คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : Story : SEVENTEEN
SEVENTEEN ♥ แปลกแต่จริง
... ความจำสั้น ...
"พี่จงงง เห็นเฮียป่ะ?"
จงอินละสายตาจากจอทีวีมองหน้ามาร์คต้วนมึนๆก่อนจะชี้นิ้วไปบนเพดาน
"อยู่ข้างบน ยังไม่ลงมามั้ง" พูดจบไม่ทันดีร่างสูงของอี้ฟานก็เดินลงบันไดมาแต่ไกล ตายยากจริงๆครับ .. "น่ะ มาละ"
"เฮียยยย~ อาอี๊บอกเย็นนี้ไปงานเปิดผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัทเจ้ยุนอาด้วย"
"จงอินนาา"
"เฮ้ย! นี่เฮียได้ฟังผมป่ะเนี่ย!?"
"เออ ได้ยินแล้ว"
หรา ... มาร์คต้วนได้แต่มองพี่ชายลูกพี่ลูกน้องที่เข้าไปทิ้งตัวนั่งข้างๆเบียดจงอิน ทั้งๆที่พี่จงมันกระเถิบหนีจนจะตกโซฟาแล้วล่ะเพลีย เห้อมม
ไอ้เฮียเฮี๊ยๆ ...
"อึดอัด พี่ลุกออกไปปปเลยย"
"ไม่! เมื่อวานพี่ยอมจงอินเยอะแล้ว ดูดิ ลอยเล็บที่เราทำเมื่อวานยังไม่หายเลยนะ" พูดพลางทำหน้างอปากยื่นใส่จงอิน ที่มาร์คเห็นแล้วอยากจับปากพี่ชาย 2 คน นี่จูบกันจริงๆ
"แค่รอยเล็บเอง .."
"มันไม่ใช่แค่นะ! พี่ก็ต้องทนขนาดไหนจงอินรู้มั้ย!?"
"หรอออ เมื่อคืนไม่เห็นทนเลย"
"ก็จงอินเสียงดัง .."
"ก็บอกง่วง จะนอน .."
ใครก็ได้บอกมาร์คทีว่าเฮียกับพี่จงกำลังคุยเรื่องอะไรกัน
นี่ต้องแปะเรท ฉ ไว้ด้วยรึป่าวว่ะ?
"สุดท้ายยังไงจงอินก็ได้นอนป่ะ?"
"นอนเกือบตี 2 เนี่ยนะ"
"นอนตี 2 ตื่น 10 โมงกว่า ก็ครบ 8 ชม.นะคะ"
"เดี๋ยวๆๆๆ! นี่พี่คุยเรื่องอะไรกัน เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น!? ได้เสียเอกราชกันแล้วหรอเฮีย"
"หยาบคายยย" เสียงจงอินมาฝ่ามือเรียวของจงอินก็ตามมาตบดังผลัวะเข้าที่ไหล่ของมาร์คต้วนเต็มๆ
"โหดร้ายว่ะะ ไรว้าา~"
อี้ฟานรู้ อี้ฟานเห็น จงอินเวลาเขินชอบตีคนอื่น เพราะงั้นตอนนี้น้องเขินอยู่
แบบนี้ต้องแหย่ครับพี่น้อง!
"จงอินจะอายทำไม บอกมาร์คไปสิครับ~"
"จะให้บอกใช่มั้ย?"
"บอกไปเลยว่าลีลาพี่เด็ดขนาดไหน"
อี้ฟานพูดพลางยิ้มกว้างใส่ แหม่ คิดจะเล่นกับจงอินหรอครับ ได้ๆ
"อ้อ~ เรื่องที่เมื่อคืนผมบอกว่า รำคาญจะไปไหนก็ไป แล้วพี่ก็เดินคว้าไอ้เอซงอนผมไปนั่งร้องไห้อยู่ตรงโซฟ---- อุ้บ!" พูดไม่ทันจบดีอี้ฟานก็แทบตะครุบปากจงอินไม่ทัน
"พี่บอกว่าฝุ่นเข้าตาาา"
"ไออนออแอ๋"
"ฮะ อะไรนะ นี่เฮียน้อยใจจนหนีไปร้องไห้เลยหรอ" มาร์คต้วนกลั้นขำมองพี่ชายที่มือยังคงปิดปากแฟนเด็ก
"ภาวะโลกร้อนทำให้เพนกวินสูญพันธุ์ มันน่าเศร้าไม่ใช่รึไง .."
"..."
"..."
"จะว่าไปงานเย็นนี้ไปกี่โมงนะ?"
ใครก็ได้บอกจงอินทีว่าเรากำลังพูดเรื่องเดียวกันอยู่จริงๆน่ะ
ตกเย็นประมาณทุ่มกว่าๆ พอดีกับเวลาที่อี้ฟานต้องไปงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของบริษัทหุ้นส่วนที่ป้าของเขาขยันยัดเยียดอี้ฟารให้หมั้นกับยุนอาลูกสาวของฝั่งนั่นซะเหลือเกิน
"เนกไทค์เบี้ยวนะจงอิน พี่จัดให้นะคะ"
"ทำไมต้องแต่งเต็มยศแบบนี้ด้วยอ่ะ .." จงอินบ่นงุบงิบขณะที่มีอี้ฟานยืนจัดดูความเรียบร้อยให้อยู่
"ออกงานทั้งทีก็ต้องแต่งหล่อๆสิคะ"
หลังจากเช็คความเรียบร้อยกันเสร็จแล้วก็พากันขึ้นรถเพื่อจะไปยังสถานที่ที่จัดงาน
"คุณคริส น้องมาร์คสวัสดีจ่ะ"
"สวัสดีครับเจ้ยุนอา"
"สวัสดีครับ"
อี้ฟานยิ้มพลางทักทายหญิงสาวหน้าตาสวยที่เข้ามาทักในงาน
"ฉันนึกว่าคุณคริสจะไม่มาซะแล้ว"
"ทำไมผมต้องไม่มาด้วยล่ะครับ ยังไงก็แสดงความยินดีด้วยนะครับ"
"ขอบคุณค่ะ จะว่าไป ..." ยุนอายิ้มให้อี้ฟานก่อนจะมองมาทางจงอิน
"อ้อ นี่จงอินเป็นแ----"
"อ้าวตาฟานมาแล้วหรอ ไม่บอกป้าเลยนะๆ" เป็นคุณป้าของอี้ฟานเจ้าเก่าหน้าแก่ๆเหี่ยวยิ่งกว่าพี่ลู่ที่จงอินไม่ชอบขี้หน้าพูดแทรกขึ้นมา
"อ้าว คุณป้าสวัสดีค่ะ" ยุนอาเมื่อเห็นผู้ใหญ่ที่รู้จักก็โค้งทักทายทันที
"สวยขึ้นรึป่าวลูก"
"ไม่หรอกค่ะ คุณป้าก็"
เออ ชมกันไป ป้าอิจฉาที่นูน่าเขาสวยกว่าก็พูดมา
"เอ่อแล้ว ..." ยุนอาเบนสายตามาทางจงอินที่ยืนข้างๆอี้ฟานอีกครั้ง
"อ่า ผมคิมจงอิน ..."
"เป็นรุ่นน้องพี่คริสครับ "
"ทำไมพี่จงพูดไปงั้นล่ะ"
มาร์คต้วนยืนมองแฟนพี่ชายที่ลากเขามาตักขนมหวานในงานกินแบบไม่แคร์โลก
"ก็ทำไมอ่ะ ดูป้านายพอใจดีออก" จงอินตอบทั้งๆที่เค้กคำโตยังอยู่ในปาก
"คุณครับ! ระวัง!"
"พี่จงอิน หลบๆๆ"
"ห้ะ!??"
ระวังอะไรครับ วันหลังช่วยบอกจงอินเร็วๆกว่านี้ได้มั้ย ไม่ใช่ตอนระยะประชิดแบบนี้ ㅠㅠ
ตุบ!
จงอินได้แต่หลับตาปี๋ ก็หวังว่าเขาคงไม่เอาหัวลงตอนล้มล่ะนะ ไม่งั้นสมองของเขาอาจจะเสื่อมแน่ๆ
"..."
"คุณ ..ไม่เป็นไรนะ!?"
เอ๊ะ? เอ๊ะ? เอ๊ะ!? นี่จงอินยังไม่นอนวัดพื้นใช่มั้ย พอเปิดตาองข้างนึงก็เห็นซาตานซะงั้น อ้าว นี่ตายแล้วหรอว่ะ?
"คุณณณ!"
"..."
"อยากอยู่ในอ้อมกอดพี่นานๆบอกดีๆก็ได้นะ"
"ว..เหวอ ไม่ใช่ครับ! ปล่อยผมด้วย"
"โอเค ปล่อย .."
ตุบ!
พูดเลยว่านั่นคือเสียงก้นจงอินที่กระแทกลงพื้นแบบไม่ตั้งตัว
ไอ้เชร้ดเขรรร้!!! จงินจะฟ้องพี่คริสส!!!
"คุณทำบ้าอะไรเนี่ย"
"ก็คุณบอกให้ปล่อย .."
"..." ไอ้สลัดผักมายองเนสเน่า ยังมีหน้ามาสะบัดหน้าม้าใส่เขาอีก เดี๋ยวพ่อกระชากหลุดเลยนี่
"โอ๊ะ จะว่าไปหน้าคุ้นๆนะเราน่ะ"
"..."
"เราเคยรู้จักกันมาก่อนรึป่าวครับ?"
ไม่ต้องพูดเยอะจงอินรีบส่ายหัวรัวๆทันที ไอ้มุกจีบสาวกากกก
"แต่พี่คุ้นหน้าเรานะ"
เออออ เรื่องของพี่สิครับบ
"หน้าเหมือนแทมินเลยอืมม"
จะแทมง แทมินหรือแทยอนอะไรก็ช่างครับ
เอ๊ะ!
เดี๋ยวนะ!?
"เมื้อกี้ว่าอะไรนะ?"
"พี่คุ้นหน้าเราไง"
"ไม่ๆหลังจากนั้นอีก"
"อ่า หน้าเราคล้ายแทมินมากเลย"
นั่นไง! ว่าแล้วว่าก่อนออกจากบ้านลืมอะไร
เขาลืมแทมิน!!!
ไวเท่าความคิดสองขาเรียวยาวก็รีบเดินจ้ำอ้าวไปหาคนรักที่ยืนคุยกับคนในงานอยู่ก่อนจะกระตุกชายเสื้อเบาๆรัวๆ
"หืม จงอินมีอะไรหรอคะ?"
"พี่คริส แทมินอยู่บ้านป่ะอ่ะ"
"ไม่นะ ตั้งแต่เช้าก็ไม่เห็นแล้วนี่"
"ขี้โม้ป่ะเนี่ย"
"พี่ขี้โม้แล้วจะได้อะไรละครับ"
"ได้ปล้ำผมมั้ง ไอ้บ้า"
"โอเค งั้นพี่เป็นคนขี้โม้"
จงอินอยากถุ้ยเติม ย ยักษ์ 10 บรรทัดใส่อี้ฟานจังครับ
"นี่ผมจริงจังนะเนี่ย"
"พี่ก็จริงจังเหมือนกัน" อี้ฟานพูดพลางทำตาวาว
"จริงจังเรื่องร้ะ?"
"เรื่องปล้ำจงอินไงคะ"
"มานี่ มานี่เลย" จงอินทำหน้าเอือมพลางกระดิกนิ้วให้คนตัวสูงกว่าโน้มหน้ามาใกล้ๆ
"ไอ้คนหื่นกามมม" ไม่พูดเปล่ามือเรียวสวยของจงอินก็ตบเน้นๆไปที่หน้าผากของอี้ฟานเต็มแรงรักดังเพี้ยะ!
อื้อหื้อออ หูนี่ตื้อเลยครับ
"เจอคนรู้จักแทมิน เขาหาแทมินอยู่"
"อื้อออ"
"เห้ย มองหน้าผม แล้วฟัง =__=" จงอินเขี่ยหน้าอี้ฟานที่มัวเอาแต่ก้มหน้าลูบหน้าผากตัวเอง
"ฟังคะ ฟังอยู่"
"แล้วแทมินอยู่ไหนนน?"
อี้ฟานมองหน้าจงอินก่อนจะยักไหล่เบาๆ
"อ่า พี่ว่าเราควรไปถามป้าของพี่ดู"
"คุณป้าครับ ป้าเห็นเด็กตัวเล็กๆที่ผมพามาเมื่อวันก่อนนู่นได้มั้ย?"
"อ้อ ป้าจำได้ซิ แล้วตาฟานไปชนอะไรมา หน้าผากแดงเชียว"
โดนเมียเด็กตบมาครับ ... ได้แต่คิดแล้วก็เหล่มองจงอินที่ยืนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
"ไม่มีอะไรหรอกครับ ช่างมันเถอะ แล้ววันนี้ป้าเห็นเด็กคนนั้นมั้ย?"
"เด็กหรอ อืมม"
"ใช่คนนี้รึป่าวค่ะคริส" เป็นยุนอาที่เดินจับไหล่เด็กชายตัวเล็กหน้าตาคุ้นๆเป็นอย่างดีเข้ามา
"แทมิน!"
"เมื่อเย็นฉันแวะไปรับคุณป้ามาคริสคงไม่อยู่บ้าน
แล้วเจอกับเด็กน้อยพอดี เลยพาเขามางานด้วย"
"ขอบคุณมากนะครับ"
"ขอบคุณนะฮ้าบบบ"
จงอินกับอี้ฟานโค้งขอบคุณหญิงสาวโดยที่ไม่ลืมจะจับหัวแทมินให้โค้งด้วย
"มาเรื่องของเราแล้วแทมิน"จงอินพูด
"ฮับ??"
ดูมัน ยังมาทำตาแบ๊วใส่ อี้ฟานอยากเตะเด็กก
"มีคนมารับกลับบ้านแล้วแหนะ ..."
"ฝากไปดึงผมหน้าม้าเขาด้วย หมั้นไส้ ..."
*บ๊ายบายนะเตมิ*
WRITER Talk
หายไปไม่ใช่อะไร ... มีสอบค่ะ ฟืดดด สัปดาห์นี้แหละ
อัพมันก่อนสอบเลย นี่แหนะ
ความคิดเห็น