นพี่ที่น่ารักของตนทันที

“อืม”คิบอมขยับตัวเพียงเล็กน้อยแต่ก้อยังไม่ยอมตื่นอยู่ดี

“พี่ตื่นเหอะ”คยูยังคงไม่ละความพยายามแต่คิบอมก้อยังไม่ตื่น

“พี่ ถ้ายังไม่ตื่นผมจะยุให้พี่ฮันหาแฟนใหม่แล้วนะ”คยูใช้ไม้ตายสุดท้ายและแน่นอนว่ามันได้ผล

“อย่านะคยู” คิบอมรับลุกจากที่นอนทันทีที่ได้ยิน

“ไม่ทำหรอก ผมล้อเล่น แต่พี่ต้องรีบไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยนะ วั้นผมเนี่ยแหละจะแย่งเอง”พูดยิ้มๆแล้ววิ่งหนีหมอนที่ถูกปามาด้วยความเร็ว

“ไอ้น้องบ้า”คิบอมตะโกนด่าตามหลังไป แล้วจึงลุกไปจัดการกับตัวเองตามที่น้องชายสุดที่รักได้สั่งไว้

 

ห้องอาหาร

เมื่อเวลาผ่านไปประมาณ 10 นาทีหลังจากที่คยูฮยอนกลับมาที่โต๊ะอาหาร คิดบอมก้อเดินตามลงมาทันที

“อ้าว คิบอมตื่นแล้วหรอ มากินข้าวเร็ว”ฮันฮยองที่หันมาเห็นคนรักก้อเอ่ยทักทันที

“พี่ฮัน...ไอ้คยูมันแกล้งผมอ่ะ”คิบอมเดินตรงมาฟ้องคนรักของตนทันที

“คยู แกแกล้งไรเมีย?ฉันอีก”(แสดงว่ามันแกล้วบ่อย)ฮันกระซิบถามอย่างน่ากลัวและก้อได้คำตอบที่ตอบกลับมาอย่างดังและฟังชัด

“ป่าว...ก้อแค่บอกว่าผมจะจีบพี่อ่ะ”คยูฮยอนพูดด้วยสีหน้าทะเล้นๆดูก้อรู้ว่าเจ้าตัวไม่ได้จิงจังแต่ก้อทำให้ใครบางคนถึงกับสำลักข้าวได้

“แค้กๆๆๆๆๆ”

“พี่ฮีชอล เป็นไรรึเปล่า”ซีวอนที่นั่งใกล้กับฮีชอลเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไร”ตอบพลางเสมองไปที่น้องเล็ก ทำไม่นายไม่เคยสนใจฉันเลยนะ

“ไม่เป็นไรก้อดีแล้วล่ะ ผมจะได้ไม่ต้องห่วง”สิ้นคำซีวอนทุกชีวิตที่อยูในห้องนี้ก้อต้องแยกย้ายกันออกไปเพื่อเตรียมตัวไปทำงานเหลือเพียงซีวอนและคยูฮยอนที่วันนี้ไม่มีงานยังนั่งทานข้าวไปเรื่อยๆไม่ได้รีบร้อนอะไร

“ไปแล้วนะคยู ซีวอน”เสียงอีทึกเอ่ยกับทั้งสองก่อนจะพาพวกลิงๆทั้งหลายออกจากบ้านไป

.

.

.

.

.

“พี่...ผมว่าพักนี้คิบอมกับคยูฮยอนดูแปลกๆนะ”ซองมินเปิดประเด็นทันทีที่ขึ้นมารถ(มันไม่รู้ว่าบอมกะป๋าคบกันอยู่)

“คงไม่มีอะไรหรอกน่า”ฮันฮยองเอ่ยกับซองมิน

“แต่ผมว่าสองคนเนี้ยแปลกไปจิงๆนะพี่”ซองมินยังเถียง

“อืม...ถ้าสองคนนี้คบกันจริงก้อดูเหมาะกันดีออก”ฮันฮยองพูดพลางเสมองเพื่อนสนิท

ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะว่าฮีชอลน่ะแอบชอบน้องชายของพวกเขาอยู่

“ผมก้อว่างั้นอ่ะ”เมื่อฮันตอบอย่างนั้นซองมินจึงหยุดถามแล้วกลับไปนั่งที่ของตนทันที

 

 

“ฮีชอล เป็นไรไปอ่ะ ดูเงียบๆนะ”หลังจากที่ขึ้นรถมาแล้วอีทึกสังเกตว่าเพื่อนตนเงียบผิดปกติจึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“ป่าวหรอก” หันมาตอบพลางยิ้มให้เพื่อนสบายใจว่าเขาไม่เป็นไรจริงๆ

 

 

ทางบ้านพักSuJu

เมื่อสมาชิกคนอื่นๆออกไปกันหมดแล้วคยูฮยอนและซีวอนจึงชวนกันไปเล่นเกมส์เพื่อคลายเคลียดแต่ซีวอนสังเกตเห็นน้องเขาไม่มีสมาธิเล่นเลย จึงหยุดเล่น

“อ้าวพี่ ไมไม่เล่นต่ออ่ะ”เอ่ยถามเมื่อพี่ชายหยุดเล่นซะดื้อๆ

“คยู...มีอะไรจะพูดกับพี่ไหม”ถามตรงๆโดยที่ไม่อ้อมค้อมเพราะคยูฮยอนเป็นน้องที่เขารักและสนิทไม่แพ้คิบอมและเรียวอุคเลย ถึงแม้ว่าต่อหน้าพี่ๆในวงพวกเขาแทบไม่ได้คุยกันเลยก้อเถอะ เมื่อ

คยูฮยอนเจอคำถามที่รู้ทันแบบนี้ก้อถอมหายใจอย่างช่วยไม่ได้

“เฮ้อออ พี่เนี่ยรู้ทันผมไปซะหมดเลยนะ”

“งั้นจะเป็นพี่นายได้หรอ มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า”ซีวอนพูดอย่างอบอุ่นพลางลูบผมคนเป็นน้องอย่งอ่อนโยน(ถ้าเรื่องนี้แกไม่เคะฉันจะคิดว่าแกจ้องจะงาบน้องโจนะเนี่ย)

“ไว้รอพี่คิบอมกับเรียวอุคอ่กนกีไหม”คยูฮยอนหันมาพูดกับพี่ชายที่น่ารักของเขา

“ไม่ต้องหรอก เพราะพวกฉันมาแล้ว”เสียงที่ตอบกลับมาไม่ใช่เสียงของหนุ่มน้อยมาดคุณชายแต่มันดังมาจากประตูห้องนั่งเล่นทั้งสองจึงหันไปมองทันที

“อ้าว พี่บอมกับพี่เรียวไม่มีงาอนหรอ”คยูเอ่ยถามอย่างสงสัย

“ไม่มี”คิบอมตอบน้องรักแล้วเดินมานั่งที่โซฟาพร้อมกับเรียวอุค

“แล้วพวกแกออกไปทำไม”

“ไปส่งพี่ฮัน/ไปส่งซองมิน”ตอบออกมาพร้อมๆกันเขาก้อไม่เข้าใจว่าทำไมคนในวงไม่รู้ว่าไอ้พวกเนี้ยมันคบกันอยู่ออกจะหวานซะขนาดนี้ แต่คู่คิดบอมกับพี่ฮันนี่สิปิดกันได้เนียนมาก นี่ถ้าพวกเขาไม่ใช่ที่ปรึกษาให้คิบอมก่อนบอกรักพี่ฮันล่ะก้อคงจะไม่รู้เหมือนกันอ่ะว่าสองคนนี้คบกันอยู่

“ทีนี้จะพูดได้หรือยัง”ซีวอนหันมากถามน้องเล็ก

 “มีเรื่องไม่สบายใจใช่ไหม”คิบอมเอ่ยถาม คยูจึงพยักหน้าตอบ

“เรื่องคนๆนั้นใช่ป่ะ”เรียวอุคถามต่อ คยูก้อพยักหน้าอีกเช่นเคย

“คือว่า...ผมอยากรู้อ่ะว่าพี่เขาคิดยังไงกับผมกันแน่ บางทีก้อดูเหมือนชอบผม แต่บางครั้งก้อดูเหมือนเกียจผมเลยอ่ะ”คยูพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ

“เอาน่า ไม่ต้องคิดมาก”เมื่อพี่ๆทั้งสามได้ฟังก้อมองหน้ากันอย่างมีเลศนัยเขาต้องทำให้พี่ชายหัวดื้อคนนี้ยอมพูดด้วยตัวเองให้ได้และพวกเขาจะไม่ให้คยูเป็นฝ่ายตามหรอกแต่จะทำให้พี่ฮีชอลยอมรับซะทีว่ารักเจ้าตัวแสบของพวกเขา

“ช่าย ไม่เห็นต้องคิดมากเลย”เรียวอุคสนับสนุนคำพูดของพี่ชายเต็มที่

“ฮะ”คยูฮยอนรับคำพลางยิ้มอย่างน่ารัก ทำให้พวกพี่พลอยยิ้มตามไปด้วย จากนั้นทั้งสี่จึงนั่งเล่นเกมส์กันอย่างสนุกสนาน จนเวลาล่วงเลยมาจนเย็นซึ่งเป็นเวลาที่สมาชิกคนอื่นๆกลับบ้าน

 

 

“กลับมาแล้ว”เสียงอีทึกที่อุ้มฮยอกแจเข้าบ้านมาดังขึ้น และตามด้วยเสียงลิงตัวอื่นๆ

“อ้าว ฮยอกเป็นไรอ่ะพี่”ซีวอนถามเมื่อเห็นพี่ชายอุ้มเพื่อนตัวเล็กของเขาเข้ามา

“หลับน่ะ พี่ไม่อยากรบกวนเลยอุ้มมา เดี๋ยวพาไปนอนก่อนนะ”พูดจบอีทึกก้อพาภรรยาสุดที่รักและเคารพไปในห้องนอนของเขาทันที

“เรียวอุค เล่นด้วยดิ” ซองมินรีบเดินเข้าไปร่วมวงกับน้องๆและคนรักทันทีที่มาถึงส่วนคนอื่นๆก้อแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนจะมีก้อเพียงหนุ่มหน้าสวยที่ยังยืนอยู่ที่เดิมพลางมองภาพตรงหน้าราวกับไม่มีชีวิต ภาพี่คยูฮยอนและคิบอมหยอกล้อกันด้วยท่าทางสนิทสนมและหัวของคิบอมก้อหนุนตักน้องเล็กของวงทั้งสองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขายังอยู่ที่เดิมไม่ได้ไปไหนเหมือนคนอื่นๆ

 

“อ้าว พี่ฮีชอล หลับมาแล้วหรอ”คยูฮยอนเอ่ยทักโดยที่มือยังป้อนขนมคิบอมที่นอนอยู่บนตัวตัวเอง

“เพื่งเห็นหรอ”ถามอย่างอารมณ์เสีย

“ถ้าเห็นก้อทักนานแล้วซิฮะ ใช่มะคิบอมมี่”คยูฮยอนตอกกลับ

“คยู.....เรามีเรื่องต้องคุยกัน”ฮีชอลพูดจบก้อตรงไปดึงร่างบางมาแล้วลากไปที่ห้องของตนทันที

 

 

ห้องฮีชอล+คยูฮยอน

“ทำไมทำแบบนี้”ร่างสูงถามด้วยความไม่พอใจ

“แบบไหนอ่ะ”ถามอย่างไม่เข้าใจ

“นายไปยุ่งกับคิบอมทำไม   ชอบมันหรอ”

“พี่เขาก้อน่ารัก สมควรที่จะรั.....”

“แต่พี่รักนาย”ร่างสูงชิงพูดก่อนที่ร่างโปร่งจะพูดจบ

“พ.......พ........พี่”

“แต่นายคงไม่รักพี่ ไม่เป็นไรหรอกเราเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมก้อได้นะ ถ้านายต้องการ”

“ไม่ได้หรอก ผมเป็นพี่น้องกับพี่ไม่ได้หรอก”

“ทำไม ในเมื่อนายชอบคิดบอม”ถามอย่างสงสัยระคนน้อยใจ

“แต่ผมรักพี่”

“ห๊ะ”คำตอบทำเอาร่างสูงอึ้งอยู่นาน

“ก้อพี่คิบอมเขาเป้นของพี่ฮัน เค้าคบกันตั้งนานแล้ว”ร่างบางตอบพลางหน้าแดง เมื่อร่างสูงเห็นดังนั้นจึงก้มลงไปประทับริมฝีปากกับปากบางคลึงเคล้าเบาๆราวกับกินขนมแล้วจึงสอดแทรงลิ้นร้อนเข้าไปในโพลงปากของร่างโปร่งเกี่ยวกระหวัดกอบโกยหาความหวานจนพอใจจึงละริมฝีปากออก เมื่อเห็นร่างโปร่งเริ่มหายใจไม่ทัน

“พี่รักนายมากนะคยู”

“ผมก้อรักพี่นะ”คยูฮยอนตอบอย่างน่ารักทำให้ร่างสูงอดใจไม่ไหวประทับจูบลงไปอีกรอบและคราวนี้คงไม่มีแค่จูบอย่างเดียวหรอกราตรีนี้ยังอีกยาวไกลเราอย่าไปยุ่งกะเขาเลย

END